Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα Σας!
Τελευταία βδομάδα του Γενάρη (25-31/1) με τις γιορτές της, προσκυνούμε τη Χάρη Των.
– Δευτέρα (25/1) ξεκινήσαμε με τις ευλογίες Γρηγορίου του Θεολόγου, ανάψαμε το κεράκι μας στο εικόνισμά του, και προσευχηθήκαμε.
– Τετάρτη (27/1) τιμήσαμε ιεροπρεπώς, την ανακομιδή των Λειψάνων Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
– Προσευχηθήκαμε σήμερα το πρωί, στην ανακομιδή των λειψάνων Ιγνατίου του Θεοφόρου, και θυμηθήκαμε, τον με το όνομά Του, πολυσέβαστο Αρχιμανδρίτη, πατέρα Ιγνάτιο Χατζηνικολάου, να του ευχηθούμε Υγεία, Δύναμη και έτη πολλά, για να συνεχίσει το θεάρεστο συγγραφικό και λοιπό έργο Του.
– Τέλος, αύριο Σάββατο (30/1) θα γιορτάσουμε, συν Θεώ τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Θα εκκλησιαστούμε, σύμφωνα με τις προφυλάξεις που ορίζονται, και θα θυμηθούμε με πολλή συγκίνηση, τις σχολικές γιορτές, της ημέρας των Τριών Ιεραρχών, στα σχολεία μας, για σωστά τριάντα πέντε χρόνια διδασκαλικής ζωής!
Αξέχαστα βιώματα!
Για χάρη των αγαπητών συναδέλφων στη Δημοτική μας Εκπ/ση και των μαθητών των Σχολείων μας, οι επόμενες γραμμές, από το μνημειώδες έργο του Καθηγητή Λαογραφίας, αξέχαστου Δημ. Σ. Λουκάτου: “Συμπληρωματικά του Χειμώνα και της Ανοιξης” (1985):
Γράφει:
«-Ή γιορτή αυτή των Τριών μαζί Πατέρων τής Εκκλησίας καθιερώθηκε, ώς φαίνεται, από τόν τον αιώνα, γιά νά συνδιαλλάξει τούς διχασμένους θεολογικούς οπαδούς των. Τό Νεοελληνικό Κράτος, από τά πρώτα σχεδόν χρόνια τής ανεξαρτησίας του (1843), ονόμασε τούς Τρεις Ιεράρχες προστάτες τής Παιδείας καί καθιέρωσε τή γιορτή τους γιά τά σχολεία. Στίς σημαίες τών περισσότερων έκπαιδευτηρίων υπάρχει καί ή εικόνα τους (με τόν Χρυσόστομο στή μέση). Οι εκφωνούμενοι λόγοι άποτελούν πλουσιότατη βιβλιογραφία θεολογικής φιλολογίας.
Μέ τήν αργία τών σχολείων, τόν Εκκλησιασμό καί τούς εορτασμούς, η ημέρα αυτή έχει γίνει καί λαϊκά πανηγυρική, κι έχουν χτιστεί, σέ χωριά ή ενορίες, εκκλησίες μέ τ’ όνομα τών Τριών Ιεραρχών. (Στήν Αθήνα έχουμε, παλιότερη στά Πετράλωνα, κι έπειτα στήν Καισαριανή καί στή Νίκαια).
Ό λαός όνομάζει τούς αγίους καί «Τρεις Αρχοντες» (τών Τριών Ίεραρχόντων), γι’ αυτό γιορτάζουν σήμερα καί τά όνόματα Άρχοντής καί Άρχόντω ή Άρχοντούλα.
Στόν αλύτρωτο Ελληνισμό, παλιότερα, ή σχολική γιορτή τών Τριών Ιεραρχών άντικαθιστοϋσε τή σημερινή 25η Μαρτίου. Κάτω άπό τόν τουρκικό ή άλλο ζυγό (όπως γινόταν καί στά χρόνια τής Κατοχής 1941-44), οι μαθητές εκκλησιάζονταν μέ τό θρησκευτικό λάβαρο, σάν σημαία, καί άκουαν έπειτα στό σχολείο τους λόγους, πού μιλούσαν γιά ελληνισμό. Κάτι ψυχολογικά παρόμοιο γίνεται σήμερα καί στούς απόδημους ή τούς έθνικά φοβισμένους…». (σ. 100).
