Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Η ησυχία

Η ησυχία του ενός
στου άλλου την ησυχία
να είναι δίπλα σαν κορμός
σε μια δεντροστοιχία.

Η ησυχία του ενός
στου άλλου την ησυχία
να ‘ναι ως των δεντρών οι καρποί
σε μια αλληλουχία…

Κι όπως τα φύλλα στο κλαδί
βγαίνουν μ’ επιτυχία
σε ενός δάσους τη σιγή
σε ειρήνη, σ’ ευτυχία!

Η ησυχία καθενός
ως δέντρο σ’ ελαιώνα
βγάζει καρπό ως θησαυρό
και μένει στον αιώνα…

Η ησυχία καθενός
σαν σταθερή ανεμώνα
που τη φυσάει ο καιρός,
μα ρίζωσε στο χώμα.

Η ησυχία στην ψυχή
χτίζει ουράνια κάστρα
σαν παύει κάθε ιαχή
κι ο νους αρμόζει στ’ άστρα!

Κι όπως τα δέντρα της ζωής
σε δάσους πολιτεία,
είναι μιας ήρεμης ροής
νερού η ζωογονία!

Σαν το χυμό του ρέοντα
μες στους κορμούς στα δάση,
έτσι η ζωή ατάραχη
ρέει μέσα στην πλάση…

Η ησυχία μας στη Γη
σαν κόκκοι μες στην άμμο
όπου τα βρήκε η αυγή
ασάλευτος και χάμω,

που δεν υψώθει το νερό
τσουνάμι να γκρεμίσει
έργο μεγάλο ή μικρό
σε ταραγμένη κτίση.

Κι όπως οι βράχοι στην σιγή
διαδοχικοί ερημίτες,
όλοι με απόσταγμα ψυχής,
κι οι σκέψεις σταλαγμίτες…

Η ησυχία μας στην Γη
φτιάχνει χωριό και πόλη
εμπρός στον ήλιο που θα βγει
πάνω στην Πλάση όλη…

Η ησυχία συγκροτεί
τόπο και ενορία,
Θεού το χέρι μας κρατεί
μες την ευημερία.

Κι όπως παλιοί ησυχαστές,
μελλοντικών προφήτες,
θα έρχονται από το χτες
κι απ’ τις παλιές τους σκήτες,

έτσι κι οι νέες μας ζωές
μες στη ζωή αναθάλλουν,
κι από τα πλήθη οι ροές
την Πίστη αναθιβάλλουν…

Η νοερά μας προσευχή
κι ευχή πνέει στ’ ανέμου
και ταξιδεύει εδώ στη Γη
κι ως πάνω Εσένα Θεέ μου!

Και καθώς είναι δυνατή
μα σε ύλη δεν προσκρούει,
η κάθε ευχή στην υπαρκτή
πόρτα σου Θεέ μου κρούει…

Καθώς μιλάς διά της «σιωπής»
Θεέ μας Παντοκράτωρ,
μας αγκαλιάζει της απτής
δύναμης σου το Κράτος!

Το Πνεύμα Σου οικοδομές
μέσα στην ησυχία…
Να αντισταθμίσει τι μπορεί
την τόση Σου Σοφία!

Έτσι σωστή και σιωπηλή
όλη η κοσμογονία,
αρχή θα βάζει για ζωή
μέσα στην ησυχία.

Η ησυχία είναι στη Γη
στα μόρια του πλανήτη
που δεν τάραξε η οργή,
και συγκροτούνε σπίτι.

Όπως ο αιώνας μας εδώ
για Σένα είναι μια μέρα,
έτσι μια Μέρα σου Θεέ,
για μας τα πλήθος χρόνια…

Μα όλοι σε κύκλο σταθερό
κυλάμε στον αιθέρα
προς Βασιλεία σε ουρανό
να ζήσουμε αιώνια!

Κανείς δε διασάλευσε
αυτήν την ησυχία
όπου τα πάντα φτιάχτηκαν
μες στην μακροθυμία…

Μονό η κλαγκή καταστροφής
το νου αμφιταλαντεύει,
στα μόρια κι ατόμα αφής
κινδύνους ελλοχεύει!

Σαν προσκυνείται η ψευδή
νόηση και «μωρία»,
που δίνει τέλος, και αρχή
τούτη κι η τιμωρία!

Σαν φτιάχνουν νοητή τροχιά
πρωτόνια και νετρόνια,
στα Λόγια τα προφητικά:
«Τα είδωλα των εθνών, δαιμόνια!»

Μα όπως το πνεύμα φωτεινό
μακροθυμεί και πάλι
δείχνει στο νου κατοπινό
κόσμο με θεία κάλλη!

Να κάνει αρχή στο ταπεινό,
στο πρώτο σκαλοπάτι
για να ΄ναι ο νους δημιουργικός
στα μήκη και στα πλάτη!

