Πνευματική καθήλωση

Το όνειρο του μέσου πολίτη είναι συνυφασμένο με τη μερική επιστροφή των δεδουλευμένων και όχι να συνεχίσει ο αγώνας του για μια καλύτερη κοινωνία που δεν ήταν σε καμία περίπτωση καλύτερη ακόμη και πριν την οικονομική κρίση;
Αυτό που ενδιαφέρει τους πολλούς είναι μόνο η επιστροφή μερικών ευρώ και όχι η προσπάθεια για ολοένα και περισσότερη δημοκρατία που έχει υποστεί πανωλεθρία με την ευθεία καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων επιβίωσης;
Δυστυχώς, μεγάλη μερίδα του κόσμου σκέπτεται με βάση το ατομικό συμφέρον και τίποτε περισσότερο. Είναι αυτοί που θα πριμοδοτήσουν εκ νέου τα κόμματα εξουσίας, θα τους δώσουν και πάλι την ψήφο τους για να κυβερνήσουν.
Αν τώρα απουσιάζουν τα μνημόνια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν περαιτέρω περικοπές και λιτότητα.
Γιατί να μην το ξεχνάμε, στη λογική του σημερινού κράτους είναι να παρουσιάζει έσοδα και όχι έξοδα. Να απομυζά τους πολίτες, να εξαγοράζει τις συνειδήσεις τους, και να μην ξοδεύει το παραμικρό για την κοινωνική προστασία τους.
Να τους τα παίρνει εν ολίγοις με άλλον τρόπο (π.χ. υψηλή φορολογία) όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθηλώνοντάς τους πνευματικά.