Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα Σας,
Καλό μήνα και ευχές στους εορτάζοντες!
Από την προηγούμενη βδομάδα γράφαμε πως φτάνει ο Δεκέμβρης, με τα κρύατα και με τα χιόνια του, και βέβαια με τις γιορτές του!
Ετσι σήμερα καλωσορίζοντας τον ερχομό του τελευταίου μήνα του 2018, υπενθυμίζουμε στους αγαπητούς αναγνώστες μας, γιορτές και επετείους, των πρώτων ημερών του, που παραμένουν πάντα, βιώματα και υποχρεώσεις, που μένουν αλησμόνητα.
Η υπενθύμισή μας, κατάπρωτη, αναφέρεται στην εφετινή 105η επέτειο από την Ενωση της Κρήτης μας με τη μητέρα Ελλάδα! Σημειώνουμε πως και εφέτος οι εορταστικές εκδηλώσεις για τη Μεγάλη αυτή μέρα, ήταν οι πρέπουσες, και τις παρακολουθήσαμε όλοι. Και του χρόνου!
Το Εορτολόγιο, επίσης, της λήγουσας πρώτης βδομάδας του Δεκέμβρη, είναι πλουσιότατο. Την Τρίτη (4/12) γιορτάσαμε τη Μεγαλομάρτυρα Αγ. Βαρβάρα, προστάτιδα ως γνωστό του Πυροβολικού μας και την ίδια μέρα γιορτάστηκε η ιερή μνήμη του Αγ. Ιωάννη του Δαμασκηνού του διαπρεπέστατου αυτού Θεολόγου και Ποιητή, και Μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας. Από τα σχολικά μας χρόνια, μας έκανε μεγάλη εντύπωση, το τεράστιο θεολογικό, υμνολογικό και δογματικό έργο του. Η ευγλωττία του και βέβαια το μουσικό του έργο, με τους ενενήντα Κανόνες που εποίησε. Το έργο και η βιωτή του, τον αγίασαν. Ζητούμε την ευλογία του και ευχόμαστε στους φέροντες επάξια το ιερό όνομά του, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη μας κ. Δαμασκηνό, και τον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγγελό μας πατέρα Δαμασκηνό, να τους ενισχύει στο έργο τους και να ’ναι πολύχρονοι και υγιείς!
Την Τετάρτη (5/12) συνεχίζοντας γιορτάσαμε Σάββα τον Ηγιασμένο και προστάτη των καρκινοπαθών, και την επομένη (6/12) τον Αγ. Νικόλαο, τον προστάτη του Ναυτικού μας και όλων των θαλασσινών. Αύριο, τέλος (8/12) Σάββατο γιορτάζεται η ιερή μνήμη του Αγ. Παταπίου, ενώ την Κυριακή (9/12) η Σύλληψη της Αγίας Αννας. Μια εβδομάδα πλούσια σε γιορτές. Στους εορτάζοντες/ουσες των ημερών, καθώς και σ’ όλους σας: Χρόνια Πολλά!
***
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Νίκου Ψιλάκη: “Kι οι θάλασσες σωπαίνουν”. Ηράκλειο, 2018. σχ. 8ο. σ. 590, εκδ. “Καρμανωρ”, ιστορικό μυθιστόρημα.
Μέρα της ονομαστικής γιορτής χθες (6/12) του Νίκου Ψιλάκη, του δημοσιογράφου και συγγραφέα, λογοτεχνικών ιστορικών και λαογραφικών έργων (με διακρίσεις και βραβεία από την Ακαδημία Αθηνών, το βραβείο Ν. Καζαντζάκη κ.ά.) τέλειωνα σε πρώτη ανάγνωση το πρόσφατο ιστορικό μυθιστόρημά του “Κι οι θάλασσες σωπαίνουν” τρίτο στη σειρά – τα δυο προηγούμενά του είναι “Πολυφίλητη” και “Τα δυο φεγγάρια”.
Το θέμα, που μας θυμίζει με τη θαυμάσια πλοκή του, την συναρπαστική του τέχνη και γλώσσα, μας συγκλονίζει.
