Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλό μήνα με Υγεία!
Απόψε (31/3) μετά την κατανυκτική ιερή ακολουθία του Ακάθιστου Υμνου (στο σύνολο του, Α-ω), αποχαιρετούμε τον τρίτο μήνα του χρόνου 2017, τον Μάρτη κιι ανημένουμε από αύριο πρωί, τον Απρίλη που μπορεί να ξεκινά με τα πρωταπριλιάτικά του ψέμματα, όμως μας φέρνει την Ανοιξη, κι εκείνη με τη σειρά της: Βαγιοβδομάδα, Μεγαλοβδομάδα και Λαμπρή!
Ευχές στους αναγνώστες μας, να ’χουμε Υγεία και Καλό μήνα!
***
Και τώρα στη θέση της παρουσίασης νέων εκδόσεων, θα συνεχίσουμε την ενδιαφέρουσα πλουσιότατη βιβλιογραφική αναφορά μας -όπως είχαμε υποσχεθεί- πάνω στο θέμα που ανακινήθηκε πρόσφατα, για το “Κακό πουλί” των Απτέρων!
Ξεκινούμε με τις μαθητικές μας αναμνήσεις, σε σχέση με το θέμα μας. Εχουν περάσει βέβαια, σωστά εβδομήντα χρόνια από τότε (1947-2017).
Ανοιξη του 1947, κι εγώ μαθητής στο Α’ Γυμν. Χανίων, δίπλα από την Αγορά. Καθηγητής μας, εκείνη τη σχολική χρονιά, στα Ελληνικά, ο αείμνηστος σήμερα Νικ. Γκαρμάτης.
Ανοιξιάτικα, Απρίλης σαν και τώρα, αποφασίστηκε περίπατος επίσκεψη ως το Γερμανικό “Κακό πουλί” στα Απτερα.
Φτάσαμε, ανεβήκαμε τα πρώτα σκαλοπάτια του Μνημείου των ως χθες κατακτητών μας· ήδη βρισκόμαστε, όλη η τάξη, μπρος στην επιγραφή του.
Ο αείμν. καθηγητής μας, μας εξηγεί, διαβάζοντας, φαίνεται, τη γερμανική επιγραφή: «Θαυμάσετε, θράσος, παιδιά μου. Γράφουν ότι: “Κατήλθαν από αέρος, να καταλάβουν λαον ημιάγριον!” Ποιοι; Αυτοί που ζουν ακόμη πρωτόγονα; ενώ εμείς αιώνες τώρα έχομε στήσει Παρθενώνες και Κνωσσούς, κι έχομε υψώσει τον Σταυρό της Πίστης μας μεσούρανα… Ντροπή τους!…». Ανάλογες σκέψεις κάναμε κι εμείς…
– Τώρα που πέρασαν τα χρόνια, κι έχομε συγκεντρώσει τόσο ενδιαφέρον δημοσιευμένο σχετικό υλικό, θα θέλαμε – πριν από την παρουσίασή του, να γνωρίζαμε αν πράγματι έτσι ή περίπου έτσι, ήταν αυτή η πρώτη επιγραφή στο “Κακό πουλί”. Κι αν διασώθηκε, πού βρίσκεται;
Και παραπέρα: Η επόμενη επιγραφή σ’ αντικατάσταση της πρώτης, με τη φράση, που μας μετέφραζαν οι γνωρίζοντες: «Η Γερμανία τιμώσα τα υπέρ της Πατρίδος, θυσιασθέντα τέκνα της», τι απέγινε; Θέμα κι αυτό, για έρευνα… η περιπέτεια, μ’ ένα λόγο, των επιγραφών, που κατά καιρούς τοποθετήθηκαν στο γερμανικό μνημείο: “Κακό πουλί” Απτέρων.
– Στη συνέχεια θα παρακολουθήσουμε τα κατά καιρούς δημοσιεύματα, πάνω στο θέμα, και πιστεύομε ότι θα φωτιστούμε.
1. Αποδελτιώνοντας την τοπική εφημερίδα (των Χανίων): “Βήμα του Λαού”, φ.56/13.7.1945, σ. 3η, διαβάσαμε επιστολή του αείμν. δασκάλου Δημ. Γ. Λιονάκη, στην οποία προτείνει: «Να μην πυροβολούμε τα γερμανικά μνημεία (Φλώρια, κ.α.) διότι είναι ενέργεια απάδουσα του πολιτισμού μας…».
