Η αλυσίδα ανθρωπιάς που εγκαινίασαν οι Γιατροί του Κόσμου με αφορμή τις πλημμύρες στη Σερβία συνεχίζεται. Μετά την πρώτη αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Σερβία, την Παρασκευή 30 Μαΐου ξεκίνησε η δεύτερη αποστολή με προορισμό την περιοχή Svornick της Βοσνίας. Οι 20 τόνοι των ειδών που συγκεντρώθηκαν με πρωτοβουλία των «Αλληλέγγυων» της εθελοντικής ομάδας δράσης Ν. Πιερίας περιλαμβάνουν φαρμακευτικό υλικό, χαρτικά, είδη υγιεινής, είδη καθαρισμού, ιματισμό και εμφιαλωμένα μπουκάλια νερού. Στόχος των ΓτΚ είναι, όπως πάντα, η διανομή όλων των ειδών με ευθύνη των ίδιων των ΓτΚ.
Η πρόσφατη 1η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στο Νοσοκομείο Stefan Visoki της περιοχής Smederevska Palanka στη Σερβία, παραδόθηκε επιτυχώς και τη χρήση και διανομή των ειδών ανέλαβε το ιατρικό προσωπικό του Νοσοκομείου. Οι ΓτΚ ευχαριστούν θερμά τη ΔΕΗ για την κάλυψη των εξόδων μεταφοράς της 1ης αποστολής. Ολοι με λύπη διαβάσαμε για τον άδικο χαμό του μαθητή που έβαλε τέλος στη ζωή του κάτω από την πίεση των εξετάσεων, της πιθανής αποτυχίας, θύμα ενός απαράδεκτου εκπαιδευτικού συστήματος… Μα τι είναι επιτέλους οι Πανελλήνιες Εξετάσεις πέρα από τον φόβο;
Πανελλήνιες Εξετάσεις ή η αβάσταχτη ελαφρότητα του επαγγέλματος
Για μια ακόμη χρονιά, η ελληνική οικογένεια θα υποστεί το θρίλερ των πανελλήνιων εξετάσεων. Κυριολεκτικά όλα τα μέλη της διαγωνίζονται, αγωνιούν και περνούν μαζί τα ψυχοσωματικά συμπτώματα του άγχους, για μια θέση στο πανεπιστήμιο, κατά προτίμηση στις περιζήτητες σχολές, ίσως και με καλή σειρά και ακόμη καλύτερα με υποτροφία!
Κοινωνικά, οι σπουδές, οι σχολές υψηλής βαθμολογίας, η σειρά εισαγωγής και κάθε άλλη ακαδημαϊκή διάκριση, γίνονται μέρος ενός «δυνατού» βιογραφικού, που αναμένεται να εξασφαλίσει την πολυπόθητη, ικανοποιητικά αμειβόμενη και υψηλής ευθύνης εργασία, συμβάλλοντας και στο κοινωνικό prestige!
Σε άλλες, πάλι, οικογένειες, οι γονείς διατηρούν μια ανώτερη θέση στην επαγγελματική ιεραρχία, έχουν κάνει καλές σπουδές και νιώθουν αποτυχημένοι, αν το παιδί τους, δεν καταφέρει να εισαχθεί σε μια περιζήτητη σχολή, να τηρήσει την οικογενειακή παράδοση! Αν η εισαγωγή δεν συμβεί, μεγάλος αριθμός υποψηφίων θα πάρει τον δρόμο της ξενιτιάς, θα δοκιμάσει το άγχος του αποχωρισμού από την οικειότητα της Ελλάδας, θα πιεστεί να ριζώσει σε χώρες διαφορετικές από τις ελληνικές συνήθειες. Το όνειρό τους ή μάλλον το όνειρο των γονέων «μάθε παιδί μου γράμματα» αρκετές φορές προσγειώνεται σε σχολές υποβαθμισμένες, οι οποίες «αναβαθμίζονται» από το οικογενειακό περιβάλλον σε «εξαιρετικές, πολλά υποσχόμενες και ιδιαίτερα απαιτητικές».
Τι σημαίνει περιζήτητη σχολή; Κατά κανόνα πρόκειται για τις πανεπιστημιακές σχολές, που υποτίθεται ότι διασφαλίζουν τον καλύτερο οικονομικό βιοπορισμό. Ομως, η πραγματικότητα, καθώς το φάντασμα της ανεργίας κυκλοφορεί και θεριεύει ανενόχλητο ανάμεσα στους νέους ανθρώπους, παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, δείχνοντας ακριβώς το αντίθετο: οι πτυχιούχοι γιατροί, δικηγόροι, οι απόφοιτοι των ηλεκτρονικών υπολογιστών θα χρειαστεί να επεκτείνουν τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακό επίπεδο, να εξειδικευθούν, συνήθως στο εξωτερικό, για να καταλήξουν σε μια καθόλου καλοπληρωμένη εργασία, κοντά στην ηλικία των 30. Η ελληνική οικογένεια, υποστηρικτική έως ασφυκτική για τα παιδιά της, αντιμετωπίζει το οικονομικό πρόβλημα του νέου κακά αμειβόμενου εργαζόμενου, με χρηματικές ή άλλες υλικές ενισχύσεις, «μέχρι το παιδί να σταθεί στα πόδια του».
