Ευλαβικό αφιέρωμα στο χθεσινό αρχιερατικό Μνημόσυνο του αοίδιμου Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου, κυρού ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, στο Καστέλι
Τιμήσαμε χθες, Μεγάλη Πέμπτη 29-4-2021, το μέγα γεγονός της Πίστης μας, τον βαθυσέβαστο Μυστικό Δείπνο του Κυρίου.
Συμπίπτει δε, με τη συμπλήρωση οκτώ χρόνων από το πρωινό της Μεγάλης Τρίτης (+30.4.2013), όπου ο πάνσοφος Θεός, πήρε μαζί Του τον γέροντα Μητροπολίτη μας Ειρηναίο, «τον δούλο και Επίσκοπο Χριστού», κατά τον ορισμό του τελευταίου!
Λέμε να κάνουμε μια στάση, στη Λαϊκή Μούσα, που εμπνεύστηκε από το συγκλονιστικό αυτό γεγονός, του απρόσμενου συμβάντος. Έχομε με τη βοήθειά Του, αξιωθεί να συγκεντρώσουμε, να σχολιάσουμε και να εκδώσουμε -διά “του Κοινωφελούς Ιδρύματος ”Αγία Σοφία” Αγ. Πάντες Αποκορώνου”, το έργο, τον Σεπτ. 2016, με τον τίτλο: Σταμ. Α. Αποστολάκης “Η Λαϊκή Μούσα της Κρήτης, για τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη” (Ριζίτικα, Μαντινάδες, Ρίμες, Ποιήματα), Χανιά 2016, σχ. 8ο, σελ. 150. Το έργο διατίθεται από το Ίδρυμα, για ενίσχυση του κοινωνικού του έργου.
Μην ξεχάσετε, όσοι δεν το έχετε αποκτήσει, να το ζητήσετε! Και τώρα μια μικρή ανθολόγηση σχετικών ποιητικών δημιουργιών, εμπνευσμένων συνανθρώπων μας, αφιερωμένων στο σημερινό, του Μακαριστού μας Ιεράρχη Ειρηναίου οκταετές Μνημόσυνο. Ο Θεός να τον έχει κοντά Του!
Από τους πρώτους στίχους που δημοσιεύτηκαν, για το συγκλονιστικό γεγονός του θανάτου του αγιασμένου μας Παππού της Εκκλησία, το δίστιχο του Γεωργίου Λέανδρου Κοκολογιάννη. Απολαύστε το:
Εκοιμήθη ο ταπεινός εργάτης της Ορθοδοξίας
«Με αυτόν τον πρωτοσέλιδο τίτλο κυκλοφόρησε χθες Μ. Τετάρτη, 1-5-2013, η αγαπημένη εφημερίδα των Χανίων “Χανιώτικα νέα”. Πάνω σ’ αυτό το μέγα γεγονός εγώ ο ελάχιστος τι να προσθέσω… Όμως τολμώ με δέος και σεβασμό σ’ αυτόν τον φτωχούλη του Θεού και την αγιότητά του, να αφιερώσω το ακόλουθο δίστιχο μου:
“Αιώνια θ’ ακούγεται το πρωινό μιας Τρίτης,
που πήγες στον πατέρα σου και ‘συ Χριστέ τση Κρήτης”»
Γιώργος Λεάνδρου Κοκολογιάννης
(Εφημ. “Χανιώτικα νέα”, φ. 13.941 (2-5-2013)
Την ίδια μέρα, στο ίδιο φύλλο των “Χαν. νέων”, η εμπνευσμένη ποιήτρια, εκλεκτή γιατρός και μετρημένη στη ζωή της, συμπολίτισσά μας κα Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη, αποχαιρετά τον Άγιο Ποιμενάρχη μας Ειρηναίο έτσι:
Η Κρήτη αποχαιρετά Μεγάλο Ποιμενάρχη
(Νεοριζίτικο)
«Μέρα που βρίσκετ’ ο Χριστός εις το Σταυρό επάνω,
Δεν κλαίει, δε μοιρολογά, δε βαριαναστενάζει,
μόνο βουβά προσεύχεται κι οι ουρανοί ραγίζουν.
– Άγιε Δεσπότη στο καλό και δωσ’ μας την ευχή Σου.
Πάντα τση Κρήτης η ψυχή θα ’ναι με την ψυχή σου».
Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη
(Εφημ. “Χανιώτικα νέα”, φ. 13.941 (2-5-2013)
Και φτάνει από τα Ρεθεμνιώτικα, το δίστιχο του χαρισματικού Ποιητή, άξιου δικηγόρου, διαλεκτού πολίτη της κοινωνίας του Ρεθύμνου κι όλης μας της Κρήτης Κωστή Καλλέργη (Κ.Ι.Γ.Κ.) που με τη σύγκρισή του σ’ αυτό του το δίστιχο, μας τα λέει όλα.
Ο Ειρηναίος “έφυγε”
Ο Ειρηναίος “έφυγε”!
Ο Άγιος της Κρήτης!
Σε ύψος χαμηλότερος
ήταν κι ο Ψηλορείτης».
Κ.Ι.Γ.Κ. (Κωνσταντίνος Καλλέργης, Δικηγόρος, Ρέθυμνο)
(Εφημ. “Χανιώτικα νέα”, φ. 13.942
(3-5-2013)
Ο αγαπητός συμπολίτης μας Λευτέρης Τσοντάκης χαρισματικός “ριζίτης”, θα θρηνήσει με τον ριζίτικο τρόπο της Κρήτης μας, το θάνατο του Ιεράρχη, που συγκλόνισε όλο το Νησί. Θα μας πει:
Στη μνήμη του Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη
(Νεοριζίτικο)
«Θρήνος πολύς ακούγεται σ’ ολόκληρη την Κρήτη,
χτυπούν καμπάνες πένθιμα, στον κόσμο διαλαλούνε.
Απόθαν’ ο Επίσκοπος, ο μέγας Ειρηναίος.
Άγγελοι κατεβήκανε, Μεγάλη Εβδομάδα,
να συνοδεύσουν την ψυχή του άγιου Ιεράρχη».
Λευτέρης Τσοντάκης
(Εφημ. “Χανιώτικα νέα”, φ. 13.945 (9-5-2013)
Συγκινητική και η ποιητική προσφορά της αρχόντισσας κυρίας, μαγείρισσας για χρόνια στα Ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεως Κισσάμου και Σελίνου, επί Αρχιερατείας Ειρηναίου, της κας Ιωάννας Μυλωνάκη, που με απλό τρόπο, μας εκφράζει της ψυχής της το λόγο. Μας λέει:
Για τον Ειρηναίο μας, τον Μέγα Ιεράρχη
«Ήρθε η μεγάλη του στιγμή στους ουρανούς ν’ ανέβει,
να κάτσει δίπλα στο Θεό και να μας προστατεύει.
Ήρθε και εκοιμήθηκε δίπλα στην εκκλησία,
για να μας βλέπει πάντοτε στη Θεία Λειτουργία.
Έπαιρνε το μπαστούνι του στην αγορά να πάει
και σ’ ένα-ένα μαγαζί έμπαινε και μιλούσε
και με τα θεία Λόγια του όλους τους ευλογούσε.
Εις σε καλό και σε κακό ήτανε πάντα πρώτος,
γι’ αυτό και τον αγάπησε του Καστελιού ο τόπος.
Ήρθαν προσωπικότητες απ’ όλη την Ευρώπη,
για να προσκυνήσουνε τον Άγιο Δεσπότη.
Το Σέλινο κι η Κίσσαμος πρέπει να μαζευτούνε,
στον τάφο του με μια φωνή Άγιο να τον πούνε.
Η Κρήτη τον εγέννησε τον Μέγα Ιεράρχη,
γι’ αυτό και τον αγάπησε όλη η επικράτη.
Μέσα εις τη Μητρόπολη έχουν ένα μουσείο,
εκεί θα βρείτε τη ζωή και όλο του το βίο».
Ιωάννα Μυλωνάκη,
πρώην μαγείρισσα των Ιδρυμάτων, Καστελλίου Κισάμου
(Εφημ. “Νέοι Ορίζοντες”, φ. 1062 (15-5-2013)
Ας οδηγηθούμε στη συνέχεια και σ’ έναν από τους πολλούς λαϊκούς ριμαδόρους του τόπου μας τον ξεχωριστό Εννιαχωριανό, το Γιάννη τον Μαλαξιανάκη, που δεν τιμά μόνο τη γενέτειρά του, τα Εννιά Χωριά Κισάμου, αλλά και ολόκληρη την Κρήτη. Για τον άγιο Κισάμου – Σελίνου Ειρηναίο, μας θυμίζει πολλά, τονίζοντας στους στίχους του:
Ο γέροντας Ειρηναίος
«Είχα την τύχη και εγώ, σαν ήμουνα πιο νέος
και το Δεσπότη γνώρισα, που λέγετ’ Ειρηναίος.
