Πλειστηριασμοί

Αναγνωρίζει η κυβέρνηση ότι υπάρχει πρόβλημα εισπραξιμότητος των φόρων και γι’ αυτό επιβάλλει εξοντωτική, ή κατ’ άλλους δημευτική φορολογία. Σ’ αυτό όχι μόνο συνηγορεί η τρόικα, αλλά πάει και πάρα πέρα επιμένοντας στο κυνήγι αυτών που φοροδιαφεύγουν δια της άρσεως των πλειστηριασμών και μάλιστα χωρίς εξαιρέσεις. Θεωρούν, ότι είναι ο μόνος τρόπος, για τη σύλληψη των εκ προθέσεως κακοπληρωτών, όμως πρόκειται για κραυγαλέα αδικία, αφού με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, δηλαδή οι νομιμόφρονες. Για να πιάσουν τους φοροκλέφτες νομoθετούν, ανεξάρτητα αν θίγονται και οι ευάλωτες τάξεις, οι πτωχοί. Οι πολιτικοί λένε, ότι χρειάζονται θυσίες, αλλά τη μόνη θυσία, που κάναν οι ίδιοι, είναι να ψηφίζουν φορολογικούς νόμους.
Εχει γίνει καθεστώς η δημιουργία στη χώρα μας μιας τάξης κατεχόντων, που κρύπτονται πίσω από την αδυναμία των πτωχών, όσων δεν μπορούν αποδεδειγμένα, να πληρώνουν μετά το 2009. Εχουμε, λοιπόν, τους τροϊκανούς να σοφίζονται ανήθικες, ανάλγητες και αναποτελεσματικές λύσεις, λέγοντας ότι το θέμα των πλειστηριασμών αφορά μέτρα, που έπρεπε να είχαν ληφθεί απ’ τον Ιούλιο και την κυβέρνηση, να προσπαθεί να βρει κάτι πρακτικό, που να προσαρμόζεται στη σημερινή πραγματικότητα. Αυτή η επιμονή στο θέμα των πλειστηριασμών εκπορεύεται απ’ το Δ.Ν.Τ. με εκφραστή τον Τόμσεν, στην οποία η κυβέρνηση δείχνει, ν’ αντιστέκεται με την παρέμβαση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο κ. υπουργός δήλωσε ότι «η κυβέρνηση δεν θα πέσει, αλλά αν είναι να πέσει, θα πέσει μαχόμενη… Δεν θα πέσει, όμως, θα συνεχίσει το έργο της και ο ορίζοντας πρέπει να είναι 4ετίας, όσο και αν αυτό μπορεί σήμερα, να φαντάζει δύσκολο».
Θέτει, λοιπόν, η κυβέρνηση κόκκινες γραμμές για τους πλειστηριασμούς με αποδέκτες εντός και εκτός Ελλάδος, διαμηνύοντας, ότι είναι ζήτημα, να περάσει απ’ τη Βουλή Ν/Σ για τους πλειστηριασμούς, έτσι όπως το θέλουν. Είναι διατεθειμένη να προστατεύσει την πρώτη κατοικία, χωρίς να κρύβει τη δυσφορία της για αυτούς, που προκαλούν αποσταθεροποίηση και αναταράξεις. Ο διάλογος, που είχε ξεκινήσει, φαινόταν ότι γινόταν σε ώτα μη ακουόντων.
Οι απόψεις εκατέρωθεν ήσαν εκ διαμέτρου αντίθετες με μεγάλες αποκλίσεις και αυτό προδιαθέτει τον καθένα, να υποψιάζεται, ότι έχουν επέμβει εξωϋπηρεσιακοί παράγοντες στην Τρόϊκα.
Διατείνεται η κυβέρνηση, ότι ενδιαφέρεται για την πρώτη κατοικία των πτωχών, όχι όμως των αναξιόχρεων και των κακοπληρωτών, που ωφελούνται κρυπτόμενοι πίσω από την προστασία του νόμου.
Η αδιαλλαξία της τρόϊκας και η αχαρακτήριστη πρότασή της είναι, να μην υπάρξουν εξαιρέσεις και όταν φτάνει η στιγμή του πλειστηριασμού, αυτός που δεν μπορεί να πληρώσει, να αποδεικνύει, ότι είναι φτωχός. Δεν αντέχει στους κανόνες της κοινής λογικής ένας πτωχός να τρέχει ν’ αποδείξει ότι είναι φτωχός! Αυτό θα μπορούσαν να το κάνουν οι τράπεζες, αλλά δεν το δέχονται. Μπορεί να είναι και δίκοπο μαχαίρι. Στην πρώτη περίπτωση ο φτωχός λόγω φτώχειας δεν θα μπορεί ν’ αποδείξει ότι είναι φτωχός, στη δεύτερη η τράπεζα μπορεί να δρομολογεί όποια απόφαση θέλει.
Ο Τόμσεν και οι άλλοι δύο δεν ζουν την ελληνική πραγματικότητα και είναι ν’ απορεί κανείς, τι τους συμβου-
λεύουν οι 150 περίπου αντιπρόσωποί τους, που είναι εγκατεστημένοι στη χώρα μας.
Δεν βλέπουν την ανέχεια, τον φόβο και τη δυστυχία, που υπάρχει και πόσο ανάγλυφα η κοινωνία έχει φτάσει σε σημείο εξάντλησης;
Δεν υπάρχουν αντοχές και άλλες ανοχές. Το πολιτικό σύστημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατο να συνυπάρξει με αυτούς τους θλιβερούς ανθρώπους, να ζητούν την απελευθέρωση των πλειστηριασμών ανεξαιρέτως. Λες και μας εκδικούνται!
Γι’ αυτό η κυβέρνηση να στηλώσει τα πόδια και να ζητήσει απ’ όλα τα κόμματα, να τη στηρίξουν, να μείνει όρθια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε τροπολογία για παράταση αναστολής των πλειστηριασμών. Αν η κυβέρνηση πιστεύει σ’ αυτά, που λέει, ας κάνει δεκτή την τροπολογία.
“Ιδού η Ρόδος…”.