Η μάσκα
Μια μάσκα εις τον ύπνο μου
με ξύπνησ’ ένα βράδυ
και είπε μου θα σου τα πώ
τα πάθη μου τροχάδι.
Είμαι μια μάσκα ταπεινή
‘πο ύφασμα ραμμένη
μια μάσκα υπερήφανη
μα καταφρονημένη.
Τώρ’ έγιν’ απαραίτητη
σ’ Ανατολή και Δύση
γιατί εμέ δεν μ’ έπιασε
η περασμένη κρίση.
Σε κάθε σπίτι μπαίνω ‘δα
με κέφι και μεράκι
και είμαι απαραίτητη
σε κάθε παρεάκι.
Η μάσκα πλέον έγινε
σε όλους μας συνήθεια
κι ας έχουμε… μεσάνυχτα
που κρύβετ’ η αλήθεια.
Ιδρώνουμε, φουσκώνουμε
κι όξω καπνός δεν βγαίνει
και η ελευθερία μας
περίπατο… πηγαίνει.
Κυβέρνηση με Χαρδαλιά
Κικίλια, Μητσοτάκη
σε λούκι μας εβάλανε
καυτό καλοκαιράκι.
Μάσκα φοράει ο γιατρός
μάσκα κι η νοσοκόμα
και μόνο οι ατίθασοι
δε φόρεσαν ακόμα.
Η μάνα λέει στο παιδί
τη μάσκα να φορέσεις
για να σε καμαρώνουνε
και σ’ όλους να αρέσεις.
Στο σούπερ μαρκετ να φοράς
τη μάσκα δίχως άλλο
γιατί θα σ’ εμποδίσουνε
και δεν θα πάρεις ζάλο.
Στη θάλασσα, στην εξοχή
κι ακόμη στην αυλή σου
να έχεις απαραίτητη
τη μάσκα στη στολή σου.
Το γέλιο εφυλακίστηκε
λιγόστε’ η μιλιά μας
κι απ’ την απελπισία μας
τραβούμε τα μαλλιά μας.
Μα ΄ναι καιρός ν’ αφήσουμε
πίσω τα περασμένα
όσα μας επιτράνανε
εσένα νε και ‘μενα
Ν’ αρχίσουμε απ’ την αρχή
ν’ αλλάξουμε σελίδα
και να ξαναύρει η ζωή
το γέλιο, την ελπίδα.
Γιατί τ’ ανθρώπου η ζωή
σφαίρα ‘ναι που γυρίζει
και η ζωή χαρίζεται
σε κείνον που ελπίζει.
Δημήτρης Δασκαλάκης
__________________
Τα Χανιώτικα τα Νέα
Τα Χανιώτικα τα Νέα είναι εφημερίδα Πρώτη
χτισμένη σε γερά θεμέλια είναι δίπλα στο Χανιώτη!
Όλη η ζωή του τόπου, είναι στην εφημερίδα
και τα νέα από τον κόσμο έρχονται σαν πλημυρίδα..
Καπεταναίοι είναι στη πλώρη και οδηγούνε το καράβι
και πηγαίνει πρίμα πρίμα δεν το δέρνουνε οι κάβοι.
Νέα και πολιτισμός ιστορία αθλητισμός,
τα κοινωνικά του τόπου και τα πάντα επιτόπου..
Συνεργασίες Άριστες, ισχυρές ανταποκρίσεις,
το νερό τρέχει στη βρύση το μυαλό μας να ποτίσει!
Είναι εγκυκλοπαίδεια μεγάλη τα Χανιώτικα τα Νέα
χαίρεσαι να τη διαβάζεις να μαθαίνεις τα χαμπέρια..
Είχαν όραμα μεγάλο, όσοι την δημιουργήσαν,
με μεράκι και αγάπη το ακατόρθωτο ποιήσαν!
Συνεχίζεται ο αγώνας με τους νέους στις επάλξεις
κόσμημα η εφημερίδα ανεβαίνει τάξεις, τάξεις…
Να παινέσω κάθε φύλλο, καθεμιά της τη σελίδα
είναι θησαυρός μεγάλος θα το γράψει η ιστορία!
Να παινέσω ένα-ένα τους εργάτες που συμβάλουν
ένα τέτοιο μεγαλείο στους Χανιώτες να προβάλλουν!
Και η φήμη πάει βόλτα μέχρι Γής την άλλη άκρη
και οι Χανιώτες λαχταρούνε εις τον κόσμο απ´άκρη ως άκρη..
Όταν πήγαινα σχολείο γνώριζα την εφημερίδα
και έβλεπα να την διαβάζουν να χαίρονται στα καφενεία…
Γνώριζα τον κ.Γιάννη Γαρεδάκη τον αγώνα του εκτιμούσα,
για να πάω να παίξω μπάλα απ´ το σπίτι του παιρνούσα.
Τόφερε ο καιρός και ο χρόνος να με φιλοξενεί
«η όμορφη εφημερίδα»
ένα «ευχαριστώ» Μεγάλο που συμβάλω στην ελπίδα..
Νάχει χρόνια και να ζήσει πάνω από Χιλιετηρίδα…
Φωτίζει η εφημερίδα την θεατή και αθέατη πλευρά της πόλης,
και είναι σύντροφος μεγάλος της καθημερνής και σκόλης!
——
Το πρωινό το καφεδάκι ζητάει την εφημερίδα,
«Καλημέρα» σου φωνάζει στην Υγειά σου και Χαρά σου
με του Ήλιου την πρώτη αχτίδα ανατέλλει και η ελπίδα!
