Πάντα διαφεύγει ο καιρός
Πάντα διαφεύγει ο καιρός για μακρινά ταξίδια
για βήματα ανεκπλήρωτα σε τόπους ανεξιχνίαστους
σε μακρινές στέπες και ερήμους
με αντικατοπτρισμούς ονείρων και ιδεών
σε παγετώνες
σε καταρράκτες που μηδενίζουν την απόσταση με ορμή
εκεί όπου θεριεύουν οι κισσοί
κι αντιλαλεί η χαώδης φωνή των υδάτων.
Όλο και πιο πολύ εγκλωβίζεσαι
μέσα στο λαβύρινθο της παραίτησης
όλο και λησμονείς το δρόμο προς την αποβάθρα
όπου η βάρκα περιμένει ανέλπιδα.
Η σκέψη σου,καθηλωμένη
σε αδιέξοδες, λιθόκτιστες σπείρες,
αγωνιά μονάχα
για τον επαπειλούμενη επίθεση του Μινώταυρου
που ακούγεται να φρουμάζει μανιασμένα
δίχως ποτέ να κάνει την εμφάνισή του.
Μένεις μακριά απ’ τον ψίθυρο του χρόνου
Και όταν έρθει η Μεγάλη Νύχτα
“Νύχτα ήταν πάντα”, θα λες.
Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη
Χριστούγεννα στο Χωριό
Σκέπασε όλο το χωριό και την παλιά εκκλησία
το χιόνι από τ’ απόβραδο κι όταν ήρθε η αυγή
βρήκε όλους τους χωριανούς ν’ ακούν τη λειτουργία
από τα χείλη του παπά μ’ ανάλαφρη ψυχή.
Χριστούγεννα, γιορτή χαράς, ευχές μοιράζουν όλοι,
γιόμισε κόσμο το μικρό κι απόμερο χωριό,
σε κάθε σπίτι μοιάζει η αυλή μ’ ολάνθιστο περβόλι,
αναγαλλιούν παππούς, γιαγιά που είδαν τον εγγονό.
Όμως μια μάνα σε μια αυλή καθόταν ξεχασμένη,
κάτι έλεγαν τα χείλη της και με ματιά θολή,
ολόγυρά της κοίταζε με πόνο δακρυσμένη,
στέναζε και τα δάκρυα της πικρά ήταν σαν χολή.
Ήταν η μάνα που μακριά μίσεψε το παιδί της,
πέρασαν χρόνια, γέρασε, κι ακόμα να φανεί,
παρακαλούσε το Θεό κι έλεε στην προσευχή της
«άλλη μάνα την πίκρα μου μην νιώσει στην ψυχή».
Τη δέησή της άκουσαν σκύβοντας οι αγγέλοι
τα πονεμένα λόγια της στον Πλάστη να τα πάνε,
κι ένα κρυφό χαμόγελο δειλά-δειλά ανατέλλει
την ώρα που άκουγε γλυκά οι καμπάνες να χτυπάνε.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
Χριστούγεννα Ειρήνης.
Άστρο την γη εφώτησε,
σ’ όλη την οικουμένη,
δόξα εν υψίστης αντηχεί,
Ειρήνη για να φέρει.
Ο Ιησούς έφθασε,
Ειρήνη υμίν αγγέλει,
οι ουρανοί αγάλλονται,
η εκκλησία ψέλνει.
Καμπάνες των Χριστουγέννων,
χαρμόσυνα ηχούνε,
ευχές παντού ακούγονται,
οι εκκλησίες καλούνε.
Εκ της Περσίας ήρθανε,
τρεις μάγοι από πέρα,
χρυσό και σμύρνα φέρανε,
σ’ειρήνης τον πατέρα.
Χρόνια πολλά σ’όλους μας,
αγάπη ν’ευχηθούμε,
σ’ευτυχία εν Ειρήνη,
πάντοτε για να ζούμε.
Χαρούμενες με υγεία γιορτές σε όλους.
Ανάβυσσος 20.12.2021
Θεόδωρος Δ.Ηλιάκης
Νομικός Σύμβουλος του Κράτους επί τιμή. Μέλος της Ένωσης
Πνευματικών Δημιουργών Ν.Χανίων.
Ετσιδά πρέπει νάμαστε
Επά στον κόσμο τουτονέ είμαστε γεννημένοι
η αθρωπιά κι η λεβεδιά σ’ ούλους είναι δοσμένη.
Απού ξαρχής μαθαίνουμε δεν πρέπει να ξεχνούμε
ούλα που είναι στο ντουνιά μην τα περιφρονούμε.
Ούλα Θεός τα χάρισε Εκεινοσάς τα σκέπει
καθόρισε τον άθρωπο άρχοντα να τα βλέπει.
Τόσοι καιροί περάσανε καλά πηγαίνουν ούλα
εφτάξαμε μιαν εποχή τα ρίξαμε στη λούμπα.
