Σταματης Απ. Αποστολακης, δάσκαλος – λαογράφος
Αγαπητοί αναγνώστες
καλημέρα σας!
Το πρώτο δεκαήμερο τ’ Οχτώβρη συμπληρώνεται κιόλας αύριο! Οι καιρικές συνθήκες της περιόδου, φθινοπωριανές, άστατες· και κάπου – κάπου δημιουργούν προβλήματα στον αγροτοποιμενικό μας πληθυσμό κύρια.
Από το εορτολόγιο των ημερών: στεκόμαστε με ευλάβεια στην ιερή μνήμη των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων και Ιωάννου του Ερημίτη, που γιορτάστηκαν την Τετάρτη (7/10) και στον Αζωγυρέ Σελίνου και στη Μαραθοκεφάλα – Κισάμου και στην Ι. Μονή στο Γουβερνέτο, χαμηλά στο σπήλαιο!
Οσοι αξιώθηκαν να οδεύσουν ως τα ιερά αυτά προσκυνήματα του ευλογημένου τόπου μας είναι ευτυχείς, γιατί αξιώθηκαν να πάρουν την ευλογία της Χάρης των και να προσευχηθούν στους αγιασμένους τόπους της Κοίμησής των!
*** * ***
Και τώρα στα λοιπά περιεχόμενα της στήλης μας:
Ξεκινούμε, με την παρουσίαση του πρόσφατα εκδοθέντος νέου έργου του Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Ιγνατίου Χατζηνικολάου με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Τα τρία φίδια» Φιλαργυρία, Φιληδονία, Φιλοδοξία, Χανιά, 2015, σχ. 8ο μικρό, σ. 168.
Σεβαστέ μας και για το έργο σας -λειτούργημα και για το πρόσωπο και για το συγγραφικό έργο σας, πατέρα Ιγνάτιε:
– Διαβάσαμε ή σωστότερα, μελετήσαμε το νέο -εικοστό πέμπτο, παρακαλώ- έργο σας, για τη Φιλαργυρία, τη Φιληδονία και τη Φιλοδοξία, «τα τρία φίδια», όπως εύστοχα τιτλοφορήσατε και κατενθουσιαστήκαμε:
– Για τη μέθοδο με την οποία οργανώσατε το περιεχόμενο και διεξήλθατε το θέμα σας τόσο επιτυχεμένα!
– Για τον πλούτο και την ευρύτητα της σκέψης σας!
– Για την ευχέρεια -γνώσης λόγος- στη χρήση των ιερών μας Γραμμάτων, αλλά και της θύραθεν παιδείας σας!
– Για την προσήλωσή σας στα Ιερά μας Γράμματα, τα οποία γνωρίζετε, υπηρετείτε και διδάσκετε μια ζωή!
– Για τη σοφία και καθαρότητα της σκέψης σας, φτάνοντας στο τέταρτο κεφάλαιο του έργου σας: «Πρόληψις και θεραπεία» (σ. 133 – 157), στο οποίο εναποθέσατε όσα απαραίτητα θα βοηθήσουν τον συνάνθρωπό σας – αναγνώστες σας, να «γλυτώσει» από τα τρία θανάσιμα «φίδια» που τον πολιορκούν μια ζωή, αλλά και να θεραπευθεί από τα όσα «τράβηξε» κοντά τους!
