Αγαπητοί αναγνώστες, Καλημέρα Σας!
Είμαστε -συν Θεώ- στην τελευταία βδομάδα του Σεπτέμβρη, (24-30/9), του ένατου μήνα του χρόνου. Μήνα φθινοπωρινού, που όμως φέτος, συνεχίζεται κι ως τις τελευταίες μέρες του: Oψιμοκαλόκαιρο!
Τι κι αν από τα μέσα του, άνοιξαν τα σχολεία· τα παιδιά πηγαίνουν στα νηπιαγωγεία και στα σχολεία τους, καλοκαιρινά ντυμένα. Κι έχει ο Θεός…
Αυτήν την περίοδο, εξ άλλου, έχομε και τα τρυγοπατήματα προς το τέλος τους· και βέβαια τις προετοιμασίες των γεωργών για την σπορά, στις αρχές της. Κι από φρούτα· η κρητική μας παροιμία ορίζει:
“Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οχτώβρη τα κυδώνια!”
Ευχές λοιπόν για μεθαύριο Κυριακή, πρώτη τ’ Οκτώβρη: Καλό μήνα και καλή προκοπή, από το ξεκίνημά τους, στα Νηπιάκια μας, στα παιδιά των Δημοτικών και Γυμνασίων μας, στους νέους/ες των Λυκείων και στους Σπουδαστές, Φοιτητές μας!
Κι όσο για την τρέχουσα βδομάδα (24-30/9), δεν ξεχνούμε πως την “πρεπίζει και την αγιάζει” η μεγάλη γιορτή Της Μετάστασης του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ιωάννη, και πως ο τόπος της ασκητικής ζωής και των θείων εμπνεύσεων Του, υπήρξεν η Πάτμος, όπου και το Μεγάλο Μοναστήρι το αφιερωμένο στη Χάρη Του.
Όνειρο και σχέδιό μας, να ’ναι, όσων δεν έχομε, ως τώρα, αξιωθεί, να πάμε, κάποια στιγμή. Η Πάτμος, μας είναι κοντινή και μας περιμένει να φτάσουμε ως εκεί, να προσκυνήσουμε και να λειτουργηθούμε και βέβαια να θυμηθούμε πως εδώ έζησεν εξόριστος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης, κι εδώ, πιθανώς, έγραψε το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, τις Επιστολές Του και την Αποκάλυψη. Στο κοινόβιο Μοναστήρι Του, εδώ στην Πάτμο, η ζωντανή βυζαντινή Παράδοση, τα Ιερά κειμήλια και τα πολύτιμα χειρόγραφα της πλούσιας Βιβλιοθήκης του, συνεπαίρνουν. Αποτελούν θησαυρό και καύχημα του Αιγαίου και της Ορθοδοξίας μας! Δίκαια, εδώ έχουν την έδρα τους οι “Πατμιακές Σπουδές” και η ομώνυμη Εκκλησιαστική Σχολή! Ο δρόμος μας, λοιπόν, για την Πάτμο, ας προγραμματιστεί!
***
Και τώρα μια ματιά μας, σε εκλεκτές πρόσφατες εκδόσεις: Αρχίζομε με τον ευπαρουσίαστο και περιεκτικό τόμο της:
Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων: “Λογοτεχνικές διαδρομές”
(Χανιά, 2017, σχ. 8ο, σ. 254)
Χαιρόμαστε ολόψυχα και επαινούμε δημόσια και το δεύτερο αυτό εκδοτικό επίτευγμα της Λογοτεχνικής Παρέας μας. Η θαυμάσια και καρποφόρος αυτή συντροφιά, μιας δωδεκάδας συνανθρώπων μας, πνευματικών δημιουργών χαρισματικών, εκδίδει το 2015 τις “Ανταύγειες Φωτός” και τις διαθέτει εξ ολοκλήρου στους “Γιατρούς του Κόσμου”, χωρίς προσωπικά οφέλη, παρά μόνον την αξία της προσφοράς του πνευματικού τους μόχθου, για σκοπό ιερό· και ύστερ’ από δύο χρόνια φέτος, 2017, ξανασυγκεντρώνουν και εκδίδουν και βέβαια διαθέτουν, και το νέο τους βιβλίο: “Λογοτεχνικές διαδρομές” στην ΕΛΕΠΑΠ Χανίων! Ε, αυτό πια είναι θαύμα!
Οφείλουμε λοιπόν, αυτούς τους χαρισματικούς πνευματικούς συνανθρώπους μας, να τους συγχαρούμε ολόψυχα, ν’ αναγνωρίσουμε την προσφορά των, για τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας και να βεβαιωθούμεν όλοι μας, ότι μπορεί να ’ναι υλιστική η εποχή μας, όπως τονίζεται και στον Πρόλογο του έργου, αλλά «δεν χάθηκε, παρ’ όλ’ αυτά, η ανθρωπιά μας!».
