Όταν ένα θεσμικό όργανο όπως εν προκειμένω η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Κρήτης αποφασίζει ερήμην των τοπικών κοινωνιών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τότε το ερώτημα που τίθενται είναι: Για ποια Αυτοδιοίκηση μιλάμε; Και ποιος ο ρόλος των Δήμων όταν δεν μπορούν να αποφασίσουν για τον τόπο τον οποίο υποτίθεται ότι υπηρετούν. Αρκεί, φυσικά, οι αποφάσεις τους να είναι σύννομες αλλά και να υπηρετούν την κοινωνία.
Εν προκειμένω, το δημοτικό συμβούλιο Κισσάμου, ως γνωστόν, με απόφασή του τάχθηκε κατά της “Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων” που αφορά την κατασκευή ξενοδοχείου 850 κλινών στην περιοχή των Φαλασάρνων, σε ό,τι αφορά το τμήμα της παραλίας και υπέρ, αλλά υπό όρους, για το τμήμα της επένδυσης που βρίσκεται στην πάνω πλευρά.
Και, όπως ήδη έχουν γράψει τα “Χ.ν.” η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας, κατά πλειοψηφία αγνόησε την απόφαση αυτή και τάχθηκε υπέρ του… τσιμέντου και στην παραλία. Ετσι, στην ουσία “ακυρώθηκε” η Αυτοδιοίκηση και ο ρόλος της στο όνομα της… “ανάπτυξης”.
Και ακυρώθηκε από μια Επιτροπή ο ρόλος της οποίας είναι να προστατεύει το περιβάλλον και όχι το τσιμέντο!
Σαν να μη έφτανε αυτό, η Επιτροπή Περιβάλλοντος αγνόησε και την εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας, της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Περιφέρειας, η οποία επειτα από την εξέταση των δεδομένων από τα τεύχη της ΣΜΠΕ της επένδυσης, γνωμοδότησε αρνητικά για την ύπαρξη οποιασδήποτε επέμβασης στο δυτικό τμήμα της έκτασης και συγκεκριμένα στους τομείς στους οποίους εντοπίζονται οι οικότοποι προτεραιότητας, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Δεν δύναται να πραγματοποιηθεί οπουδήποτε έργο ή δραστηριότητα στη ζώνη που συναντώνται είδη ή οικότοποι προτεραιότητας. Η υπηρεσία μας δεν έχει αντίρρηση για την υλοποίηση της τουριστικής δραστηριότητας στο ανατολικό τμήμα της έκτασης».
Τόση απαξίωση από την Επιτροπή Περιβάλλοντος σε εισηγήσεις θεσμικών οργάνων;