Πότε όμως θα γίνει αυτό; Στοιχείο κοινωνικής ταυτότητας; Γιατί, άραγε, η ελληνική οικογένεια αγωνίζεται σκληρά για τις σπουδές των παιδιών της, δαπανώντας τεράστια ποσά στην προετοιμασία του υποψήφιου και, αργότερα, στη διάρκεια των σπουδών του; Είναι γνωστό ότι η άσκηση ορισμένων επαγγελμάτων καθορίζει, αυθαίρετα φυσικά, και την ποιότητα της κοινωνικής ταυτότητας ενός ατόμου. Συνήθως οι επαγγελματικές αναφορές προοικονομούν ανώτερα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, που συνδέονται με τη συγκεκριμένη εργασία. Ετσι, βλέπουμε, για παράδειγμα, άτομα, που προσπαθούν να αποφύγουν κάποιες υποβαθμισμένες ονομασίες επαγγελμάτων, λέγοντας ότι είναι οινοπαραγωγοί αντί αγρότες, καλλιεργητές γης, αντί γεωργοί, υπάλληλοι σε εργοστάσιο αντί εργάτες, εφοριακοί και όχι απλά δημόσιοι υπάλληλοι. Χρειάζεται να αναρωτηθούμε αν αυτό δεν είναι μια ακόμη παγίδα στην κοινωνική προκατάληψη ότι καλός καγαθός είναι μόνο αυτός που ασκεί συγκεκριμένα επαγγέλματα.
Η προσπάθεια υπερτίμησης του ασκούμενου επαγγέλματος είναι ανεξάντλητη. Αρκετές φορές γίνεται με αντίθετο τρόπο, «σεμνά και ταπεινά», όταν η υπεροχή είναι δεδομένη: ορισμένοι πανεπιστημιακοί για παράδειγμα μπορούν να υποβαθμίσουν συνειδητά τις επαγγελματικές τους αναφορές, αποκαλώντας τον εαυτό τους «δάσκαλο», ενώ το ύφος τους δείχνει μια ευδιάκριτα υποκριτική μετριοφροσύνη. Το επάγγελμα του πατέρα. Ακόμη πιο αγχωτικό εμφανίζεται, για τα νεότερα άτομα, το επάγγελμα του πατέρα. Οι νέοι βιώνουν το άγχος του κοινωνικού ετεροκαθορισμού. Αν και το γνωστό american dream άνοιξε τη δίοδο για την αυταξία και τον αυτοδημιούργητο άνθρωπο, οι νέοι, μέχρι να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, να βρουν δουλειά και να κατακτήσουν επιτέλους τον τίτλο «αυτοδημιούργητος και επιτυχημένος», αντιλαμβάνονται ότι η αξία τους εξαρτάται και από την καταγωγή τους, την κοινωνικά ιεραρχημένη πατρική απασχόληση.
Σημαντικά ποσοστά νέων, δείχνουν να νιώθουν ντροπή για το επάγγελμα του πατέρα, ακόμη κι όταν αποδίδει οικονομικά, αποτέλεσμα της ενοχής ανάμεσα στον σεβασμό, που νιώθουν για τον μόχθο της οικογένειας καταγωγής, τον αγώνα της να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στο παιδί της και στην επιθυμία τους να ενταχθούν, εξαιτίας των διακεκριμένων σπουδών τους σε μια ανώτερη κοινωνική τάξη. Αυτή την κοινωνική αντήχηση αναβαθμισμένων και υποβαθμισμένων επαγγελμάτων δείχνει να εκμεταλλεύονται αρκετοί εργοδότες, μοιράζοντας ένα σωρό υπέρτιτλους σε θέσεις οικονομικά υποβαθμισμένες. Με αυτό τον ηχηρό τρόπο εκμεταλλεύονται την υπερεργασία, αφού το συγκεκριμένο πόστο υπευθυνότητας απαιτεί πολλές ώρες δουλειάς, χωρίς συγκεκριμένο ωράριο, ενώ αμείβεται αρκετές φορές ελάχιστα περισσότερο από τον βασικό μισθό του ανειδίκευτου εργάτη. Συνήθως, αυτές οι αντιλήψεις δημιουργούν βάρος, αυτοϋποβάθμιση, προσωπική απαξία, που εκπέμπεται και στο ευρύτερο περιβάλλον, μειώνοντας ακόμη περισσότερο την ευημερία και την χαρά της ζωής.
