Αγαπητοί αναγνώστες,
καλημέρα σας!
Πέρασε και η δεύτερη Κυριακή των Νηστειών (8/3) και ήδη πορευόμαστε προς την τρίτη -της Σταυροπροσκύνησης- μεθαύριο (15/3), που είναι μεγάλη γιορτή· και μεγάλη δύναμη για την παραπέρα άσκησή μας, ώστε ενισχυμένοι, να πορευόμαστε προς το τέλος της Μεγάλης Σαρακοστής, που θα μας φέρει τη Λαμπροφορούσα Ανάσταση στις 12 τ’ Απρίλη!
Την ίδια μέρα (Κυριακή 15/3) το Κρητικό Αγιολόγιο τιμά την ιερή μνήμη: «Νεομάρτυρος Μανουήλ του εκ Σφακίων και Οσιομάρτυρος Παύλου».
Η στήλη μας σήμερα είναι φορτωμένη με τόσες παρουσίες βιβλίων και περιοδικών εκδόσεων, ώστε δεν ξέρουμε, από τις τόσες έτοιμες, ποιες και πόσες θα χωρέσουν!
Χαιρόμαστε πάντως -είναι ανθρώπινο- που οι κόποι της στήλης μας, δεν πάνε χαμένοι, μιας και οι προς εμάς επικοινωνίες (τηλεφωνικές κλ.) κάθε Παρασκευή και όχι μόνο, περιλαμβάνουν πολλές ευχαριστίες αναγνωστών μας. Μνεία κάνουμε σήμερα, μόνο στο σχετικό θερμότατο ευχαριστήριο γράμμα του Σεβασμ. Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου, της 24.2.15, για τα «Εκκλησιαστικά Μελοποιήματα Παύλου Βλαστού», για τα οποία είχαμε γράψει στις 6.2.15, στη στήλη μας αυτή!
Η παραπάνω αναφορά μας, μόνο και μόνο, για το ό,τι οι τόσες ευχαριστίες, ανήκουν, κύρια, στην έγκριτη εφημερίδα που έχω την τιμή να συνεργάζομαι δεκαετίες τώρα τακτικά, στον ιδρυτή της (κ. Γαρεδάκη) και στο εκλεκτό επιτελείο της!
– Και τώρα στις πρόσφατες εκδόσεις που μελετήσαμε:
Τοπικιστικά· και συγχωρήσετέ μου το, εκλεκτού Σελινιώτη συγγραφέα και άρτιου πνευματικού ανθρώπου, το πρώτο βιβλίο που παρουσιάζει η στήλη μας σήμερα.
Πρόκειται για το έργο: Θεοδ. Μ. Μαθιουδάκη: «Αξίες που χάνονται» Αθήνα, 2014, σχ. 8ο, σ. 342, εκδόσεις: «Καμπύλη».
Τον δόκιμο συγγραφέα Θεοδ. Μ. Μαθιουδάκη, στο έκτο του αυτό έργο, τον απασχολούν, όπως προλογικά τονίζει: «καλοί τρόποι και αξίες, που ο άνθρωπος δυστυχώς σταδιακά και μεθοδευμένα φροντίζει να τους βγάνει από τη ζωή του, με αποτέλεσμα να τη δυσκολεύει πάρα πολύ. Θα αναφερθούμε σε μικρά πράγματα που δεν μας στοιχίζουν τίποτε κι όμως είναι θησαυροί ανεκτίμητης αξίας. Θα αναφερθούμε σε όλα εκείνα τα μικρά λουλουδάκια όπως το ευχαριστώ, το παρακαλώ, το με συγχωρείς, το συγγνώμη κ.λπ. Επίσης, σε μεγαλύτερα και σε ιδιότητες σημαντικές, που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζουν τον κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση πλασμένο από τον Θεό άνθρωπο. Σε ιδιότητες κύριες όπως την Αγάπη, τη Δικαιοσύνη, τη Σοφία και τη Δύναμη. Επίσης, θα αναφερθούμε στις πτυχές του καρπού του Πνεύματος του Θεού που είναι: η Αγάπη, η Χαρά, η Ειρήνη, η Μακροθυμία, η Καλοσύνη, η Αγαθότητα, η Πίστη, η Πραότητα η Εγκράτεια και που εναντίον τέτοιων πραγμάτων δεν υπάρχει νόμος…» (σ. 11).