————
ΕΥΓΕ και Τιμή στούς Οραματιστές Ιδιοκτήτες, Συνεργάτες
Εργάτες αυτής της Έγκριτης Ωραίας Χανιώτικης εφημερίδας
Τιμά τα Χανιά μας την Δημοσιογραφία τον Πολιτισμό…ΧΑΙΡΕ
Μιχάλης Παπαδερός
______________________
Χριστιανοί – Πατριώτες
Ενας καλός Χριστιανός είναι και πατριώτης
νωρίς εβαφτηστίκανε πρώτα χρόνια νεότης.
Θεός ένας μας έμπεψε στης γης να κατοικούμε
πατρίδα να προσέχουμε Αυτόν να προσκυνούμε.
Μιας και ο κόσμος τουτοσές ετσά είναι πλασμένος
θα πρέπει κάθα εις επά νάναι ευτυχισμένος.
Αθρώποι όντεν ήρθανε, γεννήκανε ομάδες
πατρίδες ονομάσανε όρη, νησιά, ισιάδες.
Τα κράτη απού γεννήκανε τα λέγανε πατρίδες
μερκά καλό καιρό χουνε και άλλα καταιγίδες.
Θρησκείες κάμανε πολλές καθένας τη δικιά ντου
πιστεύανε ένα Θεό καθ’ εις και τα παιδιά ντου.
Ούλοι ετούτηνε τη γη μάθαν και προστατεύουν
για ν’αναι πάντα δυνατή αυτό μόνο γυρεύουν.
Μ’ αγώνες και με βάσανα, γίνηκ’ Ελλάς πατρίδα
με δυνατούς πολεμιστές αλλού ποθές δεν είδα.
Απού ξαρχής τα τέκνα ίδη εις το Χριστό ταγμένα
περάσανε πολλές σκλαβιές μα ήταν ενωμένα.
Σημαία έχουν με σταυρό, παλεύουν για πατρίδα
απόχτησαν τη Λευτεριά, έχουν σ’ αυτή ελπίδα.
Οι εκλησίες που βρίσκουνται επά σ’ ούλη τη χώρα
δείχνουν την πίστη στο Θεό σ’ αυτές είναι τα δώρα.
Κατά καιρούς θελήσανε πάλι να μας σκλαβώσουν
μα τα δικά μας σύνορα αντέχουν δεν θα σπάσουν.
Οι άντρες τσι πατρίδας μας πάντοτε πολεμούνε
όπου κι αν τσοι καλέσανε παλεύουν και νικούνε.
Μαδαρίτης
________________________
Απραγματοποίητες εκδρομές
“Όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα”
είχε πει, στην ακμή της νιότης του,
ο -και σπουδαίος ποιητής- Διονύσης Σαββόπουλος,
ενώ, αργότερα, επιφανής πολιτικός
επινόησε τον όρο “απέραντο φρενοκομείο”.
Ποιον άραγε χαρακτηρισμό
θα επέλεγαν
εκείνοι, οι ίδιοι, σήμερα?
Ίσως
δεν υπάρχει κατάλληλος χαρακτηρισμός
για μια μικρή χώρα
που απλά συνιστά, όσο παράδοξα,
την εν τόπω έκφραση,
στο δεδομένο χρόνο,
σχεδιασμών που αφορούν
στη Μοίρα της σύνολης Οικουμένης.
Σήμερα
-και πάντοτε σύμφωνα με την παγκόσμια τάση
της εθελούσιας καθήλωσης-
αναφαίνεται η αχανής επικράτηση του γυλιού
όχι για λόγους εκδρομικού χαρακτήρα
αλλά για να παραμένουν ελεύθερα τα χέρια
και πάλι, όχι για να απωθήσουν
τα δασώδη πλέγματα
των οριζόντων του Μέλλοντος
αλλά για να κρατήσουν,
με ευλαβική προσοχή,
κάποιο “έξυπνο” κινητό
και να περιδιαβούν τις σελίδες
μιας αμφίσημης πληροφόρησης.
Καθώς ο καιρός σκορπά τα κίτρινα φύλλα
καθώς τα δέντρα αρρωσταίνουν από μοναξιά
καθώς τα μονοπάτια καρτερούν ήχο βημάτων
ίσως, κάποια στιγμή…
Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη
__________________
Η μούσα και το φθινόπωρο
Ακούσματα φθινοπωρινά μέσα στο δωμάτιο.
Ποιητής χωρίς όνομα και ταυτότητα ποιητής του κλειστού χώρου και της μονώσεως.
Βηματίζω πάνω στο τσιμέντο τώρα λιγότερο.
Η μούσα μου στέκεται και με περιμένει, κάθε Σάββατο,να την κοιτάξω και να με κοιτάξει.
Όμορφο πρόσωπο, χρυσαφένια μαλλιά, πόδια νεαρής γυναίκας,ψυχή διψώσα για τον αγαπημένο.
Ξέρω ότι μια ακόμα ευκαιρία θα χαθεί κι όμως ελπίζω,στην ανατροπή των γεγονότων.
Κρυοπαγήματα πλανιώνται στον αέρα,όπου έχει ξεκινήσει ήδη ο χειμώνας.
Αν μπορούσα να μεταμορφωθώ και να γίνω πάπλωμα,θα τη ζέσταινα με το στέρνο και τα μαλλιά μου.
Αν ήμουν έφηβος,θα χαλούσα τον κόσμο για να μου πει τ’ όνομά της.
Τώρα,αναμονή.
Η ζωή με περιμένει κι η τόλμη μού ψιθυρίζει
λόγια ερωτικά.
