Αγαπητοί μας αναγνώστες, καλημέρα σας!
“Υστερ’ από τον Δεκαπενταύγουστο, τη μεγάλη αυτή μέρα της Πίστης μας, έρχεται μεθαύριο Κυριακή 23/8, η απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και την ίδια μέρα: οι γιορτές: του Αγ. Ειρηναίου Επισκόπου Λουγδούνων και της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Μεγάλη μέρα λοιπόν, και για την Κρήτη μας, ξεχωριστά σημαντική. Γιορτάζουμε τα ονομαστήρια του πολυσέβαστου Αρχιεπίσκοπου Κρήτης Ειρηναίου, του Σεβ. Μητροπολίτη Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων Ειρηναίου, καθώς και του προσφάτως εκλεγέντος Ευμενίας Ειρηναίου (Ι.Μ. Γουβερνέτου)… Κατασπαζόμεθα με βαθύτατο σεβασμό, το χέρι Τους και Των ευχόμεθα Υγεία, έτη πολλά και έργο πλούσιο.
Και μετά την αναφορά μας στους ζώντες, η σκέψη μας στρέφεται στην ιερή μνήμη του αοίδιμου Ιεράρχη μας Ειρηναίου Γαλανάκη, που το αγιασμένο σώμα Του, αναπαύεται στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Ναού Καστελλίου Κισάμου και η ψυχή Του στην αγκάλη του Κυρίου μας! Τρισάγιο στον Τάφο Του θα τελέσει η Ι.Μ. Κ.Σ. το Σάββατο 22 Αυγούστου απογ.
Υστερ’ από τα παραπάνω, προετοιμαζόμαστε, για τη Δευτέρα 24/8, εορτή του Αγ. Ευτυχίου και Κοσμά του Αιτωλού!
Μέρες ευλογημένες, γιορτές μεγάλες της Πίστης μας, ονομαστές! Ευκαιρία στο σημείο αυτό, να ευχαριστήσουμε από καρδιάς και απ’ αυτή τη θέση, την Χριστιανική Ενωση Ηρακλείου: “Ο Απόστολος Παύλος”, γιατί στο πολύτιμο και δωρεάν διανεμόμενο περιοδικό τους: “Το Λυχνάρι” (τ. 59, β’ εξαμ. 2020) δημοσιεύουν συνεργασία μας, αφιερωμένη: “Στο προσκύνημα του Αγ. Ευτυχίου στα Τσισκιανά Σελίνου Χανίων” σ. 57 και μας έστειλαν τεύχη, να τα χαρίσουμε. Υπεύθυνος της πολύτιμης αυτής περιοδικής έκδοσης, είναι ο αγαπητός απ’ όλους μας Καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Ηλίας Μετοχιανάκης!
Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.
Ευχόμαστε επίσης, στους εορτάζοντες: Χρόνια Πολλά με Υγεία!
Και τώρα, στις εκδόσεις που από καιρό έπρεπε να είχαμε αναφερθεί. Ζητούμε συγγνώμη, για την καθυστέρηση!
Μαρινέλλας Βλαχάκη: “Ως κάτω στο βυθό” – ποίηση- Χανιά, 2020, σχ. 8ο, σ. 36, έκδοση: “Πυξίδα της πόλης”
Πλουσιότατη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και η νέα ποιητική παραγωγή της εκλεκτής Χανιώτισσας, αρχόντισσας του ήθους και του Λόγου κας Μαρινέλλας Βλαχάκη.
Πλουσιότατη, γιατί από το 1992 μέχρι σήμερα, η λογοτεχνική της παραγωγή (ποίηση, διήγημα, μυθιστόρημα, παραμύθι, θεατρικό) έχει ξεπεράσει τις 24 εκδόσεις, όλες πρωτότυπες, συναρπαστικές, θαυμάσιες!
