Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα Σας!
Διερχόμαστε τις τελευταίες ημέρες του Δευτερογούλη (Ιουλίου), και η ευχή μας: – Να μην ξανάρθουν ποτέ στον Τόπο μας, τόσες καταστροφικές πυρκαγιές μέσα στην πόλη μας (ιταλικοί στρατώνες κ.λπ.), στον Αποκόρωνα εκτεταμένες καταστροφές, στον Κακόπετρο, επίσης και αλλού. Η πικρία όλων μας αβάσταχτη, γιατί ό,τι είχε δημιουργηθεί για χρόνους πολλούς, κάηκε και χάθηκε.
Κι ανοίγοντας την τηλεόραση οι τρομερές εικόνες καταστροφής από τις πυρκαγιές, οι αριθμοί των θυμάτων, τραυματιών, αγνοουμένων πέραν των υλικών καταστροφών, ανατριχιάζουν, θυμίζουν πόλεμο…
Μεγάλη η Χάρη του Θεού και των εορταζόντων Αγίων των ημερών:
Μαρίας της Μαγδαληνής (22/7), Χριστίνης της Μεγαλομάρτυρος (24/7), Κοίμσης της Αγίας Αννας (25/7), Παρασκευής της Οσιομάρτυρος χθες (26/7) και σήμερα: Παντελεήμονος του Μεγαλομάρτυρα και Ιαματικού τους παρακαλούμε να μας λυπηθούν και να μας προστατέψουν από παραπέρα δοκιμασίες. Κάψαμε πολύτιμα, ερημόσαμε πανέμορφα μέρη μας, χάσαμε, προπάντων, τόσους συνανθρώπους μας, τι άλλο μας μένει; Θέ μου, μεγάλη η Χάρη Σου, προστάτεψέ μας και γλύκανε τον αβάσταχτο πόνο μας! Το τριήμερο εθνικό πένθος, ματώνει καρδιές, συγκλονίζει!…
***
– Ας έρθουμε τώρα, με μια γρήγορη ματιά, σε εκδηλώσεις και ενέργειες ποιότητας, που έγιναν αυτές τις μέρες στον Τόπο μας και οφείλει η στήλη μας να τις καταγράψει – είναι βέβαια, ανόμοιες- και να τονίσει την προσφορά των.
1. – Χρονολογικά, είμαστε στις αρχές του Ιούλη, στεκόματε στην εκδήλωση: “Η Κρήτη αγαπά τη Ζωή”, στην οποία οι προβληματισμοί μας, σκέψεις μας: για την προστασία μας από τις μπαλωθιές, τα τροχαία, το αλκοόλ στα παιδιά και το παθητικό κάπνισμα, έχουν μια ιδιαίτερη σημασία.
Η εκδήλωση, ως γνωστόν, πραγματοποιήθηκε στις 3/7 στην Ανατολική Τάφρο, με ελεύθερη είσοδο. Ο κόσμος που προσήλθε, απόλαυσε την θαυμάσια συναυλία παραδοσιακής κρητικής μουσικής, με το μουσικό σύλλογο: “Χαρίλαο”, χειροκρότησε τους βραβευθέντες δημιουργούς των σχετικών μαντινάδων κάθε θέματος, έζησε μια βραδιά θαυμάσια και προπάντων διδαχής αρχών για τη ζωή μας.
Ως γνωστόν, ο διαγωνισμός της μαντινάδας πάνω στα θέματα που προαναφέραμε, προκηρύχτηκε μέσω της εκπομπής του αγαπητού Γιώργου Βιτώρου: “Δοξάρια και Σκαρόφτερα”, στις 9/2. Οι μαντινάδες κρίθηκαν από Εννεαμελή Επιτροπή ανωνύμως, στην οποία μέλος ήταν και ο γράφων τα παρόντα μαζί με άλλα οκτώ επίλεκτα μέλη – κριτές!
