Για το θεοδηγούμενο Ποιμαντικό, και το θεόπνευστο συγγραφικό έργο, του Μακαριστού Ιεράρχη Ειρηναίου Γ. Γαλανάκη, των χρόνων: 1937 – 2013, ο λόγος!
Μέρος ΙΓ’ (τελευταίο)
Αγαπητοί μας αναγνώστες,
κλείνοντας σήμερα την παρουσίαση των αφιερωματικών τόμων και τευχών, που εξεδόθησαν και κυκλοφόρησαν για το ιερό Πρόσωπο και Έργο του αοίδιμου Ιεράρχη Ειρηναίου Γ. Γαλανάκη, και τα οποία με τη βοήθεια του Θεού, παρουσίασε το τελευταίο διάστημα, η στήλη μας, από τα φιλόξενα “Χανιώτικα νέα”, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για τη μελέτη των, καθώς και για τα συγκινητικά σας λόγια, τηλεφωνικά, γραπτά και προφορικά!
Οι ευχαριστίες βέβαια αυτές ανήκουν στα αγαπημένα μας “Χανιώτικα νέα” την εφημερίδα που τιμά την Κρήτη μας και τον επαρχιακό μας Τύπο, πανελλήνια. Να ‘ναι πάντα καλά!
Και τώρα στα τεύχη των εκδόσεων που έχουν σειρά:
Α. Βρισκόμαστε στον Οκτώβριο του 1968. Στις 13/10 πραγματοποιούνται, στην νεόδμητη ΟΑΚ, τα εγκαίνιά της. Είμαστε εκεί. Παρακολουθούμε, σημειώνουμε, φωτογραφίζουμε. Το αποτέλεσμα: Γυρίζοντας τ’ απόγευμα στα Χανιά, επισκέπτομαι στα γραφεία της την “Κρητική Εστία”, την εξέδιδε ο φίλος κοντοχωριανός μου, ο κ. Παπαγρηγοράκης, και του προτείνω να φιλοξενήσει το γραφτό που ήδη είχα ετοιμάσει, για τα εγκαίνια της Ο.Α.Κ.
– Ευχαρίστως, μου λέει και θάναι το πρώτο δημοσίευμα για τα εγκαίνια, όπου και πράγματι. Έφερα και φωτό και την έβαλε εξώφυλλο. Έγραφα, λοιπόν, μεταξύ των άλλων, με τον τίτλο: “Ισχυρά βιώματα”.
«…Σ’ ένα επιβλητικό και ιερό συνάμα χώρο έγιναν τα εγκαίνια της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ, έργου μεγαλόπνοου και αιωνίου -όσο το θέλημα του Θεού ορίζει- με εκπροσώπους σημαντικά ονόματα της Ελλάδας και του Εξωτερικού.
Σεβάσμιοι και επιβλητικοί Ιεράρχαι, σημαίνοντες και δυναμικοί της Πολιτείας εκπρόσωποι, σε μια ώρα αναγνωρίσεως του έργου ενός Ιεράρχη που δεν τιμά μόνο το όνομά του αλλά και την Εκκλησία της Κρήτης και πλατύτερα της Ορθοδοξίας μας.
Ρίγη συγκινήσεων αλλεπάλληλα διαπερνούσαν το Είναι μας σε κάθε λόγο των ομιλητών και το ωραίο κτίριο της Γωνιάς γινόταν στη σκέψη μας φάρος και στήλη υψηλή και γιγάντια που φωτίζει εις τους αιώνας το δρόμο προς την Ορθοδοξία, το δρόμο προς το διάλογο μεταξύ των Εκκλησιών, τον άνθρωπο – κουρασμένο στρατοκόπο της ζωής, για να βρει τον προορισμό και τη δικαίωσή του, για να βρει το γιατί της υπάρξεώς του…»
«…Απόγευμα τελειώσανε οι λόγοι κι οι χαιρετισμοί, θερμοί, πυκνοί από νοήματα. Συνεπαρμένοι οι ομιλητές απ’ την καθάρια πίστη, μας μεταρσίωναν κι εμάς στο χώρο του Υψηλού και του Αιωνίου…
Φεύγοντας γύρισα να δω άλλη μια φορά το μέγα έργο. Την “Ορθόδοξον Ακαδημία Κρήτης”. Δεν την καμάρωσε το μάτι μου μόνο σαν ωραίο κτίριο, επιβλητικό, ανάλογο του σκοπού που εκπληροί, δεν την χάιδεψε η ματιά μου μόνο σαν θαυμάσιο σύνολο που το στολίζει το ιστορικό μοναστήρι Γωνιάς και το οδηγεί στο δρόμο του ο σταυρός του τρούλου της, δεν τη ζήλεψε τ’ αυτί μου μόνο για το φλοίσβο της θάλασσας κάτω από τα θεμέλιά της, αλλά και την είδε η Ψυχή μου “στήλην πυρός εν ερήμω…” την είδε η καρδιά μου φάρο φωτοδότη, οδηγούντα τους εν σκότει εις την πηγή της ζωής!
Και πάν’ απ’ όλα αυτά, τη ματιά τ’ Άξιου και Μεγάλου Ιεράρχη μας με το ακούραστο κι επίλεκτο επιτελείο του, να την ατενίζει ως εκεί που μπόρεσαν οι ανθρώπινες δυνάμεις των, ενισχυμένες ολοφάνερα από την παρουσία του Θεού, να την ανεβάσουν!..»
(π. “Κρητ. Εστία”, τ. 187/Οκτ. 1968, σελ. 456).
Παραθέτουμε επίσης, ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του Σεβ. Ειρ. Γ. Μητροπολίτου Ι.Μ.Κ.Σ., ιδρυτού και Προέδρου του Δ.Σ. της Ο.Α.Κ.: «13 Οκτωβρίου 1968. Όταν προ ολίγων ετών, τον Ιούλιον του 1963 ο Μέγας Οικουμενικός και Σεπτός Πατριάρχης μας ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, επεσκέφθη την Κρήτην είπε μεταξύ άλλων ωραίων και υψηλών οραματιστών του και τούτο. Η Ορθοδοξία κατέρχεται εις την Μεσόγειον. Και νομίζω ότι με τούτον τον οραματισμόν του ο Ιστορικός Οικουμενικός μας Πατριάρχης ήθελε να ομιλήσει δια την νέαν μεγάλην εξόρμησιν που κάμνει η Ορθοδοξία εις τον σύγχρονον κόσμον.
Ορθοδοξία όμως και Μεσόγειος είναι πράγματα συνδεδεμένα. Εις την Μεσόγειον εγεννήθη και ανεπτύχθη ο Χριστιανισμός. Εις την Μεσόγειον εγράφη η Ιερά Βίβλος του Χριστιανισμού. Εις την Μεσόγειον οργανώθησαν αι πρώται Εκκλησίαι και εις την Μεσόγειον ήκμασαν και ελαμπρύνθησαν αι πρώται Θεολογικαί Σχολαί, τα πρώτα μεγάλα κέντρα των Χριστιανικών Γραμμάτων. Ιστορικά γεγονότα οδήγησαν τον Χριστιανισμόν της Μεσογείου ήδη από του Ζ’ αιώνος εις μεγάλην δοκιμασίαν, ήτις εκορυφώθη με την πτώσιν του Βυζαντίου το 1453. Σήμερον όμως εις την δημιουργηθείσαν νέαν Ιστορικήν πραγματικότητα εις τον χώρον αυτόν των μεγάλων Ιδεών και των μεγάλων Πολιτισμών και με τη γενικοτέραν ανακαίνησιν των διεκκλησιαστικών μας σχέσεων (με τον Οικουμενισμόν) η Ορθοδοξία ανασυντάσσεται και κάμνει τους νέους οραματισμούς της…»
«Αι Αθήναι όμως, η Κρήτη (πιθανόν και άλλοι τόποι) δύνανται σήμερον και “άχρις καιρού” να κρατήσουν το βάρος της μεγάλης κληρονομίας της Ορθοδοξίας εις τον Μεσογειακόν χώρον. Ιδού ένας λόγος υπάρξεως και δικαιώσεως της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ, την οποίαν επισήμως εγκαινιάζομεν σήμερον…»
«Και τον Οικουμενικόν διάλογον με την ευρυτέραν έννοιαν εις τον χώρον αυτόν της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου έρχεται να διακονήσει η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης. Ιδού οι βασικοί λόγοι από τους οποίους ωρμήθημεν εις το να ετοιμάσομεν το Ίδρυμα τούτο με την βοήθειαν του Θεού και την συμπαράστασιν πολλών καλών ανθρώπων και να το προσφέρομεν εις την Πατρίδα μας την Κρήτη και την Ελλάδα εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας και δι’ αυτής προς όλον τον κόσμον. Δι’ όσων είπομεν ανωτέρω περί του έργου και των σκοπών του εγκαινιαζομένου Ιδρύματος δεν θέλομεν να φανώμεν ματαιόδοξοι και ουτοπισταί. Δεν ισχυριζόμεθα ότι διά της Ακαδημίας ταύτης θα σώσωμεν τον κόσμον. Κανείς άνθρωπος δεν σώζει τον κόσμον παρά μόνον ο ίδιος ο Θεός. Γνωρίζομεν τας δυσκολίας των Πνευματικών έργων. Γνωρίζομεν την αιωνίαν μεταξύ του φωτός και του σκότους πάλην εις τον κόσμον αυτόν. Το έργον όμως τούτο είναι έργον πίστεως, Χριστιανικής ευθύνης και Χριστιανικών οραματισμών.
