Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Το καλοκαίρι στην Αθήνα

Προχωράω μπροστά με βήματα
αργά, μα ο χρόνος τρέχει.
Στο λυκόφως και στο λυκαυγές
κοιμάμαι κι ονειρεύομαι φώτα
γκρίζα, με μαύρα λαμπιόνια
και σπαθιά ακονισμένα.
Η ποίηση περιμένει τον νου
και το σώμα μου, να την ποτίσουν
και πάλι.
Στο υπερώον των ψυχών – συνωστισμός
στο γαλάζιο της θάλασσας
οι μικρές μαθήτριες κολυμπούν
και κοιτάζουν στον καθρέφτη
το ζεστό, εφηβικό τους σώμα.
Είναι μικρή η ζωή και σύντομη.
Η μητέρα πονάει κι ενίοτε φωνάζει.
Το ταξίδι στο υπερπέραν μαγικό
και οι ψεύτικες υποσχέσεις
του έρωτα, γκρεμίζουν σχέσεις και
κορμιά μαυρισμένα, καθώς το
καλοκαίρι προχωράει, για να χαθεί
και πάλι στην αγκαλιά του χειμώνα.

Στυλιανός Γ. Ξενάκης

Στον Γιάννη Αντετοκούμπο

1) Πολλά συγχαρητήρια, Αντετοκούμπο Γιάννη,
και πάντα πρώτο, στο παρκέ, ο κόσμος να σε βγάνει!!!
2) Είσαι ο πολυτιμότερος… ο παίχτης του πλανήτη!!!
και τη φωτογραφία σου, έχουν στο κάθε σπίτι!!!
3) Τη χώρα μας κ’ Ακρόπολη, βαθιά ‘χεις στην καρδιά σου…
Θυμάσαι την Ελλάδα μας… και τη γενέτειρά σου…
4) Ασία, Ευρώπη, Αμερική, Ελλάδα, Νιγηρία…
με πρώτο Γιάννη, αθλητή… που ‘γραψε ιστορία!!!
5) Δύναμη σου ‘δωσε ο Θεός!!! Υπομονή και θάρρος…
για να σηκώνεις, μοναχός, της χώρας μας το βάρος!!!
6) Χάρες σου έδωσε ο Θεός!!! σε προίκισε η φύση!!!
και στο παρκέ δεν μπόρεσε, κανείς να σε νικήσει!!!
7) Αντετοκούμπο, ο κύρης σας, χαρούμενος θα είναι…
με Γιάννη πρώτο στο παρκέ… Θανάση, Κωνσταντίνε…
8) Πολλά συγχαρητήρια… και στη δική σας μάνα…
γιατί πολύ σας πρόσεχε, παιδιά μας στην αλάνα…
9) Αντετοκούμπο!!! Πάντοτε σ’ όλα να είστε πρώτοι!!!
είναι ευχή ‘πο την καρδιά, του Γιώργη Θραψανιώτη!!!

Γεώργιος Νικ. Θραψανιώτης – Αγία Καλλιόπη Αγίου Νικολάου Λασιθίου Κρήτης

Μαλάξα και Μαλαξιανοί

Μαλαξιανοί υπάρχουνε σε όλη την Ελλάδα
και πέρ’ απ’ τον Ατλαντικό ανθεί παραφυάδα.
Ολοι τους, απαξάπαντες, έλκουν απ’ την Μαλάξα
και τα παλιά ονόματα οι πιο πολλοί αλλάξαν.
Άρωμα ‘πο τον τόπο τους δώσανε στο καινούργιο
εκεί που θα ριζώσουνε άνεμο να ‘χουν ούριο.
Τούρκους όσοι σκοτώσανε φεύγανε σ’ άλλα μέρη
μ’ αυτό τον τρόπο γλίτωναν εκδίκησης μαχαίρι.
Οπως επίσης έφευγαν πολλοί τα χρόνι’ εκείνα
για ν’ αντιμετωπίσουνε τη φτώχεια και την πείνα.
Κάποιοι ήρθανε στην Κίσσαμο, Πανέθυμο και Βλάτος
απ’ όπου κι ο Νιοχωριανός που βγήκε και ριμάτος.
Ομως οι περισσότεροι ζούνε στην πόλη μέσα
και σε χωριά τ’ Ακρωτηριού που στέριωσαν και δέσαν.
Ακόμα και εις τις Μουρνιές και Κόκκινο Μετόχι
υπάρχουνε Μαλαξιανοί γενιάς εντολοδόχοι.
Και ψάλτης Ιερού Ναού Αγιού Παντελεήμων
Μαλαξιανός υπηρετεί και μάλιστα ειδήμων.
Πολλοί επροοδεύσανε σε γράμματα και τέχνες
πετυχαιμέν’ υπάρχουνε μέχρι και καλλιτέχνες.
Οπως τον τραγουδοποιοό Μαλαξιανάκη Μάνο
γνωστό εις το ευρύ κοινό και με το παραπάνω.
Σήμερα στην Αμερική, Κοσμάς και γιος Βαγγέλης
τη Γιούτα έχουν έδρα τους, διεύθυνση αν θέλεις.
Όμως και Μπούρδοι αρκετοί πήγανε στην πορεία
Μαλαξιανάκη στη γενιά, μαμά Ελευθερία.
Φύγαν από το Κουμ – Καπί μικροί σε ηλικία
στου Κόνιαλη απέναντι είχανε κατοικία.
Πρώτος ο Τάκης έφυγε και πήρε και τους άλλους
γονείς κι αδέρφια με παιδιά, μικρούς μα και μεγάλους.
Εις την Αθήν’ αφήσανε την αδελφή του Λία
μα κάπου κάπου να ‘ρχονται δεν έχουν δυσκολία.
Αυτά μονάχα σήμερα για τση Μαλάξας γόνους
γιατί κανένας να ξεχνά δεν πρέπει τσι προγόνους.

