Κύριε διευθυντά,
για το τι σημαίνει “κόμμα” στην νεώτερη Ελλάδα, το προσδιόρισε ο Ροΐδης το 1875: «Ομάδα ανθρώπων μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσε να αναβιβάσωσιν αυτόν, διά παντός μέσου, εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι»!
Τι συγκυρία και αυτή φέτος! Χαράς τα ευαγγέλια!
Δημοτικές εκλογές, Περιφερειακές Εκλογές και Ευρωεκλογές. Τριπλές εκλογές! Και μετά από λίγους μήνες Εθνικές εκλογές! Ποιος θα πάρει την καρέκλα; Μόνον οι εκλεκτοί! Το αγώνισμα της καρέκλας σ’ όλη την δόξα! Κι αν ζούσε ο Γεώργιος Σουρής θα έγραφε:
Τώρα που έρχονται εκλογές
ανθίζουν οι ελιές!
Στερέψαν ποτάμια,
νους με λίγα δράμια!
Κι αυτό σε τι ωφελεί;
ρωτάνε οι πολλοί!
Υποψήφιοι να μπούνε
τα οικονομικά τους ν’ ανεβούνε!
Κωνσταντίνος Κ. Κνιθάκης
Γιατί δεν ιδρύεις εσύ ένα κόμμα με φίλους σου; Εσείς μπορείτε μετά να είσαστε διαφορετικοί, ίσως οι πρώτοι που θα θέλουν να κάνουν καλό στην χώρα. Μην μου πεις πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, γιατί τότε δεν θα είχε νόημα η κριτική σου, κριτική γίνεται μόνο από την αντίπερα όχθη, αλλιώς δεν έχει νόημα. Θα σου πω γιατί δεν θα το κάνεις. Πρώτων γιατί βαριέσαι. Δεύτερον γιατί ξέρεις πως αυτό που θα έχεις να προτείνεις δεν θα βρει πολλούς οπαδούς. Η δημοκρατία είναι ένας ανταγωνισμός ιδεών, αυτοί που είναι στην πολιτική, είναι εκεί διότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έπεισαν με ιδέες και με πράξεις- ανεξάρτητα από όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες που έχουν (κάποιοι πιο πολλές, άλλοι λιγότερες). Άνθρωποι κυνικοί και αδρανείς δεν θα διαμορφώσουν ποτέ την κοινή μας ζωή, θα είναι απλά θεατές, με μόνη τους παρηγοριά πως θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους και πιο έξυπνους από τους άλλους- εύκολο κάτι τέτοιο αν αποφεύγεις την τριβή με την πραγματικότητα. Και κάτι άλλο: Απόψεις σαν την δικιά σου (στην ομοσπονδία της Βαϊμάρης πολλοί του λαού λέγαν πως η βουλή είναι μια Quasselbude, δηλαδή μια παράγκα φλυαρίας) έφεραν τον μουστάκια στην εξουσία. Δεν θέλω να πιστεύω πως κάτι ανάλογο επιθυμείς.