Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα Σας και Χρόνια Πολλά!
Ξεκινούμε την τακτική μας συνεργασία στα αγαπητά μας “Χανιώτικα Νέα” και σήμερα, με τις θερμές ευχές μας, στους μαθητές μας όλων των βαθμίδων, με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς!
Στα “πρωτάκια”, ιδιαίτερα, του Δημοτικού, οι ευχές μας είναι βαθύτατα συγκινητικές, γιατί από προχθές (11/9), ξεκίνησαν ένα στάδιο γνώσης και αρετών, οργάνωσης της προσωπικότητας των, του χαρακτήρα των, του μελλοντικού των αναστήματος μ’ ένα λόγο, κι είναι για τη ζωή των, μεγάλη ώρα. Είμαστε βέβαιοι πως οι γονείς των, είναι πανέτοιμοι για τον μεγάλο αυτό αγώνα των παιδιών τους.
Για τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, οι ευχές μας είναι δεδομένες κι είμαστε βέβαιοι για το έργο τους, για την ευσυνειδησία και την αφοσίωσή των στο καθήκον.
Μαθητές λοιπόν, γονείς και φίλοι συνάδελφοι: Καλή Χρονιά με Υγεία και πλούσιο και αποδοτικό το έργο Σας!
***
Είμαστε, αγαπητοί μου, στον Σεπτέμβρη, τώρα και δεκαπέντε μέρες. Σήμερα μάλιστα (14/9), γιορτάζομεν όλοι: την Υψωση του Τιμίου Σταυρού, του ιερού αυτού συμβόλου της Πίστης μας.
Πάντα διδάσκαμε στους μαθητές μας, πως: Η δεύτερη Υψωση του Σταυρού, έγινε τότε που βρήκε τον Τίμιο Σταυρό, η Αγ. Ελένη! Κι ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Μακάριος, ανέβηκε στον άμβωνα του ναού, ύψωσε τον Τίμιο Σταυρό κι όλοι οι πιστοί με ευλάβεια πολλή τον προσκύνησαν, κατασυγκινημένοι!
Στα χρόνια, επίσης, του αυτοκράτορα Ηράκλειου, όταν νίκησε τους Πέρσες, έφερε πίσω στα Ιεροσόλυμα, τον Τίμιο Σταυρό, τον ύψωσε στον Γολγοθά και ο Λαός τον προσκύνησε.
Ετσι λοιπόν, η Εκκλησία μας καθιέρωσε τη σημερινή μεγάλη γιορτή!
Βαθιά ριζωμένη η Πίστη των ανθρώπων της Πατρίδας μας, στη δύναμη του Σταυρού, φανερώνεται σε κάθε βήμα της καθημερινής ζωής μας! Και δεν καταγράφομε μόνο το ευλαβικό σταυροκόπημα στην Εκκλησία όταν λειτουργούμεθα, ούτε όταν περνούμε έξω από μοναστήρι η εικονοστάσι ή μόνον όταν αρχίζουμε ή τελειώνουμε ένα έργο μας, το φαγητό μας, τη μέρα μας, όταν βγαίνουμ’ έξ’ από το σπίτι πρωί – πρωί, αλλά κι όταν φυτεύομε τον κήπο και τα λουλούδια μας, τ’ αμπέλι και το λιοφυτάκι μας. Τότε μάλιστα κάνομε κι έναν ξύλινο σταυρό και τον τοποθετούμε σ’ εμφανές μέρος ή τον δένουμε σ’ ένα κλαδί δέντρου, «για να φυλάει απού το μάτι το κηπικό μας και για να το συνδράμει να προδέψει», όπως μας λένε χαρακτηριστικα οι απλοί άνθρωποι που ρωτούμε. Ετσι κάνοντας το γύρο του χωριού παρατηρείς συχνά σε πρασιές ή νεόφυτα, σε φορτωμένες αχλαδιές ή κρεβατίνες σταυρούς ξύλινους, επιβεβαίωση θαρρώ, της άδολης Πίστης των ανθρώπων μας, στη δύναμη τ’ αγιασμένου ξύλου της Εκκλησίας μας!
