Το αγιασμένο λάδι μας
Το αγιασμένο λάδι μας είν’ απ’ τα προϊόντα
που κράτησαν τον Έλληνα αιώνες τώρα ζώντα.
Από τον ίδιο το Χριστό του δόθηκε η χάρη
να καίει στην εικόνα Του, καντήλι ή λυχνάρι.
Κι ακόμα μέχρι σήμερα σε καθ’ εικονοστάσι
λαδάκ’ ανάβει ο φτωχός στη φέξη και στη χάση.
Απ’ τις ελιές παράγεται στο Ελαιοτριβείο
η κυριότερη δουλειά στης αγροτιάς το βίο.
Μια μια τις εμαζώνανε, λιανές μα και τσουνάτες
οι πρόγονοι που ήτανε φτωχοί μ’ ανοιχτομάτες.
Το λάδι το στερεύανε σε πήλινα πιθάρια
σε σκοτεινά υπόγεια δίπλ’ από τα σιτάρια.
Αυτά διατηρήσανε σ’ αιώνες περασμένους
τσι πρόγονούς μας ζωντανούς συνεχιστές του γένους.
Με λάδι και σπαστές ελιές, ξιδάτες και στ’ αλάτι
πολλές φορές επέφταμε τα βράδια στο κρεβάτι.
Ποτέ δεν μας ελείπανε φαγώσιμα σαν τούτα
όπως υπήρχαν πάντοτε και τσ’ εποχής τα φρούτα.
Κι ουδέποτε ψεκάζαμε με φάρμακα φαρμάκια
αχλάδια, μήλα και λοιπά κάθε λοής φρουτάκια.
Αφού δεν προλαβαίνανε να κάμουνε σκουλήκους
προτού να ωριμάσουνε, πέφταμε σαν τσι λύκους.
Μα τώρ’αλλάξαν οι καιροί κι οι βουλισμένοι χρόνοι
κι αν είν’ το λάδι μας φτηνό, αυτάκι δεν ιδρώνει.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν η τιμή του πέφτει
μα έτσι τον αγρότη μας τον καθιστούν επαίτη.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
Παγκόσμια αγάπη
Επαδά γύρω στα Χανιά εδά καμπόσα χρόνια
αφού προσευχηθήκαμε είπαμε ναν’ αιώνια.
Τση Κρήτης η ντοπιολαλιά που κάναμε σεριάνι
μην την αποξεχάσουμε εκειά που μάσε βγάνει.
Αποφασίσαμε λοιπός να γράφουμε καμπόσα
που κεινανά που λέγανε πρόγονοι που σκοτώσαν.
Πρόγονοι που ποθάνανε δεν πρέπει να ξεχνιούνται
μουδέ αυτά που λέγανε ποτές να μη μιλιούνται.
Θα πεις εδά ξεχάστηκε η γλώσσα των αρχαίων
ετσά που καταντήσανε τα σπίθια των γενναίων.
Είπαμε ν’ αγαπήσουμε να γίνει κόσμος ένας
θωρώ και ξεστρατίσαμε δεν το βαστά κιανένας.
Κατέμε δα ένας Θεός στον κόσμο μάσε βλέπει
και των Ελλήνων τσ’ αντοχές νάχουμε ούλοι πρέπει.
Ελληνική να έχουμε ούλοι μας ιστορία
νακολουθούμε σταθερά του έθνους την πορεία.
Καθένας να μην προσπαθεί να βγει πάνω στσι άλλο
αγαπημένοι νάμαστε και νάχουμ’ ένα ζάλο.
Ο Παντοδύναμος Θεός απούκαμε τη γη μας
παράδεισο ετοίμασε στη μέλουσα ζωή μας.
Ο ουρανός, οι θάλασσες αέρας που σφυρίζει
είναι δοσμέν’ από Θεό Αυτός μάσε στηρίζει.
Σε λίγο έρχουνται μαζί τριάδα Αγιού Πνευμάτου
να βρούνε θέλει το ντουνιά να είναι άνω κάτου.
Αφού εφαωθήκανε Ρωσία και Ουκρανία
δυο χώρες απού είχανε εις το Θεό λατρεία.
Ο κόσμος ξεσηκώθηκε εδά και περιμένει
αγάπη και ομόνοια να βρουν αγαπημένοι.
Μαδαρίτης
Γυρίζω σαν αγρίμι
να βρώ τον εαυτό μου…
Γυρίζω σαν αγρίμι να βρώ τον εαυτό μου
που τον έχω αφήσει όπως το παλτό μου..
Μού τον έχουν πάρει άγνωστα θηρία
που γυρνούν στο δάσος κι είμαι σε ομηρία..
Γυρίζω σαν αγρίμι μα δεν θα τους αφήσω•
θα φύγω σαν τη σφαίρα αλλού να περπατήσω,
στα γρεμνά θα πάω σε ένα σπηλιαράκι,
το ορμητήριό μου και φτωχό τσαρδάκι !
Γυρίζω σαν αγρίμι ψάχνω σ´άλλους τόπους
μακρυά από θηρία και από τους ανθρώπους
θέλω την ψυχή μου να απελευθερώσω
από τους κυνηγούς μου πρέπει να γλυτώσω!
Γυρίζω σαν αγρίμι, τους αετούς ζηλεύω,
δεν το βάνω κάτω, τον κόσμο μου παλεύω
στα γρεμνά ανεβαίνω και το απολαμβάνω,
στην ψυχή μου θέλω,να δίνω, να λαμβάνω…
Γυρίζω σαν αγρίμι και ριψοκινδυνεύω,
και από τους κυνηγούς μου να μην κινδυνεύω
τον εαυτόν μου βρίσκω και την ελευθερία
δεν τηνέ χαρίζω σε απάνθρωπα θηρία…
Γυρίζω σαν αγρίμι στις όμορφες Μαδάρες,
εκεί που περπατάνε οι ομορφιές και χάρες,
γρεμνά η περπατησιά μου, γρεμνά ´ναι στην καρδιά μου,
γρεμνά και στην ψυχή μου, γρεμνά και στη ζωή μου…
Γυρίζω σαν αγρίμι να βρώ τον εαυτό μου
να βρώ την ύπαρξή μου, να βρώ και τον Θεό μου
να χάσουνε τα ίχνη οι κυνηγοί μου
να μην μπορούν να βάλουν χέρι στην ψυχή μου!
Τα ίχνη των κυνηγών μου θα βρώ να τους αρπάξω
θα τρέξω σαν το αγρίμι την πίστη τους να αλλάξω
και από τα δεσμά τους να τους απαλλάξω……
—————————————————————-
Γυρίζω σαν αγρίμι και σαν αγρίμι θα ´μαι
στα γρεμνά, στις λέσκες θέλω να κοιμάμαι
τον εαυτό μου θέλω να περιφρουρήσω,
των κυνηγών τις σφαίρες να περιφρονήσω!
——————————————————————
Εδώ δεν πιάνουν τόπο οι κοσμοθεωρίες
το αγρίμι θα μας λύσει τις όποιες απορίες…
—————————————————————-
Αγρίμια κι αγριμάκια μου λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πούνε οι τόποι σας και πού τα χειμαδιά σας?
Μαδάρες είναι οι τόποι μας/ και τα γρεμνά τους στράτα,
βγαίνουμε κατακόρυφα / βάστα καρδιά σου βάστα!
——————————————————————
Αγριμάκια ξακουστά της Κρήτης μας καμάρι,
αλύγιστα – ευλύγιστα- που δεν φορούν σαμάρι!
——————————-
Μιχάλης Παπαδερός
