Ποίημα

Άνθρωπε μέσα στη ζωή πολλά έχεις περάσει
κι αυτά με την υπομονή όλα θα τα ξεχάσεις.

Εγώ θα κάμω την αρχή πρώτος να τραγουδήσω
και την καλή παρέα μας να την ευχαριστήσω.

Μα ήθελα να ‘χω κάμερες, μα κάμερες μεγάλες
μα δεν έχω τη δύναμη και δε μπορώ να κάμω
ν’ ανοίγω τις αγκάλες μου τους φίλους μου να βάνω.

Ο κόσμος είναι ψεύτικος και ψεύτικα βαδίζει
και τούτη η κατάσταση να μη μας απελπίζει.
Θάρρος θέλει η ζωή.

Μια μαντινάδα θα σας πω απάνω στη κουβέντα
να ‘μαστε όλοι μας καλά και να περνούμ’ ωραία.

Δεν έχει η αγάπη σύνορα και δεν τη πιάνει νόμος
κι όπου περάσει και διαβεί είν’ ανοιχτός ο δρόμος.

Σε τούτονε τ’ αρχοντικό έμεναν αντρειωμένοι
σε κάθε περιστατικό εβγαίναν κερδισμένοι.