Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Ειρηναίου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης…
(Αύγουστος 2021)

Το μήνα της ακμής των καρπών της αμπέλου
άνεμος έμβιος διατρέχει τα τοπία του Χρόνου.
Το ζωογόνο στροβίλισμά του
αποδίδει και πάλι την ακαμψία
στη Ροή.
Αγκυλωμένα κλαδιά συνεγείρονται
καθώς ακούγεται ήχος ανάριων βημάτων
βάτοι αφοπλίζονται
άγρια ρόδα στις παρυφές των κήπων
κοινωνούν τον έναρθρο Λόγο:

Άγιος στις ερήμους της Σιωπής
Άγιος στους αιώνες της Προσευχής
Άγιος στα δασωμένα ξέφωτα της Θλίψης
Άγιος στις εσχατιές της Ταπείνωσης
Άγιος στους κρημνώδεις βράχους της Αυταπάρνησης
Άγιος στις κορυφές της Σοφίας
Άγιος εν ζωή ενδεδυμένος ένθεο Φως.

Η πρώτη πνοή της δροσιάς απαγγέλει:
-Ειρηναίου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης…

Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη

Κόλαση πυρκαγιάς

Μια κόλαση τση πυρκαγιάς είδαμε στην Ελλάδα
ετσά τρανή καταστροφή ποτές μου δεν ξανάδα.
Καήκανε τα σύμπαντα, τα πεύκα και τα δάση
ποτές στη χώρα τουτηνέ δεν έχει ξαναπιάσει.
Είναι το κλίμα φυσικό που τόχουμε αλλάξει
μα κι η απροσεξία μας που ούλους θα μας κάψει.
Λένε πως ήτονε μερκοί Έλληνες πατριώτες
απού πετούσανε φωθιές σα νάτανε τοξότες.
Ετσά ούλα τα κάψανε στη γης δε μένει πράμα
για όλους π’ αγωνίστηκαν οφείλουμε το τάμα.
Νάναι καλά που τρέξανε ούλοι οι πυροσβέστες
ξένοι πολλοί απούρθανε είμαστε οφειλέτες.
Πρώτη φορά απούδαμε καθημερνά τσοι ξένους
να πράττουν, ν’ αγωνίζουνται και να μαθαίνουν νέους.
Είναι για να θυμούμαστε πάντα τα σφάλματά μας
μην τύχει και ξανάχουμε τσι πυρκαγιές κοντά μας.
Σπίθια καήκανε πολλά, χάθηκαν περιουσίες
απού δεν ξαναγίνουνται έχουν πολλές αξίες.
Αργότερα μας έρχουνται πλημμύρες να πνιγούμε
μακάρι πρώτα ο Θεός ποτές μη ξαναδούμε.
Πρέπει να τα φυτέψουμε τα όρη τα καμένα
η πλάση ήτανε θαρρώ σωστά παραδομένα.
Εσκέφτηκε ποτές κιανείς πώς ήτονε η χώρα;
εδά πως θα τηνε θωρείς σα βγαίνεις κάθε ώρα;
Ούλοι πρέπει να νιώθουμε παράδεισο που ζιούμε
πάντα να τον φροντίζουμε για να τονε χαρούμε.

Μαδαρίτης

Πας όστις

Των γονιών οι συμβουλές
δρόμους ανοίγουν στη ζωή σου φωτεινούς
να διαβεί….
Των δασκάλων οι ορμήνιες
από τις λοξοδρομιές σε προσέχουν…
Των φίλων οι λόγοι
να βγάζεις τα αγκάθια και τα παράσιτα
από τους κήπους
σε βοηθούν
και να φυτεύεις αντ’ αυτών
ευώδη άνθη και καρποφόρα δέντρα…
Ευτυχής πας όστις
τους γονείς τιμά και σέβεται,
τους δασκάλους προσέχει
και τους φίλους ως κόρη οφθαλμού έχει…

Γ. Απτεραίος

Στ’ απόμερο εκκλησάκι

Προχθές που πήγα μοναχός στ’ απόμερο εκκλησάκι,
που ‘ναι στην άκρη στο χωριό, στην λιόφωτη ραχούλα,
είδα σε μια μικρή φωλιά ένα μικρό πουλάκι
που ‘κραζε με παράπονο, το έρημο, την μανούλα.

Το πήρα και του χάιδεψα τα λιγοστά φτερά του,
μα κείνο από το φόβο του έτρεμε σιγαλά
κι ένιωσα πως ογλήγορα χτύπαγε η καρδιά του
κι έσκυψα και του φίλησα τα μάτια του απαλά.

Κι ύστερα πάλι τ’ άφησα μες στη ζεστή φωλιά του
να μη τη βρει η μανούλα του έρημη κι αδειανή,
με δυο γλυκά μου δάκρυα έπλυνα τα φτερά του
κι είπα του να μην σκιάζεται, θα ‘ρθει η γλυκιά στιγμή.

Μα ξάφνου ένα τιτίβισμα που ακούστηκε κοντά μου
κι ένα ελαφρό φτερούγισμα πίσω από μια πατλιά*
έφεραν μια(ν) ανείπωτη χαρά μες στην καρδιά μου
και μια ουράνια μουσική γιόμισε η σιγαλιά.

Κι είπα: Ω Θεέ μου, τ’ άλλα πουλιά που τρέμουν σ’ άδεια σπίτια
και καρτερούν τη μάνα τους για να τους πάει τροφή,
ω, μην τ’ αφήνεις Πλάστη μου σαν ορφανά σπουργίτια…
δειλά, με δέος στο ζητά η ανάξια μου ψυχή!

