Με ολοκληρωτική γερμανική επικυριαρχία και απαράδεκτες προκλήσεις κατά Ελλάδας και του Ελληνα υπουργού Οικονομίας Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος αποκάλυψε στο βιβλίο του “Μνημονιακή Ελλάδα” εδώ και 5 χρόνια.
Με κείμενα που στόχο είχαν να αποκαλυφθεί η αλήθεια σε όλη τους την ασχήμια. Να ρίξουν φως πίσω από τις βιτρίνες και τα πάνελ της προπαγάνδας που τα ωραιοποιούν καθημερινά.
…Αλλά, πλανήθηκα οικτρά… από τη μια μεριά υπερτίμησα την ικανότητα της γερμανικής ελίτ να έρθει αντιμέτωπη με τα λάθη της. Από την άλλη και αυτό είναι ίσως πιο σημαντικό πίστεψα λανθασμένα ότι οι κυβερνήσεις κραταιών χωρών όπως η Ιταλία που κινδυνεύουν από την εφαρμοζόμενη πολιτική κάποια στιγμή θα έθεταν βέτο στον συνεχιζόμενο παραλογισμό.
Ομως, ούτε το ένα συνέβη ούτε το άλλο ως την προχθεσινή Δευτέρα. Με όλους τους θεσμικούς φορείς των άλλων χωρών του Νότου να αρνούνται την Ελλάδα της αντίστασης κατά της λιτότητας… εναντίον της οποίας όμως αντιστέκονται οι λαοί των εταίρων χωρών του Νότου… αλλά έτσι για ποιο νότο μιλούμε και σε ποια Ενωμένη Ευρώπη πιστεύουμε;
Με υπερέχουσα τώρα, την ανάγκη μιας κοινής ευθύνης για αντιμετώπιση της κρίσης που απειλεί την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
ΟΧΙ ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟ…
Οπως έγραψα προχθές η Ελλάδα οδηγήθηκε σε πραιτόριο με εμπτυόμενο “κατηγορούμενο” τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών, τον διεθνούς φήμης Γιάνη Βαρουφάκη. Για να ζητηθεί από τη μια πλευρά της κυρίας Μέρκελ η αποπομπή του από την ελληνική κυβέρνηση γιατί δεν τους… πάει, λόγω της μη υπόκυψής του στα σκοτεινά γερμανικά σχέδια της κυρίας Μέρκελ. Η οποία έχει δημιουργήσει μαζί με τον κ. Σόιμπλε μια ομάδα δορυφόρων κρατών της Ε.Ε., ηγέτες των οποίων ενεργοποιεί ως αποδοκιμαστές της ελληνικής άρνησης να αποδεχτεί τους ευρωπαϊκούς καταναγκασμούς που είχαν επιβληθεί από την αρχή της κρίσης…
Οσο όμως κι αν είναι πάλι ισχυρή οικονομικά η Γερμανία δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να αποδεχτεί εντολές και απόλυτες αξιώσεις που εφαρμόζει και κατευθύνει η γερμανική Ευρώπη.
ΚΟΙΝΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Μια πραγματικότητα η οποία επιβάλλει και από την πλευρά φορέων σε όλη την Ευρώπη, αλλά και λαϊκών πολιτικών δυνάμεων την αναζήτηση της “απελευθέρωσης” -όπως ζητά η Ελλάδα- από τους εμφανείς και αφανείς μηχανισμούς της ελληνικής παραίτησης από τη διεκδίκηση τρόπων ουσιαστικής διευκόλυνσης για έξοδο από την κρίση. Ομως αυτό δεν το δέχονται σχεδόν όλοι οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης που υποφέρουν δραματικά από τις μνημονιακές και εκμεταλλευτικές διαδικασίες. Οπως αυτές που ζήσαμε στο τέλος της δεύτερης συνόδου του Eurogroup. Με την αναστάτωση που δημιούργησε στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες του πλανήτη.
Η βούληση του λαού (στο μεγαλύτερο μέρος του) δέχεται το όχι της νέας κυβέρνησης. Με διάθεση δημιουργικής συνεργασίας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Χωρίς όμως να μας παίζουν στα ζάρια, για τα μονομερή συμφέροντα του ευρωπαϊκού κυρίαρχου νομισματικού και πολιτικού κατεστημένου. Τις συμπεριφορές του οποίου ομόψυχα οι Ελληνες, πέρα από κομματικές σκοπιμότητες, αρνούνται. Οι οποίοι για να στηρίζουν τις αντιστάσεις κατά του εκμεταλλευτικού ευρωκρατισμού του πρωθυπουργού κ. Α. Τσίπρα, του υπουργού κ. Γ. Βαρουφάκη και γενικά των αρμοδίων πολιτικών της νέας κυβέρνησης. Με αυτό το πνεύμα συνεχίζουμε τις κρίσεις για τις μνημονιακές επιβολές με το 3ο κείμενό μας για να προβούμε σε αποκαλύψεις, αλλά και θέσεις της νέας κυβέρνησης και των αποκαλύψεων που παρουσιάζει ο Γ. Βαρουφάκης.
1ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΑΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Στο σημερινό τρίτο κείμενό μας για τη “Γένεση της Μνημονιακής Ελλάδας” από το βιβλίο του καθηγητή Γιάνη Βαρουφάκη – σημερινού υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας θα αναφερθούμε σε ορισμένα αποσπάσματα από καίριες σκέψεις που εκφράζει στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του τόσο σε χαρακτηριστικούς όσο και σε ορισμένα αποσπάσματα. Τίτλοι του ‘ κεφαλαίου είναι:
“Το 1ο Μνημόνιο: Οι κατακλυσμιαίες επιπτώσεις των Βερσαλλιών” (Μάιος 2010 – Μάρτιος 2011).
Το μικρό εισαγωγικό αυτού του κεφαλαίου γράφει τα εξής: «Με την υπογραφή του 1ου μνημονίου η χώρα εισέρχεται στην περίοδο της διεθνούς εποπτείας που στόχο είχε
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΑΡΧΙΣΕ Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ
την αυστηρή εφαρμογή μιας ανεφάρμοστης δανειακής συμφωνίας πολύ σύντομα όμως, όπως ήταν λογικό, οι “υστερήσεις” άρχισαν να συσσωρεύονται, οι στόχοι να μένουν ανεκπλήρωτοι και ο ιδιωτικός τομέας να ακολουθεί τον δημόσιο στη σκοτοδίνη της πτώχευσης. Αυτά συμβαίνουν όταν η χρεωκοπία συγκαλύπτεται με μη βιώσιμο δανεισμό.
Παράλληλα το 1ο μνημόνιο ενδυνάμωσε τη δυναμική αποδόμηση της υπόλοιπης Ευρωζώνης υποσκάπτοντας την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Η περίοδος Μαΐου 2010 με Μάρτιο του 2011 ήταν εκείνη που η Ευρωζώνη έπαψε η ίδια να είναι βιώσιμη ακριβώς λόγω της υιοθέτησης της παράλογης λογικής του μνημονίου μας ως το θεμέλιο της συνολικής αντιμετώπισης της κρίσης του ευρώ…».
ΤΙΤΛΟΙ ΠΟΥ ΟΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ
Παραθέτουμε χαρακτηριστικούς τίτλους, που “ομιλούν” από μόνοι τους για όλα τα κατακλυσμικά που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν όπως:
1) “Οι ρίζες του δημόσιου χρέους και της ελληνικής οικονομικής κατάρρευσης – δειλοί και με χρέη”.
2) Ο θυμός της Γερμανίας και η ελληνική συνθήκη των Βερσαλλιών (κείμενο 20 Μαΐου 2010, πηγή protagon) Τότε και τώρα…
3) Τα ντόμινα της Ευρωζώνης έτοιμα να πέσουν.
4) Στο έλεος των τραπεζοκόμων.
5) Ποια εναλλακτική υπήρχε.
6) Η αισιοδοξία δεν έρχεται με ψέματα.
7) Τζαμπατζήδες Νότιοι και Βόρειοι.
8) Η Ευρώπη ως παγκόσμιος τζαμπατζής.
9) Εν όψει νέου κύματος φτώχειας.
10) Τα τραπεζικά στρες-τεστ ως το αποκορύφωμα της ευρωπαϊκής υποκρισίας.
Η ΤΥΦΛΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ
11) Η τυφλή πίστη στον ιδιωτικό τομέα με πρωτότυπο τίτλο στο protagon.gr “Η δύναμη των τραπεζικών ακατάλληλων στον καιρό της κρίσης”. (Απόσπασμα)
«Είναι πραγματικό θαύμα πώς διατηρήθηκε και ενδυναμώθηκε η τυφλή πίστη στις ελεύθερες αγορές παρά την καθίζηση των ιδιωτικών τραπεζών σε παγκόσμια κλίμακα το 2008. Επειτα μάλιστα, από χρόνια αλόγιστης απορρύθμισής τους καθώς και ενός κύματος ιδιωτικοποιήσεων που αυξήθηκε σε όλη τη Δύση και την Ανατολή τις δεκαετίες που προηγήθηκαν. Η πιο πρόσφατη εμφάνιση αυτής της τυφλής πίστης που τίποτε δεν διδάχθηκε από τα γεγονότα του 2008 κωδικοποιήθηκε μάλιστα στις σελίδες του μνημονίου της, […] αλλά, τι μας έμαθε η κρίση του 2008 – 2010; Οτι το ιδιωτικό εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα και της κοινωνικής ευημερίας και ότι το δημόσιο είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας».
Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ 1929 -ΚΑΙ ΤΟΥ 2008 – 9
Εν τούτοις η κρίση του 2008 – 2010 ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία του ιδιωτικού τομέα, με ελεύθερη οικονομία των αγορών και… το μόνο ανάχωμα που σταμάτησε την ανθρωπότητα από την καταστροφή ήταν ο δημόσιος τομέας, ο οποίος έτρεξε να πάρει στους ώμους του τις αμαρτίες του ιδιωτικού.
Ομως, όταν οι αγορές κατέρρευσαν το 1929, το Δημόσιο δεν αντέδρασε και η κατάρρευση οδήγησε στη βαθιά κρίση του μεσοπολέμου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ομως, εκείνη η κρίση, άλλαξε τον κόσμο. Οι αποτυχημένοι της, 1929 περιόδου, εξαφανίστηκαν. Κατέρρευσαν μαζί και το Χρηματιστήριο και φαλίρισαν μαζί με τις τράπεζες και τα εργοστάσιά του…
Οσο για τους κυβερνήτες σ’ εκείνη την εποχή, έμειναν στην ιστορία ως ανίκανοι (με τον πρόεδρο Herbert Hoover πρώτο και καλύτερο) και πήγαν σπίτι τους.
ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΔΙΩΞΑΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΙΧΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΙ ΕΔΩ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΑΝ
Παράλληλα, η ιδεολογία της προ 1929 εποχής (π.χ. περί της ανάγκης περιορισμού του κράτους στην οικονομία) εκπαραθυρώθηκε για τουλάχιστον τριάντα χρόνια.
Το αποτέλεσμα ήταν ο “Χρυσός Αιών” του Καπιταλισμού (οι δύο μεταπολεμικές δεκαετίες) που χτίστηκε με γνώμονα ιδέες και πολιτικές οι οποίες δεν θα είχαν προκύψει αν η κρίση του 1929, δεν είχε αλλάξει πλήρως το “προσωπικό της εξουσίας” (δημόσιας και ιδιωτικής).
Αλλά η κρίση του 2008 (που συνεχίζεται σήμερα) ήταν το ίδιο σημαντική και τραυματική με εκείνη του 1929. Με μια διαφορά: […]
Εμειναν στη θέση τους άνθρωποι που, κανονικά, θα έπρεπε να ντρέπονται να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Οπως ο κ. Trichet, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο κ. Weber, πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ, ο ανεκδιήγητος κ. Barozo, oι διευθύνοντες
ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΔΕΗ κ.λπ.
της μεγάλης Ευρωπαϊκής Τράπεζας, ολόκληρο το οικονομικό επιτελείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που άφησαν την Ευρωζώνη απροστάτευτη από τις επιβουλές των αγορών, το διοικητικό συμβούλιο της Cift, της Colombian, Sachs κ.ά.
Εκείνο τον καιρό που γράφτηκε το κείμενο αυτό, στις 6 Αυγούστου 2010 (και πριν όλοι αυτοί αποπεμφθούν) ο Γιάνης Βαρουφάκης έγραφε (πηγή: protagon.gr):
«Τώρα, παραμένουν στη θέση τους και αποφαίνονται μάλιστα για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς! Μας κάνουν μαθήματα ότι το πρόβλημά μας είναι ο… δημόσιος χαρακτήρας της ΔΕΗ. Αν τους ρωτήσεις γιατί; Σου απαντούν ότι η ΔΕΗ ούσα δημόσια κρατάει ψηλά τις ζημιές του ρεύματος και συνεισφέρει στον πληθωρισμό».
Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 2008 ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΚΑΘΑΡΣΗ
Όμως, σε στιγμές ειλικρίνειας παραδέχονται ότι, έπειτα από μια ιδιωτικοποίηση, οι τιμές θ’ ανεβούν για την πλειοψηφία των καταναλωτών, ότι αυτό απαιτούν από την κυβέρνησή μας, κεκλεισμένων των θυρών!
Η αντίφαση δεν τους προβληματίζει. Γιατί να το κάνει άλλωστε, όταν η παραμονή τους σε θέσεις εξουσίας είναι το άκρον άωτον της αντίφασης;
Αλλά, όπως γνώριζαν οι τραγωδοί μας, μια κρίση μπορεί να βοηθήσει εφόσον φέρει την ΚΑΘΑΡΣΗ.
