Αγαπητοί αναγνώστες, Χριστός Ανέστη – Χρόνια πολλά!
Η πρώτη βδομάδα του Μάη μπήκε το περασμένο Σάββατο και ήδη μεθαύριο (9/5), γιορτάζουμε την Κυριακή του Θωμά. Στη διάρκεια των ημερών αυτών, πολλές οι πασχαλινές γιορτές που γιορτάσαμε.
Στις 2/5, το Άγιο Πάσχα!
Την επομένη (3/5 Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου (μετάθεση της γιορτής Του, από τις 23/4).
Την Τρίτη (4/5) Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης των νεοφανών Μαρτύρων.
Την Τετάρτη (5/5) της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης.
Χθες (6/5) Μάρκου του Ευαγγελιστού· και σήμερα Παρασκευή (7/5) της Ζωοδόχου Πηγής.
Αύριο (8/5), δεν ξεχνούμε τη μεγάλη επίσης γιορτή της Πίστης μας, Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού και παραμονή του Αντίπασχα, δηλ. της Κυριακής του Θωμά.
Μια βδομάδα με ευλογημένο Εορτολόγιο. Παράκληση και προσευχή μας, στη χάρη των εορταζόντων, η βοήθειά των, στις δύσκολες ώρες που περνούμε και που δεν είναι λίγες!..
*** *** ***
Κι ύστερα από το Ευλογημένο πλούσιο εορτολόγιο των ημερών, ας ρίξουμε τη ματιά μας σε βιβλία που λάβαμε πρόσφατα και ταιριάζει το περιεχόμενό τους, με τις διακοπές των παιδιών μας κι εμάς, των γονιών τους!
*** *** ***
Ο αγαπητός κ. Ανδρέας Π. Φουράκης, μας έστειλε δώρο θαυμάσιο, τις “Θαλασσινές Ιστορίες” του, με σκίτσα του καλλιτέχνη Στέλιου Στ. Περράκη.
Έγχρωμη έκδοση 120 τόσων σελίδων, με δεκαεπτά συναρπαστικές ιστορίες, όλες θαλασσινές! Τις αφιερώνει:
«Τις θαλασσινές ιστορίες αφιερώνω σ’ αυτούς που αγαπούν τη θάλασσα, σε όσους μοιάζουν με τη θάλασσα, σε όσους τα ‘χουν κάνει θάλασσα και στους αγαπημένους μου φίλους και φίλες που, όπως τη θάλασσα, σημάδεψαν και συντρόφευσαν τη ζωή μου, αλατίζοντας κι ομορφαίνοντας το πέρασμά της με την αγάπη τους, το γέλιο και καμιά φορά το θυμό τους». (σελ. 6).
Διαλέξαμε για σας, μία κι ευχόμαστε να πετύχαμε και να σας συναρπάσει το διάβασμά της. Για να δούμε:
Ο γάιδαρος
«Τη μέρα εκείνη ο Γιώργης το είχε βάλει καλά στο μυαλό του. Τα παραγάδια για να βγάλουν σαργούς πρέπει να πέσουν γιαλό – γιαλό. Έτσι του ‘χε πει κι ο μπαρμπα-Μανώλης, παλιός κι έμπειρος ψαράς. Και εις απόδειξη είχε μπροστά του ένα μεγάλο πανέρι μισογεμάτο με ψάρια.
«Και πόσο γιαλό τα βάζεις εσύ τα παραγάδια, μπάρμπα Μανώλη;» ρώτησε ο Γιώργης.
«Εκειά που σκα το κύμα», του απάντησε ο μπάρμπας αστειευόμενος.
Ο Γιώργης δεν ήθελε και παραπάνω πληροφορίες. Εξάλλου ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να ζητήσει περισσότερες εξηγήσεις. Πήρε μόνο κι έγραψε στο μυαλό του τοις μετρητοίς τη συμβουλή.
«Α, λοιπόν αυτό είναι το μυστικό. Αμ έτσι εξηγείται το μυστήριο», σκέφτηκε.
«Εγώ τα ρίχνω πάντα βαθιά και γι’ αυτό δεν πιάνω ψάρια».
Νεοφώτιστος στην τέχνη του παραγαδιού αγνοούσε πολλά μυστικά, όπως την επιλογή του δολώματος και το νούμερο των αγκιστριών, αλλά και τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Πολλές φορές τα έριχνε με φεγγάρι ή στην άμμο. Άλλοτε πάλι σε πολύ βαθιά νερά. Τότε τα παραγάδια ή δεν πάτωναν ή αν πάτωναν έβγαζαν κανένα δρόγγο και πιο συχνά κανένα γάιδαρο.