Επίσκοπος επέρασε, για χρόνι’ απ’ το Καστέλι,
το έργο που επέτυχε, παινέματα δεν θέλει.
Στην Κίσσαμο και Σέλινο, ήταν Μητροπολίτης
μ’ η φήμη του ξεπέρασε, τα όρια τση Κρήτης.
Έτυχε αναγνώρισης σ’ όλη την Οικουμένη,
το πέρασμά του σίγουρα, αξέχαστο θα μένει.
Έργα μεγάλα έκαμε, που ‘χουν αφήσει νάμι,
γιατ’ ήταν οραματιστής, ποιος άλλος να τα κάμει;
Οικοτροφεία και σχολές, για νέες και για νέους,
που βγάλανε με τον καιρό, καινούριους Ειρηναίους. Ακαδημία και ΑΝΕΚ και ορφανοτροφεία
και στσ’ Άγιους Πάντες Ίδρυμα, γνωστ’ ως Αγιά Σοφία.
Όμως δεν είναι δυνατόν, κάποιος ν’ απαριθμήσει
ολόκληρο το έργο του, να μην τον αδικήσει.
Φιλόλογοι και στιχουργοί κι άνθρωποι των γραμμάτων,
συχνά – πυκνά του γράφουνε, άσματ’ επί ασμάτων.
Που όλα αυτά εκδόθηκαν, απ’ ένα λαογράφο,
πασίγνωστο μα ταπεινό, που τ’ όνομα δε γράφω.
Μα ‘χουν γραφτεί τόσα πολλά, για τούτον το Δεσπότη,
που ίσως δε χωρέσουνε στην έκδοση την πρώτη.
Και στην πορεία σίγουρα, θε να γραφτούν και άλλα,
που μάλλον πως θα χρειαστούν, βιβλία πιο μεγάλα.
Γιατί τ’ αξίζει πράγματι, ο Μέγας Ειρηναίος
που ‘χα την τύχη κάποτε και γνώρισα πιο νέος».
Ο Εννιαχωριανός
(Εφημ. “Χανιώτικα νέα”, φ. 13.940 (1-5-2013)
Όμως ο χώρος μας, για σήμερα τελειώνει, ευχαριστώντας για την παραχώρηση και για σήμερα, και για τα πάνω από μισόν αιώνα φιλοξενούμενα εδώ κείμενά μου, “Χανιώτικα νέα”, είν’ αυτά, ποιότητα, ευγένεια, ήθη που ξεχωρίζουν.
Ας έρθουμε όμως στη ρίμα του Νεκτάριου Λεουνάκη
που μας κάνει και τον ποιητικό επίλογο, της σημερινής συνεργασίας μας.
Στη μνήμη Ειρηναίου Γαλανάκη
Μ’ ευλάβεια εβούτηξα την πένα μου στο δάκρυ
που τρέξε σαν αγίασμα στων αμαθιών την άκρη.
Στα φυλλοκάρδια έγραψα τον πόνο τση ψυχής μου
που ‘χει αρχή τη ντόπια γη τση ψεύτρας ύπαρξής μου.
Οι σκέψεις κύλησαν αργά στου νου μου το μετόχι
σαν τσι σταγόνες που κερνούν δροσιά στο πρωτοβρόχι.
Η πεθυμιά κι ο σεβασμός κάμανε συναλίκι,
και κομαθιάσαν τση σιωπής το σκοτεινό στραλίκι.
Τα λόγια πήρανε μορφή και σιάξαν την εικόνα,
του Γέρο πρωτομάστορα στον εικοστό αιώνα.
Περήφανος βαστά ψηλά τ’ άλμπουρο τσ’ αντρειοσύνης,
και ας φορεί το ταπεινό ρούχο τσ’ Ιεροσύνης.
Βαρύς ο κλήρος στη ζωή, και πώς να τον ξεχάσω,
που σκέπαζε την Κίσσαμο μ’ ένα κομμάτι ράσο.
Καλός και γλυκομίλητος ετρύγα την κυψέλη,
κι έθρεφε τη φτωχολογιά με τσ’ αθρωπιάς το μέλι.
Ακούραστος κι εργατικός κι εργάτης κουρασμένος,
στο έργο απού ήτανε ολόψυχα δοσμένος.