Για μένα είναι το πλέον θαυμάσιο τμήμα του νέου έργου σας, γιατί είναι προικισμένο με αποσπάσματα τροπαρίων, πολύτιμα ρητά φιλοσόφων και λογοτεχνών, παραθέματα από την Αγ. Γραφή, «μυρίπνοα άνθη» από τον Μεγ. Κανόνα, όπως εύστοχα σημειώνετε (σ. 138-9) και τέλος γιατί τεκμηριώνετε πληρέστατα την ορθή θεραπευτική αγωγή, που μας προτείνετε! Για να ’ρθουμε -τέλος- στις «επιλογικές» γραμμές σας (σ. 158-161) όπου η κατακλείδα του έργου σας και οι αγαπητικές προτροπές σας, για όλους μας, που αξιωθήκαμε να σας γνωρίσουμε, να μελετούμε τα γραπτά σας και ν’ ακούμε τις διδαχές σας! Μας γράφετε λοιπόν:
«- Αγαπητέ μου αναγνώστα. Αγαπητή μου αναγνώστρια. Ανθρωποι δικοί μου. Συνοδοιπόροι και συναγωνιστές – συναγωνίστριες “κατά παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος” (Β’ Κορινθ. 7, 1): Για άλλη μια φορά με αξίωσε η αγάπη και το έλεος του Θεού να σας επισκεφθώ με το γραφτό μου λόγο (βιβλίο), το ίδιο ταπεινό όπως και τα προηγούμενα, μα γραμμένο κι αυτό μέσα από την καρδιά και τον φωτισμό του Θεού και παρά τις όποιες δυσκολίες της χοϊκής υποστάσεώς μου. Και, πάντα με την επίγνωση ότι ό,τι γράφεται, γράφεται μόνο και μόνο με πολλή αγάπη προς εσάς, τους συνανθρώπους μου, τους ίδιους τον ίδιο και παραπάνω από τον εαυτόν μου…» (σ. 158).
– Σεβαστέ μας Πανοσιολ. Πατέρα Ιγνάτιε, θερμές οι ευχαριστίες μας για το νέο σας έργο και θερμότερες οι ευχές μας, για υγεία και καλή συνέχεια στο πνευματικό σας έργο! Πάντα άξιος!
*** * ***
Κι από τα Χανιά μας, στο Μεγάλο Κάστρο, για έργο πολύτιμο, ενός καταξιωμένου, επίσης, εργάτη των Γραμμάτων μας, του πασίγνωστου σ’ όλη την Κρήτη και όχι μόνο, Δημήτρη Θεοδοσάκη.
Από τον Αύγουστο, σωστούς δυο μήνες, μετρά η λήψη του θαυμάσιου έργου του: «Για τα Καημένα Χωριά της Βιάννου».
– Αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη, “Ταχυδρόμε του Μεγάλου Κάστρου”· για το πότε μπόρεσα κι άρχισα τη μελέτη των χαρισματικών αιματοβαμμένων σελίδων του έργου σου, μη με ρωτήσεις… γιατί τέτοιες σελίδες, τέτοιος ύμνος για τη μαρτυρική πατρογονική σου γη της Βιάννου, κανείς δεν αναβάλλει τη μελέτη των μόλις τις λάβει, κανείς δεν μένει -με την ανάγνωσή των- που να μη φτάσει ως τη Βιάννο, εκεί στο ξέφωτο, στο Μνημείο, ν’ ανάψει κερί και θυμιατό και να σταθεί αμίλητος, αναθυμούμενος τα όσα διάβασε στο έργο σου, έργο – πολύτιμη συνεισφορά και των αφηγητών σου, έργο καταδικό σου όμως, “δοξαστικό και ύμνος” στην πονεμένη, βαθύτατα, Βιάννο.
Από τα Χανιά, αγαπητέ Δημήτρη, σου σφίγγω με πολλή αγάπη το χέρι, τιμώ την ανεκτίμητη προσφορά σου, αναγνωρίζοντας την αξία της, σ’ επαινώ με ευθύνη και χρέος, γιατί ακούραστος -έχεις, ήδη, ξεπεράσει τις δυο δεκάδες πολύτιμων έργων σου- μας έστησες “Μνημείο πνευματικό”, το νέο σου έργο, για «τα καημένα χωριά της Βιάννου» και στόλισες τον χαρισματικό λόγο σου, με εικονογράφηση -διά χειρός παπα-Μιχ. Πατεράκη- που θα συγκινεί στους αιώνες, τους κατόχους του έργου σου, γιατί αθανατίζονται ηρωικές μορφές απλών ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, που θυσιάστηκαν για τη γλυκιά μας πατρίδα!
