Αγαπητοί αναγνώστες
Καλημέρα Σας!
– Πριν ξεκινήσουμε τη σημερινή μας συνεργασία, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε, και από τη θέση αυτή, τους αγαπητούς φίλους, αναγνώστες της στήλης, για όσα μας τηλεφώνησαν για το κείμενο της συνεργασίας μας της προηγούμενης Παρασκευής (6/6), το αφιερωμένο στο ευλογημένο τριήμερο: Ψυχοσάββατου, Πεντηκοστής και Αγ. Πνεύματος!
Η Ορθοδοξία μας και η Παράδοσή μας -το γνωρίζουμε και το πιστεύουμε- είναι πηγή ζωής αθάνατης. Χρέος μας να τα κρατήσουμε αυτά στην πορεία της ζωής μας!
– Και τώρα στις σημερινές μας σημειώσεις: Πάει να μεσάρει ο Ιούνης κι ακόμη δεν έχουμε βεβαιωθεί αν είναι θερινός μήνας ή “σκουντουφλιάρης” και βροχερός…
Και οι φερέλπιδες του Συλλόγου Καθιανών Ακρωτηρίου, είπαν να θερίσουν το κριθάρι τους και να ζήσουν σκηνές αγροτικού βίου ανεπανάληπτου, τα παιδιά και οι νεολαίοι μας. (Ο,τι γινόταν πριν κάποια χρόνια στο Ευρωμεσογειακό κέντρο της Ο.Α.Κ. στα Νοπήγια). Μπράβο στα Καθιανά, όπως και να τους πήγε ο καιρός. Είστε αξιέπαινοι!…
– Χθες (12/6) γιόρταζε ο άγιος Ονούφριος ο εξ Αιγύπτου, και όμως δεν μπορέσαμε να φτάσουμε ως τον Καμπανό, το χωριό μας, και ν’ ανάψουμε το κεράκι μας στον άγιο, εκεί στον αρχαίο τοιχογραφημένο ναό του, του 15ου αι., από τον Γ. Προβατόπουλο. Θα το πράξουμε μιαν άλλη φορά, ο άγιος μας και μακροθυμεί και ανημένει… Είναι και στα Κουνουπιδιανά ομώνυμος ναός!
– Αύριο, Σάββατο (14/6) -μην το ξεχάσουμε- γιορτάζει ο Αγιος Προφήτης Ελισσαίος! Μας ανημένει στην εκκλησία του, εκεί στου Δρομονέρου την ιστορική κορυφή, με τον μοναδικό πανοραμικό ορίζοντα. Ασφαλώς, βέβαια, κι αλλού, έχομε εκκλησίες, στ’ όνομά Του!
– Ευχές στους εορτάζοντες συνονόματους των Αγίων: Ονουφρίου και Ελισσαίου!
***
Και συνεχίζομε με τις παρουσιάσεις εκλεκτών βιβλίων:
Αλέξανδρος Κ. Παπαδερός: “Με τον Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίον, επί τραχείας οδού” – Τα της γενέσεως της Ορθ. Ακαδημίας Κρήτης τεκμήρια –
Θεσσαλονίκη, 2014, σχ. 8ο μεγάλο, σ. 656+πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Οταν υπεράξιοι πνευματικοί άνθρωποι και ειδικοί του χώρου λόγω γνώσεων και παιδείας ευρύτερης, έγραψαν στην έγκριτη εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας (κ.κ. Γ. Λουπάσης (29/3), Δημ. Κακαβελάκης (7/4), αρχιμ. π. Ιγν. Χατζηνικολάου (9/4), Γ. Καμβυσέλλης (13/5) για το πρόσφατο πνευματικό πόνημα του αγαπητού συνεπαρχιώτη μου και σεβαστού μου Δασκάλου στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Αλεξ. Κ. Παπαδερού, με τον τίτλο: “Με τον Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίον, επί τραχείας οδού”, εμείς με τις φτωχικές μας δυνάμεις, τι μπορούμε να προσθέσουμε; Ισως τίποτε, πέραν της επιβεβαίωσης και προσυπογραφής από μέρους μας, των όσων εγράφησαν από τους παραπάνω, για το προκείμενο έργο.