Κοινωνική ταξινόμηση Υπάρχουν λοιπόν στην κοινωνική τάξη επαγγέλματα υποτιμημένα και υπερτιμημένα, επαγγέλματα- στερεότυπα, που επιδιώκουν αυθαίρετα την κοινωνική ταξινόμηση σε ανώτερους και κατώτερους ανθρώπους. Η εργασιακή υπερτίμηση μυθοποιεί και θεωρεί δεδομένα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές γύρω από την γνώση, την ανώτερη μορφή σκέψης, την καλαισθησία, την κομψότητα, την καλλιέργεια, τις γλωσσικές ικανότητες. Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε « εργασιακά προσωπεία», συμπεριφέρονται έτσι όπως προβλέπουν και υποδεικνύουν οι κοινωνικές νόρμες για τα συγκεκριμένα επαγγέλματα. Η οικονομική ευημερία χρειάζεται να ξεφύγει από αυτή την παγίδα, να αποσυνδεθεί από πνευματικά και ψυχικά αγαθά, που μπορεί να κατακτήσει κάθε άνθρωπος, άσχετα αν είναι επιστήμονας ή χειρονάκτης. Πρόκειται για μια ανταγωνιστική, αν όχι επιθετική, διαδικασία, που απομακρύνει την ανάγκη άσκησης κάποιου επαγγέλματος από την φυσική της προέλευση: η επιβίωση είναι ο μόνος λόγος, που εργάζονται οι άνθρωποι στις πολιτισμένες κοινωνίες, η ανεργία είναι το πρόβλημα και όχι η δουλιά. Ισως να είναι ζητούμενο το κάθε άτομο να προσπαθήσει να κατασκευάσει ένα δικό του χάρτη κοινωνικής εμφάνισης, να υπερασπισθεί τα δικαιώματά του να είναι όπως θέλει, συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στην ανατροπή άστοχα καταξιωμένων ή περιφρονημένων επαγγελμάτων.
Τσιγκάκη Δέσποινα, σύμβουλος ψυχικής υγείας, μέλος των γιατρών του κόσμου
Αντίο στον αγαπημένο μας φίλο και εθελοντή Βασίλη Κελλάρη…
Ένα μούδιασμα στο άκουσμα του χαμού του αγαπημένου φίλου Βασίλη… Δυο δεκαετίες γνωριμία, μια φιλία που χτίστηκε μέσα από κοινούς αγώνες για το δίκιο, τη αλληλεγγύη, τη αξιοπρέπεια, μέσα από τις αποστολές της οργάνωσης, μέσα από τα ΔΣ, τις εκδηλώσεις, μέσα από την κοινή πορεία στη συμπαράσταση του αδύνατου, του πονεμένου του πρόσφυγα… Βασίλη καλό σου ταξίδι… …“καλό ταξίδι” στο Βασίλη Κελλάρη, εθελοντή και φίλο του σωματείου σχεδόν από την ίδρυσή του, ο οποίος απεβίωσε σήμερα. Η ανιδιοτελής προσφορά του ήταν ουσιαστική και συνεχής και γι’ αυτό το λόγο είχε οριστεί ως επίτιμο μέλος των ΓτΚ Ελλάδας. Υπήρξε ένα ακούραστος, τρυφερός, ταπεινός και μαχητικός εθελοντής για πολλά χρόνια και σε πολλούς τομείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η κινητήρια δύναμή του ήταν αποκλειστικά η αγάπη του για το συνάνθρωπο και η απόφασή του να συμμετέχει στην προσπάθεια για τη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας για όλους. Ο Βασίλης Κελλάρης τίμησε τους ΓτΚ με το ήθος και την κοινωνική του ευαισθησία. Τον ευχαριστούμε για όσα μας έδωσε και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Γ.Τ.Κ.
Τα στατιστικά ιατρείου από 26/5/2014 έως 30/5/2014 είναι…
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΑΛΒΑΝΙΑ 5
ΑΛΓΕΡΙΑ 2
ΑΡΜΕΝΙΑ 1
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 1
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 14
ΕΛΛΑΔΑ 28
ΙΡΑΝ 1
ΙΤΑΛΙΑ 1
ΜΑΡΟΚΟ 7
ΝΙΓΗΡΙΑ 1
ΟΥΚΡΑΝΙΑ 1
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 3
ΡΩΣΙΑ 2
ΣΥΡΙΑ 4
ΤΥΝΗΣΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 72
