ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Πόσο φθαρμένη πια η ζωή στην επανάληψη,
Όπως η λέξη «όνειρο»
Που στέγνωσε η φλούδα στο κουκούτσι. Αθόρυβα
Πέφτουν οι χάντρες των δευτερολέπτων κρύβοντας
Από τη σκέψη των θνητών το ασύλληπτο:
Ο χρόνος απεχθάνεται
Μετρήσεις και ρολόγια. Βέβαια
Επίμονος ο ήλιος επανέρχεται
Κάθε αυγή/Που αυγή δεν είναι. (Ή άκουσες ποτέ
Σ’ άλλον πλανήτη να χτυπούν μεσάνυχτα
Κοκόρια να λαλούν στο σύμπαν ξημερώματα;).
Όμως το ψέμα της αλήθειας κουβαλάει την ποίηση.
Δες πόσο τέλειο/Το κόκκινο αυτό μήλο
Πόσο υπέροχο/Κι ας μην υπήρξε κόκκινο ποτέ
(Ρουφάει το μάτι άχρωμους παλμούς
Κι ένας μικρός διερμηνέας μεταφράζει αυτόματα
Μες στο μυαλό σου: Κόκκινο).
Ουτε είναι μήλο/(Ενέργεια ή κενό
Που απ’ τους πρωτόπλαστους ακόμα
Πειστικά υποδύεται/Σ’ αέναη επανάληψη
Τη σάρκα φρούτου).
Αυτή θα ‘ναι η κόλαση λοιπόν
Του παραδείσου: /Μια εικονική
Πραγματική πραγματικότητα/ένα όνειρο-
Που η φλούδα του/Κραταει καλά κρυμμένο
Το κουκούτσι.
Αντώνη Φωστιέρη ,
Άπαντα ποιήματα, εκδ. Καστανιώτης 2021
Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα, αφιερώνω στο Δημήτρη Αντωνακάκη που ποτέ δεν υποκατάστησα την απέραντη φιλικότητα που ένιωθα 14+ χρόνια διακριτικής συμπόρευσης (1) με την επίκληση φιλίας για να καρπωθώ από την αέναη επαναληπτική δημιουργικότητα του. ..Από διαφορετικό μετερίζι συνοδοιπόρος, μας ένωνε η συνθετική αίσθηση των Τεχνών, από μέσα προς τα έξω. Αυτός ο αιώνια τέκτονας αλλά Πλάτωνα και κτίστης αλλά Χάιντερ, μ’ έκανε να βλέπω την αρχιτεκτονική ως ύψιστο συνδυασμό ανάγκης και αναγκαιότητας, επιστήμης και Τέχνης, δανείζομαι στίχους του άξιου ποιητή της γενιάς μου, Αντώνη Φωστιέρη για να προσδιορίσω συμπτυγμένα δυο παραμέτρους από τους αρκετούς που θεωρώ πως συνέβαλαν στη φιλοσοφία του αρχιτεκτονείν, του Αντωνακάκη. Ο αιώνιος-συμπαντικός χρόνος, αποτύπωμα του έλογου ανθρώπου στην ύλη και το κτίσμα ως φρούτο ονειρεμένο που εμπεριέχει φλούδα (κέλυφος) σάρκα ποιοτικά κατοικείν και κουκούτσι: φιλοσοφία-κοινωνιολογία-ανθρωπολογία του κτίζειν, συμπληρώνω και συναισθηματική νοημοσύνη μέσα από το «πλέγμα» αλληλοδιείσδυσης των οικείων του, Σουζάνας , Αριστείδη, Αικατερίνης, εγγονών…
Περισσότερα αναλυτικά για τον Δημήτρη, την αξιολογημένη απίστευτη πολιτισμική και πολιτιστική του προσφορά στα Χανιά, το ΚΑΜ, και την αρχιτεκτονική σχολή του Πολυτεχνείου Κρήτης, σε επόμενο ολοσέλιδο κείμενο, σε άλλη στήλη.