Καθένας μας όπου βρεθεί θαρρεί πως είναι μόνος
δε νιώθει πως του ακλουθά ο δαίμονας και πόνος.
Ο κάθα εις που θα βρεθεί σε τούτο τον πλανήτη
πρέπει να βρει κάποια δουλειά πράμα να μην του λείπει.
Μόνο ετσά θάναι καλά βρίστει ξανά ησυχία
με οικογένεια παιδιά κι επίγεια ευτυχία.
Καιρούς απού εφτάξαμε “κελεπούρι” κοινωνία
ξανοίγει γεις τον άλλονε με ύποπτη μανία.
Ούλος ο κόσμος σήμερο άλλον εχθρό δεν έχει
μόνο τον κορωνοϊό και πρέπει να προσέχει.
Εδά ο κάθα άθρωπος που τη ζωή ‘χει βάρος
να ρίχνει μόνο μια μαθιά για ν’ αποχτήσει θάρρος.
Θάρρος για τούτη τη ζωή που δεν υπάρχει άλλη
πούναι τρανή πεντάμορφη μια φύση, μια αγκάλη.
Ετούτη ο Πανάγαθος σ’ εμάς έχει χαρίσει
κανένας ψεύτης δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.
Μαδαρίτης
Οι γιορτινές ημέρες
Φώτα παντού, γύρω – τριγύρω·
Χριστούγεννα στην πόλη.
Παιδιά τρέχουν και φωνάζουν
στους δρόμους, φοιτητές
περιμένουν στην ουρά
για Πανεπιστημιακά συγγράμματα.
Γιορτάζει και η «Στοά του Βιβλίου»
λίγο αλλαγμένη τώρα, πια.
Μέσα στο πλήθος, στο περιθώριο της ζωής
οι μοναχικοί γυπαετοί ψάχνουν για ταίρι
και για την αλήθεια.
Γιορτινά ντύνονται τα καταστήματα·
οι ευχές δίνουν και παίρνουν.
Ο έρωτας κάνει διακοπές σε κάποιο νησί
του Ειρηνικού κι ο θάνατος εξοβελίζεται απογοητευμένος.
Ζούμε ευτυχισμένες στιγμές, ενώ η ευτυχία
μας ξεγλιστράει.
Περιμένουμε μ’ ελπίδες και προσδοκίες τον καινούριο χρόνο.
Τώρα, νιώθουμε ωριμότεροι, σάμπως ο Χριστός
να γεννήθηκε στις καρδιές μας.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Στη Μανιουδάκη Βαγγελιώ
Η Μανιουδάκη Βαγγελιώ που ‘φυγε τσι προάλλες
ήταν «Αρχόντισσα» σωστή, από τσι πιο μεγάλες.
Μια γερακίνα πέταξε απ’ τα Λευκά τα Όρη
που κράτα την παράδοση τση Κρήτης όσο ‘μπόρει.
Έδωσε δείγματα γραφής, μελετημέν’ ανθρώπου
ιστορικός ερευνητής ήταν αυτού του τόπου.
Από τσι Κάμπους Κεραμιών κι από μεγάλο τζάκι
έλκυε την καταγωγή, γένος Νικολακάκη.
Από παιδί αφουγκράζονταν, γερόντων ιστορίες
και τύπωνε εις το μυαλό, αλλοτινές πορείες.
Ύστερα μεγαλώνοντας επέρασ’ απ’ το νου τση
να γράψ’ όσα στον καφενέ άκουγε του κυρού τση.
Γνώμες επήρε ειδικών, Μουσεία επεσκέφθη
εγγόνια βοηθήσανε κι υπέρβασ’ επετεύχθη.
«Οι Εραστές τση Λευτεριάς» τόμος πολύ μεγάλος
είν’ άθλος που δεν πέτυχε, ίσως κανένας άλλος.
Μέσα σ’ αυτόν υπάρχουνε συμβάντα, γεγονότα
από τα χρόνια τα παλιά, ως των Ναζί τη μπότα.
Όπως ο άθλος Καμπιανού, Γέρο Ξηρά Μιχάλη
που Γερμανούς ταπείνωσε, έχοντας μια σκανδάλη.
Έφυγε μια γερόντισσα πραγματική Κυρία
που σ’ ένα τόμο τύπωσε δική μας ιστορία.
Και θ’ απομείνει αθάνατη, μαζί με τόσους άλλους
που γέννησ’ η πατρίδα μας παράδοσης δασκάλους.
Περαστικοί ‘μαστ’ όλοι μας, θέση θα πάρουν άλλοι
όμως στο διάβα ντου καθείς έχει σφραγίδα βάλει.
Αιώνια η μνήμη σου Αρχόντισσα, κυρία
το πέρασμα σ’ απ’ τη ζωή, άφησε ιστορία.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
