ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Γνωριμία με τις Επαρχίες Κισσάμου και Σελίνου
Ο εκ Στροβλών ορμώμενος, Θόδωρος Ηλιάκης,
με τις δημοσιεύσεις του, μας ξάφνιασε πολλάκις.
Και συνεχίζει σήμερα, με έκδοση και άλλου,
βιβλίου για μικρά χωριά, δίκην καλού δασκάλου.
Για κωμοπόλεις μας μιλεί και μικροχωριουδάκια,
δυο όμορων Επαρχιών, που ‘χαν πολλά παιδάκια.
Σε περασμένες εποχές, σε χρόνια που ‘χουν φύγει,
μα σήμερα οι μόνιμοι, κάτοικοι είναι λίγοι.
Για τούτονα ο φίλος μου, να καταγράψει θέλει,
ότι θυμάτ’ από παλιά κι από μικρό κοπέλι.
Γράφει για τα Εννιά Χωριά και του Σελίνου μέρη,
που τα ‘χε με τ’ αδέρφια ντου, καθημερνό λημέρι.
Όπως και τ’ άλλα τα χωριά, τα γράφει σχεδόν ούλα,
από Παλιόχωρας μεριά, μέχρι και Σκλαβοπούλα.
Επίσης, τη Μαλάθυρο, Τοπόλια και Βουλγάρω,
γι’ αυτό και στο τηλέφωνο, σκέφτομαι να τον πάρω.
Για ρίμες μου που έγραψε, να τον ευχαριστήσω,
όμως την υποχρέωση, έτσι δεν θα τη σβήσω.
Κι όλα βεβαίως τα χωριά, τ’ οφείλουνε μια χάρη,
αφού στο πόνημ’ έβαλε, το Ραϊσοθεοχάρη.
Το ριμαδόρο τον παλιό, μοναδικό και ένα,
που με τσι μαντινάδες του, μάγευε τον καθένα.
Δύναμη να ‘χει πάντοτε και όρεξη να γράφει,
και νάρχεται και στις Στροβλές, στα πάτρια εδάφη.
Εννιαχωριανός
________
Απού τα χρόνια τα παλιά…
Απού τα χρόνια τα παλιά με όνειρα εζούσαν,
τα κάνανε αληθινά και όμορφα περνούσαν.
Κατσαμπαούλους σφανταχτά νεράγδες μαγεμένες,
τσι νύχτες εθορούσανε πούταν σκοτηνιασμένες.
Καταχανάδες φοβεροί πάντα κηκλοφορούσαν,
κι’απ’ τα σοκάκια με στενά ήταν σα να πετούσαν.
Κάθε λογής παράξενο τσι νύχτας με τσι μέρας,
αλήθειες μα και ψώματα δε γίνονταν’αέρας.
Οι θρύλοι τσι παράδοσης μύθοι με παραμίθεια,
ξαναζωντανέουνε σε γλέντια με ξενίθεια.
Ερωντες που δε στέριωσαν αγάπες πονεμένες,
δεν’ εξεχάστηκαν ποτές κι’ας’ είναι περασμένες.
Μα ήταν και οι δυνατές πούζησαν σ’ευτυχία,
Και κολιμπούσαν σ’ ουρανούς σ’ αέρινη μαγεία.
Χρόνια παλιά χρόνια καλά χρόνια τραγούδισμένα,
που των πολέμων κι’οι στιγμές τάχουν σιμαδεμένα.
Οι χρόνοι που πιαινόρχουντε δεν’έχουνε πατρίδα,
όμως στον’ άθρωπ’όπου γής φαίρνουνε την’ ελπίδα.
Μαρία Νικ. Γρυφάκη, Συγγραφέας
Κουφαλωτός – Καντάνου
_________________________
Ήρθε καλοκαίρι
Πρώτη Ιούνη σήμερο ούλος ο κόσμος ξέρει
ότι ο μήνας τουτοσές φέρνει το καλοκαίρι.
Ξεχωριστά στην Κρήτη μας ο μήνας με λουλούδια
έρχεται, φέρνει και βαστά τση ζήσης τα τραγούδια.
Επά στσί Κρήτης το νησί τα όρη έχουν χάρες
πρώτο απούλα τραγουδούν οι Κρητικές Μαδάρες.
Ύστερα πέρνουνε σειρά ο γέρο Ψηλορείτης
κι ακολουθούν τα υπόλοιπα ούλα τσι μάνας Κρήτης.
Πράσινες ούλες οι πλαγιές τα όρη και οι κάμποι
στολίζουνε τον τόπο μας γι’ αυτό στον κόσμο λάμπει.
Οι θάλασσες γεμίζουνε κάθε λογής βαρκούλες
ψαρεύουνε θαλασσινά, τρώνε χοντραίνουν ούλες.
Τα δάση και οι ρεμαθιές από πουλιά γεμίσαν
οι ποταμοί τρέχουν νερά κάθε φυτό ποτίσαν.
Στα σπίθια στσί παλιές φωλιές ήρθαν τα χελιδόνια
γεμίσαμε πουλιών φωνές, νύχτες λαλούν αηδόνια.
Κόσμος πολύς ξεχύνεται πιάνουν τσι παραλίες
χαίρουνται πολλωνώ καρδιές λένε και ιστορίες.
Η Κρήτη ούλη είναι γης παράδεισος ωραίος
έρχουνται τονέ χαίρουνται σα ναναι τελευταίος.
Μόνιμοι κάτοικοι που ζουν επά καλωσορίζουν
εδά μοχθούν και χαίρουνται όσα καλά γνωρίζουν.
Οι Κρητικοί ούλο χαρές ξένους περιποιούνται
χαρές και λύπες κρύβουνε τη θλίψη ντους στερούνται.
Πλάστης απού την στόλισε ετσά λογιώ την Κρήτη
χαίρεται και τσι ευλογεί σαν χαίρουνται τη φύση.
Όσοι πιστεύουν στο Χριστό σε τούτονε τον τόπο
τσι καρτερεί παράδεισος μην κάνουν άλλο κόπο.
Μαδαρίτης
Ποιος;
Την Ουκρανία τώρα έχω στη σκέψη τις ρημαγμένες πόλεις, τα παιδιά της, τους πρόσφυγες που βρίσκονται μακριά της κι όσα οι Ρώσοι έχουν καταστρέψει… Ο αίτιος αυτής της τραγωδίας πώς το μπορεί γαλήνια να κοιμάται; Πώς Άνθρωπος μπορεί πια να λογάται ο ηγέτης της Ορθόδοξης Ρωσίας; Αμέτρητων θανάτων η ευθύνη σίγουρα την ψυχή του θα βαραίνει και πάντα τ’ όνομα του θα μολύνει… Αυτός ο πόλεμος θα τελειώσει, θα ‘ρθει ξανά ειρήνη ευλογημένη αλλά το φταίχτη, ποιος θα δικαιώσει; Ποιος τα νεκρά παιδιά θα λησμονήσει κι αναίτια μια χώρα ρημαγμένη, τον ένοχο γι’ αυτά να συγχωρήσει;
