«Ένα φρούτο που το έχουν βαφτίσει ”ουδετερότητα” έχει θρέψει και, δυστυχώς, εξακολουθεί ακόµη σε ένα µεγάλο ποσοστό, να θρέφει τον κόσµο της Τέχνης. Και όχι µόνο της Τέχνης, αλλά και άλλες πηγές που τουλάχιστον προϋποθέτουν µια κάποια ”συµετοχικότητα”».
…Ο Στέφανος Ληναίος, καλλιτέχνης αδιαφισβητητής αξίας και ήθους, συντρόφεψε τη σκέψη και την αισθητική µου, από τα δεκατρία µου, δεκαπέντε µου, κάπου εκεί! Με ερµηνείες εµβληµατικές, ωραίες σε Θέατρο, στο σινεµά στην τηλεοραση, και ραδιόφωνο ακόµη.
Θεατράνθρωπος µε λόγο µαχητικό για το δίκιο των συναδέλφων του, µε γνώµη γόνιµη και ζωτική, για τα πολιτικά και όχι µόνο τεκταινόµενα, χαρίζει τη σοφία του και τις ακριβές εµπειρίες του, σε αξιόλογες παρεµβάσεις γραπτές και όχι µόνο, και δηµιουργεί “τσιτάτα” και αποφθεγµατικά διαµαντάκια, που έχουν το παιχνίδισµα και τη δύναµη των λεχθεντών διάρκειας! Σήµερα, τώρα, αντιγράφω µερικά από τη στήλη του σε ένθετο αξιόλογο και αξιόλογου µεγάλου αθηναϊκού φύλλου!
Συνεχίζει, λοιπόν!
«Πρέπει κάποτε να το πάρουµε απόφαση. Όλοι οι άνθρωποι -και οι καλλιτέχνες περισσότερο µάλιστα- έχουν δικαιώµατα και υποχρέωση να συµµετέχουν στα κοινά! Και να εµπνέονται µόνο από τη συνείδησή τους και τίποτε άλλο…».
«Οι παλαιότερες γενιές, ταλαιπωρήθηκαν πολύ, κτυπήθηκαν πολύ, για τη συµµετοχή τους στα κοινά. Εξακολουθεί και σήµερα, λοιπόν η ίδια θεωρία. Που τέλος πάντων µπορούµε να µιλάµε ελεύθερα και να έχουµε τη δική µας γνώµη για οποιοδήποτε πρόβληµα».
«Οι περισσότεροι θα θυµόµαστε αυτή την εµµονή στην ουδετερότητα. Σου έλεγαν µε µια τραγική φυσικότητα ”Τι ανακατεύσεσαι εσύ στα συνδικαλιστικά και τα πολιτικά. Οι καλλιτέχνης ανήκει σε όλους, δεξιούς και αριστερούς” και τους απαντούσες απλά ”όλοι ανήκουµε κάπου. Και ο δικηγόρος και ο αγρότης και ο επαγγελµατίας. Ο καθένας όµως, µπορεί και πρέπει να έχει την προσωπική του άποψη”».
«Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ”προσωπικότητες” που πιστεύουν στη θεωρία ”Η ευτυχία την στιγµής” που µπερδεύουν την ”ουδετερότητά” τους µε την ανεξέλεγκτη ”ανεξαρτησία” τους και το ΕΓΩ τους, εις βάρος του ΕΜΕΙΣ…».
«Μας το λέει πολύ καθαρά ο Ευάγγελος Παπανούτσος:
”Άλλο ουδετερότητα και άλλο Ανεξαρτησία… Ουδετερότητα σηµαίνει παθητική αποδοχή… Ανεξαρτησία σηµαίνει προσωπική άποψη”.
Η Ανεξαρτησία τρέφει τον Πολιτισµό.. Η ουδετερότητα τον πεθαίνει…».
Κι αυτή η αναφορά στον µέγα ∆άσκαλό φιλόσοφο, θεολόγο και στοχαστή, είναι η τελευταία µεστή, αυθεντική παράγραφος, του ηθοποιού, συνδικαλιστή, αγωνιστή, και σκεπτόµενου ωραία πολίτη, Στέφανου Ληναίου.