*πατλιά: μαζεμένοι μικροί θάμνοι

Δημήτρης Κ. Τυραϊδής

Ριζίτικο από τους παλιούς

Αυγή τσ’ αυγής θα σηκωθώ δυο ώρες να ξημερώσει
να σύρω να ξημερωθώ, βουνό μου στην κορφή σου.
Να κάμω κύκλο στα βουνά, βόλιτα στη Μαδάρα
να βρω χαράκι, ριζιμιό, να διπλωθώ να κάτσω
να τραγουδήσω κλέφτικα, να πρεμαζώξω κλέφτες
κι άλλα κλεφτόπουλα.

Μαντινάδες

– Από μακριά σου φαίνεται κι από κοντά σου δείχνει,
πως είσαι από καλή σειρά κι από μεγάλο σπίτι.

– Η λεβεδιά δεν δίνεται, μήτε και δεν πουλιέται,
δώρο την κάνει ο Θεός την ώρα που γεννιέται.

– Καλλιά ‘ναι μια καλή φιλιά εις τη ζωή ετούτη,
παρά να ζεις σαν άρχοντας με αγαθά και πλούτη.

– Ό,τι γράφει ο καθένας είναι από το μυαλό βγαλμένα.

Αυτά που ξέρουμε οι μεγαλύτεροι καλά είναι να τα γράφουμε, να τα γνωρίζουν οι νεότεροι κι εμείς από τους παλιούς τα βρήκαμε, είναι η παράδοσή μας.

Ο Ριζίτης Μ.Τ.

Ιστορικά Καφέ

Απ’ τα Ιστορικά Καφέ π’ υπάρχουν στην Ευρώπη
καλλιά μ’ αρέσει τω Χανιώ, τ’ άλλα ‘ρχουνται κατόπι.
Εδρεύει και στεγάζεται στου Κήπου το σαλόνι
κόσμο μαζεύει και ντουνιά, ως κι αν περνούν οι χρόνοι.
Άλλοι για τάβλι έρχονται, άλλοι για καφεδάκι
για να περνούν ευχάριστα, απόγευμα, βραδάκι.
Έχει και παιδική χαρά για τα μικρά παιδάκια
και μια λιμνούλα παρακεί, με πάπιες και παπάκια.
Του Κήπου το Ιστορικό Καφέ έχει συνήθεια
κι ένα λουκούμι σε κερνά και στραγαλορεβύθια.
Σταθάκης είναι πρόεδρος στσ’ Ευρώπης το… μιτάτο
από τση Κίσσαμος μεριά και Ποταμίδα κάτω.
Γέρο Γλεντούση γνώρισα κι αν θέλετε παππού ντου
που ‘κανε την κατσούνα ντου δοξάρι του χεριού ντου.
Όσο κρατούσε ο χορός παν’ απ’ τσ’ οργανοπαίχτες
εγλέντιζε και έπαιζε και χτύπα και τσι μπέτες.
Εις τη Μηλιά το γεγονός, παιδάκ’ αναστορούμαι
σε πανηγύρι τοπικό και σας το διηγούμαι.
Σε ξέν’ Ιστορικά Καφέ εγώ ποτέ δεν πάω
καλλιά στην καφετέρια τση γειτονιάς που διάω.
Κι αν θα με πουν τοπικιστή για τούτονα το λόγο
καθόλ’ αυτό δεν ενοχλεί το μαντιναδολόγο.
Εδώ κι η λογοτεχνική εις το καφέ του Κήπου
μαζεύετ’ η παρέα μας μ’ όλο και κάποιοι λείπουν.

Εννιαχωριανός

Πανσέληνος Αυγούστου 2021

Πανσέληνος απόψε! Ω! τι Ωραία!!!
το φεγγάρι και εγώ θα είμαστε παρέα
θα του λέω τα μυστικά μου να τα ακούει
και τον κώδωνα κινδύνου θα μου κρούει!
Είναι φίλος μπιστικός και μορφωμένος
έχει δεί πολλά από τότε που είναι γεννημένος
οι κουβέντες του στάζουνε μέλι
όμορφα να περνάς μονάχα θέλει
Πανσέληνος απόψε Ω! τι Ωραία!!!
και η καρδιά μου κάνει κύκλους στον αέρα
ψάχνει να βρεί την άκρη αυτού του κόσμου!
Θεέ μου που γνωρίζεις κάτι, δώς μου….
Το φεγγάρι απόψε στάζει μέλι, Ω τι Ωραία!!!΅
όνειρα και ελπίδες πετάνε στον αέρα
και η νύχτα με το μέλι ποτισμένη
Ερωτευμένη μοιάζει και Ευτυχισμένη!!

Μιχάλης Παπαδερός

Στον πολύμορφο εχθρό του καθ’ ενός

Δεν κουράστηκες ακόμη να κτυπάς
Σκληρός ο λόγος, γεμάτος χρόνια συμπεράσματα
και έννοιες ακατανόητες,
για την ψυχή, το σώμα, την ύπαρξη του στόχου σου.
Η ιδέα της μετάλλαξης στην πορεία
της ζωής, ανύπαρκτη.
Η προμελέτη των όσων στέλνεις στον αντίπαλο
μέλος δεν υπάρχει,
είναι αυθόρμητη και σκληρή.
Στοχεύεις στο ίδιο σημείο του βράχου,
τον στρογγυλεύεις χρόνια
κοντεύει να κυλήσει στο γκρεμό
στη θάλασσα, στο χάος
κι εσύ καμαρώνεις.
Δεν κουράστηκες ακόμη να κτυπάς
Σε βλέπουν, σε ακούνε πολλοί -κι όμως-
Στο σκοτάδι σου εσύ κοιμάσαι ήσυχα
Χωρίς ενοχές.

Ουρανία