«Το μοιρολόι της Βιαννίτισσας», που μας καταθέτεις, μετά τις τόσο κατατοπιστικές προλογικές σου γραμμές (σ. 13-16), αξέχαστο ποιητικό σου δημιούργημα στην πολύτιμη συλλογή σου πριν από χρόνια: «Δοξαστικό στη θυσία της Βιάννου», στη σ. 17, με κορνίζα μάλιστα, μας συγκλονίζει! Οπως και οι θαυμάσιοι: «Μαύροι σταυροί» (της σ. 12) που παραθέτουμε:
ΜΑΥΡΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ
«- Με πικραμένα χείλια και με βαρά καρδιά
εθάψανε τους άντρες μέσα σε μια βραδιά.
– Κάμαν σταυρούς στσι πόρτες μνημόσυνο βαρύ,
τους άντρες τους σκοτώσαν οι Γερμανοί Ναζί.
– Πληγή της οικουμένης, του παραλογισμού,
αφέντες ματωμένοι, δυνάμεις φασισμού.
– Κλαίνε τα λοφοπλάγια, ρημάξαν τα χωριά,
οι στράτες, τα σοκάκια, δεν βλέπουν άντρες πια.
– Μαυροντυμένες χήρες αμοναχές γυρνούν
και τσεμπεροδεμένες την πίκρα τους βαστούν.
– Στην εκκλησιά σαν πάνε, μαυρίλα, καταχνιά,
όπου σταθούν και να ’ναι μιλούν με απελπισιά.
– Μόνο μικρά κοπέλια στους δρόμους τριγυρνούν
θλιμμένα, ορφανεμένα, δεν παίζουν, δε γελούν».
Ύστερα, οι πολύτιμες φωτογρ. μαρτυρίες στο έργο σου, αγαπητέ Δημήτρη, που αξιώθηκες να συλλέξεις με τον χαρισματικό δικό σου λόγο, έστησες ένα πνευματικό μνημείο πολύτιμο, θέλω μάλιστα να πιστεύω ότι ο Δήμος της περιοχής κι άλλοι φορείς βέβαια, θ’ αναγνωρίσουν την προσφορά σου και θα προμηθευτούν αντίτυπα του έργου σου, για να τα δωρίσουν στις σχολ. Βιβλιοθήκες της ευρύτερης περιοχής, ώστε να τα μελετήσουν και να μάθουν, όπως πρέπει, τα μαρτύρια και τις θυσίες του Ιερού Τόπου, που εκείνοι σήμερα χαίρονται! Για να εκτιμούν σωστά τα πάτρια χώματα! Το νέο σου έργο, αγαπητέ Δημήτρη δε θέλει παίνια, είναι το ίδιο έπαινος, μνήμη ιερή, πατριδογνωσία. Μας το γράφεις τόσο συγκινητικά στο εξώφυλλο. Μας λέεις:
«- Οι Γερμανοί κατακτητές στα μαρτυρικά χωριά της Βιάννου ξεκλήρισαν το αντρομάνι, ανατίναξαν σχολεία, έκαψαν εκκλησίες, ξεθεμέλιωσαν σπίτια, ξερίζωσαν τους κατοίκους και αιώνια τους δίκασαν να πονούν. Μάτωσαν εκείνο το φθινόπωρο του 1943, ρυάκια έτρεξαν από τα δάκρυα των γυναικών και τα ποτάμια της καρδιάς θόλωσαν στου φασισμού τα αποτρόπαια έργα. Με αβάσταχτο πόνο και την καρδιά συντρίμμια, οι Βιαννίτισσες, μόνες και αβοήθητες, με τα σκαπέτια σκάψανε τα μνήματα και θάψανε τη χαρά ντως. Στα καημένα χωριά της Βιάννου το γέλιο ήταν ακριβό, τα όνειρα σβησμένα, το παραμύθι σώπασε, γρικούνται μοιρολόγια κι άπλωσε η λύπη της σιωπής τα μαύρα της σεντόνια και μαύρισε ο ουρανός, σκοτείνιασε ο ήλιος.