Ετσι: – Επιβεβαιώνουμε κι εμείς -εξ όσων γνωρίζουμε- το γραφέν από τον αγαπητό συνεπαρχιώτη πνευματικό άνθρωπο κ. Γ. Λουπάση, ότι: «ο Ειρηναίος και ο Παπαδερός πέτυχαν το ακατόρθωτο, επειδή είχαν το θείο δώρο της δημιουργικής προσωπικότητας, επειδή εργάσθηκαν με αφοσίωση και με πάθος στην επίτευξη του στόχου, επειδή επέδειξαν ακαταπόνητη διάθεση, επειδή από κάπου αντλούσαν αντοχή σπάνια σε ανθρώπους που έχουν να παλέψουν με πολλές ευθύνες, επειδή ήξεραν από την αρχή ότι πρέπει να υποβληθούν σε θυσίες – και χωρίς να γογγύζουν, αυτό έπραξαν…» “Χαν. Νέα” 29-3-2014, σ. 39).
– Τα δε επισημανθέντα πολύτιμα, από τον Οραματιστή στενό συνεργάτη μια ζωή, του Γέροντα, ξεχωριστό φίλο και πνευματικό άνθρωπο υψηλού κύρους κ. Δημήτρη Κακαβελάκη, ότι:
«- ΠΟΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ ΤΟΝ ΓΙΟ.
…για τη δημιουργία της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης ο επίσκοπος -μετέπειτα- μητροπολίτης Κισάμου Σελίνου Ειρηναίος συνταυτίστηκε με το πνευματικό του τέκνο τον Αλέξανδρο Παπαδερό με αποτέλεσμα την πανευρωπαϊκή και διεθνή αναγνώρισή της. Σ’ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια πλείστες φορές υπήρξαν και διαφωνίες και πικρίες μερικές από τις οποίες έχω ζήσει προσωπικά. Ομως ποιος πατέρας δεν συγκρατεί τον υιό και ποιος υιός δεν παρακούει τον πατέρα; Η ακαδημία όμως, υπάρχει ως μεγαλούργημα.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ
Η ΤΡΑΧΕΙΑ ΟΔΟΣ
Προσωπικά θεωρώ ότι σε κάθε μεγάλο έργο είναι πάντα ανοικτή και η “τραχεία οδός” τόσο στην πορεία πραγμάτωσης των σκοπών όσο και κατά τη λειτουργία. Στο σημαντικό βιβλίο του Α. Παπαδερού σε πολλές σελίδες της αφήγησης προβάλλουν οι “επί τραχείας οδού” συγκυρίες πολλών δυσκολιών και στη δημιουργία και στη λειτουργία.
Ομως το “θαύμα” που συντελέστηκε στην Ο.Α.Κ. για τα μεγάλα θέματα της Ορθοδοξίας, αλλά και των δυτικών εκκλησιών στην κρίσιμη τεσσαρακονταετία του 20ου αιώνα ήταν οι μεγάλες συζητήσεις για την πορεία του χριστιανισμού στην τραχύτατη οδό του 21ου αιώνα που συνεχίζει να εκτραχύνεται επικίνδυνα μέσα από τις υπερβάσεις επιστήμης – τεχνολογίας μέσα από τις τραγικές οικονομικές ανισότητες και μέσα από τις υπερεξουσιαστικότητες με αντιδημοκρατικότητα, βία, καταναγκασμό, τρομοκρατία και παγκοσμοποιημένη παραφροσύνη…».