Την εκδήλωση υποστήριξαν πολλοί συλλόγοι και φορείς του τόπου μας, όπως: Η Δ/νση της Αστυνομίας Χανίων, το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Περιφερ. Ενότητας Χανίων, ο πανελλαδικός Σύλλογος SOS: Τροχαία Εγκλήματα, η Σκοπευτική Λέσχη Κρήτης, ο Σύλλογος Εθελοντικής Προσφοράς και Στήριξης: “Ορίζοντας”, ο Σύλλογος Πνευμονολόγων Ιατρών Περιφ. Ενότ. Χανίων, ο Σύλλογος Παιδιάτρων ιδιωτικού Τομέα Κρήτης, ο Σύλλογος Διαβητικών Κρήτης, ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Χανίων, οι Συνήγοροι των ΑμεΑ – Ενεργοί Πολίτες, ο Εθελοντικός Σύλλογος Πρόληψης τροχ. ατυχημάτων, ο Φιλοζωικός Σύλλογος Χανίων, ο Ελλην. Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων, ο Σύλλογος Αρωγής και Αλληλεγγύης οικογενειών θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων, το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων και ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Χανίων.
Η στήλη μας συγχαίρει τους εμπνευστές της πολύτιμης αυτής ενέργειας τους φορείς υποστήριξής της, τους Χορηγούς Επικοινωνίας, τους συμμετάσχοντες χαρισματικούς μαντιναδολόγους μας και βέβαια τους εξ αυτών βραβευθέντες και επαινεθέντες.
Τέτοιες ενέργειες συμβάλλουν τα μέγιστα στον περιορισμό των θυμάτων από τις μπαλωθιές, τα τροχαία, το αλκοόλ, το παθητικό κάπνισμα και στηρίζουν συνειδητά τον θαυμάσιο και ουσιαστικό στόχο της εκδήλωσης: “Η Κρήτη αγαπά τη Ζωή!”.
Σ’ όλους Σας, συγχαρητήρια και πάντα άξιοι!
***
2. Συνεχίζομε τώρα, με την εκδήλωση Μνήμης και Τιμής για τους πεσόντες και αγνοούμενους, στην Κύπρο, κατά την τουρκική εισβολή του 1974.
Καταγράφεται δεύτερη -αν και είναι κυρίαρχο και πρώτο θέμα- γιατί χρονικά, έγινε πολύ αργότερα της προαναφερθείσας.
Πραγματοποιήθηκε στο Μνημείο Πεσόντων Κρητών στην Κύπρο, το 1974, το απόγευμα του Σαββάτου 21/7.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε στο Μνημείο Πεσόντων Κρητών, εκεί στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας της Πόλης μας: Επιμν. Δέηση, Προσκλητήριο Πεσόντων, Κατάθεση στεφάνων, ενός λεπτού σιγή, Εθνικό Υμνο.
Στη συνέχεια, στον προαύλιο χώρο της Λέσχης Αξ/κών Φρουράς Χανίων, όπου μεταφερθήκαμεν όλοι, έγιναν οι Χαιρετισμοί των Αρχών και Φορέων, αναφορά στα γεγονότα της εποχής, προβολή ντοκιμαντέρ και έκθεση φωτογραφίας. Και βέβαια, κέρασμα…
Μας κατασυγκίνησαν όλοι οι ομιλητές και οι χαιρετίσαντες την εκδήλωση: ο αντιπεριφερειάρχης μας κ. Απ. Βουλγαράκης, ο πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων Χανίων κ. Ιωάννης Χατζηιωάννου, ο βουλευτής του νομού μας κ. Α. Μπαλωμενάκης και μας συγκλόνισε με τον συγκινητικότατο λόγο του, ο συντοπίτης μας πρόεδρος του Παγκρήτιου Συνδέσμου Πολεμιστών Κύπρου του 1974, κ. Γιάννης Νταντινάκης, ο οποίος και την Κυριακή 22/7 στο Καλάμι, στο μνημόσυνο του ήρωα αξ/κού, αντιστράτηγου Εμμ. Χατζηδάκη, ήταν ο ομιλητής!
Κανένας μας, από τον κόσμο που παρακολούθησε την ως άνω τελετή χρέους, δεν ξεχνά. Κανένας μας δεν θα ξεχάσει τις λεπτομέρειες των θλιβερών ιστορικών γεγονότων της περιόδου εκείνης.
Κανένας μας δεν ξεχνά πως απ’ εδώ από τα Χανιά, από το Καλάμι, καταγόταν ο ήρωας διοικητής του ομιλητή κ. Νταντινάκη, ο μάρτυρας Εμμ. Χατζηδάκης.