Προχωρώντας στις γραμμές του προλόγου του συγγραφέα (σ. 19), αγαπητού συμπολίτη μας κ. Μαθιουδάκη, μένουμε με ανοιχτό το στόμα, πάνω στις γραμμές που διαβάζουμε:
«…Μια διευθύντρια σχολείου είπε: “Ανησυχώ για την έλλειψη σεβασμού ανάμεσα στα παιδιά σήμερα. Δεν φαίνεται να τους νοιάζει αν ταπεινώνουν τους συνομηλίκους τους ή αν προσβάλλουν τους μεγάλους… Δείχνουν έλλειψη σεβασμού με πολλούς τρόπους, προσβλητικές χειρονομίες, αισχρολογίες, άρνηση να υπακούσουν σε απλές εντολές”. Κάποιος άλλος διευθυντής Δημοτικού Σχολείου με πολυετή εμπειρία προχωρεί ακόμη περισσότερο: “Βλέπουμε περισσότερη ολοφάνερη κακία. Στο προαύλιο τα παιδιά δεν φαίνονται να παίζουν όπως έπαιζαν παλιά, περιφέρονται σε ομάδες. Αναγνωρίζουν γρήγορα τους αδύναμους, τα παιδιά που ζουν στο περιθώριο, τα παιδιά που δεν φορούν τα σωστά αθλητικά παπούτσια ή τζιν παντελόνια και τα κατατρέχουν, τα κοροϊδεύουν, είναι κάτι το βάρβαρο. Προσπαθήσαμε να το σταματήσουμε, αλλά δεν είχαμε και μεγάλη επιτυχία”» (σ. 19).
Στο σημείο αυτό σκεφτόμαστε την περίπτωση του άτυχου σπουδαστή μας στα Γιάννενα και την όλη οδύσσειά του, η οποία έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο και που όλοι μας προσευχόμαστε για την εύρεσή του, ζωντανού!
Αγαπητέ μας Θεόδωρε· και μόνον αυτές σου οι γραμμές προσμετρούν θετικότατα στην αξία των γραπτών σου και σε τούτο το πολύ ενδιαφέρον έργο σου!
Και πού να σταθεί να μελετήσει και να σπουδάσει ο αναγνώστης σας όλα τα καίρια θέματα που διέρχεστε.
Σημειώνουμε για τον αναγνώστη τίτλους των:
Αγαθότητα
Αγάπη
Αλήθεια
Αλληλοβοήθεια
Ανθρωπισμός
Αρετή
Αυτοθυσία
Αυτοκυριαρχία
Αυτοσεβασμός
Γέλιο
Γενναιοδωρία
Δημοκρατία
Δικαιοσύνη
Εγκράτεια
Ειλικρίνεια
Ειρήνη
Ελευθερία
Εμπιστοσύνη
Εντιμότητα
Επαινος
Ευγνωμοσύνη
Ζωή
Καθήκον
Καλοσύνη
Λογική
Μακροθυμία
Μετριοφροσύνη
Ντροπή
Ολιγάρκεια
Πειθαρχία
Πίστη – Πιστότητα
Πραότης
Σεβασμός
Συνείδηση
Ταπεινότητα – Σεμνότητα
Τιμή
Υπομονή
Φιλία – Φίλος
Φρόνηση
Χαρά
Χρηστότης
Χρόνος.
– Κλείνουμε με την ευχή: Δυνατός και ακμαίος, να συνεχίζετε το έργο σας, έργο ζωής, έργο ποιότητας!
*** * ***
Και από το Σέλινο των Χανίων, σ’ Αποκορωνιώτικης (Βαφές) ρίζας, Χανιώτη Λαϊκό Ποιητή, τον Νίκο Τζαγκαράκη, άγνωστό μας προσωπικά.
Το βιβλίο του: «Αγγίγματα», έφτασε στα χέρια μας, μέσω της μητέρας του, που διαβάζει -λέει- τη στήλη μας!
Τα «Αγγίγματα» του Ν. Τζαγκαράκη (Χανιά, 2013, σχ. 8ο, σ. 232) ανοίγουν με ένα «αντί προλόγου», περιεκτικό κείμενο του Ν. Τζιρτζιλάκη, ραδιοφωνικού παραγωγού και επιμελητή της έκδοσης, στο οποίο εστιάζονται εύστοχα οι χάρες και οι αξίες της ποιητικής δημιουργίας του Ν. Τζαγκαράκη.
Αρκετή ευαισθησία επίσης διακρίναμε και στα κείμενα των Ν. Λεουνάκη και Σπ. Πανηγυράκη, που ακουλουθούν!
