Πλούσια η βιοποικιλότητα στη Μεσόγειο

Η Μεσόγειος είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές σε βιοποικιλότητα παγκοσμίως και η τρίτη σημαντικότερη περιοχή για τη φυτική ποικιλότητα με 25.000 φυτικά είδη, από τα οποία περισσότερα από τα μισά δεν φύονται πουθενά αλλού στον κόσμο.
Aπό αυτά στην Κρήτη υπάρχουν περίπου  2.000 άγρια διαφορετικά αυτοφυή είδη -ιθαγενή- από τα οποία κάποια είναι  πολύ σπάνια και απειλούμενα.
Οι παραπάνω επισημάνσεις έγιναν στη διάρκεια ανοικτής συζήτησης με θέμα “Χρήση της τοπικής χλωρίδας για έργα πρασίνου και αποκατάστασης”, που πραγματοποιήθηκε χθες στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο (Μ.Α.Ι.Χ.). Σκοπός της εκδήλωσης ήταν να ενημερώσει για το έργο και τη σημασία της χρήσης φυτών της τοπικής χλωρίδας σε έργα πρασίνου και στην περιβαλλοντική αποκατάσταση.
Στο περιθώριο της εκδήλωσης, μιλώντας στους δημοσιογράφους, η υπεύθυνη συντονισμού για το έργο ECOPLANTMED, βιολόγος στο Μ.Α.Ι.Χ., Παναγιώτα Γώτσιου τόνισε ότι «σκοπός αυτής της συνεργασίας είναι τα τοπικά είδη της χλωρίδας, που είναι προσαρμοσμένα στις τοπικές συνθήκες της κάθε χώρας». Η κα Γώτσιου σημείωσε επίσης ότι «ολόκληρη η Μεσόγειος θεωρείται θερμό σημείο (Hot spot) του πλανήτη, από άποψη βιοποικιλότητας, τόσο φυτών όσο και ζώων και ειδικότερα τα νησιά της. Ετσι και η Κρήτη είναι πολύ ιδιαίτερη σε φυτική ποικιλότητα. Εχουμε 2.000 άγρια διαφορετικά αυτοφυή είδη -ιθαγενή- από τα οποία κάποια είναι πολύ σπάνια και απειλούμενα. Αυτά προσπαθούμε να τα μελετήσουμε και να τα φυλάξουμε για τις επόμενες γενιές, ενώ κάποια κοινά, αλλά και σπάνια φυτά, μπορεί να έχουν και επαγγελματική χρήση και αξιοποίηση και δουλεύουμε και προς αυτή την κατεύθυνση».
Για τους κινδύνους που υπάρχουν από την εισαγωγή κάποιων ξενικών ειδών η κα Γώτσιου επεσήμανε ότι «τα ξένα καλλωπιστικά φυτά που εισάγουμε δεν είναι όλα και πάντοτε επικίνδυνα. Θα πρέπει όμως να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να ξέρουμε τι χρειαζόμαστε και τι εισάγουμε, ειδικά θα μιλήσουμε για τα φυτά που χρησιμοποιούνται σε μεγάλες εκτάσεις, για αναδασώσεις για παράδειγμα καθώς και τη σημασία να προέρχεται δηλαδή το φυτό από τοπικά είδη, τοπικούς πληθυσμούς, ώστε  στο γενετικό υλικό να μην γίνονται επιμολύνσεις. Αυτή τη στιγμή αυτό είναι το πρόβλημα  τόσο στην Κρήτη, την Ελλάδα, αλλά και σε αρκετές άλλες μεσογειακές χώρες. Να αναφέρω ένα παράδειγμα, το πεύκο και το κυπαρίσσι,  που μπορεί να εισάγονται από φυτώρια της Ιταλία και χρησιμοποιούνται σε αναδασώσεις (αυτό συνέβαινε πιο παλιά στη χώρα μας) δημιουργούν αναταραχές στην ισορροπία του περιβάλλοντος και στο οικοσύστημα ή κάποια άλλα εισαγώμενα φυτά φέρνουν μαζί τους μικρόβια και παράσιτα, όπως π.χ. το σκαθάρι που έχει προσβάλει αρχικά τους εισαγόμενους φοίνικες, το οποίο όμως σιγά – σιγά προσαρμόζεται και επιτίθεται και στους τοπικούς φοίνικες» .
Η Μονάδα Διατήρησης Μεσογειακών Φυτών του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων (Μ.Α.Ι.Χ.) είναι ο συντονιστής του έργου ECOPLANTMED, ενώ σε αυτό συμμετέχουν ακόμα ανάλογα ερευνητικά κέντρα από Ιταλία, Ισπανία, Λίβανο και Τυνησία.