Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Eνας παλιός Δεσπότης
Ένας Δεσπότης πέρασε πρόσφατ’ απ’ το Καστέλι
κι άφησε μιαν ανάμνηση, γλυκιά σαν το και το μέλι.
Ανάμνηση που θα κρατά, τα χρόνια κι αν περνούνε
σε Κίσσαμο και Σέλινο που ‘χε λαβείν και δούναι.
Οι δύο Επαρχίες μας, επί των ημερών του
γνώρισαν την ανάπτυξη έργο καταδικό του.
Μητροπολίτης και λαός είχανε γίνει ένα
και πορευότανε μαζί σε χρόνια περασμένα.
Τον Σεβαστό, το γέροντα, ακολουθούσαν όλοι
λαός και κλήρος μια γροθιά, καθημερνή και σκόλη.
Ευρήκε τότ’ η ύπαιθρος τον γνήσιο Ηγέτη
που ‘χε προσόντα αρχηγού μα ‘πιανε και σκαπέτι.
Έδινε το παράδειγμα πρώτος σ’ αυτή τη μάχη
και φύτρωσε ο σπόρος του και θέριεψε το… στάχυ.
Σήμερα τ’ Αννουσάκειο μεσούραν’ έχει φτάσει
πως λειτουργεί επί καλού είναι γνωστό τας πάσει.
Απόκληρους κι ανήμπορους δέχεται συνανθρώπους
χωρίς κανέν’ αποκλεισμό κι ας είν’ απ’ άλλους τόπους.
Αλλά και η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης
έργο δικό του και αυτό δείχνει τη δύναμή της.
Σύνοδο Οικουμενική έχει φιλοξενήσει
των Ορθοδόξων όπου γης προβλήματα να λύσει.
Οι εταιρείες λαϊκής όπως τις λένε βάσης
λόγο στη διακίνηση έχουν δια θαλάσσης.
Σ’ ελάχιστ’ αναφέρθηκα απ’ τα πολλά του έργα
που ‘κανε για τον άνθρωπο από Θεού ενέργα.
Μια βιβλική ήταν μορφή ως τα στερνά ντου χρόνια
γι’ αυτό και η ανάμνηση θα παραμέν’ αιώνια.
Τον παλαιό Επίσκοπο που γνώρισα κοπέλι
πρόσφατα τον ετίμησε ο Δήμος στο Καστέλι.
Όμως κι ο Δήμος των Χανιών πρέπει σειρά να πάρει
αφού ενός ολόκληρου Νομού ήταν καμάρι.
Εφ’ όσον τέκνα σαν κι αυτόν καινούργια βγάζ’ η Κρήτη
δεν τον φοβάται τον καιρό τον κοσμοκαταλήτη.
Εννιαχωριανός
Ριζίτικο του δρόμου
Ε ρε μα δα στον αποχωρισμό τρεις ποταμοί κινούνε
μ’ ένας πάει ανατολικά κι άλλος τη δύση – δύση
κι ο τρίτος ο καλύτερος σε περιβόλι μπαίνει.
Ποτίζει δέντρα και μηλιές, μηλιές και κυπαρίσσια
σε μια μηλιά γλυκομηλιά δε φτάνει να ποτίσει.

Ρίμα
Ρήγας στην Ανατολή κι ο Βασιλιά στη Δύση
συμπεθεριό εκάμανε, βλογούνε τα παιδιά ντους,
Κάνουνε μέγα κάλεσμα  ‘π’ Ανατολή και Δύση.
Χώρια καλούνε τσ’ Άρχοντες κι ούλο τ’ Αρχοντολόι
χώρια καλούνε τσι φτωχούς κι ούλο το φτωχολόι.
Ούλο τον κόσμο τον καλούν κι ούλο τον πρεμαζώνουν
τους καλογέρους ε δεν τους σ’ εκαλούν γιατί είναι μαυροφόροι.

Μαντινάδες
Καλή ‘ναι η παρέα σας και τηνε θέλουν όλοι
γιατί ‘ναι μέσα στο μπαξέ σαν το καλό περβόλι.

Καλή ‘ναι η παρέα σας και τηνε θέλω πάντα
κι ως στέκουν τα ψηλά βουνά να στέκει κι η φιλιά μας.
Χαρές – χαρές, πάντα σε χαρές, πάντα χαρούμενοι.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.

Ποτέ μου δεν φαντάστηκα
Ποτέ μου δεν φαντάστηκα τη δύναμη την τόση
που ’χει η αγάπη η όμορφη σαν στην καρδιά ριζώσει.
Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι μπορεί να ζήσει
και σε μεγάλα άτομα και να ευδοκιμήσει.
Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι μπορεί να ανθήσει
σε αλλόφυλους και αλλόθρησκους και να καρποφορήσει.
Ποτέ μου δεν φαντάστηκα πως δεν υπολογίζει
πλούτη και δόξες και τιμές κι ότι τις ξευτελίζει.
Ποτέ μου δεν φαντάστηκα πως και στη δυστυχία
αν πέσει σ’ ανοιχτές καρδιές φέρνει την ευτυχία.
Ποτέ μου δεν φαντάστηκα πως φόβο δεν γνωρίζει
κι ότι ενώ πατεί στη Γη τα άστρα προσεγγίζει.
Μα απήτις τά ’δα, τά ’κουσα και κάποια τά ’χω ζήσει
την έχω σαν το αγαθό το πιο καλό στη ζήση!
Παύλος Πολυχρονάκης

