Αγαπητοί αναγνώστες, καλημέρα σας!
Το πρώτο δεκαήμερο του Νοέμπρη ως αύριο, φεύγει καλοκαιρινό! Με τη γιορτή σήμερα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων Δυνάμεων κι ως αύριο (9/11) με “την ιεράν πανήγυριν Νεκταρίου Αιγίνης του θαυματουργού Αγίου της Πίστεώς μας”, με μεγαλοπρεπή ναό και πλούσιο έργο, στην πόλη μας!
Να υπενθυμίσουμε, ευκαιριακά, στους αναγνώστες μας, ότι σε μια από τις τελευταίες εδώ συνεργασίες μας (“Χανιωτ. Νέα”, α.φ. 14.064/27-9-13, σ. 34) παρουσιάσαμε τις “Ωδές προς την Θεοτόκο” σε ποίηση και μέλος του Αγίου Νεκταρίου, εκτελεσμένες θαυμάσια, από τη χορωδία και ορχήστρα του κ. Ανδρέα Γιακουμάκη, καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης.
Ευχόμενοι: Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες/ουσες των ημερών, συνεχίζουμε με την υπόλοιπη ύλη της στήλης μας:
Με πρώτο το ποιητικό έργο υψηλών οραματισμών και πεταγμάτων, του τακτικού συνεργάτη των “Χανιώτικων νέων” δημοσιογράφου, κορυφαίου πνευματικού εργάτη, ποιητή, δοκιμιογράφου και οραματιστή υψηλών στόχων, του Νεοχωρίτη Δημήτρη Κακαβελάκη, με τον τίτλο:
Δημήτρης Κακαβελάκης: “ΣΑΡΚΑ ΜΙΑ”
Χανιά, 2013, σχ. 8ο, μικρό, σ. 50, εκδόσεις: “Ερεισμα”
Ασφαλώς σε λίγο ακόμη θα παρουσιάζουμε την εικοστή ποιητική συλλογή του αγαπητού σε όλους μας ποιητή Δημήτρη Κακαβελάκη, του οραματιστή των μεγάλων προσδοκιών και ανατάσεων, τις οποίες πραγματώνει χρόνια τώρα, στη νήσο Κρήτη, στη “Σάρκα μία”, την πρόσφατη ποιητική του προσφορά, με την οποία η ποιητική τριλογία του (“Νήσος” του 1970, “Ονειρο μέγα” του 2011 και η παρούσα, φέτος, 2013).
Ομως, για να σταθούμε με δέος στη γένεση του Πρότυπου Ειρηνικού Δημιουργικού Πολιτισμού που ονειρεύεται χρόνια τώρα ο Δημ. Κακαβελάκης, πρέπει πιο πριν -κατά την άποψή μας- να φέρουμε στη μνήμη μας και στο γραφείο των μελετών μας, τα “οράματα και θάματά του” από την Επανάσταση των Συνειδήσεων ως τ’ Ακρωτήρια της Ειρήνης του, με τον υπεράξιο “συνεμπνευστή” σ’ όλους αυτούς τους δρόμους τον μεγάλο Χριστιανό οραματιστή ιεράρχη της Εκκλησίας μας Ειρηναίο. Ολη αυτή η περιπέτεια του πνεύματός σου Δημήτρη, η πάντα ψηλά στόχευση των οραμάτων σου, έχει εναποτεθεί στης “Σάρκας μίας” τους στίχους, καθώς εγώ πιστεύω.
Η Κρήτη των Αιώνων, των Αγώνων και του Πανύψηλης στάθμης Πολιτισμού της, συναντιέται στους εόρτιους για τον Αιώνα από την Ένωσή της (1913-2013) στίχους της “Σάρκας Μίας”, του νέου πρόσφατου έργου σου Δημήτρη Κακαβελάκη. Τη χαιρόμαστε, ξεκάθαρα διατυπωμένη και στα τριάντα δύο (32) ποιητικά σύνολα της συλλογής. Εμείς, σταματούμε διαβάζοντας μεγαλόφωνα το 28ο που οριοθετεί και τονίζει:
“- Ενωση της μακρόστενης
Στεριάς με τα ιερά βουνά
Της Δύναμης στις κορυφές τους
Κι αυτή απλώνεται στις ρίζες Λάμψης
Στους θαλάσσιους βυθούς
και ΟΛΑ ΣΑΡΚΑ ΜΙΑ
Για αποδίωξη κάθε χαμού
Από κάθε ελκυστή καταβροχθισμού
– Που αγκαλιάζεται με απο-
Δοξασμούς της Σάρκας Μίας
Αυτής που αναγεννά τους χώρους
Των φάσεων και γκρεμίζει
Τους χρόνους των αποφάσεων
Ενώνοντας άσπρα βουνά
Με εφύμνια αρκαδικά
Σάρκας Μίας”. (σ. 40)
Η Κρήτη ολάκερη, παρούσα. Παρών και ο οραματιστής επαναστάτης και αγωνιστής Βενιζέλος, της πραγμάτωσης της Ενωσης, της 1ης Δεκεμβρίου 1913 στον Φιρκά, θυμίζοντάς μας μάλιστα, πως η ρίζα της μάνας του βαστά από την Αρκαδία!
