Το κελεπούρι
Σε φημισμένη τω Χανιώ, μεγάλη παραλία,
βρέθηκα χθες τ’ απόγεμα, που ‘γινε συναυλία.
Εκείνη π’ Αγ’ Απόστολοι είναι το όνομα της,
που τ’ Αρμυρίκια σου γελούν και σε δροσίζ’ ο μπάτης.
Εις τα καλά καθούμενα, ρίμας αρχίζω μάχη,
γιατί μου δώσαν έμπνευση, τση θάλασσας οι βράχοι.
Τα αφρισμένα κύματα, χτυπούσανε επάνω,
σε φθινοπωρινούς ρυθμούς, που το σταυρό μου κάνω.
Πανέμορφη περιοχή, στσι πόλης μας το πλάι
που πρέπει οπωσδήποτε, να κάνουμε κολάι.
Να αξιοποιήσουμε, το κελεπούρι τούτο,
που βρίσκεται στον τόπο μας, τ’ εξωτικό το φρούτο.
Ο Δήμος κάνει όνειρα, σε πρόγραμμα τη βάνει,
π’ εφόσον υλοποιηθεί, θα πιάσουμε… ταβάνι.
Γιατί αν πράξη γίνουνε, ένας μπαξές θ’ ανθίσει,
δίπλα στην πόλη των Χανιώ και θα καρποφορήσει.
Πάνω σε ύψωμα Ναός, Αγίων Αποστόλων,
που ξεξυπνά αισθήματα Χριστιανών αδόλων.
Ο πάπα- Παύλος λειτουργεί και μέρες μα και βράδια
και όσοι προσέρχονται θωρούν, τση πίστης τα σημάδια.
Εις τον Θεό προσεύχονται και εις την Παναγία,
να φύγ’ ο κορωνοϊός και να ‘χουμε υγεία.
Για να ξαναγυρίσουμς, εις του Ναούς μας όλοι,
άντρες, γυναίκες και παιδιά, σε ύπαιθρο και πόλη.
Εννιαχωριανός
Η Ενσυναίσθηση
Η καρδιά στενάζει και συστενάζει, για τα χρόνια
που πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Ακουμπάω την ψυχή μου κι εκείνη είναι παγωμένη.
Ανακούφιση και ζεστασιά θα δώσουν τα αφεψιματάκι
ο καλός ο λόγος.
Συντρίβεται στα όρη τα υψηλά ο εγωκεντρισμός
κι η αγάπη φοράει το ένδυμα της ταπεινώσεως
για να περάσει απαρατήρητη.
Πτώσεις που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στον θυμός
χαρακτήρες που αλληλοσυγκρούονται και προκαλούν
εγκάρσια κύματα, παθών ψεκτών.
Το φως λάμπει και αναλύει τον ψυχισμό μας,
στα σκοτεινά του χρώματα.
Με αυτοκριτική και το λυσάρι των ασκήσεων,
η ενσυναίσθηση προκαλεί ημικρανίες, φόβους και
κρυφούς διαλογισμούς.
Ο Χειμώνας είναι ‘δω δυό τσιγάρα δρόμος και
φθάνουμε στο καταφύγιο.
Χανιά,30/1/22
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Χούλιγκαν
Όπως ο κορωνοϊός δεν ήρθε για καλό μας
έτσι ήρθανε κι οι χούλιγκανς εις το αθλητισμό μας.
Λένε πως στον αθλητισμό είναι φανατισμένοι
τη θέση του αθλητισμού την έχουν λερωμένη.
Διώχνουν από τα γήπεδα πραγματικούς φιλάθλους
εκείνοι στον αθλητισμό, εχθροί είναι κατά βάθους.
Ο φίλος επιζήμιος εχθρός αποκαλείται
σε χούλιγκανς μ’ αθλητισμό, αυτό παρατηρείται.
Ένας υπάρχει ο εχθρός διά τα γήπεδα μας
και είναι ο εχθρός αυτός τα χουλιγκόπαιδα μας
είναι κακές και βλαφτικές, οπαδικές ομάδες
θα άξιζε να λείπανε αυτοί οι χουλιγκάδες.
Θα πρέπει ο αθλητισμός να δρα πολιτισμένα
τον βλάφτουνε κάτι παιδιά τρελοφανατισμένα.
Είναι και ο αθλητισμός, πολιτισμού κομμάτι
με βαρβαράδα οι χούλιγκανς είναι ζημιές γεμάτοι.
Πρώτη φορά αθλητισμός φύτρωσε στην Ελλάδα
τον δηλητηριάζουνε κάποιοι με βαρβαράδα.
Άδικα και παράδικα εφάγανε τον Άλκη
έφαγαν κανιβαλικά ένα καλό παιδάκι.
Πρώτου μεγέθους έγκλημα, κακούργημα μεγάλο
να δικαστούνε ανάλογα πρέπει το δίχως άλλο.
Ένα “κατόρθωμα” ‘καμε οπαδοσυμμορία
πάρα πολύ αρνητικά θα γράψει η ιστορία.
Πάντοτε ο αθλητισμός θέλει πολιτισμένους
αυτός δε θέλει χούλιγκανς οπαδοποιημένους.
Ήτανε ο πολιτισμός πάντα πολιτισμένος
σήμερο από χούλιγκανς βρίσκεται μολυσμένος.