Απόδειξη και πάλι, η προσφορά τους αυτή, στην ΕΛΕΠΑΠ. Τους συγχαίρουμε όλους:
• Βογιατζάκη – Ντούζα Μαρία: για την εμπνευσμένη έντεχνη Ποίησή της (σ. 10-42),
• Γαβριλάκη Γιάννη: για το συναρπαστικό πεζογραφικό του έργο, και το ωραίο του ποίημα (σ. 43-77),
• Γαττά Ηλία: και για το πεζό του λόγο και για την ποίησή του (σ. 78-97),
• Κατσιφαράκη Ελευθερία: Τα δημοσιευόμενα στον τόμο πεζά της, καθώς και τα ποιητικά (έντεχνα και λαϊκότροπα) είναι χαρισματικής γραφής, δείγματα (σ. 121-152),
• Μαλαξιανάκη Γιάννη (Εννιαχωριανού): Πολύτιμες, θαυμάσιες, όπως πάντα, οι εμπνευσμένες ρίμες του (σ. 153-173),
• παπά Αποστόλη Διαμαντούδη: Και οι ρίμες και οι μαντινάδες του, δεν έχουν ψεγάδι· είναι θαυμάσιες (σ. 174-186),
• Πολυράκη Θ. Γιάννη: Και τα διηγήματά του, και η εντεχνή του ποίηση, είναι χαρισματικά, έχουν έμπνευση (σ. 187-211)
• Τυραϊδή Δημήτρη: Χρόνια το γράφω, πως και τα πεζογραφήματα και η Έντεχνη Ποίηση του, έχουν πάντα θέση, στις ανθολογίες ποιότητας, όπως και η παρούσα (σ. 212-232),
• Χιωτάκη Σήφη: Πολυγραφότατος· με τον εμπνευσμένο λόγο του και την πλουσιότατη συνδικαλιστική πολιτική και λογοτεχνική του παρουσία, ξεκορφίζει (σ. 233-254)
και τις κυρίες: Κουτρούλη – Σκαμνάκη Μαίρη και Πολυράκη Ηλέκτρα για την συμμετοχή των στις δραστηριότητες της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων.
Στεκόμαστε μπρος στις συνεισφορές του καθενός σας, και ευχόμαστε υγεία και πάντα καρποφόρες εμπνεύσεις, για όλους σας. Τιμάτε τα Χανιά μας και το όνομά Σας! Πάντα άξιοι!
***
Και παίρνουμε δρόμο για τον Αποκόρωνα, τον ηρωϊκό.
Πέτρου Πανηγυράκη, Δ/λου:
“Τοπωνύμια: Παϊδοχωρίου, Νεροχωρίου και Αγ. Πάντων Αποκορώνου”
(Παϊδοχώρι, 2017, σχ. 8ο, σ. 100 + εγχρ. φωτ. υλικό)
Τον αγαπητό Πέτρο Πανηγυράκη, τον εκλεκτό συνάδελφο από το Παϊδοχώρι Αποκορώνου, εκτιμώ βαθύτατα αφότου τον γνώρισα, το 1963 – 64, οπότε μετατιθέμενος εγώ από το 1/θεσιο Δημ. Σχολείο Αγριλέ Σελίνου με αντικατέστησεν εκείνος!
Εργατικός, μελετηρός πάντα, υπηρέτησεν ευδόκιμα σ’ όλα τα μετερίζια της Α’/βάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού μας· και μετά την συνταξιοδότηση του, με τα Πολιτιστικά, Αυτοδιοικητικά και στο Ίδρυμα: Αγ. Σοφία Αποκορώνου, πολλά προσφέρει!
Παθιασμένος με την πατρώα γη και την Ιστορική και Πολιτιστική φυσιογνωμία της, αποφάσισε τη συλλογή του πολύτιμου Τοπωνυμικού υλικού της γενέτειράς και εξέδωσεν πρόσφατα το παραπάνω έργο του, του οποίου μάλιστα τα έσοδα εκχώρησε στο Κοινωφελές Ίδρυμα: “Αγ. Σοφία” Αποκορώνου, για οικονομική ενίσχυση.
Δικαιότατα το Δ.Σ. του Ιδρύματος, τον επαινεί θερμότατα με το έγγραφο του, το οποίο δημοσιεύεται στις σ. 9-10 του έργου.
Στον δικό μας “Χαιρετισμό” στην έκδοση (δες σ. 11-12) τονίζουμε την αξία της προσφοράς του αγαπητού Π. Πανηγυράκη, για τους συντοπίτες του, για την Επιστήμη και βέβαια για όσους σκεφτούν να γίνουν συλλογείς του Τοπωνυμικού θησαυρού των χωριών τους, για να μη χαθεί. Το έργο του Πέτρου θα λειτουργήσει υποδειγματικά. Θα αναθερμάνει στον υποψήφιο συλλογέα της ανάλογης ύλης, την αξία της προσφοράς του εγχειρήματος του και την πολύτιμη συμβολή του, συλλογής – μέσω των τοπωνύμιων ιστορικών, θρησκευτικών, κοινωνικών, γεωγραφικών, λαογραφικών και άλλων πληροφοριών, θησαυρό πολύτιμο πατριδογνωστικής ύλης!
Τα τοπωνύμια και μικροτοπωνύμια που έχομε στα χωριά μας, στα χωράφια και στις βουνοπλαγιές μας, είναι οι πανάρχαιες “πινακίδες”, που πιστοποιούν: του εδάφους τα γνωρίσματα, του κάθε τόπου τη χρησιμοποίηση, τις ιστορικές περιπέτειες που διαδραματίστηκαν στο κάθε σημείο, και βέβαια τις δραστηριότητες των κατοίκων διαχρονικά, κατά την μακραίωνη πορεία των, αφού: “Αυτόν τον τόπο που πατείς, άλλοι τον είχαν πρώτα,
κι εκείνοι μαραθήκανε, σαν του Μαγιού τα χόρτα!”
Πέτρο, πάντα άξιος· σ’ ευχαριστούμε, μας κατέθεσες έργο αξίας, έργο πολύτιμο. Να σαι καλά και να συνεχίζεις!
***
Εδώ όμως σας αφήνουμε και για σήμερα. Τα ξαναλέμε -συν Θεώ- την άλλη βδομάδα· ως τότε γειά Σας και Καλό μήνα!
