Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα Σας, κι ευχές στους εορτάζοντες!
Οδεύομε -συν Θεώ- προς το τέλος του Ιούλη, του μήνα με τις ζέστες, τις πυρκαγιές και πρόσφατα τους σεισμούς!
Τον μήνα, με τις γιορτές των ημερών που ακολουθούν:
17/7: Μαρίνας της Μεγαλομάρτυρος. Η Αγία Μαρίνα, να θυμίσουμε πως γεννήθηκε στην Αντιόχεια – Πισιδίας. Ο πατέρας της ειδωλολάτρης και μάλιστα ιερέας των ειδώλων. Η νεαρή Μαρίνα βαπτίζεται κρυφά, Χριστιανή, σε ηλικία 15 χρόνων. Όταν το έμαθε ο έπαρχος, την συνέλαβε, την βασάνισε απάνθρωπα και τέλος, την αποκεφάλισε!
19/7: Η Αγία Μακρίνα ήταν αδελφή των Μ. Βασιλείου και Γρηγορίου Νύσης.
Αφοσιώθηκε στην ανατροφή των αδελφιών της, κι αργότερα μόνασε στον Πόντο! Η ζωή της: προσευχή και αγαθοεργίες!
20/7: Ο Προφήτης Ηλίας καταγόταν από τη Θέσβη, γι’ αυτό: Ηλίας ο Θεσβίτης. Έζησε τα χρόνια του Αχαάβ, αξιώθηκε να αναληφθεί με πύρινη άμαξα ως τον Ουρανό και να σταθεί δίπλα στο Χριστό, κατά την Μεταμόρφωσή Του!
23/7: Η οσία Πελαγία, γεννήθηκε στον Κάμπο της Τήνου. 12χρονη έμεινε ορφανή, από τον πατέρα της. Στα 15 της χρόνια μόνασε στο Κεχροβούνι.Το 1970 ανακηρύχτηκε Αγία. Γιορτάζεται 23/7, δηλ. τη μέρα που της αποκαλύφτηκε η Εικόνα της Παναγίας, σε χωράφι του Δοξαρά Τήνου.
24/7: Η Αγία Χριστίνα γεννήθηκε στην Τύρο της Συρίας. Ο πατέρας της ειδωλολάτρης, επιφανής στρατηγός. Όταν έμαθε πως η κόρη του είναι Χριστιανή, την φυλάκισε, την βασάνισε και την σκότωσε με λόγχη!
– Εδώ όμως το εορτολόγιο των ημερών, παίρνει τέλος!
Και κατά το συνήθειο της στήλης, έπεται το Ιστορικό των ημερών
20/7/1950: Η ελληνική Κυβέρνηση ανακοινώνει στην Γεν. Γραμματεία του ΟΗΕ, ότι θέτει στη διάθεσή της 6 μεταγωγικά αεροπλάνα, τύπου “Ντακότα”, με τα πληρώματά τους, για τις επιχειρήσεις στην Κορέα!
21/7/1930: Ο Δήμος Βιέννης, δίδει το όνομα του Ρήγα Φεραίου, σε οδό της πόλεως. Η πλάκα γράφει: “Ρήγας Φεραίος, 1754-1798, Ελλην, της Ελευθερίας Ποιητής”!
23/7/1807: Ο αρματολός του Ολύμπου Νικοτσάρας, κατακόπτει στην Κατερίνη, ισχυρή δύναμη Τούρκων, που τα είχαν περικυκλώσει.
24-25/7/306: Ο Κων/νος ο Μέγας ανακηρύσσεται Αυτοκράτορας σε ηλικία 25 ετών!
– Και οι ιστορικές αναφορές της εβδομάδας, έφτασαν στο τέλος!
***
– Κατευθυντήρια γραμμή της συνεργασίας μας, το: “Από Θεού άρξασθε”, μας οδηγεί ν’ αρχίσουμε την παρουσίαση μας, από την περιοδική έκδοση της Χριστιανικής Ενωσης Ηρακλείου: “Ο Απόστολος Παύλος”: “ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ”, δωρεάν διανεμόμενο.
Πρόσφατο τεύχος του, το υπ’ αριθμ. 63, του Β’ εξαμήνου 2022.
Στο πλουσιότατο 8σέλιδό του, σχ. 21χ29, που έχομε μπροστά μας, μελετούμε κι απολαμβάνομε, περιεκτικό απόσπασμα, από το έργο: “Αγιορείτικες πνευματικές εμπειρίες”, του αγαπητού μας Αντώνη Ε. Στιβακτάκη εκλεκτού συναδέλφου. Κείμενο που συναρπάζει και προτρέπει, ν’ αξιωθούμε ανάλογα βιώματα, σε προσεχείς μας εκεί, προσκυνηματικές επισκέψεις.
Στη συνέχεια, σ. 4-5, απόσπασμα ιδιαίτερα αξιόλογου έργου, του σεβαστού Πανεπιστημιακού Δασκάλου, κ. Γ.Ε. Κρασανάκη, με τίτλο: “Η ειλικρίνεια: Ψυχολογική θεώρηση, για τον υποκριτή άνθρωπο”.
