Αγαπητοί αναγνώστες,
Καλημέρα σας!
Προχωρούμε με τη χάρη του Θεού και του Απρίλη. Απόψε, 9/4, έχουμε στις εκκλησίες μας, την 4η στάση των Χαιρετισμών, και στις 16/4, τον Ακάθιστο Ύμνο, στο σύνολό του (Α-Ω).
– Από το εορτολόγιο της βδομάδας που διερχόμαστε, δεν ξεχνούμε καμιά γιορτή. Μνεία κάνουμε για την Τετάρτη 7/4 που είχαμε την ιερή μνήμη Γερασίμου του Οσίου, του Βυζαντίου. Είχε γεννηθεί στην Πόλη, έφυγε νέος στην Πάτμο, κοντά στον μεγάλο Δάσκαλο της εποχής Μακάριο τον Καλογερά, στην Πατμιάδα Σχολή, τη διεύθυνση της οποίας ανέλαβε, μετά τον θάνατο του Οσίου Μακαρίου. Εκάρη μοναχός στη Σχολή, χειροκροτήθηκε αργότερα ιερέας, όμως ασθένησε βαριά, δεν θεραπεύτηκε, κι έφυγε για την Κρήτη, όπου και πέθανε το 1770 και ετάφη στην Ι.Μ. Αγίας Τριάδας Τζαγκαρόλων. Το άγιο λείψανο του, φυλασσόταν εκεί ως το 1821, που οι Αγαρηνοί το κατέκαυσαν.
– Μεθαύριο Κυριακή (10/4), Δ! Των Νηστειών, συνεορτάζουμε και την ιερή μνήμη Γρηγορίου του Ε΄, του Ιερομάρτυρα.
Γεννημένος στη Δημητσάνα από φτωχούς αλλά ενάρετους γονείς, οδηγήθηκε στα νάματα της Ορθοδοξίας.
Στα 1767 μεταβαίνει στη Σμύρνη, κοντά στον εκκλησιάρχη θείο του Μελέτιο, και παρακολουθούσε μαθήματα στην Ευαγγελική, εκεί, Σχολή. Συνέχισε στην Πάτμο, μαθήματα Φιλοσοφικής, από τον Δανιήλ τον Κεραμέα. Ο πόθος του για μοναχική ζωή, τον οδήγησε στις Στροφάδες, όπου εκάρη μοναχός. Αργότερα, τον κάλεσε ο Μητροπολίτης Σμύρνης Προκόπιος και τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Επέστρεψε στη Δημητσάνα, εμοίρασε τα χρήματά του σε άπορους φοιτητές, και στις 19 Αυγ. 1785 εκλέγεται Οικουμενικός Πατριάρχης, ως τον Δεκέμβρη του 1798, οπότε τον καθαίρεσε η Πύλη, κι έφυγε για το Άγ. Όρος. Το 1818 ξανακαλείται ν’ αναλάβει τον Οικουμενικό θρόνο, όπου παρέμεινε ως τις 10 Απριλίου του 1821, ημέρα του Πάσχα, οπότε οι Τούρκοι τον κρέμασαν στην Πύλη του Πατριαρχείου. Στις 10.4.1921 ανακηρύχτηκε Άγιος. Το ιερολείψανο Του, ευρίσκεται στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών.
***
Όσο για τα Λαογραφικά της βδομάδας που διερχόμαστε, δεν έχουμε κάτι το ξεχωριστό να σημειώσουμε. Απρίλης είναι, στις αρχές του είναι· και Λάζαρος, Βαγιοβδομάδα και Λαμπρή, είναι αργότερα. Ως τότε: υγεία, προσοχή στις καιρικές μεταβολές, και βέβαια στον απαίσιο κορωνοϊό. Τα σχετικά εμβόλια συνεχίζονται, κι όσοι δεν τα έκαναν, οφείλουν να μην καθυστερούν.