Ας του δώσουμε όμως του ίδιου το λόγο, μα το Μεγάλο Κάστρο όπου διαμένει είναι κοντά μας, για να μας εξηγήσει ο ίδιος με τον προσωπικό του τρόπο, τον θαυμάσιο, τα της ιστορίας που εμπνεύστηκε κι άπλωσε στις 516 σελίδες του νέου αυτού θαυμάσιου έργου του. Εργο που συνεπαίρνει συγκλονίζει τον αναγνώστη του. Κι εμάς βέβαια τους Χανιώτες ιδιαίτερα, ξαναφέροντας στο νου μας, οι μεγαλύτεροι προπάντων, εκείνα “τα μεσάνυχτα της 8ης προς την 9η Ιουνίου του 1944, που το αγγλικό υποβρύχιο Vivid εντόπισε τη γερμανική νηοπομπή, κάπου κοντά στα νερά της Σαντορίνης, οδεύοντας για Πειραιά, 3 και 12λ. και εκτόξευσε τέσσερις τορπίλες εναντίον του πλοίου Ταναΐς, κι έφεραν το μοιραίο”.
Κι ήταν μέσα στ’ αμπάρια του κλεισμένοι όλοι οι Εβραίοι της Κρήτης (η Οβριακή στα Χανιά, ρήμαξε κυριολεκτικά) αρκετοί Ελληνες όμηροι, Ιταλοί αντιφασίστες, νέοι και 120 μικρά παιδιά.
Μας γράφει, λοιπόν ο δημιουργός του έργου και μας εξηγεί ότι «στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας βρίσκεται ένα από τα πιο σκοτεινά περιστατικά της ναζιστικής κατοχής, η βύθιση του πλοίου Ταναΐς, που μετέφερε κλεισμένους στ’ αμπάρια του, Ελληνες όμηρους, Ιταλούς αντιφασίστες και όλους τους Εβραίους της Κρήτης.
Ο αφηγητής επιστρέφει στον γενέθλιο τόπο είκοσι χρόνια μετά και αναζητεί τα ίχνη του πατέρα του, που είχε χαθεί το 1944, και ως αιτία της εξαφάνισης αναφέρεται ο πνιγμός του στο ναυάγιο. Εκείνος αποφασίσει να συνεχίσει το ψάξιμο, σεβόμενος την υπόσχεση προς τη μητέρα του, που θεωρούσε τον άντρα της ακόμη ζωντανό. Μέρα με τη μέρα βρίσκεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τα συμβάντα του πολέμου αλλά και με τις συνέπειές τους στις ζωές των ανθρώπων, τις κάθε λογής στοχοποιήσεις κοινωνιών και ατόμων.
Οι παλιές πληγές ματώνουν με την πρώτη ψηλάφησή τους, το παρελθόν εξακολουθεί να καθορίζει το παρόν κι εκείνος -μετανάστης από την τρυφερή ηλικία του- ταλαντεύεται ανάμεσα σε δυο ταυτότητες και σε πολλές εκδοχές των ίδιων γεγονότων.
Ανασκαλεύει τις μνήμες των άλλων, συναντά εφηβικούς έρωτες, περπατά στα σιωπηλά μονοπάτια της ιστορίας και περιπλανιέται στα δρομάκια της Οβριακής, μιας γειτονιάς που άδειασε μέσα σε 45 λεπτά, και οι κάτοικοί της νέοι, γέροι και 120 παιδιά, χάθηκαν μια καλοκαιρινή νύχτα ανάμεσα στην Κρήτη και τη Σαντορίνη.
Οσο αναδεύει τ’ αποκαΐδια, ξεπηδούν μικρές ιστορίες ανθρώπων κάποιας Εσθήρ που κρυβόταν στις ερημιές κι έγραφε ανεπίδοτα γράμματα, κάποιου Σαράντη που βρέθηκε να παλεύει ναυαγός με τα κύματα, κάποιας Ροδαμνής, που την κούρεψαν και την πόμπεψαν μετά την απελευθέρωση, κάποιου μουγγού που βρέθηκε μόνος σε ξένο τόπο, κάποιου Εντζο που σκόπευε να προσφέρει δώρο στη Σιλβάνα του ένα ζευγάρια ξυλοπάπουτσα.
Ενα πολυφωνικό μυθιστόρημα που, μέσα στις σελίδες του, η μυθοπλασία βαδίζει πλάι στην ιστορία, τα πραγματικά πρόσωπα διαλέγονται με τα επινοημένα προκειμένου να αναδειχθούν οι μεγάλες αλήθειες που απλώνονται πέρα από τον χρόνο και τον χώρο. Ετσι γιατί ένα ιστορικό μυθιστόρημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνομιλεί μόνο με τον χρόνο της ιστορίας».
