Ω!! ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
» γιορτή της Μεγαλόχαρης
Ω!! Παναγία Δέσποινα
μεγάλη σου η χάρη
όπου Ελλάδα και νησί και χωριό
σεμνό προσκυνητάρι
Ω!! Παναγιά μου, βοήθεια
ζητούν μικροί μεγάλοι
το χάδι σου αναζητούν
και τη ζεστή σου αγγάλη
Ω!! Παναγρία Δέσποινα
μεγάλη σου η χάρη
αν κοιτάζεις θάλασσες
σε προσκυνούν οι ναυτικοί
σε ζωγραφίζουν γλάροι
Ω!! Παναγία Δέσποινα
που ξέρεις από πόνο
να μην αφήνεις άνθρωπο
ξένο στη γή και μόνο
Ώ!!Παναγία Δέσποινα
και του Χριστού μητέρα
ευλόγησε τον άνθρωπο
αλλά ρήσαι απο τους πονηρούς….
για να τα βγάλει πέρα
Ω!! παναγία Δέσποινα
μεγάλη η γιορτή σου
όλη η Ελλάδα προσκυνά
και γονατίζει ταπεινά
στην άγια μορφή σου
Μιχάλης Παπαδερός
Αφιερωμένο σε Χανιώτες επισκέπτες
«Ατελείωτο ταξίδι»
Με τον αγέρα μακριά θα πετάξω.
Μαζί με τους γλάρους θα τριγυρνώ.
Κι αν σε λιμάνι μια στιγμή θε ν’ αράξω,
πίσω ποτέ· μα ποτέ δε γυρνώ.
Με την ψυχή μου ζωντάνια γεμάτη
για ταξίδια γλυκιά προσμονή,
κάθε αυγή να με βρίσκει φορτσάτη
κι η λαχτάρα, το κορμί να δονεί.
Κι αν απ’ τα πέλαγα θε να ‘ρθει το μπουρίνι
και φυσήξει βοριάς ξαφνικά,
προσευχή να σωθώ απ’ τη δίνη
σα καραντάρει ο καιρός μαγικά.
Σε πετροκάραβο για καιρό ν’ απομείνω.
Ήλιο και θάλασσα μοναχά να γευτώ.
Ένα με τα θαλασσοπούλια να γίνω,
σε ουρανούς γαλανούς να πετώ.
Σε πεντακάθαρα νερά να βουτήσω.
Να γεννηθώ γι’ άλλη μια σα μωρό.
Όλα τα λάθη μου, ευκαιρία να σβήσω.
Με κρυσταλλένια ματιά να θωρώ.
Μετά,
σε μια στροβίλη του νοτιά θα φωλιάσω.
Να φέρω γύρους σε πελάγη μακρινά.
Σ’ άλλης στεριάς μια γωνιά να κουρνιάσω
κι άγνωστου κόσμου να χαρώ δειλινά.
Να βολτάρω έως αργά το βραδάκι.
Μην ξεφύγει ούτε αχτίδα φωτός.
Κι αν χρειαστεί ν’ αποστάξω λιγάκι
σε αστεριού, θα κουρνιάσω το φως.
Μαίρη Σκαμνάκη – Κουτρούλη
Ιδ. Υπάλληλος – συγγραφέας
Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων
Ένας καφές…
Ένας απλός καφές, μακριά μας πάει
η κάθε μας η ώρα μια γουλιά,
θαρρείς πως η ζωή σπρώχνει, κυλάει
σε μια αντικριστή ακρογιαλιά…
Θαρρείς πως την τραβά νήμα αβύσσου
που σε ήλιο νοητό φοράς γυαλιά,
κι απλώνονται απέραντα τα χάη
κι οι σκέψεις αποτύπωμα, η μιλιά…
Αυτή η φωνή σου, οι σκέψεις σου θυμήσου
στον ουρανό ακούγεται πλατιά,
στην μεσιτεία του είναι η δύναμη σου,
σε αγίων Πλατυτέρα η Παναγιά!..
Ένας απλός καφές κι η μέρα προχωράει
πού φτάνει, πού τελειώνει η καρδιά,
πού γάτζωσε η ενέργεια κι η ψυχή σου
σε πράγματα εφήμερα – κλαδιά…
Κλαδιά οι ώρες, μέρες παραδείσου
εφήμερου μες στην καλοκαιριά,
σε εναλλαγή τ’ αστέρια του ασημίζουν
με τη μέρα που σε φέρνει αντηλιά…
Λένα Αλυγιζάκη
Ο λόγος της δυνάμεως
Με τον λόγο μπορείς να εκφράσεις
όσα ξεπερνούν την πραγματικότητα.