Κι εμένα, ως ακροατή, προχθές Σάββατο βράδυ της 21/7, στη Λέσχη Αξιωματικών Χανίων στην εκδήλωση, μου ήρθαν στη σκέψη πολλά σχετικά. Από την επίσκεψη μου προ χρόνων στη “Μακεδονίτισσα” της Κύπρου, όπου το Μνημείο των Πεσόντων, το προσκύνημά μου στους Τάφους των Ηρώων του 1974 και μάλιστα μπρος στον τάφο του συγγενούς, συγχωριανού μου έφεδρου Ανθ/γού Ηρωα Σταύρου Ευτυχ. Μπιτσάκη, από τον Τζαγκαριάκο της Σκάφης Σελίνου.
Κατασυγκινημένος ρώτησα και έμαθα σχετικά: Γράφω λίγες γραμμές, αφιερωμένες στην ιερή μνήμη του:
“- Είναι 6 τ’ Αυγούστου του 1974 και βρισκόμαστε σε πορεία προς τη Λάπηθο. Κάποια στιγμή ξαφνιαστήκαμε από κραυγές. Ο ανθ/γός μας ο Σταύρος ο Μπιτσάκης, το γενναίο κρητικό παλικάρι μας, κρατώντας το τόμσον προτεταμένο φώναξε προς τους στρατιώτες που βρίσκονταν 200 περ. μέτρα απέναντί μας. Τους νομίσαμε δικούς μας, της ΕΛΔΥΚ. Ομως ήταν Τούρκοι.
Τώρα έχομε φτάσει στα 50 μ. κι απέναντί μας προτεταμένα όπλα και άγριες φωνές. Κι άρχισαν να μας βάλλουν με καταιγιστικά πυρά. Κόλαση!…
Κι ο ανθ/γός μας ο Σταύρος να φωνάζει: “Απάνω τους παιδιά, απάνω τους λεβέντες μου, και τους φάγαμε” και να ρίχνει ασταμάτητα με το τόμσον του.
Προχωρήσαμε λίγο προς τους Τούρκους, πέφτοντας στο εκεί ανάχωμα και ανταποδίδοντας πυρά. Η κατάσταση όμως ήταν τραγική. Τώρα είχαμε 300 Τούρκους απέναντί μας κι είμασταν εμείς τρεις. Κι ο αγονάτιστος Σταύρος να φωνάζει για κάλυψη στους απέναντι και μακρύτερά μας άντρες της ΕΛΔΥΚ. Σωτηρία όμως δεν υπήρχε. Τότε ακούσαμε τον Σταύρο τον γενναίο ανθ/γό μας να φωνάζει: “Παιδιά, εδώ θα μείνουμε!”.
Θαύμαζα την παλικαριά του, τη γενναία Κρητική ψυχή του, κι εκείνη τη στιγμή μια σφαίρα εχθρική τον χτύπησε στο κεφάλι καθώς τ’ ανασήκωσε, να δει τη θέση του εχθρού. Εγειρε και ξεψύχησε!…
Εκεί, στις πορτοκαλιές και τις ελιές του Καραβά και της Λαπήθου, άφησε την τελευταία του πνοή ο ήρωας Σταύρος Ευτ. Μπιτσάκης.
Μας περιμένει από τότε, κι ας έχουν περάσει σαράντα τέσσερα χρόνια, να τον αναζητήσουμε, να τον βρούμε, να τον θάψουμε.
Κι οι Τούρκοι προχώρησαν κι η μισή μας Κύπρος χάθηκε κι η ημερομηνία 6 Αυγ. 1974 μένει πάντα τραγική, μέρα Μνήμης, μέρα πικραμένη, γιατί χάθηκε ο ήρωας της Κρήτης μας, μαζί με τόσους άλλους αδελφούς του συμπολεμιστές. Η μνήμη των, θα είναι αιωνία κι η πονεμένη μας Ελλάδα ποτέ δεν τους ξεχνά. Αθάνατοι!*/
Εδώ όμως τελειώσαμε για σήμερα. Τα ξαναλέμε -συν Θεώ- την άλλη βδομάδα ως τότε γεια Σας και στους εορτάζοντες τις ευχές μας!
*/ Πολύτιμα στοιχεία περιλαμβάνονται στο έργο: Κων/νου Αλ. Δημητριάδη: “Αυτοί που τίμησαν την στολή τους (Κύπρος, 1974)”, των εκδόσεων: “Πελασγός”, Ι. Γιαννάκενα. Βλέπε: ειδ. έκδοση, εφημ. Αθηνών, της 22/7: “Κυριακ. Δημοκρατία”.