Υπέρμαχος και νικητής σε δύσκολους αγώνες,
έφερε την καλοκαιριά, σ’ ατέλειωτους χειμώνες.
Τα δυο του χέρια σκάψανε τη γη τση περηφάνιας,
για να βλαστήσει η χαρά στον τόπο τση ορφάνιας.
Στο δάκρυ του ξεδίψασε τσ’ ελπίδας το σπουργίτι,
και στην πνοή του η πνοή, του κάθε Κισαμίτη.
Στα χέρια του εβάστουνε του πρέπει τα ηνία,
κι απλόχερα εχάριζε παντού φιλοξενία.
Όργωνε κάθε σπιθαμή σαν γνήσιος Κισαμίτης
κι αγκάλιαζε το ποίμνιο σαν ένας Σαμαρείτης.
Θαρρεύγομαι, γιατί θωρώ στη γη αγιοσύνη,
να μας κερνά κάθε στιγμή μια κούπα καλοσύνη.
Αστείρευτη η δύναμη που είχε στην καρδιά του
κι απ’ την πηγή τση έπιναν ευχές τα όνειρά του.
Εγνώρισε την αδικιά, είδε τη δυστυχία,
κι εφρόντισε τόσες πληγές στα ορφανοτροφεία.
Σχολεία και Ιδρύματα έχτισε δίχως να ‘χει
του πλούτου το χρυσό σπαθί στση φτώχειας του τη ράχη.
Έργο τρανό εμπνεύστηκε η θεία του σοφία,
κι η Κρήτη καπετάνισσα στσι θάλασσες μ’ αξία.
Με κόπο και υπομονή και τση χαράς το μπόλι
εκέντρισε το όνειρο στση Κρήτης το περβόλι.
Σε τούτηνα τη μάζωξη είχενε τα πρωτεία,
κι όποιοι κατέχουνε θωρούν την ύστατη θυσία.
Χωρίς την αυταπάρνηση και το δικό του πάθος,
θα ήτανε το παρελθόν του σήμερα το λάθος…
Το γεροντάκι τσ’ ανθρωπιάς ήσυχο ξαποσταίνει,
στον ασκιανό τση θύμησης και τη φωθιά συμπαίνει.
Να μην σβηστούν στην παραστιά τση Κρήτης τ’ άγια ξύλα,
κι η θαλπωρή τση ξεγνοιασιάς γενεί ανατριχίλα…
Είναι τα λόγια μου φτωχά για σένανε Παππούλη,
που ήσουν μέσα στον χιονιά η ζέστα του Ιούλη.
Περιβολάρη στση τιμής τον μυρισμένο κήπο,
κεντίζεις τα αληθινά μες τση καρδιάς το χτύπο.
Περίσσα η αγάπη σου πάντα θα μ’ αγκαλιάζει,
μα ‘γω ‘χω μες τον μπέτη μου ένα κρυφό μαράζι.
Για την ελάχιστη τιμή στην τόση προσφορά σου
το μεγαλύτερο σκαρί να είχε τ’ όνομά σου…
Στη θάλασσα του “αύριο” το μέλλον μου σπουδαίο, ,
με τα πανιά τση σκέψης μου στη σκέψη σου να πλέω». Ν.Λ. (Νεκτάριος Λεουνάκης)
(Εφημ. “Χανιώτικα νέα”, φ. 13.969 (6-6-2013)
Σημ. του επιμελητή: Τηλεφωνικά επικοινώνησα την επομένη του μνημόσυνου του Σεβασμιώτατου (10-6) ποιος είναι των αρχικών Ν.Λ. και μου είπε ο κ. Νεκτάριος επί λέξει: «Σε τόσο σεβαστά πρόσωπα -σαν του Ειρηναίου μας- και τα αρχικά μου ήταν πολλά! Τέτοιες προσωπικότητες είναι σπάνιες…». Αυτά πιστοποιούν το ήθος του Νεκτάριου Λεουνάκη, από το Συρίλι, πατέρα δύο παιδιών, εργαζόμενου βιοπαλαιστή.
Εδώ -συν Θεώ- τελειώσαμε αν και ο θησαυρός των ως τώρα ανθολογηθέντων τραγουδιών για το θέμα μας, είναι τεράστιος. Αναμένει την έκδοσή του, πού θα πάει; Θα πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή! Γεια σας, και ευχαριστούμε που μας διαβάσατε!