Λένα Αλυγιζάκη

________________

Μάχη της Κρήτης

Αέρας φέρνει νέφελο στον ουρανό της Κρήτης,
του Μάη στις εικοσιμιά που πέφτει ο γκεσταμπίτης.

Μαύρα πουλιά στον ουρανό της Κρήτης εφανήκαν,
πάψαν τ’ αηδόνια να λαλούν τα δέντρα μαραθήκαν.

Μύριες φωνές ακούγονται γενιές γενιών ξυπνούνε,
και δείχνουν στ’ άμουστα παιδιά να πολεμούνε.

Η φύτρα βγάνει το δεντρί, και το δεντρί το σπόρο,
και οι γενιές ακολουθούν πάντα τον ίδιο δρόμο.

Νόμισες Χίτλερ πως θα μπεις στην Κρήτη νοικοκύρης,
στου Βενιζέλου το νησί να σκύψει ο Ψηλορείτης.

Μα φαίνεται ασπούδαστος πως μπήκε στον αγώνα,
το πάθημα σου αξέχαστο θα μείνει στον αιώνα.

Νόμισες, Χίτλερ, πως θα μπεις στην Κρήτη καβαλάρης
τα ιερά και όσια αναίμακτα να πάρεις.

Κρήτη που σε πατήσανε Σαρακηνοί κουρσάροι,
μα ήρθαν απ’ τη θάλασσα κι όχι απ’ το φεγγάρι.

Μια μαύρη μέρα του Μαγιού οι ουρανοί ανοίξαν,
ρίξαν κουρσάρους σα βροχή Κρήτη και σε πατήσαν.

Ιφιγένεια Μπομπολάκη – Βουρδουμπά

_________________

Φεγγάρι, φεγγαράκι μου!!

Φεγγάρι Φεγγαράκι μου, της νύχτας το μεράκι μου
όταν σε βλέπω λειώνω και όταν δεν ,παγώνω
Χωρίς Φεγγάρι θα ήτανε ο κόσμος ατελής
η νύχτα θα είχε πρόβλημα της μαύρης απειλής
τα αστεράκια θα ήτανε μελανχολικά
και η νύχτα θα μας έκρυβε μεγάλα μυστικά
Φεγγάρι με Πανσέληνο ρίχνεις στον κόσμο μέλι
παίρνουν και το μοιράζουνε , ο έρωτας και αγγέλοι
Φεγγάρι αν δεν φαίνεσαι υπάρχει απουσία
μας λείπεις αλλά ξέρουμε , αύριο μεθαύριο
θα γράψεις παρουσία.
Χωρις φεγγάρι θά ήτανε τα όνειρα αλλιώς
και στις καρδιές ο έρωτας θα χόρευε Αλιώς
Η θάλλασσα δεν θα ήτανε Βασίλισσα της νύχτας
τα άστρα δεν θα χορεύανε στο πάρτυ , της μπλέ πίστας
Φεγγάρι ουρανόστρστο φεγγάρι μαγεμένο
για εσένα κάποιος φρόντισε και σ´έχει απεσταλμένο
χωρίς εσένα θα ήτανε ο κόσμος μας με θέμα
την νύχτα θα την έβλεπαμε με αλοιώτικο το βλέμμα
Φεγγάρι Φεγγαράκι μου ασημοστολισμένο
της νύχτας είσαι κόσμημα ερωτοχτυπημένο
χωρίς εσένα θα ήτανε ο κόσμος μας φτωχός
ΑΞΙΑ δίνεις στη ζωή και λάμπεις ευτυχώς. !
Φεγγάρι φεγγαράκι μου , είσαι ναυαγοσώστης
τραβάς και σώνεις τις καρδιές, της νύχτας σαν Ιππότης!