Κανάκης Ι. Γερωνυμάκης
Οι Κουδούνες
Είναι μπελάς η μάσκα μας
μπροστά μας δε θωρούμε,
γι’ αυτό θα πρέπει στο λαιμό
ΚΟΥΔΟΥΝΕΣ να φορούμε.
… Θα περπατάς λεβέντηκα
χωρίς να σ’ ενοχλούνε,
γιατί τα κουδουνίσματα
από μακριά θ’ ακούνε.
Πολλοί θα μας χειροκροτούν
και με χαρά μεγάλη,
γιατί θα τους θυμίζουμε
της Πάτρας ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ!!!
Γιώργος Λεάνδρου Κοκολογιάννης
****
Προδοσία
Παρακαλώ και δέομαι,
κανένα μη προδώσω.
Και του Ιούδα το φιλί
ποτέ να μην το δώσω.
Να μη μ’ αφήσει ο θεός
άνθρωπο να προδώσω
τέτοιο κακό συναίσθημα
ποτέ μου να μη νιώσω.
Σαν σε προδώσουν μια και δυο
το θάρρος σου το χάνεις
και μένεις μόνος στη ζωή
φίλους δεν ξανακάνεις.
Όποιος προδίδει φίλο του
εχθρό ή συγγενή του,
οι Ερινύες θα κεντούν
για πάντα την ψυχή του.
Την προδοσία αγάπησαν πολλοί,
μα τον προδότη όχι,
σημάδι εις το μέτωπο
ως που να ζει θα το ‘χει.
Όταν θα βάλεις εις το νου
άνθρωπο να προδώσεις
σκέψου πως θα ‘ρθει η στιγμή
ψυχή να παραδώσεις.
Ιφιγένεια Μπομπολάκη- Βουρδουμπά
****
Έτσα ‘ναι η αθρωπιά
Επά στη γη απούμαστε σε τούτο τον πλανήτη
άρχοντες που γενήκανε πρέπει να είναι ντρέτοι.
Υπάρχουν από κεινουσάς μερκοί που ξεχωρίζουν
θέλουνε να διατάσουνε δίχως να τσί ζορίζουν.
Μερκοί τρανοί ετσά ‘ναι δα απού τσι νιους αρχόντους
θέλουν λαούς να προσκυνούν ποτές μη χάνουν πόντους.
Μαθαίνουν λίγη αθρωπιά από καμπόσους άλλους
δεν τώνε καίγεται καρφί ανέ σκοτώσουν τσ’ άλλους.
Δε νοιάζουνται για τσι λαούς που χρόνια κυβερνούνε
για τη ζωή που κάνουνε ποθαίνουνε γή ζιούνε.
Μόνο όντε τσι χάσουνε συνέρχουνται λιγάκι
και ψάχνουνε να βρουν γιατριά πριν πιούνε το φαρμάκι.
Καιρός να μαζωχτούμε μπλιό καθ’ εις να καταλάβει
πόσα χρωστεί ο γείς τ’ αλλού να δώσει γή να πάρει.
Για τούτο ούλοι οι λαοί καλιά υποστηρίζουν
εκείνουσας που αγαπούν και λευτεριά γνωρίζουν.
Λυπούνται όντε βλέπουνε να κλαίνε να φωνάζουν
αφήστε μας να ζήσουμε λένε κι αναστενάζουν.
Η κάθε λεύτερη βουλή πάντα αποφασίζει
με μια φωνή στηρίζουνε λαό που δε λυγίζει.
Κάθε λαός που αγαπά Χριστό δημοκρατία
θωρεί καλό και προκοπή στην κάθε ευκαιρία.
«Μαδαρίτης»
Εσπερινός
Το σούρουπο χειμωνικό,
και κλείνει σαν παλάμη
η μέρα σε χαιρετισμό
με όλα να προκάμει,
τα πλάσματα σ’ εσπερινό,
και με της φύσης τα στοιχειά,
στον Κύριο Ιησού Χριστό
με τα ιμάτια λευκά…
Σε πάμφωτο ασημωτό
εικόνισμα μες στη νυχτιά,
αγίας δόξης Φως ιλαρό
στα δέντρα σαν κουρνιάζουν τα πουλιά.
Τω Βασιλεί ημών Θεώ,
η στερνή ακτίνα λάμπει,
σε αίνο, και νέφη κι ουρανός
συσκότιση και θάμπη!…
Και το ροδένιο δειλινό
της ζήσης μας που ψάχνει να βρει
το Φως, Χειμώνα μας ζεστό,
ήχο καμπάνας να σημάνει!
Για να σημάνει σε ουρανό,
τόσα η ζωή μα χάνει!
Και σύναξε σ’ εσπερινό,
θυμίαμα, ευχή, λιβάνι…
Οι προσευχές στο θυμιατό,
λιβάνι ενώπιον Του,
κι απ’ την Εικόνα του σκυφτός
εμπρός στον άνθρωπο του…
Απ’ τα ουράνια φωτεινό
φαίνει το Πρόσωπο Του
μες στης ζωής το νυκτοπό
τοπίο πούχει μπρος του.
Στη χειμωνιά μας ζεστασιά
οι ακτίνες του Προσώπου,
στις εποχές μας κυκλικά
ο Ήλιος κάθε τόπου…
Στο σούρουπο εσπερινό
πάντοτε θα σημάνει
και την αυγή Όρθρο τερπνό
την Κυριακή θα βάνει.
Στων ημερών μας των ισχνών
τα πλούτη Του σκορπίζει,
κι η Βασιλεία Ουρανών
όλη τη Γη γεμίζει…