(“Χαν. Νέα”, 7-4-14, σ. 23)
– Τα τονισθέντα εξάλλου, εύστοχα, από τον πολυσέβαστο, πολυγραφότατο αρχιμανδρίτη π. Ιγνάτιο Χατζηνικολάου, για το ως άνω έργο του κ. Παπαδερού, έχουν ξεχωριστή σημασία. Τονίζουν ότι:
«…Ο αναγνώστης του πονήματος αυτού βυθομετρά την τραχεία οδό, με ματωμένα πόδια, που βάδισαν οι αξιέπαινοι εμπνευστές και ιδρυτές της περιωνύμου Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης. Στο πλευρό του μεγάλο οραματιστή μητροπολίτου Ειρηναίου ο κ. Παπαδερός, μαθητής του, που τον ακολουθεί βήμα προς βήμα και γίνεται ένας πολύτιμος συνεργάτης του.
– Το ίδιο κι αυτός οραματιστής με σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με οράματα και αναζητήσεις που δεν άργησε να γίνει διεκκλησιαστικώς γνωστός και συνεργάτης. Τίθεται στη διάθεση του επισκόπου Ειρηναίου και είναι να ανατριχιάζει κανείς διαβάζοντας την αλληλογραφία του Γέροντος Ειρηναίου με τον κ. Παπαδερό…».
(“Χαν. Νέα”, 9-4-14, σ.40)
– Και τέλος, από την παρουσίαση του αγαπητού φίλου κ. Γ. Καμβυσέλλη, ευχαρίστως αναδημοσιεύουμε την ορθότατη εκτίμηση και πρότασή του, ότι όντως πρόκειται για: «μια καταγραφή όλης της Ιστορίας, που αξίζει να τη μελετήσει κανείς, όχι τίποτα, αλλά για να διαπιστώσει πόσο έχουν κουραστεί και πόση η πίστη τους για το πρακτέο, πόσες οι απογοητεύσεις και οι προβληματισμοί, οι ελάχιστοι αρωγοί κι οι πολλοί εξωγενείς ή κι ενδογενείς ανασταλτικοί παράγοντες και παράμετροι και να καταλήξει για άλλη μια φορά στο γνωστό συμπέρασμα, ότι, αν κάτι το θέλομε, το πιστεύουμε με την καρδιά μας και δίνουμε μάχες για την πραγμάτωσή του, τότε, θαρρείς κι όλες οι υπερφυσικές δυνάμεις έρχονται συμπαραστάτες και το αδύνατο γίνεται δυνατό».
(“Χαν. Νέα”, 13-5-14, σ. 39)
(-Σημ.: Απ’ όσα αποδελτιώσαμε μέχρι τέλους Μαΐου του 2014).
– Οποιος αξιωθεί -κι ασφαλώς θα ’ναι πολλοί- ν’ ανοίξει αυτόν τον ογκωδέστατο τόμο, πόνημα ζωής του Αλεξ. Κ. Παπαδερού, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, και το μελετήσει προσεκτικά σελίδα προς σελίδα, θα ’χει γίνει γνώστης και κοινωνός μιας πορείας, όντως “επί τραχείας οδού”, μιας συνοδοιπορίας Διδασκάλου και Πνευματικού Πατέρα προς Μαθητή και στενό συνεργάτη στη συνέχεια, μια ζωή!
Κι αναφερόμαστε κύρια σ’ όσα: από τη γένεση του οράματος ίδρυσης της ΟΑΚ, την πραγμάτωση του ονείρου και τέλος τη λειτουργία της, από την έναρξή της μέχρι και χθές, περνώντας από “χίλια μύρια κύματα”, τα οποία όμως, με τη χάρη του Θεού, δεν την κατέπνιξαν, αλλά την ενδυνάμωσαν και την κραταίωσαν, ώστε να παράγει έργο πολύτιμο. Γιατί η Ορθ. Ακαδημία Κρήτης, «η Ακαδημία αυτή, αποτελεί την πρώτη προσπάθεια για την αποδοχή στον ορθόδοξο χώρο και την προσαρμογή στη δική μας πνευματική παράδοση και κοινωνική πραγματικότητα των μεθόδων μαρτυρίας του Ευαγγελίου σε μια περίοδο ραγδαίων εκκοσμικευτικών αλλαγών, μεθόδων καταλλαγής μεταξύ διισταμένων ανθρώπων και διακονίας του εμπερίστατου λαού μας».