Η κρίση του μεσοπολέμου ήταν τέτοια, αλλά η κρίση του 2008 όχι. […] Όμως ο ελληνικός λαός σημειώνουμε εμείς, απαιτεί αυτή, την πραγματική κάθαρση για τους δικούς μας ηγέτες και παραηγέτες που δώσανε τη δυνατότητα για τη δημιουργία αυτής της τραγωδίας της.
Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Χωρίς ν’ ακούσουν φωνές όπως του διεθνούς εμβέλειας Ελληνα οικονομολόγου Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος όπως γράψαμε στα 2, τωρινά, κείμενά μας και σε πιο προηγούμενα, όταν το 2011 κυκλοφόρησε (εκδόσεις Λιβάνη) το βιβλίο του (462 σελίδες), με τίτλο “Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ”, βιβλίο που από τότε “αφηγήθηκε” τα πραγματικά αίτια που επέβαλαν την κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Στη νέα όμως πραγματικότητα που επέβαλε η βούληση της ψήφου του ελληνικού λαού, με παραλίγο αυτοδύναμο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργήθηκε μια δικομματική κυβέρνηση (μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες) -παρά τα σχόλια και τα επισχόλια- ισχυρής κυβερνητικής πλειοψηφίας…
Η ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
Με πρωθυπουργό τον νέο ηγέτη Αλ. Τσίπρα, με αντιπρόεδρο τον οικονομολόγο, πρώην βουλευτή Χανίων Γ. Δραγασάκη, με υπερ-υπουργό Οικονομίας τον βουλευτή Χανίων – καθηγητή Οικονομίας κ. Γιώργο Σταθάκη και με ισχυρό, υπουργό Οικονομικών τον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος προμάχησε θαρραλέα για τα ελληνικά δίκαια και για την αλλαγή πορείας στην οικονομία της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου.
Επιτέλους, όσο κι αν η πολιτική των Βρυξελλών που υπαγορεύεται από τη γερμανική επιρροή, σε όλες αυτές τις διαβουλεύσεις, η Ελλάδα, παρά τις μεθοδεύσεις που έχουν δεσμεύσει σχεδόν τα πάντα βροντοφώναξε με θαρραλέα φωνή τις λανθασμένες πολιτικές της Ευρώπης. Που, αν τις συνεχίσει, θα δημιουργήσει πολύ σύντομα πνευματική κρίση.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΑΝΕΥΘΥΝΟ-ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ
Μεγάλη ευθύνη, επαναλαμβάνουμε έχουν οι ανευθυνο-υπεύθυνοι πολιτικοί, οικονομικοί, θεσμικοί και διοικητικοί φορείς.
Μάλιστα, στις σελίδες 230 – 231 ο καθηγητής Βαρουφάκης με υπότιτλο στο 5ο κεφάλαιο: Οι Γερμανοί τραπεζίτες που πάσχιζαν για Grexit και οι Γερμανοί πολιτικοί που το απεργάζονταν (πηγή protagon.gr), με πρωτότυπο τίτλο: Φρανκφούρτη Βερολίνο: 1Χ2, 17.2.2012.
Σ’ αυτό το κείμενο, ο Γ.Β., στο τέλος του γράφει: «Οσο ο δισταγμός του Βερολίνου σημαίνει συνέχιση της δηλητηριώδους “θεραπείας” των μνημονίων, τόσο πιο πολύ θα επεκταθεί η γάγγραινα στον πυρήνα της Ευρωζώνης και τόσο πιο πολύ θα πλησιάσει η στιγμή που ίσως η Φρανκφούρτη θα υπερισχύσει, με αποτέλεσμα καταστροφικό για όλους: Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση».
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΕ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΜΑΣ
Ωστόσο, στη σελ. 231, ο Γ.Β. προσθέτει το “υστερόγραφο φθινοπώρου του 2014”, που λέει:
«Τελικά, επικράτησε το Βερολίνο, λόγω της παρέμβασης Ντράγκι, ο οποίος το καλοκαίρι του 2012 (κεφάλαιο 7) ανάγκασε την κα Μέρκελ να θέσει εκτός σοβαρών συζητήσεων την εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη». Ενα βιβλίο ντοκουμέντο, υψηλής επιστημονικής ευθύνης. Για να γράψει στο “υστερόγραφο φθινοπώρου του 2014” τα εξής: «Την τελευταία ευκαιρία για ένα λυτρωτικό όχι των Ελλήνων τελικά, τη χάσαμε από τους βουλευτές μας, ο οποίοι, πλειοψηφικά ψήφισαν το 2ο μνημόνιο, το οποίο απέτυχε, όπως το προηγούμενο…».
Για να πει δικαιολογημένα η νέα κυβέρνηση να πει ΟΧΙ σε συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής.