Είναι έργον Πίστεως και προς τον Θεόν πρωτίστως απευθύνονται σήμερον αι ευχαριστίαι και η ευγνωμοσύνη μας, αλλά και προς όλους εκείνους οι οποίοι ηθικώς και υλικώς το εβοήθησαν».
(Σταμ. Α. Αποστολάκη: “Η Νέα Ορθ. Ακαδημία”, π. “Κρ. Εστία”, τ. 187/Οκτ. 1968, σελ. 456)
Και πέρασαν τα χρόνια. Το έργο της Ο.Α.Κ. ξεκίνησε με ενθουσιασμό, διάθεση προσφοράς, έργο παρά Θεού ευλογημένο. Δεν έχει αρχίσει η περιοδική έκδοσή της: “Διάλογοι Καταλλαγής”, όμως τα δυο απολογιστικά έργου τεύχη της: α) “Πρώτη δεκαετία 1968- 1977” και β) “Δεύτερη δεκαετία 1978- 1988”, καταγράφουν τα συνέδρια και γενικά το έργο της Ο.Α.Κ., με κάθε λεπτομέρεια.
Οι “Διάλογοι Καταλλαγής”, αρχίζουν να κυκλοφορούν από τον Απρίλιο του 1986, και συνεχίζουν -συν Θεώ- μέχρι και σήμερα. Είναι το επίσημο ενημερωτικό δελτίο της Ο.Α.Κ., πολύτιμο όργανο καταγραφής, κυρίως ενημέρωσης, των αναγνωστών του, για το επιτελούμενο έργο, εξ αρχής και πάντα. Πρόεδρος του Δ.Σ., από την ίδρυση της Ο.Α.Κ. μέχρι και την παραίτησή Του ο Σεβ/τος Ειρηναίος Γαλανάκης και Γεν. Δ/ντής, ο συνιδρυτής της Δρ. Αλεξ. Παπαδερός.
Διαβάζουμε στην πρώτη σελίδα του πρώτου τεύχους:
ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
«… Η ανθρωπότητα χρειάζεται συμφιλίωση και συνεργασία. Η ανθρωπότητα χρειάζεται ΚΑΤΑΛΛΑΓΗ και ΕΙΡΗΝΗ! Και ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να οδηγήσει μέσα από τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις, στην καταλλαγή και την ειρήνη, είναι ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ. Η ελεύθερη και ειλικρινής ανταλλαγή γνωμών και πεποιθήσεων. Η Εκκλησία, που βασικό της κήρυγμα είναι η καταλλαγή του ανθρώπου με το Θεό και το συνάνθρωπο (Ρωμ. 5,10), έχει καθήκον να καλλιεργεί και να προάγει το Διάλογο ανάμεσα στους λαούς και τις κοινωνίες και να ετοιμάζει την αμοιβαία κατανόηση και εμπιστοσύνη. Η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης, βήμα και φωνή της Εκκλησίας μας, προβαίνει στην περιοδική έκδοση των “ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΚΑΤΑΛΛΑΓΗΣ” με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει αυτή τη βασική Διακονία της Εκκλησίας και της κοινωνίας. Την ευλογούμε και τη συνιστούμε.