Δημήτρη, σε καμαρώνουμε γιατί βλέπεις μακριά κι οραματίζεται δημιουργικά. Γι’ αυτό κι αντέχεις και δε γερνάς, γιατί: Αντιστέκεσαι.
Η ευχή μας: Για χρόνους πολλούς να οραματίζεσαι, να εμπνέεσαι και να γράφεις, για να μας χαρίζεις τους ποιητικούς σου στοχασμούς και βέβαια τις σοφές σκέψεις και κρίσεις σου, με “Την ευθύνη του Πνεύματος”.
Η πορεία σου μας συγκινεί κι η προσφορά σου εκτιμάται βαθύτατα.
Να ’σαι πάντα καλά, είμαστε τυχεροί που σε γνωρίζουμε και σε μελετούμε. Βρήκες όμως, να το σημειώσουμε κι αυτό, δημιουργικό εκδότη, το γνωστότατο “ΕΡΕΙΣΜΑ” του αγαπητού Χρήστου Μαχαιρίδη, που μας φρόντισε αγαπητικά τη “Σάρκα μία” και την παρέδωσε ευπαρουσίαστα!
Τα συγχαρητήριά μας σ’ όλους τους συντελεστές της έκδοσης!
***
Και τώρα στο πόνημα της ακαταπόνητης και πολυτάλαντης συναδέλφου, της Αρχόντισσας των Αρχανών, της κας Ειρήνης Ταχατάκη.
Ειρήνης Ταχατάκη:
“…Ο Γιούχτας με τσ’ Αρχάνες…”
Ηράκλειο, 2013, σχ. 8ο, σ. 366 + φωτογρ. υλικό + ένθετο εγχρ. Μιχ. Ταχατάκη
Ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος Ν.Γ. Χριστινίδης, προλογίζει το έργο αυτό της ακαταπόνητης επίσης συναδέλφου κας Ειρήνης Ταχατάκη και τονίζει την αξία και τη σημασία αυτού του έργου, του αφιερωμένου στο ιερό βουνό Γιούχτα, κάτω από τη ζωογόνο σκιά του οποίου έζησαν, ζουν και βασιλεύουν οι γι’ Αρχάνες, η γενέτειρα της συγγραφέως!
Και ο τόμος ανοίγει με πλούσια εισαγωγή κι ευχαριστίες της κας Ταχατάκη, για τους πνευματικούς ανθρώπους που συνδράμανε στην πορεία του έργου, τη δημιουργό του!
Το πρώτο μέρος του έργου (σ. 23-156) ανοίγει με εμπνευσμένους στίχους της κας Ειρήνης, αφιερωμένους “στον άρχοντα Γιούχτα” που δεσπόζει πάνω από τις πανέμορφες Αρχάνες. Λέει σε μια στροφή της:
“Να ’μουνε κι είντα να ’μουνε του Γιούχτα δεντρουλάκι
εκειά στην άκρα τ’ εγκρεμού σε ριζιμιό χαράκι.
Ν’ απλώνω τ’ άγρια κλαδιά με τσίτες και μ’ αγκάθια
και να με μπεγεντίζουνε τα κοφτερά χαράκια.
Να με τραντάζουν οι ριπές μες στου βοριά τη δίνη,
να με στρουφίζει κι ο χιονιάς μες στην αγριοσύνη,
Κι εγώ να στρέφομαι δεξά να βλέπω την Αρχάνα,
σα μια πανέμορφη κυρά, σα μια πανώρια μάνα!
Με μιαν απέραντη αγκαλιά, μ’ αμπέλια κρεβατίνες,
μ’ ελιές και δροσοπέρβολα στου ήλιου τις ακτίνες.
Να στραφταλοκοπίζουνε, να παίρνουνε το νου μου,
να σισιλίζει το μυαλό στη χάρη του χωριού μου…” (σ. 23)
και έπονται είκοσι οκτώ (28) μελετήματα της κας Ταχατάκη, που εξετάζουν όλες τις πλευρές (αρχαιολογική, θρησκευτική, ιστορική, τοπωνυμική, καθημερινή ζωή, ασχολίες των κατοίκων, ποιμενικός βίος, φυτικός και ζωικός κόσμος, της ευρύτερης περιοχής και όλα τα συναφή) του Γιούχτα κατά τρόπο λογοτεχνικό, συχνά ποιητικό, που πάντα συναρπάζει.
