Γυναίκα μάνα της ζωής
Γυναίκα, μάνα της ζωής στα μήκη και στα πλάτη,
είσαι του κόσμου η ομορφιά, «της ζήσης το αλάτι…».
Γυναίκα, πλάσμα ιερό που σ’ έχουν αδικήσει
από της Εύας τον καιρό, αντί «θεοποιήσει».
Γυναίκα, «ηδονής πηγή», που σε λιθοβολούνε
αντί «αγία» να σε λέν’ και να σε προσκυνούνε.
Γυναίκα φιλειρηνική, είσαι όλο καλοσύνη,
δροσιά, αγάπη, άρωμα, ήθος και σωφροσύνη.
Γυναίκα, Άνθος της Εδέμ, τα πάντα ομορφαίνεις,
σύζυγος – μάνα κι αδελφή, σ’ όλα μας ξετρελαίνεις.
Γυναίκα, χάρμα οφθαλμών, του πόθου ξυπνητήρι
και της στοργής και της χαράς όμορφο πανηγύρι!
Γυναίκα, Δώρο του Θεού! με τα περίσσια κάλλη,
τίποτα δεν συγκρίνεται με τη γλυκιά σου αγκάλη!
Παύλος Πολυχρονάκης
Γυναίκα, λέξη ιερή
ΓΥΝΑΙΚΑ…
Τί βαριά λέξη…
Ιερή…
Το Ωραιότερο πλάσμα στη γη…
Πάθος, Ελεύθερη… Μοναδική…
Έρωτας, Δύναμη… Σχεδόν Θεϊκή…
Μητέρα, Φύση… η Ίδια η Γη…
Κι Είμαι Εγώ…
Είσαι Εσύ…
Το βλέπω άραγε;
Ή δεν μπορώ;
Μ’όλον το θόρυβο,
Το συρφετό…;
Εύκολη, μπούρκα, δούλα, κυρά…
Πόρνη, ξετσίπωτη, λίγο χαζή…
Γκόμενα, σύντροφος, νοικοκυρά…
Bullying, βιασμός, sex-symbol… πυρά…
Και τα λοιπά…
και τα λοιπά…
Όπως και να’χει…;
Σίγουρα λειψή…
Κατώτερη, αδύναμη, ποτέ αρκετή…
Σου φαίνονται γνώριμα μήπως αυτά;
Τα παίρνεις, άραγε, για αληθινά;
Και μήν τάχα μόνο
Τα λέει ο “εχθρός”;
Η’ μήπως – ύπουλα –
Τα λέει κι Αυτός…;
Ο σύντροφός σου…
Ο αφεντικός…
Ίσως κι ο φίλος σου ο “καρδιακός”…;
Κι εσύ σαστίζεις
Και τα θεωρείς
Πως Έτσι θα Είναι…
Ε, το λέει κι ο “Καθείς”…
Σήκω, ΓΥΝΑΙΚΑ,
Κοίτα Ψηλά…
Διώξε θορύβους και συρφετούς…
Άνοιξ’τα Μάτια σου,
Δες Καθαρά…
Ποια Είσαι Νιώσε
Αληθινά…
Κι άπαξ και Δεις
Και το Αισθανθείς…
Θα’χεις και Δίπλα σου
Μόνον Αυτούς…
Σύντροφο… Φίλους…
Αυθεντικούς…
Κοντά τους Πάντα…
Θα Είσαι Εσύ…
Και θα Σε Γιορτάζετε Κάθε στιγμή…
Για θα’σαι Ολάκερη,
Ποτέ λειψή…
Όμορφη… Ελεύθερη… Μοναδική…
Το Ιερότερο πλάσμα στη Γη…
Ana Maria Victoria
Ημέρα της Γυναίκας
Με Ρόδο ανοιξιάτικο
Κάθε γυναίκα μοιάζει.
Σε όποιο μέρος αν σταθεί
Ο τόπος ευωδιάζει.
Γυναίκα πλάσμα ομορφο
Ολόγιομο φεγγάρι.
Για χάρη της καρδιοκτυπα
Το κάθε παλικάρι.
Την πονηριά της αλεπούς
Έχει κάθε γυναίκα.
Και το δικό της γίνεται
Εννιά φορές στις δέκα.
Με ναζί και με τσαχπινια
Τον άνδρα προσεγγίζει.
Μ ένα γλυκό χαμόγελο
Αμέσως τον κερδίζει.
Οκτώ Μαρτίου σήμερα
Φίλοι μου θυμηθείτε.
Στο έτερον σαν ήμισυ
Χρόνια πολλά να πείτε.
Νεκταρία Θεοδωρογλάκη
Επικαιρη σάτιρα
Οκτώ του Μάρτη θέσπισαν, σα μέρα τση γυναίκας
και την καθιερώσανε, όλες σχεδόν οι χώρες,
από την πόλη του φωτός, μέχρι αυτή τση Μέκκας,
μα ορισμένες δείχνουνε και στάσεις αιμοβόρες.
Παρά την αναγνώριση του γυναικείου φύλλου,
απ΄οργανώσεις όπου Γης, λαούς και κυβερνήσεις,
οι εξαιρέσεις αφθονούν, απ’ τις ακτές του Νείλου,
μέχρι και χώρες ανθηρές, Ανατολής και Δύσης.
Όπως υπάρχουν και πολλά, στον τρίτο κόσμο κράτη,
που έχουν αντίθετες, κάθετα αντιλήψεις,
απ’ τον Αμαζόνιο, μέχρι και τον Ευφράτη
και εκτός χρόνου θα βρεθείς, τα χέρια σου αν νίψεις.
Σαν πράγμα την θεωρούν, σαν κτήμα π΄αγοράζουν
και τη μεταχειρίζονται, όπως αυτοί ποθούνε,
του βίου την πορεία της, ως θέλουνε χαράζουν,
όμως στην κοινωνία μας, σήμερα εν χωρούνε.
Οι εποχές αλλάξανε, τη σήμερον ημέρα
κι έχουνε δικαιώματα, περίσσια αποκτήσει,
μα στη Βουλή κι αν μπήκανε και πήρανε αέρα,
δεν θα μπορέσουνε ποτέ, ορθές να κάνουν… τσίσι.
Εννιαχωριανός
μέλος Λογοτεχνικής παρέας Χανίων