***
Καιρός τώρα και για μια ματιά μας, σε νέες εκδόσεις. Ξεκινούμε με σύγχρονη ποίηση, π’ αρέσει σ’ όλους τους αναγνώστες μας. Μπροστά μας λοιπόν η ποιητική συλλογή: “Καρδίτσα – Χανιά- Θεσσαλονίκη” των: Πηνελόπης Στ. Ανδρεάδη – Μαρίας Γ. Μπούχλη – Γιώργου Λ. Οικονόμου, των εκδόσεων: “Γράφημα”, Θεσ/νίνη, Νοε. 2020, σχ. 8ο, σ. 52, βιβλίο που είδαμε στο γραφείο της αρχαιολόγου κόρης μας Νατάσας. Το πήραμε για λίγο, το μελετήσαμε με πολλή χαρά και ακόμη όμως να το επιστρέψουμε…
Είναι καλαίσθητο, με όμορφο εξώφυλλο και με ποιήματα που τα χαίρεσαι! Τα βιογραφικά των ποιητών, ολιγόλογα. Μας πληροφορούν απλά, τόπους γεννήσεως και εργασίας τους (Καρδίτσα, Ασκύφου Σφακίων, Θεσ/νικη). Στο βιβλίο, οι σ. 5-18, γεμίζουν με τα ποιήματα της κ. Πηνελόπης Στ. Ανδρεάδη, με τίτλο: “Αστοί και ιστία”, απ’ όπου σας μεταφέρουμε δείγμα της ποιητικής γραφής της, που ασφαλώς συνεπαίρνει κι εσάς κι εμάς, με τη χαρισματική γραφή τους. Χαρείτε δειγμάτων:
«Όλος ο κήπος μου ένα τριαντάφυλλο
κι εκεί τελειώνει ο κόσμος
μ’ όλα τ’ αγκάθια κι όλη του την Άνοιξη
Χρόνια χαϊδεύω τα μαλλιά σου
Τόσο που χρώμα δεν τους απόμεινε πια
Ο παράδεισος μου είναι
το χρώμα των μαλλιών σου
που λίγο λίγο μένει στο μαξιλάρι
χρόνια που οι δυο μας μοιραζόμαστε
Κι αν είσαι δίπλα μου
πάλι εσένα ονειρεύομαι
Ο ύπνος μου με σένα συμμαχεί
και παίρνει τη μορφή σου
Θα υπάρξει μέρα
που όλα θ’ αντιστραφούν
κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
θ’ ανθίσει καταμεσής στο χιόνι».
– Προχωρούμε στις σ. 19-34, όπου φιλοξενούνται ποιητικές δημιουργίες της κ. Μαρίας Γ. Μπούχλη, κάτω απ’ τον τίτλο: “Πέτρα από βελούδο”. Η ευαίσθητη γραφή της, είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και χαρισματική. Επιβεβαίωση της γνώμης μας, το ποίημα που σας μεταφέρουμε εδώ, από τη σ. 21, του έργου.
«Ονόμασέ με!
Πες με “μικρή μου”,
“καλή μου” ή “αγαπημένη”.
Ξέρεις εσύ τι μ’ αρέσει ν’ ακούσω.
Τι λαχταράνε τα χρόνια μου που κύλησαν.
Συλλάβισε με, με χάδια και φιλιά,
σημάδεψε με, με τα λόγια σου.
Περίμενα τόσον καιρό
κι όμως είναι σαν να γεννήθηκα, για να τ’ ακούσω
να κυλάνε μέσα μου σαν δροσερό νερό με δυόσμο,
φορές – φορές σαν καυτή άμμος τις νύχτες στο Νότο.
Οδήγησε με, μη φοβηθείς το ταξίδι.
Ούτως ή άλλως σύντομο θα ‘ναι
όπως όλα τα χωρίς πυξίδα.
Όμως ονόμασε με.
Κάνε με να καμαρώσω
έστω για λίγο!»
Είμαστε βέβαιοι ότι συμφωνείτε!
