«Έκοψε η αμπελοκυρά τον γιορτινό βότρυ/ κι αμέσως τον συνέθλιψε σε πέτρινο πανάρχαιο ληνό/ ίσα που χωρούσε τα πέλματά της./ Χορευτικά επέμεναν στο λιώσιμο του υποσχετικού καρπού/ και βαπτίζονταν στο αφρίζον και αρωματικό γλεύκος του.// Γέμισε αμέσως πανευτυχής το πανσέληνο τάσι,/ με ολόθερμο ευχαριστώ·/ και μ’ ευλάβεια απολήγουσα στην αίσθηση των δαχτύλων,/ τ’ απίθωσε ξέχειλο, αργά, τελετουργικά στα χέρια του παλληκαριού!/ Να γευτεί την ευφροσύνη που θα φτάσει ως την καρδιά…».
Φίλες και φίλοι, καλησπέρα και καλώς βρεθήκαμε στον υπέροχο και μοναδικό στο είδος του ανά το πανελλήνιο φιλόξενο αυτόν χώρο του Μουσείου Τυπογραφίας των “Χανιώτικων νέων” στην παρουσίαση του πρώτου βιβλίου της Φωτεινής Σεγρεδάκη, της ποιητικής της συλλογής “Οινοχόος”, που είναι έκδοση της εφημερίδας μας. Απ’ το πρώτο ομώνυμο ποίημα της συλλογής, οι στίχοι που ακούσατε. Να γευτούμε κι εμείς την ευφροσύνη, που θα φτάσει στις καρδιές μας μας καλεί η ποιήτρια. Ποίησης Συμπόσιον, απόψε. Λάβομεν, φάγομεν και πίομεν εξ αυτής πάντες. Έτσι όπως, βέβαια, ο καθένας μας και η καθεμιά μας την προσλάβει.
Χάρηκα χαράν μεγάλη, γιατί να το κρύψω, όταν έφτασε στα χέρια μου, πριν από 6 μήνες περίπου, η ποιητική συλλογή της πάντα φωτεινής φίλης μου, που κυκλοφορήθηκε απ’ τα “Χανιώτικα νέα”, παιδί της οποίας επιμένει να δηλώνει. Μα και κάθε φορά που διάβαζα κάποιο απ’ τα πάμπολλα (πάνω από 60 πρέπει να είναι) κείμενα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο γι’ αυτήν, χαιρόμουν. Όπως και για τις δυο παρουσιάσεις της στην Κίσσαμο πόλη, την “Πόλη Μητέρα”, όπως την αποκαλεί, στο “Τσατσαρωνάκειο της Μητρόπολης» και στην Ενορία της, στον Αη Γιώργη του Πύργου, χάρηκα. Όπως χαίρομαι, άλλωστε, και για την αποψινή παρουσίαση, λίγο περισσότερο ίσως, γιατί φιλοξενείται στους χώρους του Μουσείου Τυπογραφίας και γιατί έχω την τιμή να τη συντονίζω. Όλα έτοιμα για ν’ αρχίσουμε. Οι καλοί κοινοί μας φίλοι, ο Μιχάλης Μουντάκης και η Αγγέλα Μάλμου στις θέσεις τους σε ρόλο Οινοχόου εξ ημισείας…
Σημείωση: Τα που είπα εισαγωγικά, όντας σε ρόλο συντονιστή στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Οινοχόος…” της Φωτεινής Σεγρεδάκη που έγινε στο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη την περασμένη Τετάρτη 23 Νοεμβρίου. Αναλυτικό ρεπορτάζ του Ηλία Κάκανου γι’ αυτήν την όμορφη εκδήλωση στα “Χανιώτικα νέα” την περασμένη Παρασκευή 25 Νοεμβρίου.
Το “Μαύρο τριαντάφυλλο” της Εύας Μαζοκοπάκη
«Ένα μυθιστόρημα γεννημένο από το μαύρο της Νέμεσης και το λευκό της αγάπης. Μια πλοκή καταιγιστική, μια ιστορία δυναμική, μια σκακιέρα δεξιοτεχνική. Ένα βιβλίο γεμάτο ανοιχτές πληγές, προδομένα όνειρα, κρυμμένα μυστικά. Μια γυναίκα με άρωμα μαύρου τριαντάφυλλου διαχέει τη μυστηριακή αύρα της σε μια σκακιέρα διεκδίκησης μιας αλήθειας που συντρίβει. Το “ματ” της εκδίκησης απορροφά τα πιόνια που την ποθούν από τη γέννηση της. Η βασίλισσα με το άρωμα του μαύρου τριαντάφυλλου πρέπει να σώσει το μοναδικό λευκό της ψυχής της με κάθε μέσον να σώσει τον βασιλιά της. Πώς θα κλείσει η σκακιέρα της προδοσίας; Το άρωμα του μαύρου τριαντάφυλλου τι ρόλο θα παίξει στο παιχνίδι της πάλης του φωτός με το σκοτάδι;» Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου “Μαύρο τριαντάφυλλο” (2η έκδοση, εκδ. “ΔΕΡΕ”, Αθήνα 2020) της Εύας Μαζοκοπάκη.
Απ’ τους πνευματικούς δημιουργούς που “αποφανίζουν” τον τόπο μας και η γνωστή καλή φιλόλογος Εύα Μαζοκοπάκη. Τα εφτά μέχρι τώρα βιβλία της (πεζά και ποιητικά) που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και έχουν αποσπάσει εγκωμιαστικές κριτικές επιβεβαιώνουν των λόγων μου το αληθές. Η Εύα Μαζοκοπάκη (κόρη των παλιών καλών δασκάλων Ευάγγελου Μαζοκοπάκη και Ευαγγελίας Μπαλαντίνου- Μαζοκοπάκη που την καμαρώνουν απ’ τα ουράνια δώματα) έχει έναν δικό της ξεχωριστό τρόπο έκφρασης τόσο ως ποιήτρια, όσο και ως πεζογράφος. Κι αν έχει να γράψει κάποιος για το “Μαύρο τριαντάφυλλο”, που ειρήσθω εν παρόδω παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, αλλά και για το σύνολο έργο της!