Στο δεύτερο μέρος (σ. 157-356) της πολύτιμης συγγραφής, βρίσκεις τα πάντα για Γιούχτα και Αρχάνες, ώστε μαγεύεσαι κυριολεκτικά. Περιηγητές, αρχαιολόγοι του κύρους του αειμν. Γιάννη Σακελλαράκη, ιστορικά δεδομένα από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ως τα χτες, μνημεία και ναοί, λαογραφικά ανάλεκτα, δημοτικά τραγούδια και βέβαια μια έμμετρη διασκευή εξιστόρησης της ηρωικής μάχης των Αρχανών (της 15ης Μαρτίου 1897) σε δεκαπεντασύλλαβους εννιακόσιους (900!) στίχους, δημιούργημα της ίδιας κι ακόμη πολλές αναμνήσεις από τα παλιά. Ως και τ’ αθλητικά θέματα δεν παρέλειψε απ’ αυτήν την πανδαισία περιεχομένων “για τον Γιούχτα με τσ’ Αρχάνες” για τα οποία βρήκε την ακατάβλητη δύναμη και το κουράγιο που απαιτήθηκε, για να των στήσει μνημείο αιώνιο, για τις επερχόμενες γενεές, σωστών τετρακοσίων σελίδων!
Κι ακόμη: φωτογραφικό υλικό πλουσιότατο, που στολίζει τα γραφόμενα καθώς και ένα αναδιπλούμενο έγχρωμο ένθετο στο τέλος, αφιερωμένο στο σχετικό φωτογραφικό έργο του αείμνηστου συζύγου της Μιχάλη Ταχατάκη, δεινού φωτογράφου.
Κυρία Ειρήνη, θερμά – θερμότατα συγχαρητήρια για το νέο σου αυτό έργο. Συνιστά ανεκτίμητο θησαυρό για παλιούς και νέους Αρχανιώτες, Κρητικούς για όλους, ώστε να στέκει η Κρήτη.
Σ’ ευχαριστούμε και σ’ ευγνωμονούμε! Χαλάλι σου ο αρχανιώτικος αέρας π’ αναπνέεις απ’ όντας εγεννήθηκες και να τον αναπνέεις για χρόνους, ακόμη, πολλούς. Εχεις τόσα να μας δώσεις, για τον Τόπο, για την Κρήτη μας, που υπεραγαπάς. Νά ’σαι καλά!
***
Κλείνουμε με την προχθεσινή θαυμάσια ομιλία της αρχιτέκτονος κας Αιμιλίας Κλάδου – Μπλέτσα “για τα Χανία στα χνάρια, του χρόνου, από την Ενωση (1-12-1913) μέχρι φέτος 2013” έναν αιώνα!
Διάλεξη εξαιρετικά σημαντικού περιεχομένου, παρακολουθήσαμε το βράδυ της 1ης Νοεμβρίου τρ. έτους, στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων.
Η κα Αιμιλία Κλάδου – Μπλέτσα, πασίγνωστη αρχιτέκτων της πόλης μας, συγγραφέας του πολύτιμου έργου: “Τα Χανιά έξω από τα τείχη” καθώς και πολλών άλλων μελετών, μας μίλησε για τα Χανιά μας από την Ενωση ως φέτος 2013, έναν ολόκληρο αιώνα, παρουσιάζοντάς μας: την πόλη, τα γεγονότα, τον πολιτισμό, τους μηχανικούς και τα έργα που έγιναν την ορθότατα δομημένη παρουσίαση τη χώρισε στις εξής έξι ενότητες:
Ι. 1913-1940, τα χρόνια του Βενιζέλου και μέχρι τον πόλεμο
ΙΙ. 1941-1949, τα χρόνια που πολέμου
ΙΙΙ. 1950-1967, τα χρόνια της ανασυγκρότησης
ΙV. 1967-1974, τα χρόνια της δικτατορίας
V. 1974-1981, τα πρώτα χρόνια μετά τη δικτατορία
VI. 1982-2013, τα τελευταία τριανταένα χρόνια!
Το εκλεκτό ακροατήριο, με τον πυκνό και παραστατικό της λόγο, με τη για κάθε δεδομένο εικόνα – ντοκουμέντο που εξασφάλισε και προέβαλε, μαγεύτηκε κυριολεκτικά. Η κα Αιμιλία μας συνεπήρε όλους!
Αγαπητή μας Αιμιλία, πάντα άξια, να χαρίζεις στην πόλη σου, που σ’ αγαπά και εκτιμά το έργο σου, τέτοιας ποιότητας παρουσιάσεις!
Συγχαρητήρια και σ’ όλους τους φορείς που οργάνωσαν αυτήν την πανδαισία!
Εδώ όμως τελειώσαμε. Πάλι μαζί -συν Θεώ- την άλλη εβδομάδα. Ως τότε γεια σας!
