Αριθμοί με το “Καλημέρα”
Όταν ξυπνάω το πρωϊ και λέω << καλημέρα>>
παλεύω με τους αριθμούς πώς θα τα βγάλω πέρα…
Αρχίζω αμέσως να μετρώ τα τούτα και τα δείνα
κι αν βγαίνουνε οι αριθμοί? να μη με πιάσει πείνα.
Όπως και να σκέφτομαι, να οι αριθμοί μπροστά μου
χωρίς αυτούς δεν γίνεται η κάθε μιά,δουλειά μου!
Κορμός είναι οι αριθμοί στην κάθε μας την σκέψη
και ισχυρή μας δύναμη, κανένας μη μας κλέψει
Όταν ξυπνάω το πρωϊ και λέω <<καλημέρα>>
δισεκατομύρια αριθμοί πετάνε στον αέρα
όποιους τους χρησιμοποιώ, τους έχω στο μυαλό μου
και τους αχρησιμοποίητους τους έχω στο πλευρό μου.
Οι αριθμοί ανοίξανε το δρόμο για αγαθά καλά
οι επιστήμες κάνανε άλματα τεράστια, πολλά!
Στο σύμπαν μεταφράζονται όλα με αριθμούς
μια μουσική που παίζει με του Θεού ρυθμούς!
Προσέχετε τους αριθμούς έλεγε ο Πυθαγόρας
χωρίς αυτούς δεν κάνουμε ούτε λεπτό της ώρας!
Όταν ξυπνάω το πρωϊ και λέω <<καλημέρα>>
ψάχνω να δώ αν σύννεφα υπάρχουν στον αέρα
προσθέτω, αφαιρώ, διαιρώ και πολλαπλασιάζω
και ούτω κάθε εξής ποτέ δεν ησυχάζω.
Οι αριθμοί είναι στη ζωή το άλφα και το ωμέγα,
η αποστολή τους θετική το έργο τους είναι Μέγα,
και αν τους κακομεταχειριστείς, αρνητικό και φεύγα…
Για φανταστείται νάτανε μονάχα το μηδέν
τότε το αποτέλεσμα θα ήτανε << ουδέν>>
δεν θα υπήρχε κόσμος να δημιουργεί…..
νούς κοινός ,νοήμων ,λογικός να μεγαλουργεί,
οι αριθμοί θα ήτανε σε νάρκη χειμερία
<<μηδέν εις το πηλίκον>> ζωή εν ομηρεία!
Αυτός ο κόσμος μάτια μου κινείται με αριθμούς
τα πάντα περιστρέφονται
με μουσικό-φυσικό-μαθηματικούς-ρυθμούς!!!
Μιχάλης Παπαδερός.
Γνωμικά και παροιμίες
– Από σιγανό ποτάμι, ψηλά τα ρούχα σου.
– Οκτώβρης και δεν έσπειρες, λίγο καρπό θα κάμεις.
– Αδελφοί χωρίς αγάπη είναι δέντρα δίχως φύλλα.
– Χωρίς παπούτσια περπατάς, χωρίς παράδες όχι.
– Το τρεχάμενο νερό με τη φωθιά δε κάνει.
– Καλά ‘ναι σήμερο τ’ αυγό παρά ταχιά η όρθα.
– Ο λόγος βγαίνει από ‘να στόμα και μπαίνει σε χίλια αυτιά.
– Καλλιά πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι.
– Εάν δεν ωριμάσει το μήλο δεν μυρίζει.
– Ο λύκος έχει τ’ όνομα κι η αλεπού τη χάρη.
– Όποιος έχει το μαχαίρι τρώει το πεπόνι.
– Κάνε στραβά μάθια και κουφά αυτιά, το μη σε γνοιάζει, μη ρωτάς.
– Ο λόγος εις την ώρα ντου χίλια φλουριά αξίζει.
– Δεν τη μετράνε τη ζωή τα χρόνια που θα ζήσεις
αξία έχει πίσω σου σα φύγει τι θ’ αφήσεις.
– Όπως το νερό είναι ο εχθρός της φωτιάς, έτσι και το πολύ κρασί σβήνει το λογικό του ανθρώπου.
– Ο άνθρωπος όταν φύγει αφήνει τα ίχνη του παιδιά. Και ό,τι άλλο αν δεν αφήσει, τα ίχνη του είναι σαν να μην πέρασε από αυτόν τον κόσμο.
– Το αίμα νερό δε γίνεται κι ανέ γενεί δεν πίνεται.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.
Η ζωή του καθενούς
Ο κάθα εις σα γεννηθεί σε τουτηνέ την πλάση
έχει πολλά ν’ ασχοληθεί θέματα για να μάθει.
Μάνα που τον εγέννησε έμπαινε σ’ εκκλησία
έδωσε μια υπόσχεση για την ορθοδοξία.