Τα μαυρόψαρα αυτά που ζουν σε σχετικά βαθιά νερά και είναι από τα τελευταία βραστόψαρα που σχεδόν μόνο για κακαβιά κάνουν, φαίνεται πως του σέρνονταν ιδιαίτερα του Γιώργη. Μάλιστα η κατάσταση αυτή του είχε δημιουργήσει ήδη πρόβλημα στην πιάτσα του μόλου, αφού όλοι τον πείραζαν και πιο πολύ εγώ που πειραχτικά του φώναζα δυνατά για να ακούν όλοι:
«Γιώργη να μου φυλάξεις δυο κιλά γαϊδάρους».
«Πού θα πάει;» σκεφτόταν πεισματωμένος, «θα σας κάνω εγώ να με παραδεχτείτε αργά ή γρήγορα».
Έβαλε τα πράγματα κάτω και βρήκε τη λύση με το μυαλό του. Το βράδυ στο καφενείο δήλωσε:
«Θα κάνω ό,τι κάνει ο μπαρμπα- Μανώλης. Ρίχνει αυτός παραγάδι στο σκοτάδι; Στο κατασκόταδο εγώ. Δολώνει κατεψυγμένη γαρίδα; Ζωντανή γαρίδα εγώ. Βάζει το παραγάδι γιαλό – γιαλό; Κατάγιαλα εγώ».
Σε δυο – τρεις μέρες το σκοτάδι που ξεκίναγε βρήκε το Γιώργη πανέτοιμο. Κάποιος στο καφενείο όμως τον άκουσε να λέει πως έριξε ένα παραγάδι έξω – έξω στις πλακούρες του διπλανού χωριού. Μου μπήκε ο διάολος.
«Πάμε να σύρουμε από τη στεριά κάμποσα αγκίστρια και να του αγκιστρώσουμε κολοκύθια κι αγγούρια να σπάσουμε πλάκα το πρωί; Κι αν έχει πιάσει και κανένα ψάρι να το φάμε κιόλας;»
«Κι αμέ δεν πάμε;» συμφώνησαν στην παρέα.
Έτσι είπαμε, έτσι κάναμε.
Μετά μια ώρα έψαχνα να βρω από τη στεριά μ’ ένα φακό τις σημαδούρες του παραγαδιού. Πράγματι τις βρίσκω. Μπαίνω μέσα στο νερό κι αρχίζω να τραβώ την άκρη του παραγαδιού στη στεριά. Τη στιγμή εκείνη όμως κάτι κουνήθηκε παραδίπλα μου. Ρίχνω το φακό και τι βλέπω; Μέσα στα αγριοκάλαμα, τριάντα- σαράντα μέτρα από το γιαλό, του Νταμουλή ο γάιδαρος, δεμένος και ξεσαμάρωτος, έβοσκε κουτσοκορφίζοντας τα αγριοκάλαμα με βουλιμία.
Το σχέδιο αλλάζει αμέσως. Τα κολοκύθια και τα αγγούρια εγκαταλείπονται. Τραβώ καμιά πενηνταριά μέτρα παραγάδι και κρατώντας το αγκίστρι του πρώτου παράμαλου το σκαλώνω στο σχοινί που είναι γύρω από το λαιμό του. Μετά τον ξεκαζικώνω και τον αφήνω ελεύθερο.
Τώρα δε μένει τίποτα άλλο από το να γίνουμε μάρτυρες μιας κωμωδίας που θα παιχτεί το πρωί.
Κανείς δεν κοιμάται. Ξαναγυρίζουμε στο καφενείο μέχρι τις 2 που κλείνει. Μετά θα πιούμε δυο ποτά στο διπλανό μπαράκι μέχρι τις 4. Όλοι μαζί μετά σ’ ένα αυτοκίνητο τη στήνουμε στο μόλο και περιμένουμε το Γιώργη να φανεί.
Ξημερώνει κι ο Γιώργης έρχεται. Μπαίνει στη βάρκα του και Ξεκινά να πάει στον τόπο που έριξε το παραγάδι.
Εμείς με το αυτοκίνητο πρωτοφτάνουμε και κρυβόμαστε στα καλάμια. Ο γάιδαρος είναι ακόμα στη θέση του.
Κάποτε φτάνει ο Γιώργης στην πρώτη σημαδούρα. Αφήνει τα κουπιά κι αρχίζει να τραβά το παραγάδι. Μαζεύει ένα-ένα τα αγκίστρια και τα αφήνει στο κοφίνι.
«Μην απελπίζεσαι μωρέ Γιώργη», μονολογεί ο Σταύρος σιγά-σιγά, «μα το τελευταίο αγκίστρι κάτι βαστά».
