Ιθάκη……
Νάχεις το νού σου στην Ιθάκη
μην ξεχαστείς σε άσπρες σπηλιές
είναι η ζωή μια τρικυμία
για λίγο είσαι στίς στεριές
Νάχεις το νού σου στην Ιθάκη
στην Κίρκη μην παραδωθείς
έπεσες στη ζωή ναυάγιο
μέσα στο κύμα μη χαθείς
Νάχεις το νού σου στην Ιθάκη
τους Κύκλωπες μη φοβηθείς
η Καλυψώ μη σε μαγέψει
βρές μια σανίδα να σταθείς
Αν πάς στων Λωτοφάγων χώρα
μην φάς λωτούς να γλυκαθείς
γίνε Οδυσσέας να ξεφύγεις
σαν Ήρωας να αντισταθείς
Νάχεις το νού σου στην Ιθάκη
είναι μεγάλος ο Θεός
θα γίνει Ούριος ο αέρας
και θα αλλάξει ο καιρός
Νάχεις το νού σου στην Ιθάκη
ο Κύκλωπας είναι μικρός
είναι ένας Γίγαντας μεγάλος
και επικίνδυνος μωρός
είναι μονόφθαλμος και βλέπει
τα πράγματα μονομερώς
Μην τούς…φοβάσαι θα νικήσεις
βάλτο βαθειά μες το μυαλό
πάρε την τύχη σου στα χέρια
και Καπετάνιος στο γυαλό..
Νάχεις το νού σου στην Ιθάκη
τον Ήλιο σου να ξαναδείς
και τους μνηστήρες σου να διώξεις
χαραμοφάηδες ΖΩΗΣ
Μιχάλης Παπαδερός
Σεβασμός
Καθημερνά ο σεβασμός φεύγει πό την πατρίδα
για τούτο αναγκάζομαι να πιάσω τη γραφίδα.
Ο πρώτος σ’ ούλη τη ζωή πούπρεπε να ‘χει πάντα
είναι ο Πλάστης και Θεός που δεν το βλέπω γιάντα;
Πατρίδα και θρησκεία μας θαρρώ ακολουθούνε
μα δε μου φαίνεται κι αυτοί τσι όρους που τηρούνε.
Ετσά επηρεάστηκαν λαός και οι γονείς μας
που προχωρούνε χάνοντας οτέχει η ψυχή μας.
Έρχεται οικογένεια νιώθει κι αυτή πεσμένη
μιας και συμβαίνουνε αυτά σ’ ούλη την οικουμένη.
Γυρίζω να τηνε χαρώ τη νέα κοινωνία
μα δε θωρώ καλύτερα ως δείχνουν τα σημεία.
Φίλοι παλιοί χαθήκανε λόγο κιανείς δεν έχει
να χάναμε παράδοση πούχαμε ποιος αντέχει;
Ο σεβασμός στσ’ ανώτερους ‘πο μας επιστημόνους
έφυγε και τσ’ αφήκαμε στην κοινωνία μόνους.
Ανύμενα το σεβασμό πως θα ‘χαμε στη φύση
πρωτού γενεί χειρότερη και μάσε παραιτήσει.
Σήμερο όποιος γεννηθεί δε βλέπει άλλο πράμα
μόνο συχνές καταστροφές τση φύσης μες το κλάμα.
Πιστεύω τούτη η ζωή δεν έχει άλλη λύση
αν δε ξαναγιαγείρουμε σ’αυτά πούχουμ’ αφήσει.
Ετσά θα ξαναγίνουμε πιστοί στην εκκλησιά μας
πάλι θανέρθει να μας βρει ο λόγος τση τιμής μας.
Μαδαρίτης
Διακοπές στην Κρήτη
Κρήτη του Δία Ξένιου,… μ’ Αρτέμιδος τα δάση,… του Πάνα τις βούλες,… χάρμα Θεού όλη η πλάση. Δεν είσαι νησί,… είσαι το θεριό που κοίτεσσαι… καταμεσής της θάλασσας,… μ’ομορφιές ντύνεσαι. Με λεβεντόκορμους νέους, λυγερόκορμες κόρες,… ξέρεις να γλεντίζεις,… να λάμπεις μέσα στους αιθέρες. Κάθε γωνιά σου,… με λεβεδιά και όνειρα,… το Κρητικό φεγγάρι, πιο όμορφο, πανώρια. Σε κάθε βήμα,… ο ξένος στέκεται θαυμαστής σου,… γίνεται ο φίλος,… ένας ακόμη εραστής σου. Κι ο απόδημος,… σαν βρεθεί σε χωριουδάκι,… θα του δώσει ευωδιά,… καθαρό αεράκι. Στην θαλπωρή των μονίμων,… κατοίκων σου είναι, επ’αιώνες,… οι ειρηνικοί επισκέπτες σου,… ζουν ευδαίμονες.
Τα Λευκά Όρη,… τα Φαράγγια, η Σαμαριά,… Ίδη, Λασίθιώτικα βουνά,… συνθέτουν ομορφιά. Και ο αίγαγρος φιλόξενα,…θα σε πλησιάσει,… η πανίδα και η χλωρίδα,…θα σε εντυπωσιάσει. Τα αγνά προϊόντα,… το νέκταρ θα σε μεθύσει,…το μέλι, η ρακή, το τυρί,… χαρά θα σου χαρίσει. Γιορτές γλέντια,… η απερίγραπτη μαγεία,… φιλόξενα αισθήματα,… προσφέρουν πανδαισία. Μ’αυτά κι’ αλλά,… απόδημε Κρητικιέ, επισκέπτες,… στην Κρήτη οι διακοπές σας,… είναι μοναδικές.
Θεόδωρος Δ. Ηλιάκης
Παναγία Οδηγήτρια (στο Κολυμπάρι)
Εν τη σιωπή ομιλούσες οι Εικόνες σου
και ο Ναός σου σαν στο βάθος της θάλασσας
και ταυτοχρόνως σε θόλο ουράνιο
και στον επίγειο δρόμο σου ανέβασμα…
Στο πήγαινε – έλα στων χρόνων το πέρασμα
ως Οδηγήτρια σε τόπο επουράνιο,
έλκεις τα πλήθη πλατιάς λαοθάλασσας·
Νυν στην πληθώρα κι εμείς ως παρόντες σου!
Νυν και αεί, Συ αιώνια αφηγήτρια
πως στων τειχών σου κραταιά πολεμίστρια
που συγκρατούν βόλια παντοίων κινδύνων μας
κι ανενεργά κείθε ακίνητα μένουνε!
Μα ντροπιασμένοι οι εχθροί μας φεύγουνε
κι ως Πλατυτέρα ουρανών και οδύνων μας
και μες στην Πίστη Εσύ Οδηγήτρια
και πώς ξεφεύγουμε πάντα, διηγήτρια!
Κεκαλυμμένη ελπίδα ξεσκέπαζε
και ψευδεπίγραφη πίστη απόσβηνε
κι όλη η αγάπη σου να λάμψει στα πρόσωπα
που σ’ ανταμώσανε νυν τόσο απρόσωπα!
«Εν τη Κοιμήσει», τον κόσμον ου κατέλιπες
νυν στων εσχάτων τα χρόνια δεν έλειψες
κι ως δικοί σου μιλούν όλοι οι χρόνοι σου
συναθροισθέντες σιμά οι Αποστόλοι σου.
Λένα Αλυγιζάκη