Εννιαχωριανός

Το αγρίμι τση Κρήτης

Πάνω στα όρη τα Λευκά στσοί Κρητικές Μαδάρες
βόσκουν χιλιάδες τα ωζά που έχουνε και χάρες.

Ένα ωζό κυριαρχεί εις τα Λευκά τα όρη
που δεν το βλέπουνε πολλοί ας είναι βρακοφόροι.

Πια υπερήφανο απ’ αυτό δεν είναι στη Μαδάρα
που σκαρφαλώνει στσοί κορφές χαίρεται τη λιακάδα.

Εκειά ναι αέρας δροσερός νερό και χιόνι βρίστει
χάνεται μέσα στσοί σπηλιές είναι λεύτερο στα ύψη.

Οι κυνηγοί το ρέγουνται μα σπάνια το βρίστουν
ανε το δουν καμιά φορά τα όρη διασχίζουν.

Όσοι βοσκοί καλότυχοι ένα μωρό ανε βρούνε
νωρίς το ημερώνουνε σαν το σκυλί τραβούνε.

Επήγε στην Αμερική στον πρόεδρο των ΗΠΑ
κρι- κρι το ονομάσανε και πια καλό δεν είδαν.

Τ’ αγρίμι είναι σύμβολο τση Κρήτης και καμάρι
στα Θοδωρού υπάρχουνε κ η Δία έχει πάρει.

Τέθιο κατσίκι άγριο στον κόσμο δεν υπάρχει
σύμβολο τσάγριας ζωής στω Μαδαρώ τη ράχη.

“Μαδαρίτης”

Τραγούδι του χορού

Εις την εμπρός μερέ κρατεί τση Κρήτης κυπαρίσσι
και από πίσω τ’ ακλουθά μια κρουσταλένια βρύση.
Είναι λεβέντης όμορφος και ρούκουνας τση χώρας
κιαδέ μου το πιστεύετε ξανοίξεντε το κιόλας,
κι η κοπελιά μες το χορό τα πέντε ζάλα κάνει,
μ’ άγγελος νάναι άνθρωπος θα τόνε κουζουλάνει
και σφίξε τη χέρα μου το κρουσταλένιο χέρι
χρυσή ελπίδα μούδωκε πως θα με κάνει ταίρι.
Αν δε χορέψω και δεδώ τση Κρήτης πεντοζάλι
ότι και να μου κάνουνε δε μου περνά η ζάλη,
Είντα ‘χεις και χολώθηκες κι έκατσες στο πεζούλι
σήκω σου πιάσε στο χορό ωραίο μου ζουμπούλι,
και συ λυράρη παίξε μας κι εγώ θα σε πληρώσω,
διάλεξε και μια κοπελιά κι εγώ θα σου τη δώσω.

Στα Τρίκαλα μορές παιδιά στα Τρίκαλα και στο Μοργιά
στα Τρίκαλα στα δυο στενά, σκοτώσανε το Μπατσαβιά
κι άλλοι τον κλαίνε από κοντά κι άλλοι τον κλαίνε από μακριά.

Γνωμικά:

Ο Κρητικός όπου βρέθει δε πρέπει να του λείπει
η σκέψη πως εκπροσωπεί ολόκληρη την Κρήτη.

Στη Λειβαδιά στη ρεμαθιά αντάμωσα μια λεβεδιά
Γεια σου χαρά σου λυγερή πού πας στο ρέμα μοναχή
πού πας στο ρέμα, ρέμα πάω στην κρύα για νερό
για να δω εκείνον π’ αγαπώ.

ΡΙΖΙΤΗΣ Μ.Τ.