Όσο τελειώνουν τα αγκίστρια και πλησιάζει η κορυφαία στιγμή τόσο περισσότερο γελάμε. Και να, ο Γιώργης φτάνει στο τέλος ανυποψίαστος ακόμη. Τώρα τα νερά είναι τόσο ρηχά που η βάρκα βρίσκει κάπου – κάπου στα βράχια του βυθού. Απομένουν 20 περίπου αγκίστρια που βρίσκονται στη στεριά και καταλήγουν στο «μεγάλο ψάρι».
Ο Γιώργης αντιλαμβάνεται ότι το παραγάδι βγαίνει στη στεριά, το τραβά χωρίς να έρχεται αλλά μπορεί να δει πως κατευθύνεται στα αγριοκάλαμα. Ο γάιδαρος δε φαίνεται ακόμα.
Κάποια στιγμή σταματά και σκέφτεται. Δε μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Μετά ανασκουμπώνει το παντελόνι του και κατεβαίνει από τη βάρκα ακολουθώντας το παραγάδι. Βγαίνει στη στεριά και κατευθύνεται στα αγριοκάλαμα.
Αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε κρυψώνα.
Ο Γιώργης προχωρά με το μίτο στα χέρια του. Βλέπει το γάιδαρο και μένει σύξυλος. Προσπαθεί να τον πλησιάσει και να βγάλει το αγκίστρι από το σχοινί.
Ο γάιδαρος έχει αντίθετη γνώμη. Έχει πληροφορηθεί ίσως πως μπροστά του έχει έναν αμείλικτο κυνηγό γαϊδάρων! Αρχίζει να περπατά σε αντίθετη κατεύθυνση Ξεφυσώντας από τα ρουθούνια του. Μαζί του τραβάει και το παραγάδι. Το κοφίνι πέφτει από την πλώρη της βάρκας στη θάλασσα. Ο Γιώργης πιάνει δύο πέτρες και χτυπά τη μάνα του παραγαδιού. Το κόβει και τρέχει να μαζέψει το κοφίνι του. Μετά ρίχνει μια ματιά τριγύρω, σπρώχνει τη βάρκα πιο βαθιά και παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το μόλο.
Ο ήλιος έχει βγει για τα καλά κι εμείς περιμένουμε τη βάρκα να γυρίσει.
Ο Γιώργης φτάνει κι αράζει.
Προσπαθούμε να κρατηθούμε σοβαροί αλλά εγώ δεν αντέχω άλλο.
«Γεια σου καπετάν- Γιώργη!», λέω «Κανένα γάιδαρο για σούπα έχεις;»
Κι ενώ δεν κρατιόμαστε άλλο και ξεσπάμε σε γέλια ο Γιώργης μπαίνει στο νόημα.
«Έπιασα μωρέ έναν, μα ήταν πολύ μιτσός και τον άφηκα. Εδά όμως που θα βγω όξω θωρώ καμπόσους μεγάλους και δε θα μου γλιτώσουνε!»
(σελ. 98-101).
Είναι λοιπόν, “θαλασσινές οι ιστορίες” όλες του τόμου, έστω και αν το διήγημα που σας παραθέσαμε, δεν έχει τίτλο θαλασσινό.
Παραθέτουμε τους τίτλους και των δεκαεπτά του τόμου:
-ΜΙΑ ΨΑΡΟΒΑΡΚΑ, ΕΝΑΣ ΨΑΡΑΣ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
– Η ΣΑΓΙΟΝΑΡΑ
– ΓΛΑΡΟΣ ΓΚΡΕΚΟΥΣ ΜΑΡΚΑΔΟΡΟΥΣ
– ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
– Η ΚΑΤΑΔΥΣΗ
– Ο ΔΥΝΑΜΙΤΙΣΤΗΣ
– ΑΝ ΜΕ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ
– Ο ΑΓΩΝΑΣ
– ΣΑΡΠΕΣ ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ
– SAVE OUR SOULS
– ΝΑ ΤΡΩΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
– ΠΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ
– Ο ΜΠΑΡΜΠΑΣ ΜΟΥ
– ΣΤΗ ΜΗΛΟ
– Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ
– Ο ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΣ
– ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΝΙΚΗ
κι εσείς τώρα, μόλις εξασφαλίσετε το έργο, ξεκινήσετε την ανάγνωσή σας απ’ όποιο διαλέξατε πρώτο. Πάντως, όλα θα τα απολαύσετε! Ο τρόπος γραφής και έκφρασης του αγαπητού Ανδρέα Φουράκη, είναι χαρισματικός, συναρπαστικός, θαυμάσιος!
Του ευχόμαστε κι άλλα έργα να μας χαρίσει και σύντομα!
Εδώ όμως φτάσαμε στο τέλος για σήμερα. Κι έχουν πολλά έργα σειρά παρουσίασης.
Αναμείνατε λοιπόν! Γεια σας!
