Πλήρης έργων

Εχουν περάσει κάτι λιγότερο από δύο μήνες που έφυγε τόσο διακριτικά από τη ζωή ο Παναγιώτης Τέτσης.
H απώλεια αυτή προκαλεί θλίψη και αυτό γιατί δεν ήταν μονάχα ένας διακριτικά δημιουργικός μεγάλος ζωγράφος, ήταν ένας ενεργός πολίτης του κόσμου που είχε ως πρόταγμα τη ζωγραφική.
Γεννήθηκε στην Υδρα στο μισό της δεκαετίας του ’20 όπου πήρε τα πρώτα ερεθίσματα της ζωγραφικής αρχίζοντας με αυτοσχέδια καβαλέτα και πίνακες. Αργότερα, όταν μετακόμισαν οικογενειακώς στον Πειραιά, πήρε κάποια μαθήματα ζωγραφικής από έναν Γερμανό φιλότεχνο, στη διάρκεια της κατοχής, όταν τελείωσε στο Γυμνάσιο, μπήκε στη Νομική την οποία πολύ σύντομα εγκατέλειψε για να σπουδάσει τελικά στην ΑΣΚΤ όπου είχε καθηγητή τον μεγάλο ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη, κατόπιν πήρε υποτροφία για το Παρίσι όπου διδάκτηκε χαρακτική.
Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα αφού αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη ζωγραφική. Το εικαστικό έργο του Παναγιώτη Τέτση είναι πολύ μεγάλο, χωρίζεται σε ενότητες και περιόδους όπου περιλαμβάνονται τοπία, νεκρή φύση, σκηνές καθημερινότητας, προσωπογραφίες, σωματογραφίες καθώς και πολύ σημαντικά έργα χαρακτικής εκφράζοντας έτσι την προσωπική αντίληψη για τον εξπρεσιονισμό. Στην ενότητα με τα τοπία συναντάμε αυτά που αφορούν τη γενέτειρά του την Υδρα με το εκπληκτικό φως του Αργοσαρωνικού όπως μόνο εκείνος μπορούσε να αποκτήσει στα έργα του καθώς και τοπία της Σίφνου, ένα νησί που αγαπούσε ιδιαίτερα. Στην ενότητα νεκρή φύση έχουμε ως ίσου σημαντικά έργα όπως αυτό με τα χρυσάνθεμα με το έντονο διαδραστικό κίτρινο χρώμα, ένα έργο που σαφώς παραπέμπει στο έργο “Ηλιοτρόπια” του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου Βαγκ Γκογκ.
Στην ενότητα με τις σωματογραφίες έχουμε μια σειρά από έργα όπου απεικονίζονται ποδοσφαιριστές σε ολοκληρωμένη σωματική διάσταση, κάτι εντελώς πρωτότυπο για τη ζωγραφική. Στην ενότητα με τις προσωπογραφίες έχουμε το έργο της προσωπογραφίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή με την καταπληκτική ομοιότητα καθώς μια σειρά προσωπογραφιών καλλιτεχνών και εφοπλιστών κυρίως.
Στην ενότητα εικόνες καθημερινότητας είναι τα έργα λαϊκής αγοράς όπου κυριαρχεί το αστικό περιβάλλον και το φως. Με το έργο του ο Παναγιώτης Τέτσης πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό από τον Σαν Πάολο μέχρι το Τόκιο της Ιαπωνίας, πήρε μέρος σε δύο Μπιενάλε, πράγμα που δείχνει πόσο απήχηση είχε το έργο στο εξωτερικό.
Ηταν δε και πολύ γενναιόδωρος δωρίζοντας αρκετά έργα του σε δημοτικές κυρίως πινακοθήκες καθώς και σε κάποια ιδρύματα. Εκτός από τη ζωγραφική είχε σημαντικό διδακτικό έργο αρχίζοντας στη δεκαετία του πενήντα όπου διορίστηκε στην έδρα ελεύθερου σχεδίου στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. Επίσης συμμετείχε στην ίδρυση της Σχολής Βακαλό όπου δίδαξε και εκεί για κάποια χρόνια μέχρι το 1976. Κατόπιν συνέχισε το διδακτικό του έργο σε ακαδημαϊκό επίπεδο πρώτα ως απλός καθηγητής και κατόπιν ως πρύτανης στην ΑΣΚΤ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα βγήκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών αναγνωρίζοντας έτσι το έργο του. Ο Παναγιώτης Τέτσης μαζί με τους Κώστα Τσοκλή και Δημήτρη Μυταρά είναι η τελευταία τριάδα των μεγάλων ζωγράφων. Είναι εκείνοι που συνέχισαν το έργο του Κωνσταντίνου Παρθένη, του Μαθιόπουλου, του Τσαρούχη, του Εγγονόπουλου, του Χατζηκυριάκου Γκίκα, του Μοράτη και όλων αυτών που όρισαν το περιεχόμενο της νεότερης ελληνικής εικαστικής δημιουργίας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παναγιώτης Τέτσης ήταν ένας ισάξιός τους.