Κάθομαι στο γραφείο μου, και μελετώ την ποίηση της παρούσας συλλογής. Δεν μελετώ απλά, απολαμβάνω! Χαίρομαι λόγο λιτό, μετρημένο, όπως εξ άλλου και σε κάθε προηγούμενο γραφτό της ταλαντούχου Μαρινέλλας. Στέκομαι, στη “Συνήθεια” (σ.15):
“Εξακολουθώ
να βγαίνω
με τη βάρκα στο πέλαγος
να ρίχνω τα δίχτυα.
Οχι τόσο
για να ψαρεύω
μόνο
για να συντηρώ
την τέχνη της ελπίδας!”
Κι ύστερα ξεχνιέμαι στο “Κρεσέντο” της έναντι (σ.14) σελίδας. Τ’ απολαμβάνω, το χαίρομαι, με συνεπαίρνει με τον ρυθμό του:
“Ταιριάζω λέξεις…
σχεδιάζω πρόσωπα…
και σιγοτραγουδώ:
“Αυτός ο κόσμος, δε θ’ αλλάξει ποτέ…”
Η ποίηση του μέτρου, τ’ απόσταγμα της έμπνευσης, αυτά είναι που μαγεύουν τον αναγνώστη, τον μαγνητίζουν και τον ευχαριστούν.
Δεν είναι του καθ’ ενός μας, δουλειά η Ποίηση. Είναι μόνο, των χαρισματικών της εργατών, έργο. Ναι! μόνο αυτών.
Αγαπητή μας Μαρινέλλα, συνέχιζε. Εχεις δρόμο και χρόνο, πολύ, μπροστά σου. Μη σταματάς!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης: “Τα χελιδόνια του Μοναχού”- ποίηση- Χανιά 2020, σχ. 4ο, σ. 90, φωτανατύπωση
Μελετώντας και απολαμβάνοντας τη νέα ποιητική συλλογή του αγαπητού μας Βαγγέλη, πέμπτη στη σειρά, ύστερ’ από το περιεκτικότατο βιογραφικό του, στη δεύτερη σελίδα όπου πληροφορούμαστε ότι τα ποίηματά της “γράφτηκαν πριν από την εισβολή του κορωνοϊού- τα περισσότερα: Δεκέμβρη 2019 και Ιανουάριο 2020” κι ο κορωνοϊός δεν επέτρεπε… έκδοσή τους. Ευτυχώς, για την ώρα τα χαιρόμαστε από ψηφιακή έκδοση ωστόσο – συν Θεώ- θα ‘ρθει και η έντυπη…
Χαιρόμαστε λοιπόν “Τα χελιδόνια του Μοναχού”, όπως μας τα εξασφάλισεν ο γιος μας “νά ναι πάντα καλά” με τα μέσα του δικηγορικού του γραφείου. Καμαρώνουμε εξ αρχής την αφιέρωση: “Ονομαστικά, στα εγγόνια του!” Μεγάλη ευτυχία- δώρα Θεού!”
Στεκόμαστε στη σελ. 11, όπου το πρώτο ποίημα της συλλογής, με τον τίτλο: “Τα χελιδόνια του Μοναχού”, και το απολαμβάνουμε ψιθυριζοντάς το:
“Οσο αγαπώ τον θεό,
τόσο τον γνωρίζω,
κι’ όσο τον γνωρίζω,
τόσο αγαπώ τα πλάσματά Του,
είπε ο ηγούμενος στον μοναχό
και του ζήτησε
να το επαναλάβει.
Οσο γνωρίζω τα πλάσμα του Θεού
τόσο τα αγαπώ
κι όσο τα αγαπώ,
τόσο γνωρίζω το Θεό,
απάντησε ο μοναχός.
Ο ηγούμενος χαμογέλασε.
