Όταν κοιτάζω τα βουνά !
Όταν κοιτάζω τα βουνά που λέγονται Μαδάρες !
νοιώθω ένα δέος και υμνώ Απέραντές τους χάρες!
Τα λένε «Απάτητα βουνά» που κατοικούν τ´αγρίμια
και από αέρος οι αετοί φυλάνε Θερμοπύλας….
Ο Φάραγγας της Σαμαριάς είναι Θεοσταλμένος,
Μέγας είσαι Κύριε, τόπος ευλογημένος
Πολλές πανύψηλες κορφές στολίζουν τις μαδάρες
καθεμιά ξεχωριστή, ξεχωριστές οι χάρες !
Η θάλασσα και το βουνό εδώ είναι μονιασμένα
οι γλάροι και οι αετοί πουλιά ‘ναι, αδελφωμένα..
Το μπλέ βαθύ της θάλασσας και τα βουνά κομμένα,
φιλιούνται και λικνίζονται σαν νάναι ερωτευμένα!
Εδώ ο χρόνος σταματά, δεν λέει να προχωρήσει,
τα αρχέγονα σημάδια του, Θεός έχει αφήσει!
Ο ήλιος χαμογελαστός βγαίνει απ´τις μαδάρες
και σημαδεύει τις καρδιές, πευκών τις κουκουνάρες..
Αυτά τα «Απάτητα βουνά» μην προσπαθείς να αλλάξεις
μάταιος είναι ο κόπος σου αν πας να τα πειράξεις..
Πρέπει να στέκονται ψηλά στου χρόνου την πορεία,
να λύνουνε στις γενεές την όποια απορία!
Εδώ βουνά και θάλασσες είναι αγαπημένα,
άστρα, φεγγάρια κολυμπούν στο κύμα αδελφωμένα..
Σε όποια κορφή και αν ανεβείς κυριαρχεί το δέος
εδώ ο χρόνος σταματά, του αρέσει αραγμένος..
Σε αυτό το ιερό βουνό και οι πέτρες χαιρετούνε,
αγρίμια βάλετε ρακί οι ξένοι μας να πιούνε,
να πιούνε να χορέψουνε συρτό και πεντοζάλη
του χρόνου να ξεφύγουνε, θυμό και παραζάλη !!……
Όταν κοιτάζω τα βουνά που λέγονται μαδάρες
οι πόρτες του Παράδεισου ανοίγουνε και οι μπάρες…
Μιχάλης Παπαδερός
Λιβαδιανομαδαρίτης
Στον νεογέννητο Κωνσταντίνο
Ἀπ’ τὸ γλυκό σου πρόσωπο, πρώτη φορὰ ἰδωμένο
–πίδακα ἀστείρευτε ζωῆς, χαρᾶς βλαστάρι, κρίνε–
τῆς καθαρῆς ἁγνότητας τὸ φῶς μεταλαβαίνω
τὴν ἅγια τούτηνα στιγμή, μικρέ μου Κωνσταντῖνε.
Καὶ τώρα στὴν ἀνάσα σου ἡ ἀκοὴ στυλώνει
καὶ νιώθω πὼς δὲν εἶν’ μακριὰ ἡ θεία ἐκείνη ὥρα
ποὺ ἡ μεστωμένη νιότη σου τὰ στήθη θὰ σηκώνῃ
πρὸς τὴ βοή, τὴν ἀστραπὴ καὶ τὴν κακιὰ τὴν μπόρα!
ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ
Παιδί μου σὲ ξανοίγω πιὰ καὶ εἶσαι πιὸ ὡραία
ἀπ’ ὅσα ἀνιστορούσανε ζωγράφοι ἀλλοτινοί·
ἀκίνητη κι ἀτάραχη νὰ μοῦ κρατᾷς παρέα,
μὰ νὰ ῥιζώνῃ μέσα μου τοῦ πόνου ἡ φωνή . . . .