Ξεφυλλίσαμε, στη συνέχεια, διερευνητικά το βιβλίο στο σύνολό του και μας συγκίνησε, από τις πρώτες σελίδες του, η απέραντη ευαισθησία του ποιητή, η ανεξάντλητη αγάπη του στον συνάνθρωπο, στους γονιούς του -πάν’ απ’ όλα- στη σύζυγό του Βαγγελιώ και τα παιδιά τους: Γιώργο, Δέσποινα και Αννα – Μαρία, στους οποίους αφιερώνει με πολλή αγάπη και ευαισθησία πατρική, στίχους του! Αγαπητέ Νίκο, χαίρομαι που «ανακάλυψα», χάρις στη μητέρα σου, έναν τόσον ευαίσθητο Λαϊκό Ποιητή, έναν συνάνθρωπό μας, με βαθύτατα αισθήματα αγάπης! Οι γονείς σου, ασφαλώς θα καμαρώνουν· και το δικό σου σπίτι: σύζυγος και παιδιά, πρόσωπά σου αγαπημένα! Και μόνον τις σελίδες: 216 – 218 και 221 – 228, να είχε η συλλογή σου, άξιζε να κυκλοφορήσει, έπρεπε να διαβαστεί, έπρεπε να εκτιμηθεί! Κι αν θα σταθούμε στον κύριο όγκο των σελίδων των «Αγγιγμάτων» σου, έχουμε μεγάλη δυσκολία, σε ποιο ποίημά σου να σταθούμε, γιατί όλα συνεπαίρνουν κι όλα είναι φορτισμένα μ’ ευαισθησία και έμπνευση ποιητική! Κι ο στίχος σου, αψεγάδιαστος! Κι η εκτύπωση της συλλογής σου, από τον φίλο μας Καρτάκη, προσεγμένη. Και η εικονογράφηση, από τον Ανδρέα Στυλιανουδάκη, η πρέπουσα!
Συγχαρητήρια, λοιπόν, για όλα. Είναι όντως «αγγίγματα» με ευαισθησία. Ας χαρούμε -τώρα- κλείνοντας, μιαν… επιβεβαίωση. Πρόκειται για τη σελίδα -170- της συλλογής, με τίτλο:
«Νίκος Ξυλούρης», αφιερωμένη στον Μεγάλο Ανωγειανό βάρδο της Κρητικής Παραδοσιακής μας μουσικής. Ψάλλει:
Νίκος Ξυλούρης
– Τση μαυρομάτας το στενό ώρα καταραμένη,
ο Νίκος το παντόνιαρε κι άλλα στενά διαβαίνει
Αρισμαροβιτσόβεργες κλαίνε το μισεμό ντου,
το Ξεροστεριανό νερό στεγνώνει απ’ τον καημό ντου
κι ο Μυριολής χαροκόπια δεν κάνει μα γυρεύγει
σφαίρες να παίξει στην τιμή εκείνου που μισεύγει
Από την πόρτα τω Χανιώ περνά σαν πρώτα ο θρήνος,
«κράτα καλό λογαριασμό» μονολογεί κι εκείνος
Ο Χάρος έλεγε το ναι και η ζωή το όχι,
τάξε πως είν’ η λεβεδιά τ’ Αγάκου το μετόχι
«Μάνα πολλά μαλώνεις με κι εγώ μισέψω θέλει»,
το ψάλανε προφητικά στον ουρανό οι άγγελοι
κι ο ίδιος σα να κάτεχε για του φονιά τη μέρα,
είπε θα πάρει Παρασκή του Άδη τη γαλέρα
«Μάνα κι αν έρθουν φίλοι μας», τραγούδουνε στον Άδη,
μην τωνε πεις πως πόθανα, πως είμαι στο σκοτάδι
Όμως μια νια πεντάμορφη κρουσταλλοβραχιονάτη,
τση θύμησης εσέλωσε τ’ αθάνατο το άτι
και καβαλάρης κάθετε πάνω και ξαναλέει
την ξαστεριά, το φιλεντέμ και τ’ άλλα που κατέει…
Άσπρα πουλιά τση θάλασσας που χαμηλοπετάτε,
αν τονε δείτε πείτε του η Κρήτη πως θυμάται…
– Συν Θεώ, φτάσαμε και σήμερα στο τέλος. Τα ξαναλέμε την άλλη βδομάδα· ως τότε: γεια σας και με υγεία μεθαύριο της Σταυροπροσκύνησης, στις εκκλησίες μας!