Κι ακόμη, σε νεανεγειρόμενες οικοδομές, εκεί πάνω στο γιαπί, στη σκεπή, όπου ο τεχνίτης τοποθετεί τους γιαρμάδες, για να βάλει τα κεραμίδια -δουλειά συχνά επικίνδυνη- παρατηρούμε έναν ξύλινο σταυρό σ’ εμφανές σημείο και στη μέση του ν’ ανεμίζει δεμένη, η υφαντή πετσέτα, απ’ τα προικιά της νοικοκυράς, δώρο στον μαραγκό του νεόκτιστου σπιτιού!
Μαραγκός στα χωριά του Σελίνου ο αείμνηστος πατέρας μου -ας είναι ανάλαφρο το χώμα που τον σκεπάζει- θυμάμαι πως σε κάθε νέα σκεπή που μαράγκευε, μας έφερνε στο σπίτι, με πολλή χαρά, τα Σαββατόβραδα που γύριζε κατάκοπος μα πάντα κεφάτος γιατί είχε δουλειά, την “πετσέτα της νύφης”.
Κι είχεν συγκεντρωθεί στην κασέλα του σπιτιού μας στο χωριό, ένα αρκετά ευάριθμο δείγμα της νοικοκυροσύνης και της ποικιλίας σχεδίων, της υφαντής πετσέτας του Σελίνου, απ’ αυτό το λόγο, το έθιμο!
Μα και στον αρσανά της Νέας Χώρας μας, εδώ στο λιμανάκι μας, φωτογράφησα στο νιο σκαρί ενός καϊκιού, έναν σταυρό καρφωμένο στην πρύμη του από τον αρχιμάστορα, για «να βγει καλό το καΐκι» όπως μας είπε!…
Από την ίδια πίστη στη δύναμη του Σταυρού, βλέπεις τον μαθητή τον ευσεβή, να μπαίνει πρωί πριν πάει για τις εξετάσεις του, στην Εκκλησία, ν’ ανάβει κερί και να κάνει σταυρό, κι ύστερα να ξεκινά για τη δοκιμασία π’ ακολουθεί, κι αναθυμάται, θαρρείς, πιο ζωηρά τα διαβάσματά του, έτσι που προχωρεί τρεχάτος και γελαστός!
Απ’ την ίδια ριζοβολημένη Πίστη του, ο γεωργός, αρχίζει τη σπορά, τώρα τα Πρωτοβρόχια, με το σταυρό και ξέσκεπος, κοιτάζοντας κατά τον ουρανό, όπου εμπιστεύεται ψιθυριστά τον κόπο του!
Ετσι κι η νιόνυφη που ξεκινά να στελιώσει σπίτι, πριν ανέβει στ’ άλογο, ή στ’ αυτοκίνητο της σύγχρονης ζωής, σταυροκοπιέται κι αποζητά της μάνας την ευχή, να ξεκινήσει την οδόν της!
Γερά θεμελιωμένη τούτη η Πίστη των Πατέρων μας στο Σταυρό, γίνεται τραγούδι και γλυκύς σκοπός στα γλέντια μας και στις χαρές μας. Γίνεται μαντινάδα και ριζίτικο, π’ αντιλαλεί αιώνες τώρα, στα πλάγια και στα ριζομάδαρα του Νησιού μας, σαν τούτα τα δείγματα που θα κλείσουν και το σύντομο αυτό σημείωμά μας, μαζί με τις ευχές της στήλης, στις Σταυρούλες και τους Σταύρους, που γιορτάζουν!
«- Σταυρέ μου, Σταυρωμένε μου, Σταυρέ μου αληθινέ μου,
κι απού ‘νταν εγεννήθηκα στη χάρη σου πιστεύγω,
στη χάρη σου, στη δόξα σου και στην Ανάστασή σου…».
«- Κάνω σταυρούς στην Παναγιά, για να πολυχρονήσεις,
και να σου μπέψει ο Θεός ότι κι αν του ζητήσεις!».
«- Σταυρούς θα κάνω χαχαλιές, καντήλι να μη σβήνει,
βοήθα Παναγία μου, το που ποθώ να γίνει!».
Και τέλος το χαριτωμένο τετράστιχο, με το οποίο μας αποκοίμιζεν ή συχωρεμένη η λάλη μας, στα παλιότερα χρόνια:
«- Πέφτω κάνω το Σταυρό μου, όπλον έχω στο πλευρό μου,
φίλος του Χριστού λογιούμαι, και κιανένα δε φοβούμαι!».
– Και τώρα μιας και δε μας μένει χώρος για παρουσιάσεις πρόσφατων εκδόσεων, ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος, θα κάνουμε μερικές ανακοινώσεις των, ώσπου να τα παρουσιάσουμε.