2. Στην ίδια εφημερίδα (“Βήμα του Λαού, φ.101/6.9.1945, σ.1η) κύριο άρθρο με τον τίτλο: “Το Κακό πουλί των Απτέρων, να μεταβληθεί σε Μνημείο του Κρητικού Ηρωισμού”, βάζοντας «παραπλεύρως και υπεράνω του γερμανικού αετού, ένα βρακοφόρο, να καρφώνει το θρυλικό κρητικό μαχαίρι, επάνω στον αετό, ο οποίος και θα παρουσιάζεται έτσι, να κύπτει την κεφαλήν ταπεινωμένος, υπό τα πλήγματα του Λαού που υπερασπίζει την Ελευθερία του!…». Υπάρχει σχετικό σκίτσο.
3. Μετά πέντε μέρες, στην ίδια εφημερίδα (= “Βήμα του Λαού”, φ.105/11.9.1945, σ.1η) ο αείμν. σήμερα γυμνασιάρχης Χ. Δ. Σπυριδάκης, έγραφεν εν συνόψει ότι: «…Τα γερμανικά νεκροταφεία πρέπει να διατηρηθούν ανέπαφα μέχρι της ημέρας εκείνης κατά την οποίαν θα προσέλθουν ενταύθα αντιπρόσωποι των νεωτέρων γερμανικών γενεών, θα προσκυνήσουν το κρητικό χώμα, το οποίον εμόλυναν οι πατέρες των και οι πάπποι των, θα ζητήσουν ταπεινοί και συντετριμμένοι συγγνώμην από την πονεμένην Κρητικήν ψυχήν και θα μετακομίσουν μακράν της Κρήτης, τα κακούργα προγονικά των οστά!”.
4. Στην παραπάνω επιστολή του Χ.Δ. Σπυριδάκη, απήντησεν ο δικηγόρος Χανίων Γιάννης Δουνάκης, από τις στήλες της εφημερίδας των Χανίων: “Δημοκρατία”, φ.107/16.9.1945, σελ.1η, στην οποία τονίζει, μεταξύ πολλών άλλων ενδιαφερόντων και τα παρακάτω: «…ότι οι νωποί ακόμα τάφοι των χιλιάδων μαρτύρων της Αγυιάς και ολοκλήρου της Κρήτης, που κλείνουν μέσα τους τ’ αδέρφια μας, που αγωνίστηκαν κι έπεσαν για τη τιμή και την λευτεριά της Πατρίδας μας, οι λάκκοι μάλλον αυτοί με τους σωρούς των πτωμάτων για τους οποίους κανείς μεχρι σήμερα δεν ενδιαφέρθηκε εκτός από τους συγγενείς των θυμάτων, που από το πρωί έως το βράδυ σκάβουν και ψάχνουν, για να βρουν καθένας το δικό του, θα ’πρεπε περισσότερο να προσελκύσουν την προσοχή και το ενδιαφέρον του κ. Γυμνασιάρχου από το “Κακό Πουλί” και τα Γερμανικά νεκροταφεία.
Οι νεκροί του κατακτητή και μετά την συντριβή και την ήττα του, εξακολουθούν ν’ αναπαύωνται στους τάφους των που με κάθε φροντίδα τους ετοποθέτησαν αμέσως, με σταυρούς και με κάθε τι που θεωρούσαν ως ύστατο ιερό καθήκον.
Ομως τ’ αδέρφια μας που θα μείνουν αθάνατα στη μνήμη κάθε αληθινού Ελληνα και θα μας θυμίζουν αιώνια ότι οφείλομε τη λευτεριά μας στον ηρωικό και μαρτυρικό τους θάνατο, βρίσκονται ακόμα πεταμένα εκεί που τάρριξε σωρούς το δολοφονικό γερμανικό βόλι.
Νομίζω λοιπόν ότι πρωταρχική μέριμνα θα ήταν η ανακομιδή των ιερών αυτών λειψάνων και η τοποθέτησίς των καταλλήλως, παρά το πώς, θα διαφυλάξωμε εις τους απογόνους των δολοφόνων μας τα οστά των… προγόνων των…».
Αλλά θα συνεχίσουμε και στο επόμενο.
Καλό μήνα!