Ο Μητροπολίτης Ο Κισάμου και Σελίνου ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ».
Η δεύτερη σελίδα του τεύχους, μας γνωρίζει τη Διοίκηση της Ο.Α.Κ. για τη διετία 1986 -87. Επιτροπές και Συνεργάτες της. Προχωρώντας στο τευχ. 8/Δεκ. 1987 αισθανόμαστε συγκινημένοι στην α’ σελίδα του, η φωτό του Σεβ/του Ειρηναίου, πλαισιωμένη με τον αριθμό “30” ολόγυρα, θυμίζοντάς μας ότι ο ιδρυτής της Ο.Α.Κ. εσυμπλήρωσε 30 χρόνια Αρχιερατείας εις την Ι.Μ.Κ.Σ. και Ι.Μ. Γερμανίας. Οι ευχές όλων μας θερμές και εγκάρδιες. Οι σελίδες του τεύχους, αφιερωμένες στον εορτάζοντα Ιεράρχη μας, είναι θαυμάσιες. Μακάρι να ‘χαμε χώρο για την αναδημοσίευσή τους εδώ. Ίσως ένα -δυο δείγματα χωρέσουν!
Και φτάνουμε στο τεύχ. 46/Οκτ. 1997. Χαιρόμαστε στις σελίδες του κι εδώ το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τις ευχές και τα κείμενα των συνεργατών των “Διαλόγων”, με την ευκαιρία της εορτής του Αγ. Ειρηναίου, στις 23/8, και της ευλογημένης συμπλήρωσης 40/ετίας αρχιερατικής διακονίας του Ποιμενάρχη μας! Οι ευχές όλων μας, εγκάρδιες, θερμές και ολόψυχες. Χαιρόμαστε το πρωτοσέλιδο του ως άνω τεύχους, με τη φωτό του Ποιμενάρχη μας, έγχρωμη, πλαισιωμένη ολόγυρα με τον αρ. 40. … Ξεφυλλίζοντας τεύχος -τεύχος των “Διαλόγων Καταλλαγής”, από το πρώτο ως το πρόσφατο του 2018, που κατέχομεν εμείς, διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει σελίδα τους που ν’ απουσιάζει το Σεπτόν Όνομα του Σεβ/του Ειρηναίου Γ.
Καιρός όμως να κλείσουμε το θέμα μας! Αναφερθήκαμε με τη βοήθεια του Θεού στο πλουσιότατο συγγραφικό έργο του αοίδ. σήμερα Γέροντα. Γράψαμε λίγες φτωχικές γραμμές για το παράλληλο πλουσιότατο Κοινωνικό έργο Του και στη συνέχεια μελετήσαμε και παρουσιάσαμε συνοπτικά τα έργα, τόμους και αφιερωματικά τεύχη σοβαρών περιοδικών εκδόσεων που αναφέρονται, αναλύουν, παρουσιάζουν και σχολιάζουν το Συγγραφικό και Κοινωνικό έργο Του. Ήταν χρέος μας η μελέτη των για την έρευνά μας αυτή.
Κι έτσι: Με τη χάρη του Θεού και τις ευλογίες του αοίδιμου Ιεράρχη μας Ειρηναίου Γ. Γαλανάκη, φτάσαμε στο τέλος. Ευχή μας, η ανάγνωση της ταπεινής αυτής μελέτης μας, να συμβάλλει στην αναζήτηση, εύρεση και μελέτη των αναφερόμενων θεόπνευστων συγγραφικών έργων του Σεβ/του Ειρ. Γ. και βέβαια των πολύτιμων αφιερωματικών τόμων και τευχών (περιοδικών εκδόσεων) για το Έργο Του. Θα είναι ευλογία και ενίσχυση για την ορθή και θεοδηγούμενη πορεία μας.
Σημειώνουμε, κλείνοντας, ότι όλα τα ως άνω έργα, μας πληροφόρησαν ότι βρίσκονται ψηφιοποιημένα, στη Βιβλιοθήκη της Ορθοδόξου ακαδημίας, στο Κολυμπάρι.