Παιδί μου σὲ ξανοίγω πιὰ μὲς στὶς κορνίζες μόνο,
γιατ’ εἶν’ καιρὸς ποὺ ἄγγελοι στὸ πλάι σου πετᾶνε·
νὰ σὲ προσέχουν ζήτησα μὰ μοῦ ’πανε μὲ πόνο
πὼς τ’ οὐρανοῦ οἱ ἄγγελοι, ἀγγέλους δὲν φυλᾶνε!
Κωνσταντίνος Βελίνης
Πρόσκληση σε εκείνον
Όλα είναι άσχημα χωρίς εκείνον,
η θάλασσα, ο ήλιος και το φως.
Όλα είναι άσχημα χωρίς εκείνον,
τα δένδρα, τα άνθη, ο καιρός.
Όλα είναι άνοστα χωρίς εκείνον,
τα αχλάδια και τα μήλα, το νερό.
Όλα σκοτεινά χωρίς εκείνον,
η φύση, όλη η γη και ο ουρανός.
Όλα είναι νεκρά χωρίς εκείνον,
τα δένδρα, τα ζώα και αυτή η ζωή.
Όλα τα ομορφαίνει μόνο εκείνος,
την θάλασσα, τον ήλιο και το φως.
Όλα τα ομορφαίνει μόνο εκείνος,
τα δένδρα, τα άνθη, τον καιρό.
Όλα εύγεστα μόνο με εκείνον,
τα χόρτα, τα φρούτα και το νερό.
Όλα φωτεινά μόνο με εκείνον,
η φύση, όλη η γη και ο ουρανός.
Όλα ζωντανά μόνο με εκείνον,
τα δένδρα και τα ζώα και η ζωή.
Μόνο με εκείνον,
όλα τα άσχημα γίνονται ωραία.
Μόνο με εκείνον,
τα ασθενή, γίνονται υγιή.
Μόνο με εκείνον,
ακόμα και τα νεκρά παίρνουν ζωή.
Γι αυτό όποιος την χάσει την ζωή,
με εκείνον θα την κερδίσει,
και όποιος θέλει να την ζήσει,
χωρίς εκείνον θα την χάσει.
Ο θάνατος με εκείνον είναι γλυκύς.
Ποιος είναι άραγε εκείνος,
για να μπορέσω να τον βρω;
Ποιος είναι άραγε εκείνος,
να είμαι μαζί του παντοτινά;
Να βλέπω γύρω μου παντού
την ομορφιά του.
Να έχω και να βλέπω
παντού το φως του;
Να έχω και να βλέπω
την ζωή παντοτινά;
Είναι ο Δημιουργός μας,
είναι ο πλάστης μας,
είναι ο Χριστός,
που μας αγαπά πολύ,
που ανέβηκε στο σταυρό.
Είναι Αυτός που αναστήθηκε,
και ζει παντοτινά.
Είναι Αυτός που μας καλεί,
να ζήσουμε και εμείς κοντά Του,
να βλέπουμε την ουράνια
Του ομορφιά,
να ζούμε και εμείς με την ζωή Του.
Τώρα είναι καιρός,
σε μετάνοια μας καλεί,
να στρέψουμε το βλέμμα μας
σε Εκείνον,
μακριά από τα άσχημα, τα άνοστα
τα σκοτεινά και τα νεκρά,
στα όμορφα, στα εύγεστα,
στα φωτεινά, στα ζωντανά.
Είναι η πρόσκληση δική σου,
σε προσκαλεί με αγάπη,
έλα στο Φως.
Είναι η πρόσκληση δική σου,
Έλα, η χαμένη σου χαρά είναι εδώ,
και ότι πολύτιμο έχεις χάσει,
εδώ θα ξαναβρείς.
Μην χάνεις πια άσκοπα
τον καιρό σου να βρεις,
αυτό που εσύ ζητάς, αλλού.
Δεν θα το βρεις, και φεύγει ο καιρός.
Τώρα, η στιγμή αυτή είναι δική σου,
να βρεις τα πάντα γνωρίζοντας Αυτόν.