Οι επόμενες σελίδες, σ.
6-8, διατίθενται: α) στον: “Υμνο στον Σεβ/το Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, κ.κ. Ευγένιο”, ποιημένο, με σεβασμό και ευλάβεια, από τον υπεύθυνο της έκδοσης, που χαιρόμαστε Πανεπιστημιακό Δ/λο και αδελφικό φίλο απ’ τα παλιά κ. Ηλία Μετοχιανάκη.
Μικρό απόσπασμα του σχ. ύμνου, ακολουθεί:
ΣΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ
ΚΡΗΤΗΣ κ.κ. ΕΥΓΕΝΙΟΝ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΝ
(Ακροστιχίδα)
του Ηλία Μετοχιανάκη, καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης
“- Ε υχόμεθά σου, Δέσποτα, ευλογημένα χρόνια,
Υ γείαν άδιάπτωτον, ιδανικά αιώνια.
Γ αλήνιος, ευγενικός, μέ θείες προσδοκίες,
Έ νθουσιάζεις τούς πιστούς μέ αισιοδοξίες.
Ν όμος για Σας ή προσφορά καί ή φιλανθρωπία,
Ί διαιτέρως συγκινεί μιά θαυμαστή πορεία.
Ο λη ή Κρήτη χαίρεται κι άγάλλεται μαζί σου,
Σ υγχαίρει πανηγυρικά έπάξια εκλογή σου.
Ά στείρευτη πηγή χαράς στο δάκρυ καί στον πόνο
Ν έοι καί γέροι λαχταρούν τό βλέμμα σου καί μόνο
Τ ώρα καιρός γιά προσευχή, δράση, δημιουργία,
Ω ραίο πρότυπο ζωής μέσα στήν κοινωνία.
Ν έος μέ όραματισμούς καί αισιοδοξίες,
Ό νειρα έκπληρώνονται μέ μόχθους καί θυσίες.
Π αράδειγμα προς μίμηση άγάπης καί ειρήνης,
Ο λοι στον δρόμο τής χαράς καί τής δικαιοσύνης.
Ύ πόδειγμα ειρηνικού καί έναρέτου βίου,
Λ άτρης οσίων, ιερών καί μίμησις Κυρίου.
Ό λόψυχα εύχόμεθα καλή Ποιμαντορία,
Σ υνοδοιπόροι στη ζωή, χαρά και ευδαιμονία.
Σχετικό και το διπλανό της σ. 6 παράθεμα, από ποίημα του δ/λου Στάθη Φραγκιαδουλάκη, αφιερωμένο επίσης στην ενθρόνιση (5.2.22) του Σεβ/του Αρχιεπισκόπου Κρήτης, Ευγενίου Β’.
Στην επόμενη σ. 7 περιεκτικό κείμενο ευγνωμοσύνης και αγάπης στην Μακαριστή Γερόντισσα των Σαββαθιανών Ακακία μοναχή, ποιημένο ευλαβικά από την εμπνευσμένη Δασκάλα κ. Ελένη Παπαμιτσάκη – Μετοχιανάκη, και δίπλα (σ. 7, ευλαβικό κείμενο του Δ/ντή της έκδοσης, καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ηλία Μετοχιανάκη, για την μακαριστή μοναχή Ακακία Μαρκάκη.
– Δύο ακόμη εκλεκτά ποιητικά κείμενα, το πρώτο για την “Ιερά Μονή Σαββατιανών” του κ. Ηλ. Μετοχιανάκη, και το δεύτερο “για την 29-5-1453”, του εκλεκτού φίλου Εμμ. Ροδιτάκη, συμπληρώνουν το πολύτιμο τεύχος.
– Ευχές από τα Χανιά, για την απρόσκοπτη συνέχιση της πολύτιμης περιοδικής έκδοσης: “ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ”. Τα 19 χρόνια κυκλοφορίας του, να τα Εκατοστήσει.
– Κι ενώ πάμε στο κλείσιμο του τεύχους, στεκόμαστε ξανά στη σ. 8, όπου η ακροστιχίδα του εμπνευσμένου δ/ντή της έκδοσης, Πανεπιστημιακού Δ/λου και ποιητή κ. Ηλία Μετοχιανάκη, “για την Ιερά Μονή Σαββατιανών”, και δίπλα της, οι εμπνευσμένοι στίχοι του αγαπητού από παλιά χαρισματικού ποιητή κ. Εμμ. Ροδιτάκη, “για την Πόλη (29-5-1453):
Πως μπορεί ο όποιος παρουσιαστής του τεύχους, να παραλείψει την παρουσίασή των; Εμείς, πάντως όχι.
Γι’ αυτό και αναδημοσιεύονται στη συνέχεια:
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΑΒΒΑΘΙΑΝΩΝ
Του Ηλία Μετοχιανάκη, καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης
(Ακροστιχίδα)
“- Ί ερά Μονή Σαββαθιανών, δώρο της Παναγίας, ’
Έ νδοξη καί Ιστορική, φάρος Ορθοδοξίας.