Μιχάλης Παπαδερός

_____________________

Τση Κρήτης τα δημοτικά ριζίτικα τραγούδια – Νο 2

Τση Κρήτης τα δημοτικά ριζίτικα τραγούδια
ακούγονται, αρέσουνε σα νάτανε λουλούδια.
Όπου κιανέ ντα είπαμε Ελλάδα και Ευρώπη
εχειροκροτηθήκανε οι γεδικοί μας κόποι.
Μερκοί απού κατέχουνε τσή Κρήτης ιστορία
φχαριστημένοι πάντοτε δούδουνε σημασία.
Τα πρώτα χρόνια τσι ζωής των Κρητικών Μαδάρων
πέρασαν με συστέγαση γνωστών συλλόγων άλλων.
Μετά εστεγαστήκαμε σ’ ιταλικούς στρατώνες
απούχανε αγνοηθεί εδ’ αρκετούς αιώνες.
Εκειά εστεγαστήκαμε μ’ έγγραφο υπουργείου
εμείς εξεκινήσαμε πολεμικού Μουσείου.
Μουσείο απού έπρεπε να τόχουν τα Χανιά μας
ενθύμια και άρματα πριν χρόνια τα δικά μας.
Ήτανε κι άλλοι σύλλογοι που είχανε στελέχη
ούλους τσι λογαριάζαμε καθ’ ένας κάτι έχει.
Υπήρξανε και μερικοί πούθελαν να μας σβήσουν
το έργο που εκάναμε θέλανε να γκρεμίσουν.
Επήρανε μας μερικούς καλούς τραγουδιστάδες
μα γλήγορα μας ήρθανε καινούργιοι μαθητάδες.
Με θάρρος και με όρεξη εβοηθήξαμε τζοι
ποθές δεν καταφύγαμε ελυπηθήκαμε τζοι.
Εμείς εσυνεχίσαμε σε ούλη την Ελλάδα
σε όσους τόπους πιέναμε ανάβαμε λαμπάδα.
Στην Κύπρ’ όντεν επήγαμε βγήκαμε μα τον Άγιο
εκειάπαμε ριζίτικα και δώσαμε κουράγιο.
Κουράγιο τσοί αγωνιστές απού να εμψυχώνουν
και το λαό που τράβηξε πολλά που δεν τελειώνουν.
Σ’ ούλη την Κύπρο πήγαμε σε Μακαρίου τον τάφο
απού χτισμένο έχουνε ψηλά ψηλά στο βράχο.
Ούλες οι ευρωπαϊκές τσι Μεσογείου χώρες
μας γνώρισαν, απού κοντά έστω για λίγες ώρες.
Κείνο το οχταήμερο εις την ΑΝΕΚ χρωστούμε
για το καλό απούκαμε πολύ ευχαριστούμε.
Ο γαερμός στη χώρα μας τα όμορφα Χανιά μας
έδωκε νέα δύναμη στη δύσκολη δουλειά μας.
Μονάδες στρατιωτικές ακούσανε τραγούδια
εκειά υπηρετούσανε νέοι και κοπελούδια.
Οι εκπομπές που κάμαμε ούλες πετυχεμένες
περίφημες για το λαό περίσια ζηλεμένες.
Μια σύναξη που κάναμε κάθε Σετέμπρη μήνα
μαζί μας ούλες οι αρχές με προθυμία μετείχαν.
Ετσά περνούσε ο καιρός κι αποκειδά μας βγάλαν
μόλις το καταλάβανε μερκοί φωθιά εβάλαν.
Οι κρατικοί μας διώξανε για να μας διαλύσουν
αφού δεν τα κατάφεραν μουδέ φωθιά νασβήσουν.
Ελπίσανε πως θα χαθούν τα έργα των Μαδάρων
μεγάλο μέρος σώπαινε ακόμη μας μπλοφάρουν.
Το έργο συνεχίζεται, πάντοτε θα υπάρχει
ώσπου να θέλει ο λαός, αυτός πάντα θα άρχει.
Οι σύλλογοι που κάμαμε θαρρώ σωστοί πως είναι
ευτοί θα λένε το σωστό κι εσύ αν θέλεις, μείνε.
Πάνταν’ η Κρήτη ελληνική όσα κι αν έρθουν χρόνια
θα μένει και θα μάχεται παντοτινά αιώνια.

Μαδαρίτης

___________________

Ο πιο τρελός

Είναι τρελός όποιος μετρά Ανατολή τη Δύση
κι όποιος τον τετραγωνισμό του κύκλου έχει λύσει.
Τρελός κι αυτός που προσπαθεί καμίνι να αγκαλιάσει
τρελός κι εκείνος που θαρρεί, όλα θα τα προφτάσει.
Τρελός κι αυτός που βάφτισε τη μοναξιά ελπίδα
τρελός κι όποιος την ξαστεριά την  λέει καταιγίδα.
Τρελός κι αυτός που ντύνεται μονάχα με κουρέλια
και καμαρώνει και θαρρεί πως είν ΄ντυμένος τέλεια.
Τρελός κι όποιος δε νοιάστηκε στης μέρας του τη χάση
και λέει είν΄πιο έξυπνος σ΄ολόκληρη την πλάση
Τρελός κι όποιος τον βάφτισε, τρελός παπάς και θέλει
αν είναι κι εκατό χρονών, να κάνει το κοπέλι.
Τρελός κι εκείνος που θωρεί μες στη μικρή οθόνη
τα μύρια πάθη και θρηνεί, ωσάν να τα βιώνει.
Τρελός κι όποιος τη θάλασσα, σπέρνει για να καρπίσει
κι όποιος πιθάρι άπατο πασχίζει να γεμίσει.
Τρελός κι αυτός που θαυμασμό με θράσος ζητιανεύει
τρελός κι αυτός που έλεος απ΄τους ληστές γυρεύει.
Κι ο πιο τρελός όποιος θαρρεί ότι θα κατορθώσει
εάν γενεί πρωθυπουργός, τη χώρα μας θα σώσει.

Παύλος Πολυχρονάκης