Η τρίτη ηλικία
Εις την τρίτη ηλικία όλοι δεν μπορούν να φτάσουν
αν τους τύχει πριν την φτάσουν την ζωούλα τους να χάσουν.
Εγώ έφτασα αισίως εις την τρίτη ηλικία
αφού τώρα διανύω δέκατη δεκαετία.
Πολυτάραχα ήταν όμως τα χρονάκια τα δικά μου
πείνες, πόλεμοι, λαχτάρες εις τα καταστατικά μου.
Έτσι το ‘θελε η μοίρα να περάσω ιστορίες
εμφύλιο, παγκόσμιο και δυο δικτατορίες.
Όταν εδιεξήγετο της Κρήτης μας η Μάχη
σ’ ένα μιτάτο ήμουνα κοπέλι, μαντρατζάκι.
Υπηρετούσα μαντρατζής σ’ ένα τυροκομείο
στα χίλια μέτρα έβλεπα της μάχης το πεδίον.
Τ’ αεροπλάνα έβλεπα, που ήσαν οι ναζήδες,
μα και το πυροβολικό που έριχνε οβίδες.
Τ’ αεροπλάνα έβλεπα όταν εβομβαρδίζαν
τις βόμβες που τον ουρανό όταν τον διασχίζαν.
Σ’ αυτή τη Μάχηοι ναζί την Κρήτη την πατήσαν
μα κι αν την επατήσανε δεν την εκαταχτήσαν.
Στην Κρήτη επεκράτησαν την πρώτη του Ιούνη
κι αμέσως κανιβαλικά εδράσανε οι Ούνοι.
Εκαίγαν, εσκοτώνανε, επαίρνανε ομήρους
και εδιαταράξανε ωκεανούς κ’ ηπείρους.
Ομαδική εκτέλεση έκαναν οι ναζήδες
και είχανε πολιτισμό, όμως οι τζιχατζήδες.
Ήμουν εγώ μεγαλωπός σ’ αυτή την ιστορία
οι Γερμανοί με δέρνανε, με παίρναν αγγαρεία.
Χόρτα έφαγα χωρίς ψωμί, ψωμάκι νοθευμένο
με το βελανοάλευρο να ‘ν’ ανακατευμένο.
Εύχομαι τέτοιο πατιρντί ποτέ να μην ξανάρθει
κι ότι ο κόσμος έπαθε να μην τα ξαναπάθει.
Κανάκης Ι. Γερωνυμάκης

Σοφά εφιλοσόφησε
Σοφά εφιλοσόφησε ο μέγας ο Σωκράτης
για τσοι εχθρούς που έχουμε, που διώχνουν την αγάπη.
Ο άθρωπος που ‘χει εχθρούς απ’ τσ’ άλλους ξεχωρίζει
αξίζει περισσότερο, σοφά φιλοσοφίζει.
Ο μέγας ο φιλόσοφος Σωκράτης τσ’ ιστορίας
που γίνεται πηγή φωτός με τσοι φιλοσοφίες.
Χωρίς εχθρούς δε  γίνεται να φαίνεις, να ξιφαίνεις
να συγκλωνιάζεις όνειρα και ήσυχα να μένεις.
Πάντοτε μάτια προσπαθούν κι άγρυπνα σε κοιτάζουν
με μαστοριές περίτεχνες κουσούρια να σου σιάζουν.
Ψάχνουνε τρόπους για να βρουν να φαίνουνται σπουδαίοι
κι όντε σκορπίζουν ταραχές νιώθουνε και ωραίοι.
Να σε μειώσουν προσπαθούν μ’ άδικα κοπιάζουν
δε δικαιώνουνται ποτές και πικραναστενάζουν.
Μαρία Νικ. Γρυφάκη
Συγγραφέας

Οκτώβρης
Οκτώβρης
Κι η αναγέννηση αρχίζει
Τον πράσινο μαρκαδόρο πήρε πάλι
Η φύση για να ζωγραφίσει
Ορεξάτος

Οκτώβρης
Κι η αναγέννηση αρχίζει
Και νάτος ο καινούργιος κύκλος
Για ακόμα μια φορά
Ακούραστος

Οκτώβρης
Κι η αναγέννηση αρχίζει
Σαν τα πρώτα τα πράσινα τα φύλλα
Και τους πρώτους τους ανθούς
Τρυφερός

Οκτώβρης
Κι η αναγέννηση αρχίζει
Όπως εκείνο τον Οκτώβρη του ’40
Κι αυτό αναγέννηση ήταν
Εθνεγέρτης

Οκτώβρης
Κι η αναγέννηση αρχίζει
Τέσσερα χρόνια μετά, πάλι τον Οκτώβρη
Αποτίναξη ίσον αναγέννηση
Ελευθερωτής

Οκτώβρης
Κι η αναγέννηση αρχίζει
Πάντα σημαδεμένος τούτος ο μήνας
Κάτω όλοι οι τσάροι
Επαναστάτης
Μιχάλης Ασημένιος
Μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων