Αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη
Πέταξε στα ουράνια, αγέρωχο γεράκι
κι άφησε πίσω του όνομα, Μίκη Θεοδωράκη.
Ο δρόμος ήταν δύσβατος, φυλακές και εξορία
μα σ΄ έκαναν πιο δυνατό κι έγραψες ιστορία.
Στ΄ ανθρώπινα δικαιώματα έδινες σημασία
και δεν υποτασσόσουνα σ’ όποιας μορφής βία.
Μέσα από τα τραγούδια σου έδινες την ψυχή σου
τα φώτα του πολιτισμού έδωσες στη ζωή σου.
Λάτρης της παράδοσης, του κρητικού καμάρι
διάνοια εις το μυαλό και τα’ αετού τη χάρη.
Μας δίδαξες πραγματικά, τι ειν΄η δημοκρατία
και όχι όπως σήμερα, που χασε την αξία.
Πολλούς μεγάλους ποιητές δε θα χαμε γνωρίσει
εάν δεν ήσουνα εσύ να τους μελοποιήσεις.
Τιμές, βραβεία γεύτηκες κι ήσουν ευτυχισμένος
και στα βαθιά γεράματα πιο φιλοσοφημένος.
Όλη η Ελλάδα χώραγε, στη μεγάλη αγκαλιά σου
χωρίς καμιά διάκριση σα να τανε παιδιά σου.
Και τη ζωή σου διάβαινες με γνώση και σοφία
κι όλα τα πάθη της ζωής, τα κανες μελωδία.
Εσκόρπιζες απλόχερα, την αύρα της καρδιά σου
δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την τόση ανθρωπιά σου.
Καύχημα το χουνε οι Κρητικοί, που βγάλαν Καζαντζάκη
που βγάλανε Ελευθέριο και Μίκη Θεοδωράκη.
Μια αξιοπρέπεια ήταν η ζωή σου
τίμησες τον Ελληνισμό και την καταγωγή σου.
Κι όπως σου άξιζε έγινε, η ιεροτελεστία
από Αθήνα ως Γαλατά, στην τελευταία σου κατοικία.
Και η ζωή τέλειωσε, μα η δόξα σου δε σβήνει
απ’ τη καρδιά και το μυαλό, όλης της Ρωμιοσύνης.
Σ ΄ ευχαριστούμε από καρδιάς για όσα μας έχεις δώσει
να τα υλοποιήσουμε προτού η ζωή τελειώσει…
Άννα Τζεγιαννάκη – Στυλιανουδάκη
Στην Παγκόσμια ημέρα Ειρήνης
Ειρήνη σημαίνει,…συναδέλφωση των λαών,…
πλούσιοι οι καρποί της,…πρόοδος των κοινωνιών.
Όταν επικρατεί Ειρήνη,…ο κόσμος γιορτάζει,…
η επιστήμη μεγαλουργεί,…ο άνθρωπος θαυμάζει.
Η οικογένεια ενωμένη,…όλοι αγκαλιά,…
γονείς και παιδιά, απολαμβάνουν την ξαστεριά.
Ο κακός εχθρός της πόλεμος,…εις την άκρη μπαίνει,…
ηρεμία επικρατεί,…η κακία μακριά μένει.
Τα οφέλη πλούσια,…η δυστυχία πόδι παίρνει,…
όλοι ευδαιμονούν,…επί γης Ειρήνη θριαμβεύει.
Το δόξα εν υψίστης,…παντού εκπληρώνεται…
οι λαοί ευημερούν,…η ελπίδα μετουσιώνεται.
Η Ειρήνη στους λαούς,…παντού να επικρατήσει,…
οι έχθρες να φύγουν,…η αγάπη να κυβερνήσει.
Στροβλές Χανίων 22.9.2021.
Θεόδωρος Δ.Ηλιάκης
Νομικός Σύμβουλος του Κράτους επί τιμή.
Μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Ν.Χανίων .
Φθινοπώριασε
Τέλος Σετέμβρη είμαστε, βροχή του Φθινοπώρου
πάλι καλά που είμαστε αρχή του κατηφόρου.
Κατήφορο που αφορά το χαλασμό τση φύσης
πούχει την ομορφάδα τζη χωρίς αμφισβητήσεις.
Εδά ‘ναι ο χαιρετισμός καλοκαιριού που φεύγει
που φέρνει πάντοτε σκιές πράμα δε μασε παίρνει.
Οφέτος επεράσαμε μακριά ταλαιπωρία
απού ‘φερνε Κορωνογιός πόλεις και επαρχία.
Μα δεν επέρασε θαρρώ ούλο το καλοκαίρι
γιατί ‘ψιμοκαλόκαιρο Οχτώβρης θα μας φέρει.
Καλό και το Φθινόπωρο εκείνο μας ενώνει
με τον κρυγιό χειμώνα μας που ‘ρχεται με το χιόνι.
Εδά τσοι καλουργίζουνε τσοι κάμπους σπέρνουν στάρια
που ‘χουν τραχτέρια, μηχανές, αγρότες, παλικάρια.
Ρίχνουν τα φύλλα τα δεντρά, γεμίζουνε οι στράτες
μαζώνουνται τα πρόβατα εις τσι ξεχειμωνιάστρες.
Τα χελιδόνια φεύγουνε σε άλλους τόπους πάνε
άλλα πουλιά μας έρχουνται, τσίχλες που κελαδάνε.
Θάλασσες φουρτουνιάζουνε, αέρηδες φυσούνε
ζορίζουντ’ οι θαλασσινοί, ταξίδια που τελούνε.
Ζορίζουνται και στα χωριά όσοι δεν παίρνουν μέτρα
στσι καμινάδες κάθουνται, στα κούτσουρα ή την πέτρα.
Θυμούμαι που ‘μαστε παιδιά κοντά στσι καμινάδες
απλώναμε τα πόδια μας, γεμίζανε πουλάδες.
Μαδαρίτης
Ο βυθός της συνείδησης
Συνειδητοποιώ πράγματα που ποτέ πριν
δεν είχα φανταστεί.
Κλυδωνίζομαι από τις σκέψεις κι η ψυχή μου
αντιδρά, αντίδικη ούσα των επιλογών μου.
Φαινομενικά μικρός, με μυαλό παιδαριογέροντα.
Πρόοοδος και συντήρηση αντιμάχονται
και ‘γω παρακολουθώ σαν φίλαθλος
γαντζωμένος στα κάγκελα των γηπέδων.
Όμως, έτσι ωριμάζω, περπατάω με σκοπό
κι ατενίζω τον βυθό της καρδιάς μου.
Οι απαντήσεις θα έλθουν, η σκιά
των ονείρων θα αποκαλυφθεί, για να
γίνει ξανά ο έρωτας, η ελπίδα
που θα με κρατήσει ζωντανό, ως
τα βαθιά γεράματα.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Ένα ακόμ’ απ’ τα πολλά
τση κατοχής συμβάντα
Στη κατοχή τω Γερμανώ αναφορά θα κάνω
σε γεγονός αληθινό μνήμες για να συμπάνω.
Μου το ‘π’ ενενηντάχρονος που ζει και τώρ’ ακόμη
σε συνοικία τω Χανιώ, τον οδηγούν οι δρόμοι.
Στο Λειβαδά συνέβησαν χωρίον του Σελίνου
τα γεγονότα που θα πω στη θύμηση να μείνουν.
Μονή και Κουστογέρακο και Λειβαδάς βρεθήκαν
στη μήνη των κατακτητών γιατί αντισταθήκαν.
Γι’ αυτό και αποφάσισαν να τα ξεθεμελιώσουν
χτύπημα στην αντίσταση καίριο για να δώσουν.
Κι ένας στρατός ολόκληρος, ξεκίνησ’ απ’ τη πόλη
στα τρία τούτα τα χωριά κατευθυνθήκαν όλοι.
Μα ευτυχώς οι κάτοικοι το μάθανε εγκαίρως
και άρον άρον φύγανε συγκούρμουλ’ απ’ το μέρος.
Οι άνδρες στα ψηλά βουνά, παιδιά, γυναίκες, γέροι
μέσα σ’ απόκρημνες σπηλιές, ο φόβος θα τσι φέρει.
Του Λειβαδά οι κάτοικοι σε σπηλιαράκι μπήκαν
δίπλα στο δρόμο του χωριού, στο βάθος εκρυφτήκαν.
Ανάμεσά τους βρίσκονταν και ένα κοριτσάκι
που δεν εκαταλάβαινε κι έκλαιγε λιγουλάκι.
Η λάλη του προσπάθουνε για να το ηρεμήσει
να πάψει τ’ αναφιλητά, στίγμα να μην αφήσει.
Oι Γερμανοί π’ ερχότανε, αν άκουγαν το κλάμα
στο μέρος θα γραφότανε ένα μεγάλο δράμα.
Και τότε μια γερόντισσα που τη σεβόταν όλοι
είπε να πνίξουν το παιδί μέσα στ’ αραξοβόλι.
Μα το παιδάκι έπαψε την κρίσιμη την ώρα
που οι Ναζί από κοντά περνούσανε με φόρα.
Σε μια γραμμή βαδίζανε, ο γ’ εις πίσ’ απ’ τον άλλο
κι έκαναν πάταγο πολύ και σαματά μεγάλο.
Είδηση δεν επήρανε, πως δίπλα στο δρομάκι
υπήρχαν γέροι και παιδιά μέσα σε σπηλιαράκι.
Οι Λειβαδιώτες γλίτωσαν και κάποιοι ζουν ακόμα
όπως και το κορίτσ’ αυτό που σφάλισε το στόμα.
Μα μέχρι τώρ’ οι Γερμανοί, τίποτα δεν μας δώσαν
για τα χωριά που κάψανε και εξεθεμελιώσαν.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
Σεπτέμβρης 2021
Είσαι γεμάτος όνειρα
γεμάτος ήλιο – θάλασσα και μουσική.
Μυρίζεις από το άρωμα των λουλουδιών
των φρούτων και γλυκό σταφύλι.
Είσαι ατελείωτος – εναλλακτικός
είσαι ο μήνας που αγαπώ
πιο πολύ από παλιά.
Είσαι ο μήνας της χαράς
των αλλαγών, της προσμονής.
Στις μέρες σου γνώρισα τη ζωή,
με δένεις σφικτά με την ύπαρξη.
Παίζω και γελώ μαζί σου.
Υποδέχομαι -χρόνια τώρα- παιδιά
πολλά παιδιά στην αυλή μου.
Είμαι δασκάλα των παιδιών,
τα γέμισα αγάπη και όνειρα.
Προστάτεψέ τα από τα δεινά,
από τις αρρώστιες της εποχής.
Πιστεύω σε σένα Σεπτέμβρη
μπορείς να φέρεις Ειρήνη – Αγάπη – Σοφία
σε όλους εμάς στη γη.
Φρόντισέ με σου φωνάζω-να μη φοβάμαι
να μη σκέφτομαι την άβυσσο,
να μη κρυώνω όταν τα βράδια
πέφτει ψύχρα – ξέρεις εσύ.
Ουρανία Κουτουλάκη – Γιατρομανωλάκη