– Και φτάνουμε στις σ. 35-50, όπου κάτω από τον τίτλο: “Πειραιάς – Θεσ/νίκη”, δημοσιεύονται ποιήματα του κ. Γιώργου Α. Οικονόμου, εμπνευσμένου ποιητή, όπως διαπιστώνουμε. Στη σ. 39, το π. “Ο Νίκος Χρηστίδης”, μη μου πείτε πως δεν σας συνεπαίρνει. Χαρείτε το:
«Ο Νίκος Χρηστίδης»
«Στο καφενείο της γειτονιάς
είμαι ο μικρότερος απ’ τους θαμώνες.
Ώσπου να σωθούν οι ιστορίες των παλιότερων
δεν προλαβαίνω να μιλήσω.
Περνάει η ώρα, κατεβαίνουν τα ρολά
όμως γυρίζω στο σπίτι χαρούμενος
γεμάτος ταξίδια μακρινά και μάχες νικηφόρες
Κι είμαι έτοιμος να τους πω, αν έρθει η σειρά μου
για ένα γκολ που αποσόβησε ο Νίκος Χρηστίδης
σε μια εξ επαφής κεφαλιά ψαράκι του Μίμη Παπαϊωάννου
στο γήπεδο Χαριλάου, όπου πούλαγα μαξιλαράκια
– προλάβαινα πάντα το δεύτερο ημίχρονο.»
Αυτή η χαρισματική ποιητική γραφή, που “γεύση της” πήρατε, βρίσκεται μέσα στις -50- σελίδες του συναρπαστικού βιβλίου: “Καρδίτσα – Χανιά – Θεσ/νίκη”, που σας συστήσαμε. Βρείτε και χαρείτε το, θα σας ενθουσιάσει, είμαστε, βέβαιοι!
***
Αρχές Απρίλη μήνα, έφτασε στα χέρια μας, το περιεκτικό Ημερολόγιο – Ατζέντα, του 2021, του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης Ν. Χανίων, αφιερωμένο στον “Λόφο Καστέλλι”, της πόλης μας, με εξαιρετικό εξώφυλλο του κ. Σπανάκη. Ο δραστήριος και αγαπητός συνάδελφος, κ. Αντώνης Τσαλαπάκης, πρόεδρος του Διδασκαλικού μας Συλλόγου, «στο εισαγωγικό του σημείωμα» για το περιεχόμενο του φετινού ημερολογίου, γράφει στη σελίδα 2:
«Λίγα λόγια για το φετινό ημερολόγιο
Το μάθημα της Ιστορίας μπορεί να είναι κάποιες φορές για τους μαθητές μας αρκετά ανιαρό αλλά μπορεί να γίνει ακόμα και ελκυστικό, όσο προσπαθούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί να εμπλουτίζουμε τη διδασκαλία μας με νέες μεθόδους παρουσίασης και με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της εποχής μας.
Το θέμα της φετινής ατζέντας του Συλλόγου μας είναι ο λόφος Καστέλι. Μια περιοχή άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της πόλης των Χανίων και όλου του νομού. Δεν είναι πολύς ο καιρός που το Πολυτεχνείο Κρήτης εκμίσθωσε τα κτήρια της παλιάς Πρυτανείας και της παλιάς Μεραρχίας σε μια διεθνή ξενοδοχειακή επιχείρηση.
Η αντίληψη ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα μπορούν να λειτουργούν ως επιχειρήσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση για τη λειτουργία τους είναι καταστροφική για τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Όπου έχει καθιερωθεί ως τρόπος χρηματοδότησης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είχε ολέθριες συνέπειες για το δικαίωμα στη μόρφωση ιδιαίτερα των παιδιών από τις φτωχότερες κοινωνικές τάξεις. Παγιώνουν τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, ανοίγουν λογικές ιδιωτικοποίησης τομέων της εκπαίδευσης, όπως η έρευνα και εισάγουν λογικές επιβολής διδάκτρων.
