Εν αρχή ην ο Παππούς, ο μακαριστός μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, που βρίσκεται εδώ και τεσσερισήμισι μήνες στα ουράνια δώματα μετά των Αγίων. Ωσεί παρών. Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Στην πλατεία του. Εκείνος έφτιαξε, με περισσή σοφία, ανάμεσα στα τόσα άλλα και τούτο το Ιδρυμα της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας στο οποίο συστεγάζεται, αφού ανακαινίσθηκε εκ βάθρων, χάρις στον Γιάννη Γαρεδάκη, που υλοποίησε απόφαση του Δ.Σ. του ΣΥΠΕ, του οποίου ήταν πρόεδρος, το Ινστιτούτο Περιφερειακού Τύπου, που αποτελεί εξ αδιανεμήτου πλούτο τόσο της δημοσιογραφίας, όσο και του τόπου μας, της Κρήτης ολόκληρης.
Ευλογία για μένα η κυκλοφορία, κάποιων απ’ τα “πεταχτά” και σε βιβλίο. Ετσι όπως βγήκε, διανθισμένο με τα λίαν ομιλητικά σκίτσα του Μπάμπη Κιαγιά, χάρις στη “βιβλιοπλαστική” δεξιοτεχνία του Νίκου Κοσμαδάκη και τη βοήθεια του γιου μου του Νεκτάριου και της φίλης νηπιαγωγού Χριστίνας Τζομπανάκη. Τους ευχαριστώ από καρδιάς, όπως βέβαια και το Δ.Σ. του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, έκδοση του οποίου είναι το βιβλίο.
Πρωτίστως όμως ευχαριστώ τον ιδρυτή των “Χανιώτικων νέων” Γιάννη Γαρεδάκη που αποδέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόταση του προγράμματος “Βοήθεια στο σπίτι” του Ιδρύματος και άλλων φορέων που υπηρετούν την αλληλεγγύη.
Δεν θα σας μιλήσω για τη σχέση μου με τα “Χανιώτικα νέα” που άρχισε τα μέσα της 10ετίας του 1970 και είναι για μένα σχέση ζωής, ούτε για τα “πεταχτά” που βρίσκονται στη 3η σελίδα της εφημερίδας συνεχώς από τον Ιούνιο του 2004 κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο. Μίλησε τόσο αγαπητικά άλλωστε γι’ αυτά ο και καλός φίλος, καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διευθυντής του Ινστιτούτου Αντώνης Σκαμνάκης και τον οποίο εκ βαθέων ευχαριστώ, όπως βέβαια και τους επίσης καλούς φίλους Μιχάλη Αεράκη και Αννα Μακράκη – Καρέλλα που απέδωσαν τόσο αισθαντικά κάποια δείγματά τους, αλλά και όλους που έχουν ήδη γράψει γι’ αυτά, όπως η Νανώ Σπανουδάκη – Κουτσάκη, ο Γιάννης Κάκανος, ο Κώστας Μπετινάκης και ο Κυριάκος Βασιλομανωλάκης ή προτίθενται να γράψουν. Θέλω όμως να σας πω ότι είναι μεγάλη η χαρά για έναν εφημερο-γράφο, όπως είμαι εγώ, να βλέπει να βρίσκουν στέγη στις σελίδες ενός βιβλίου κάποιες απ’ τις “νύμφες της ημέρας”.
Πλατεία, Ειρηναίου Γαλανάκη (2)
“Τι τρώει, παιδί μου ο μεταξοσκώληκας, τι τρώει;”, με ρώτησε το καλοκαίρι του 2004 ο Σεβάσμιος Γέροντας, όταν του είπα ότι δεν ήταν δα και τίποτα σπουδαίο η καινούργια στήλη που άρχισα στην εφημερίδα. “Τι τρώει; Μουρνόφυλλο τρώει” του απάντησα μηχανικά, χωρίς να το καλοσκεφτώ. “Και τι το κάνει, παιδί μου το μουρνόφυλλο, ο μεταξοσκώληκας, τι το κάνει;”, ξαναρώτησε ο Παππούς, για να δώσει ο ίδιος την απάντηση: “Μετάξι το κάνει”. Τι ευλογία κι αυτή, να γίνεται το μουρνόφυλλο μετάξι! Τι ευλογία η διεκδίκηση μεριδίου στον πολιτισμό από τις εφήμερες στήλες των εφημερίδων, όταν γίνονται βιβλίο! Τι ευλογία εντέλει, για μένα η κυκλοφορία κάποιων απ’ τα “πεταχτά” και σε βιβλίο. Και τι μεγαλύτερη ευλογία απ’ το ότι η παρουσίασή του γίνεται απόψε, το σπερνό της Αγίας Σοφίας, εδώ στο “πατάρι” του Αποκόρωνα, στον τόπο όπου πιο πολύ από οπουδήποτε αλλού, άρεσε στον Ειρηναίο Γαλανάκη, τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του να αναθιβάλει το παρελθόν, να γεωργεί το παρόν και να οραματίζεται το μέλλον.
Εδώ στην πλήθουσα αγορά της πάλαι ποτέ ένδοξης επαρχίας και νυν δυναμικού Δήμου των Αποκορώνων, που εξακολουθούν κόντρα στις ανεμικές των καιρών και στις όποιες μνημονιακές εντολές να σταυροδένουν τις μνήμες με τις ρίζες. Εδώ, στη νυν και αεί θάλλουσα πλατεία του Ειρηναίου γαλανάκη. Κάτω απ’ τον ίσκιο της Μαδάρας. Με όλα τα τραπεζάκια έξω.
Οπου μια γιαγιά εκατοχρονίτισσα γυρίζει τον χερόμυλο της ιστορίας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος εποπτεύει τον χώρο. Ο Μίκης Θεοδωράκης συνομιλεί με τον Δασκαλογιάννη. Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει την αναφορά του. Ο Νίκος Ξυλούρης ανασύρει τα ωραία ελληνικά φωνήεντα. Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος βάζει χρώμα στα εναπομείναντα σύμφωνα. Ο Βιτσέντζος Κορνάρος ομιλεί περί έρωτος. Εδώ όπου τα άστρα κάθε βράδυ χαμηλώνουν και λένε μεταξύ τους ότι η Ορθοδοξία ζει. Σας ευχαριστώ που ήρθατε! Σας ευχαριστώ, που μιλήσατε όσοι μιλήσατε για μένα. Σας ευχαριστώ όλους που με ακούσατε! Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!
Σημείωση: Οι σημερινές εύφημες μνείες είναι η αντιφώνηση του γράφοντος κατά την παρουσίαση του βιβλίου του “Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)” που έγινε στις 16 Σεπτεμβρίου τ.ε. στην Αγία Σοφία Αποκορώνου