1. Σημαντική προσφορά στον τομέα της Λογοτεχνικής Κρήτης μας, συνιστά το νέο έργο του ιδιαίτερα αγαπητού, αθόρυβου επιστήμονα φιλολόγου, και επιτυχεμένου τ. δ/ντή του Ι.Α.Κ.: κ. Κων/νου Π. Φουρναράκη: “Το ποίημα του Χατζημιχάλη Γιάνναρη: Γάμος Κρητικός, εις Λάκκους – Κυδωνίας, 1864”.
Το έργο σε 8ο σχήμα, 264 σελίδων, καλαίσθητα εκτυπωμένο κυκλοφορήθηκε την προηγούμενη βδομάδα.
Θα σας το παρουσιάσουμε αναλυτικά σ’ ένα από τα επόμενά μας πνευματικά γεγονότα. Ως τόσο, αναζητήσετέ το, θα σας κατενθουσιάσει η μελέτη του, και η ιδιαίτερα φροντισμένη επιστημονικά παρουσίασή του.
***
2. Το έργο, επίσης, του αγαπητού μας Αποκορωνιώτη φίλου, του Γιώργου Γιακουμινάκη – Βαγιωνιά: “50 χρόνια μετά… όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο, 1968-2018”, μας συναρππάζει και μας καθηλώνει με τις αλησμόνητες μαθητικές αναμνήσεις του.
– Γλαφυρή γλώσσα, πλούσια εικονογράφηση από το τότε, αναμνήσεις που αθανατίστηκαν, στις καλαίσθητα τυπωμένες – 132 σελίδες του έργου, σαγηνεύουν κυριολεκτικά τον αναγνώστη τους και του εύχονται: Καλή συνέχεια.
***
3. Μια ακόμη θαυμάσια έκδοση που μας χαρίστηκε πρόσφατα, προλαβαίνουμε να σας ανακοινώσουμε, ώσπου να κάνουμε την πρέπουσα παρουσίασή της.
Πρόκειται για την ποιητική συλλογή του αγαπητού και σεβαστού από χρόνων πολλών, πολυγραφότατου δημοσιογράφου, χαρισματικού ποιητή, Νιοχωρίτη, του Δημήτρη Κακαβελάκη, με τίτλο: “Αγέρωχο Νόησης και το Υπέροχο τί-πο-τα”, πρόσφατη καλαίσθητα εκτυπωμένη έκδοση 54 σελίδων, ογδόου μικρού σχήματος, για την οποία αφιερώθηκεν, προχθές (2/9) στον αύλειο χώρο της εκκλησίας των Αγ. Κων/νου – Ελένης Νέας Χώρας, η ποιητική εσπέρα για την παρουσίασή της. Για το έργο του Ποιητή, των είκοσι (20) και πλέον ποιητικών συλλογών, μίλησεν ο πανεπιστημιακός δάσκαλος χαρισματικός συμπολίτης μας κ. Ερατοσθένης Γ. Καψωμένος, ενώ απήγγειλαν: ο Μιχ. Αεράκης και ο ίδιος ο ποιητής!
Σύντομα θα αναφερθούμε εκτενέστερα.
***
Εδώ όμως σας αφήνομε για σήμερα, στέλνοντας τις ευχές μας, στους εορτάζοντες/ζούσες, και τα ξαναλέμε -συν Θεώ- την άλλη Παρασκευή (21/9). Ως τότε γειά Σας και καλό Σαββατοκύριακο, υπενθυμίζοντάς Σας την υποχρέωση των δυνάμενων, να φτάσουμε ως τους Αγ. Πάντες Αποκορώνου, στην Αγία Σοφία (εκκλησία και ίδρυμα του μακαριστού ιεράρχη Ειρηναίου Γαλανάκη), όπου γιορτάζεται η χάρη Της. Μετά τον εσπερινό, Δευτέρα 16/9 και ώ. 6.30 μ.μ. θα ψαλεί Τρισάγιο στη μνήμη του μακαριστού ιεράρχη, των γονέων του και των ευεργετών και δωρητών του Ιδρύματος. Στη συνέχεια θα απολαύσουμε το ντοκυμαντέρ του Γ. Κουκουράκη: “Ειρηναίος Γαλανάκης, ένας ειρηνικός επαναστάτης”. Οσοι πιστοί προσέλθετε!!