Μιας και προπάππου, η Ελλάς είναι σωστά ταγμένη
θρησκεία που ζηλεύγουνε σ’ ούλη την οικουμένη.
Σύντομα ήρθ’ η βάφτιση, μπαίνουν στην εκκλησία
που σέβεται και εχτιμά ουλ’ η ορθοδοξία.
Εκειά παρουσιάζεται ευθύνη των γονέων
ανατροφή, μεγάλωμα των νιογεννήτων νέων.
Εδά μαθαίνει ο μιτσός που βρίσκεται και που ‘ναι
για να κατέει πια καλά πια βλαβερό και ποιο ‘ναι.
Σα μεγαλώσει κάθα εις πρέπει να το κατέει
παλιοί θυσιαστήκανε και ήτονε γενναίοι.
Πρόγονοι θυσιάστηκαν κι αφήκαν για καλό μας
χώρα παγκόσμια γνωστή για τα συνήθεια μας.
Ελπίζανε οι πρόγονοι πως δε θα διχαστούμε
να χάσουμε ότι βρήκαμε δε θα το ξαναβρούμε.
Τα χρόνια τσι μορφώσεως πολά νωρίς αρχίζουν
απ’ το δημοτικό σκολειό που κάμποσοι ελπίζουν.
Για την επιστημονική μόρφωση και πορεία
είν’ τα πανεπιστήμια και μπόλικα βιβλία.
Θαρρώ με ούλα τουτανά αυξάνει η ηλικία
και η ανάγκη για δουλειά μέσα στην κοινωνία.
Εδά πρέπει να ψάξουμε πράμα καλό να βρούμε·
ανε θέλουμε καλή δουλειά στη ζήση μας να δούμε.
Δουλειά που να ‘χει έσοδα για ούλη τη ζωή μας
και ναναι σταθερή καλή μέχρι τη σύνταξη μας.
Ο χρόνος που μας κυνηγά ποτές δεν περιμένει
ο Ύψιστος που κυβερνά ξέρει πόσος μας μένει.
Περνούμε ήσυχη ζωή μ’ αγάπη των παιδιών μας
που κάνουνε ότι μπορούν πάντα για το καλό μας.
Ετσά τελειώνει η ζωή απού περνούμε ούλοι
θαρρούμε όντε είμαστε νιοι πως ζούμε σε περβόλι.
“Μαδαρίτης”
Πρακτική συνταγή
Για όσους από βρογχικό άσμα ταλαιπωρούνται
υπάρχει μία συνταγή που οι παλιοί θυμούνται.
Άρρωστος που προβλήματα του ‘χε δημιουργήσει
και στην Αθήνα έμενε, έψαχνε να τα λύσει.
Γιατρός που επισκέφθηκε του ‘πε ν’ αλλάξει κλίμα
προτού να επιδεινωθεί κι έκαν’ αυτό το βήμα.
Χωρίς να το πολυσκεφθεί κατέβηκε στη Κρήτη
σε Σελινιώτικο χωριό στο πατρικό ντου σπίτι.
Και ένας γέρος χωρικός, τ’ υπόδειξ’ ένα τρόπο
να γίνει γρήγορα καλά, χωρίς να κάνει κόπο.
Στους κήπους βάζουν σε πρασιές, τα ραπανάκια όλοι
κι έβαζαν στις σαλάτες ή πούλαγαν στην πόλη.
Ψάξε και βρες τέτοιες πρασιές, με ραπανάκια ντόπια
σε κήπους των συγχωριανών, ξέρεις τα κατατόπια.
Ξερίζωσ’ ένα, πλύνε το κι ύστερα δάγκωσέ το
καν’ ότι σου ‘πα ακριβώς και μην ασκήσεις βέτο.
Περνώντας απ’ τον λάρυγγα, σε καίει και σε τσούζει
μ’ αυτό είναι το φάρμακο, ιδρώτας μη σε λούζει.
Αν τούτο θα συνεχιστεί, για κάποιες εβδομάδες
το άσμα ‘ξαφανίζεται, χωρίς σταλιά παράδες.
Εφάρμοσε τη συνταγή και βρήκε την υγειά ντου
και γλίτωσε οριστικά απ’ τα προβλήματά ντου.
Ντούρος εξαναγύρισε ύστερα στην Αθήνα
εις τη δουλειά την αρχική, σ’ ένα περίπου μήνα.
Στο χωριουδάκι Αγριλέ και σε παλιό Κασέλο
συνέβ’ αυτό το γεγονός που να τονίσω θέλω.
Σε πόνημα το διάβασα που έγραψε Ζεβόλη
με Νταουντάκη πατρικό κι είναι σωστό περβόλι.
Εις το βιβλίο ομιλεί για κοπελιά -φαμέγια-
που ‘γιν’ Αρχόντισσα χωρίς πτυχία και κολέγια.