Θεωρώντας ότι από την πόλη μας δεν λείπουν τα ξενοδοχεία, που οι εργαζόμενοι δουλεύουν πολλές φορές σε απαράδεκτες συνθήκες, με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια, αλλά οι δημόσιοι χώροι, έχουμε κατ’ επανάληψη δηλώσει την αντίθεσή μας στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας προς όφελος της τουριστικής βιομηχανίας, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ιστορικά κτήρια.
Ως σύλλογος εκπαιδευτικών ήμασταν και είμαστε αντίθετοι στην εκποίηση ή και στη μακροχρόνια εκμίσθωση της δημόσιας περιουσίας του Πολυτεχνείου. Αντ’ αυτού διεκδικούμε, αύξηση των δαπανών για την Παιδεία με γενναία κρατική χρηματοδότηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την άμεση αξιοποίηση των κτηρίων της Παλιάς Πρυτανείας, αλλά και συνολικά των κτηρίων του Π.Κ όπως η Γαλλική σχολή και το κτήριο Παπαδοπέτρου, με κρατική χρηματοδότηση για τις ανάγκες των φοιτητών (λέσχη στην Πόλη, εστία, διαμορφωμένοι χώροι των πολιτιστικών ομάδων) και της ευρύτερης κοινωνίας».
Αντώνης Τσαλαπάκης
ενώ στα “Προλογικά” του δίστιχα, ο ταμίας του Συλλόγου, συνάδελφος κ. Γιώργος Μαυρογιαννάκης, μας τραγουδάει:
«Σα θες να μάθεις και να δεις, πώς ζούσανε στη Χώρα
Εις το Καστέλι τω Χανιώ ανέβα κάποιαν ώρα,
Να δεις καντούνια με τειχιά μεγάλα και παλάτια
Και Μοναστήρια όμορφα σκάλες και σκαλοπάτια,
Εκεί θα δεις με του μυαλού όλη τη φαντασία
Του χρόνου τη διαδρομή και την πολλή ιστορία
Πο τσι Μυκήνες άρχοντες θα δεις και Μινωίτες
Και πρίγκιπες Βυζαντινούς, θα δεις και Γενοβίτες
Και στα στενά τσι κοπελλιές θα δεις να κουβεδιάζουν
Να γλυκοροζονάρουνε και να διασκεδάζουν
Θα δεις και τσι Δερβίσηδες ώρες να συζητούνε
Και κοπελάκια όμορφα πιο κει να τζιριτούνε
Μπορεί ν’ ακούσεις και να δεις τσι ξακουστές
καντάδες
Που οι λεβέντες Κρητικοί λέγαν με μαντινάδες.
Αχι και να μουνε πουλί, νά μουνε χελιδόνι
Να γρηγοροφτερούγιζα στση Χώρας το μπαλκόνι,
Εις το Καστέλι τω Χανιώ γράφεται ιστορία
Πως με παράδες δε μπορείς να μπεις στη Μεραρχία.»
Γ. Μαυρογιαννάκης
Και έπονται οι ενδιαφέρουσες σελίδες 4-33, που επιμελήθηκαν οι εκλεκτοί συνάδελφοι: Δ. Βαλαβάνη, Ι. Δασκαλάκης, Λ. Μαστρογιαννίδου, Γ. Μαυρογεννάκης και Μ. Τσιλιβάκης, οι οποίες με την ορθότητα της γραφής τους, συνιστούν πολύτιμο οδηγό μας, για το Καστέλλι της πόλης μας, τον ιστορικό μας λόφο, ενώ το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, με καρτ ποστάλ, από τη συλλογή του Μανόλη Τσιλιβάκη, εικονογραφεί πληρέστατα, το τομίδιο.
Εδώ όμως σας αφήνουμε. Είπαμε πολλά. Σας ευχαριστούμε που μας διαβάσατε! Υγεία και καλό Σαββατοκύριακο!