Για να καταλήξει: «…Οι Τρείς Ιεράρχες, με την παιδεία και την οικογενειακή αγωγή τους, προσευχόμενοι παρακαλούν το Θεό, με όλη τη θέρμη της ψυχής τους, να βοηθήσει τον άνθρωπο, που παντού υποφέρει…». Η χάρη Των, να μας βοηθά, κι η στήλη μας, να ευχηθεί στους συναδέλφους Εκπαιδευτικούς, και στους μαθητές των: Χρόνια Πολλά, Υγεία και Προκοπή!
***
– Θα συνεχίσουμε, με τις εντυπώσεις μας, από την επίσκεψή μας, στο ιστορικό βιβλιοπωλείο Πετράκη, της πόλης μας (Χατζη Μιχάλη Γιάνναρη 68), όπου στεγάζεται η Εικαστική Εκθεση της αγαπητής κας Αναστασίας Πετράκη: “Απανθίσματα”, της Καλλιτεχνικής πορείας της.
Η εκλεκτή ζωγράφος κα Αναστασία, ως είναι γνωστό, Χανιώτισσα, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Απόφοιτος των Εργαστηρίων Ζωγραφικής, με δασκάλους της: Ι. Μόραλη και Δ. Κοκκινίδη, διακόσμησης, διαφήμισης και σκηνογραφίας, με δάσκαλό της τον Β. Βασιλειάδη και κεραμικής, με δάσκαλο τον Π. Παλτόγλου.
Παρακολούθησε, όπως γνωρίζουμε, πλήρη τον κύκλο των Ιστορικών και Θεωρητικών σπουδών, με δασκάλους: τη Μαρία Λαμπράκη – Πλάκα, τον Π. Μυλωνά και τον Ιωάννη Καρατζόγλου.
Δεν ξεχνούμε, σαν συντοπίτης του αείμνηστου πατέρα της, ότι πήρε πρώτο βραβείο και έπαινο, από τα Εργαστήρια Σκηνογραφίας και Κεραμικής, ότι συνεργάστηκε με το θέατρο: “Αρένα”, του Γ. Κύρου, στη δημιουργία κοστουμιών και σκηνικών.
Είχεν επίσης, την καλλιτεχνική επιμέλεια, σε εικαστικά δρώμενα, φεστιβάλ, καρναβαλικές εκδηλώσεις, κ.λπ.
– Θυμούμαστε ότι, συμμετείχε στα Εργαστήρια θεατρικής Παιδείας, του “Πολιτισμικού Νότου”, στα Χανιά.
Το πλούσιο και τόσον αξιόλογο και πρωτότυπο έργο της, το ‘χομε χαρές στις κατά καιρούς Ομαδικές εκθέσεις, εδώ στην πόλη μας (Χανιά), στο διπλανό Ρέθεμνο, στο Ηράκλειο, αλλά και στην Αθήνα, και σήμερα εδώ!
Για χρόνια δίδασκε Αισθητική Αγωγή στην Α/βάθμια και Β/βάθμια Εκπ/ση, με άριστη επιτυχία.
Εκλεκτό μέλος, και δίκαια, του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.
Αγαπητοί μου:
Η επίσκεψή Σας, στην παραπάνω έκθεση έργων της “Απανθίσματα” θα Σας ενθουσιάσει. Το ιστορικό εξάλλου, βιβλιοπωλείο Πετράκη, όπου στεγάζεται είναι σε όλους μας γνωστό! Προλάβετε.
– Για άλλη μια φορά, θερμότατα συγχαρητήρια!