Ρ οές πιστών προσέρχονται μ’ εύλάβεια μεγάλη,
Ά γάλλονται και νοιώθουνε μέσα τους θεία χάρη.
Μ έρα καί νύκτα προσευχή, άσκηση, άγρυπνία,
Ό λες και όλους εύλογούν Χριστός καί Παναγία.
Ν όμος για σάς ή προσφορά, άγάπη, καλωσύνη,
Ή λιοστάλακτη πνοή προς τή δικαιοσύνη.
Σ’ ένα ύπέροχο βουνό ειν’ ή Μονή κτισμένη,
Ά πό πανύψηλα δέντρα καί άνθη στολισμένη.
Β λέπεις ναούς όνομαστούς στου χρόνου την πορεία,
Β ρίσκεις νά διαπιστώνεται ιστορική αξία.
Ά π’ όλες ώραιότερη ή τρίκλιτη ’Εκκλησία,
Θ αυμάσιο τό έργο σου, Γερόντισσα Ακακία!
Ί δανικά οι αδελφές εμπνέουν καί αξίες,
Ά στέρες είναι φαεινοί μέ θείες προσδοκίες.
Ν οιώθουμε αγαλλίαοη σέ κάθε επίσκεψή μας,
Ώ ραία τά βιώματα καί χαίρεστε μαζί μας.
Ν άματα, ύδατος ζωής κοσμούν τήν ύπαρξή μας.
Η Πόλη μας κοιμήθηκε, κάποτε θα ξυπνήσει.
(29η Μαϊου 1453) του Εμμανουήλ Ροδιτάκη,
πρ. Ειδικού Παρέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου,
– Γοργόνα μου πανέμορφη, βασίλισσα μεγάλη,
Ζηλιάρα πού έπόθησες του Βόσπορου τά κάλλη.
Βαρέθηκες τον Τίβερη κι ήρθες νά κατοικήσεις
στου Βυζαντίου τά στενά, για νά μεγαλουργήσεις.
Κι ήρθες και μεγαλούργησες πάν’ από χίλια χρόνια,
κι έκαμες έργα θαυμαστά πού θά κρατούν αιώνια!
Περήφανη γοργόνα μου, του Κωνσταντίνου κόρη,
ή δόξα σου ξεπέρασε όλης τής γης τά όρη.
Βασίλισσα, κόρη γλυκιά, μεγάλου άνδρα γέννα,
πολλούς μνηστήρες έδιωξες η έπνιξες στό αίμα!
Ώσπου άπαίσιοι ιοί ήρθαν άπό τή Δύση σέ μόλυναν,
σ’ άρρώστησαν σου άλλαξαν τή φύση.
Με τό σταυρό κομμάτιασαν τό άτυχο κορμί σου
κι άρπαξαν ό,τι άκριβό στόλιζε τή μορφή σου!
Εξήντα χρόνια έκαμε τό Μέγα Μοναστήρι
νά ξανακούσει λειτουργιά άπ’ Ορθοδόξων χείλη…
Κάποια στιγμή κατάφερες νά διώξεις τήν τιάρα,
πού σ’ άφησε άνάπηρη νά ζεις μέσ’ τήν τρομάρα
έκείνη των Αγαρηνών, πού ήρθαν στήν αύλή σου
καί μούγκριζαν σάν ύαινες ζητώντας τή ζωή σου!
Καί ήρθ’ έκείνη ή νυχτιά, ή σκοτεινή τού Μάη,
πού έγινες, ώ άτυχη! μιά πόλη του Ιμάμη.
Καί δεν ακούστηκε ξανά χριστιανικό τροπάρι
μέσ τη Μεγάλη Έκκλησιά, γιά νά ’ναι χαλινάρι
του κάθε Τούρκου πού τολμά νά λέει με μανία:
δικές μου ειν’ οι θάλασσες πού βρέχουν τήν Άσία.
Ούτ’ ή Άσία, γείτονες, ήταν ποτέ δική σας,
με πόλεμο και με σφαγές έγινε κατοχή σας!
Και η χαρισματική έμπνευση του αγαπητού Ροδιτάκη για την Πόλη κλείνει με τους επιλογικούς στίχους:
– Κι η Πόλη η αθάνατη κάποτε θα ξυπνήσει,
γιατί κοιμάται στα βαθιά και τότε θα ζητήσει:
Αγαρινοί, χασάπηδες, φύγετ’ από κοντά μου!
Αφήστε, άθλιοι, να ζω μόνο με τα παιδιά μου!
Θα σηκωθεί κι ο βασιλιάς που ‘ναι μαρμαρωμένος,
να κυβερνήσει τσ’ ορφανούς π’ άφησε ο παντέρμος!”
***
Εδώ όμως -συν Θεώ – φτάσαμε και σήμερα στο τέλος.
Καλό Σαββατοκύριακο, Υγεία και έτη πολλά, κι ο κορωνοϊός… ξορκισμένος!