(Μνημονευόμενο έργο, σ. 19η)
Αυτό το πολύτιμο έργο, μόνον ο Αλεξ. Κ. Παπαδερός, ητο δυνατόν να φέρει σε πέρας με το τηρούμενο αρχείο του μια ζωή, με τις καθημερινές εγγραφές και σημειώσεις του, με τα απαραίτητα φωτογραφικά ντοκουμέντα που συγκέντρωνε, αρχειοθετούσε και οργάνωνε, με την όλη ταξινόμηση εγγράφων, επιστολών κ.λπ., σχετικών δεδομένων, από τις πρώτες σκέψεις γέννησης και ίδρυσης της ΟΑΚ ως την -συν Θεώ- πραγμάτωση και λειτουργία της, δηλ. το έργο της στην πορεία της, μέσα στον χρόνο!
– Για την όλη διαδρομή της ΟΑΚ, να σημειώσουμε, ότι ελάχιστα είχαν δημοσιευτεί από άλλους. Γι’ αυτό και ο τόμος αυτός, των 656 μεγάλων και πυκνογραμμένων σελίδων, μας είναι πολύτιμος, μας είναι ανεκτίμητος και είναι όντως καταγραφή προς δόξαν Θεού για το επιτελεσθέν έργο μισού και πλέον αιώνα στην ΟΑΚ.
– Ευτυχείς οι “αμπελικοί” της! – Τυχεροί, μέσα στις δυσχέρειες της “τραχείας πορείας της”, οι κρατήσαντες στον χώρο της, Θερμοπύλες!
Αυτό το έργο -τέλος- δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και να λειτουργήσει τόσο υποδειγματικά, παραγωγικά, αποδοτικά και ορθόδοξα, αν έλειπε, η ιερή μορφή του φωτισμένου Σεπτού Ιεράρχη, Κυρού πλέον Ειρηναίου μας, και η αγονάτιστη προσφορά, οιακοστρόφος διεύθυνση και το φωτισμένο όραμα του «πνευματικού Του τέκνου του πολυμαθέστατου, ορθοδοξότατου και Οικουμενικού Αλεξ. Κ. Παπαδερού», καθώς ορθά τονίζει στο δημοσίευμά του, ο πλήρως γνώστης και ξέχωρα εκλεκτός Δημ. Κακαβελάκης (“Χαν. Νέα”, 7.4.14, σ. 22).
– Δεν θα θελήσουμε να επεκταθούμε παραπέρα, στην συνοπτική φτωχική μας αυτή παρουσίαση. Δεν θα αναδημοσιεύσουμε τον πίνακα περιεχομένων του έργου, κι ας το συνηθίζει η στήλη μας, λόγω χώρου.
Κι ούτε θα σταθούμε σε αποσπάσματα εγγράφων και επιστολών που συγκινούν και κάποια φέρνουν δάκρυα… Θα τα αποφύγουμε, γιατί:
– Είμαστε βέβαιοι ότι θα φροντίσετε ν’ αποκτήσετε το μνημειώδες αυτό έργο, φωτεινή πορεία δύο κύρια Προσώπων, για την επίτευξη και λειτουργία ενός ορθοδόξου πνευματικού καθιδρύματος, που έχει γράψει και θα συνεχίζει στους αιώνες, να γράφει Ιστορία στον Τόπο μας, για το καλό της Ορθοδοξίας μας!
– Ευτυχείς και ευλογημένοι όσοι το υπηρέτησαν!
– Εχουν τις ευχές όλων μας, οι συνεχιστές της πορείας του!
– Εδώ όμως φτάσαμε στο τέλος και σήμερα. Τα ξαναλέμε -συν Θεώ- την άλλη βδομάδα. Ως τότε γειά Σας και σας θυμίζουμε ότι το βιβλίο, για το οποίο σήμερα ο λόγος, διατίθεται από το Βιβλιοπωλείο της Ι.Μ.Κ. Αποκορώνου (Τριμάρτυρη, Χανίων).