***
– Στο λίγο χώρο που μας μένει, θέλομε να θυμήσουμε στους αναγνώστες μας, ένα έργο συναρπαστικό, της Χανιώτισσας κας Αντωνίας Ζεβόλη – Νταουντάκη, με τίτλο: “ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ”, (εκδόσεις: “Εύμαρος, Αθήνα, 2020).
Πριν αρχίσουμε τη μελέτη του, διαβάζομε στο οπισθόφυλλο:
«Εγώ δεν είμαι ιστορικός για να γράψω ιστορία με το μολύβι. Ο,τι έζησα το έζησα με το σώμα. με την καρδιά, με την ψυχή. Έτσι τα ξέρω και έτσι τα λέω. Για ό,τι δεν έζησα εγώ, ας μιλήσει η ιστορία». Έλεγε η Ντόρα.
Κι έπιασε η ιστορία μολύβι και χαρτί και ζωγράφισε, μαζί με την οικογένεια Παραθυρά, τις πιο φοβερές στιγμές της. Μερικές καλά κρυμμένες, κουκουλωμένες για χρόνια πολλά, ξεκινώντας από το «μακελειό της Βάλτος» τον Φλεβάρη του ’44. Πηγαίνοντας πίσω στην επανάσταση του 1821 στη Χαλκιδική, περνώντας από τους Βαλκανικούς πολέμους στην περιοχή της Μακεδονίας, μπαίνοντας ανάμεσα σε Βενιζελικούς και Κωνσταντινικούς στον εθνικό διχασμό, ξεσκεπάζοντας την παράδοση του Ρούπελ και την ομηρία του 4ου Σώματος Στρατού στο Γκέρλιτς στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, παίρνοντας μια μικρή ανάσα στην απελευθέρωση από τη Γερμανική κατοχή του 41-44 κι αμέσως μετά ξεσκίζοντας τις σάρκες της στον εμφύλιο πόλεμο, βογκώντας στα ξερονήσια, κραυγάζοντας, την καθε αυγή μαζί με τον ανθό της ελληνικής νεολαίας στα εκτελεστικά αποσπάσματα. για να καταλήξει στην Απριλιανή χούντα και στο σήμερα, φωνάζοντας πως το σήμερα είναι γέννημα του χθες και το αύριο εγγόνι του.
Και αμέσως καταλαβαίνουμε σε ποιου περιεχομένου διηγήσεων της κας Αντωνίας, βάζομε πάλι αρχή, και θυμούμαστε, το προηγούμενο έργο της: “Η Φαμέγια”, που είχαμε απ’ αυτήν εδώ τη στήλη, παρουσιάσει.
Στέκομαι και πάλι στο: “Προλογικό σημείωμα” του έργου, εκεί στη σ. 11, και με συνεπαίρνουν οι σκέψεις της αρχόντισσας του λόγου, κας Αντωνίας, κι όσα παινέματα κι αν γράψω, πάλι λίγα θα ‘ναι, γιατί το έργο της με τις 196 πυκνογραμμένες σελίδες του, σε καθηλώνει και το φωτογραφικό υλικό που τις πλουτίζει, επιβεβαιώνει τα γραφόμενα.
– Κυρία Αντωνία, αναστήσατε στιγμές και γεγονότα, προβάλλατε περιόδους που μας πίκραναν, που μας πόνεσαν, αλλά και μεγάλες ώρες από το ελλαδικό μας παρελθόν! Πάντα άξια!
Τιμάμε το πρόσωπο και το έργο Σας, και τ’ όνομά Σας και τον τόπο Σας! Εμείς, σύντομα, θα ‘χουμε κάτι ακόμη να πούμε.
Η Κρήτη, το Σέλινο, καμαρώνουν, να ‘στε πάντα καλά.
Καλή συνέχεια…
Εδώ όμως φτάσαμε για σήμερα στο τέλος. Στους εορτάζοντες θερμές οι ευχές μας, κι από μεθαύριο: Καλό μήνα, και με τις φροντίδες και την προσοχή μας, ο κορωνοϊός ξορκισμένος.