Μόνοι μάρτυρες
τα πρώτα χελιδόνια της άνοιξης” (σ. 11)
Και προχωρούμε παρακάτω, στη σ. 12 “Ευαγγελισμός” στη σελ. 13 “Αγγελία” στη σ. 14 “Περί ευθύνης” και στη σελ. 15 “Αναστάσιμο”, ενώ στη σ. 16 “Το τάξιμο τ’ Αη – Γιώργη” και προχωρώ με τη βεβαιότητα ότι ο Ποιητής Βαγγέλης με τη συλλογή του αυτή, μας βεβαιώνει και για άλλο του χάρισμα- λειτούργημα, αυτό του ιεροψάλτη!
Αναγνώστης λοιπόν, ο ξεχωριστός μας φίλος Βαγγέλης κι όχι μόνο στο Νίππος. Και τυπικάρης βέβαια:
“Τροπαιοφόρος Μεγαμάρτυς Γεώργιος,
πρεσβεύω Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τας ψυχάς υμών.
Τάξιμό του να ψάλλει,
την ημέρα της γιορτής του,
σε πρώτο πρόσωπο,
μετά τη Μικρή Είσοδο,
το απολυτίκιό του” (σ.16)
Παίρνω σελίδα- σελίδα τη μαγεύτρα αυτή συλλογή του Βαγγέλη, λέω να μη γράψω κανένα σχόλιο, τα είπαν εξάλλου όλοι οι άλλοι πιο πριν (Κ. Λαγουδιανάκης, Ν. Βαβουλές, Μ. Λεφάκης, Γιάννης Φίλης, Γ. Τζαμανάκης, Κ. Καρούσος, Πόπη Ντουντουλάκη, κ.α. πολλοί), όμως μπορώ να μην ξαποστάσω, συμπροσευχόμενος με τον Ποιητή ψιθυρίζοντας το ποίημα “Των Ειρηναίων” της σ. 39, όπου ψάλλει:
“Κατεβαίνει τη σκάλα
που ενώνει τον ουρανό με τη γη
ο Παππούς.
Την ανεβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος.
Συνήθεια πια
η συνάντησή των,
επί την ηλίου δύσιν,
για να ψάλλουν μαζί
Το: Φως ιλαρόν
και να πούνε
τα νέα των.
Ν’ αργήσει η ώρα
που θα βρεθούνε για πάντα μαζί.
Μόνο αυτό ζητά ο Παππούς
από τον Θεό-
περισσεύουν οι ανάγκες
των ζώντων! (σ. 39)
Χαίρεσαι τις αναμνήσεις του Βαγγέλη στην Ι.Μ.Κ.Σ. των χρόνων τ’ αγιασμένου Παππού Ειρηναίου, του Πρωτοσύγγελού Του, Ειρηναίου Αθανασιάδη, του νυν Αρχιεπισκόπου Κρήτης και επαναλαμβάνεις κι εσύ συμπροσευχόμενος, τον λόγο του Ποιητή Βαγγέλη: “Ν’ αργήσει η ώρα, που θα βρεθούν για πάντα μαζί. Το ζητά ο αγιασμένος Παππούς, από το Θεό, γιατί “περισσεύουν οι ανάγκες των ζώντων, που Τον έχουν χρεία, τον έχουν: Πατέρα, Στήριγμα κι απαντοχή των, στις δυσκολίες της πορείας των”!
Εξήντα (60) αριστουργήματα στη συλλογή “Τα Χελιδόνια του Μοναχού” που κρατάμε στα χέρια μας. Σταθήκαμε σε δύο τρία μόνο, σήμερα. Θα βρεθεί ευκαιρία, μια άλλη φορά, να επανέλθουμε. Ως τότε για σας, φροντίζοντας να τη χαρείται, γιατί τ’ αξίζει!
Εδώ όμως φτάσαμε, για σήμερα, στο τέλος. Ευχές στους εορτάζοντες των ημερών, και ο Θεός προστάτης όλων μας, από τον απαίσιο εχθρό: κορωνοϊό.