Δημοσιεύοντας τα διηγήματα της Κατοχής και του Ολοκαυτώματος της Βιάννου, δεν προσπαθώ να σπείρω ή να συντηρήσω αισθήματα μίσους. Το χρέος μου κάνω, να τιμήσω τους νεκρούς της λυπημένης μου πατρίδας της Βιάννου, που ξαγρυπνούν και προσμένουν δικαίωση. Αλλά και για τους νεότερους, ένα κλαδί βασιλικό της θύμησης στου σακακιού τους το πέτο να βάλουν, καταδικάζοντας του φασισμού τα αποτρόπαια έργα, χτίζοντας ένα καλύτερο αύριο.
Για εκείνα τα τραγικά γεγονότα ο λαός μας δεν κράτησε μίσος στην καρδιά του. Κράτησε μόνο πόνο, πολύ πόνο, για το χαμό των αγαπημένων του, για τον πολιτισμό που του κατέστρεψαν και για την οικονομική καταστροφή που του επέβαλαν».
– Δημήτρη, πολύχρονος και γερός, να γράφεις ασταμάτητα· γιατί όλα που γράφεις μια ζωή είναι Ύμνος και Πρεπιά για την Κρήτη μας!
*** * ***
Ι.Λ.Α.Ε.Κ. Συνέδριο για τα Τοπωνύμια της Κρήτης, 2, 3 & 4/10/2015
– Δυο μόνο γραμμές μας, μιας και αναφερθήκαμε και στη στήλη μας (σ. 31) της 2/10, για το πολύ ενδιαφέρον τριήμερο συνέδριο, εδώ στην πόλη μας, για τα Τοπωνύμια της Κρήτης μας, σημαντικό παγκρήτιο πνευματικό γεγονός!
– Σαράντα πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, φιλόλογοι, ειδικοί επιστήμονες, γλωσσολόγοι, τοπωνυμιολόγοι, μόχθησαν για καιρό προκειμένου να μας καταθέσουν, μέσα στο καρποφόρο τριήμερο (2, 3, 4/10/2015) στο Πνευμ. Κέντρο της πόλης μας, το πολύτιμο προϊόν του μόχθου των, την τοπωνυμιολογική συνεισφορά των. Ιδιαίτερης σημασίας η συμμετοχή αρκετών νέων ελπιδοφόρων ερευνητών!
Τεράστιας αξίας, η παγκρήτια αγκαλιά – συμμετοχή, στο συνέδριο!
Ανεκτίμητη η προσφορά, του Δ.Σ. της Ι.Λ.Α.Ε.Κ. μας, της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου και βέβαια της Επιστημονικής, Τιμητικής και της Γραμματείας. Η Περιφέρεια Κρήτης και ο Δήμος μας με τις χορηγίες των, η Αντιπεριφέρειά μας με την παραχώρηση της αίθουσας του Πνευματικού μας Κέντρου, το Περιφ. Ταμείο Ανάπτυξης και το “Κουρμούλης στούντιος”, έχουν τις ευχαριστίες όλων μας για τη συνδρομή των.
Τέτοιες πνευματικές πρωτοβουλίες επιτελούν έργο παιδείας και ανάδειξης αξιών, προσφορά στους επιγενομένους και γι’ αυτό η συμμετοχή όλων μας είναι δεδομένη! Θερμά συγχαρητήρια σ’ όλους σας και με την έκδοση, στην ώρα τους, των Πρακτικών του Συνεδρίου, με καλό!
Εδώ όμως φτάσαμε -συν Θεώ- στο τέλος για σήμερα. Τα ξαναλέμε, λοιπόν, την άλλη Παρασκευή και πάλι· ως τότε γεια σας!