Ακριβή και θαυμάσια όσα μας γράφεις πιο πάνω, αγαπητέ μας, πολυτάλαντε Νίκο Ψιλάκη, σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς γιατί μας χάρισεν η δημιουργική σου έμπνευση, ένα ακόμη έργο που θα ξεχωρίζει πάντα και σαν ποιοτική γραφή και σαν υπόθεση και μυθοπλασία.
Ανθρωπιάς, αναγνώρισης προσφοράς και μεγαλείου ψυχής, και οι τρεις τελευταίες (512-14) σελίδες του έργου σου, όπου εκφράζεις τις ευχαριστίες σου, σ’ όσους εκλεκτούς πνευματικούς ανθρώπους απευθύνθηκες, συζήτησες κι άκουσες πάνω στο θέμα που ερευνούσες. Αν είχαμε χώρο και τις τρεις αυτές σελίδες θα τις αναδημοσιεύαμε εδώ. Το αξίζουν!
Γιατί μοιράστηκαν με τον δημιουργό του έργου για το οποίο ο λόγος, τις ιστορίες τους, τις πικρές αναμνήσεις τους -συγγενείς κάποιοι πνιγέντων ή διασωθέντων του “Ταναΐς” συλλέκτες τεκμηρίων και μελετητές άλλοι, καπετάνιοι ανάλογων του “Ταναΐς” ατμόπλοιων, γείτονες άλλοι, στις Οβριακές Χανίων και Ηρακλείου, δημοσιογράφοι αντιστασιακοί, αγωνιστές του τότεε, δικηγόροι, συγγενείς, εκπρόσωποι Αρχείων και Βιβλιοθηκών -όχι μόνο της Κρήτης- και άλλοι καθώς και τη Μαρία του (σύζυγό του, αγαπημένη) και την Εφη τους τον θησαυρό τους. Ολοι τους, πολύτιμοι συμπαραστάτες, γιατί για να γεννηθεί και να ξετελέψει ένα έργο σαν το “Και οι θάλασσες σωπαίνουν” θέλει δουλειά πολλή! Νικόλα πάντα άξιος! Κι από τα Χανιά, θερμές ευχές για τα ονομαστήριά σου!
***
ΓΙΟΡΤΗ ΣΑΤΙΡΑΣ
Θα κλείσουμε τη σημερινή συνεργασία μας μ’ ένα χανιώτικο πνευματικό γεγονός, που απ’ ό,τι διαπιστώνεται έχει γίνει…. παγκόσμιο.
Αναφερόμασε στη “Γιορτή Σάτιρας” και την απονομή των βραβείων του 6ου Παγκόσμιου διαγωνισμού έμμετρης σάτιρας “Παύλος Πολυχρονάκης” την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου, στις 7 μ.μ. στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου της Ι.Μ. Κυδωνίας – Αποκορώνου.
Ετσι η καθιερωμένη πια γιορτή της Σάτιρας, με τις συναρπαστικές συμμετοχές και βραβεύσεις της, θα μας συγκεντρώσει στο φιλόξενο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολής μας, για ν’ απολαύσουμε και το χρειαζόμαστε τα αποτελέσματα του εφετινού 6ου διαγωνισμού και να χειροκροτήσουμε τους βραβευόμενους και προ πάντων τον ακούραστο φίλο Παύλο Πολυχρονάκη του οποίου είναι και ιδέα και πραγματοποίηση το ως άνω γεγονός!
Τα συγχαρητήριά μας και από τη θέση αυτή και τις ευχές μας να συνεχίζει επ’ αόριστο την ωραία αυτή πρωτοβουλία. Θερμότατα, επίσης τα συγχαρητήριά μας στους μετέχοντες σατιρικούς μας ποιητές, στην κριτική επιτροπή και βέβαια στη Δημοτική μας Αρχή, που αγκαλιάζει -και πολύ σωστά- αυτές τις ωραίες πρωτοβουλίες. Πάντα άξιοι όλοι σας πάντα επιτυχίες!
***
Εδώ όμως φτάσαμε και σήμερα -συν Θεώ- στο τέλος. Ευχές στους εορτάζοντες και την επόμενη βδομάδα με υγεία! Γειά σας!