Κεντάς στο πεντάγραμμο νότες,
φτιάχνεις λέξεις και γητειές.
Η φυλλορροούσα δροσιά του ποταμιού
γεμίζει μ’ ελπίδα τις νεανικές ψυχές.
Χαμηλωμένο το βλέμμα, βυθίζεται
στην καρδιά και στην ευχή του Χριστού.
Πλατανόφυλλα σε συντροφεύουν, καθώς πίνεις
τον καφέ σου, στο αναψυκτήριο του χωριού.
Στην Κριμαία, στην Ουκρανία και στην κατακερματισμένη
Σοβιετική Ένωση, γεννιούνται ψυχές σκληρές
με γκρίζα νεφελώδη χρώματα και πισώπλατες
μαχαιριές, που αντέχουν στον χρόνο.
Όταν σταθείς στα πόδια σου, εγώ δεν θα
χρειάζομαι πια, γιατί εσύ θα είσαι ήδη ποιητής.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Η δύναμη του Σταυρού
Όποιος τη μέρα ξεκινά, κάνοντας το σταυρό νου
έχει τον Παντοδύναμο, προστάτη βοηθό ντου.
Από την πρώτη τη στιγμή, π’ ο Ήλιος θ’ ανατείλει
άρματα τον ακολουθούν μέχρι να ‘ρθει το δείλι.
Αυτά τον προστατεύουνε κάθε στιγμή και ώρα
κι αν πέσει σε κακοτοπιά, την ξεπερνά με φόρα.
Μα και την κάθε απειλή που ‘θελε να του τύχει
η πίστη του εις τον Χριστό, την κάνει ν’ αποτύχει.
Ξεφεύγ’ από κατσάβραχα που θα βρεθούν μπροστά του
και τον Θεό δοξολογεί μέσ’ από την καρδιά του.
Κανένας δεν μπορεί κακό, ποτέ σ’ αυτόν να κάνει
και η καλοτυχία του, συχνά κτυπά… ταβάνι.
Τον ίσιο δρόμ’ ακολουθεί από μικρό κοπέλι
κι είν’ η μιλιά ντου ζάχαρη και η ψυχή ντου μέλι.
Όλοι μας για παράδειγμα, αυτόν έχουμε πάντα,
γιατί εξ αποστάσεως μοσχοβολά λεβάντα.
Η πλέρια καλοσύνη ντου, του δίνει μία θέση
ψηλή στην κοινωνία μας, π’ ουδέποτε θα πέσει.
Μικρόβιο εγωισμού δεν κόλλησε στο νου ντου
κι ούτε παρέβη συμβουλή προστάτη και κυρού ντου.
Μα πιο πολύ τις εντολές τ’ Ουράνιου πατέρα
ακολουθεί και σέβεται ως τα βαθιά ντου γέρα.
Και μια ολόκληρη ζωή απ’ τσ’ άλλους ξεχωρίζει
σ’ αυτό τον ψεύτη το ντουνιά στη σφαίρα που γυρίζει.
Εννιαχωριανός
Μέλος Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
Ετσάν του ανθρώπου η ζωή
Σα γεννηθεί ο άθρωπος κι είναι μωρό ακόμη
δεν έχει καμιά θέληση ούτε αλλάζει γνώμη.
Η μόνη ντου διάθεση κλαψίματα μεγάλα
ούλοι ξανοίγουνε να βρουν και να του δώσουν γάλα.
Δεν το μπορεί να αρνηθεί ούτε και να μιλήσει
ζητά μόνο να κοιμηθεί στομάχι να γεμίσει.
Λίγο καιρό μένει ετσά ούλοι τονε θωρούνε
καιρός να ξεσηκώνουνται φύλακα να ζητούνε.
Δυο τρία χρόνια ύστερα στα νηπιαγωγεία
έρχουνται πρώτα γράμματα λιγάκι πειθαρχία.
Εδά ντρακέρνει η ζωή ανοίγουν τα σχολεία
μολύβια και τετράδια κι ένα σωρό βιβλία.
Εδάναι που χρειγιάζεται κάμποση πειθαρχία
μην πέσουμε σε λογικές κλείνουνε τα σχολεία.
Τελειώνει το δημοτικό άλλο μας περιμένει
γυμνάσιο πια δύσκολο, κάποια φροντίδα θέλει.
Σ’ αυτό ‘ναι που θα μάθουμε λιγάκι ιστορία
του έθνους μας το παρελθόν, τη γνήσια πορεία.
Εκειά ‘ναι που ζαλίζεται, ακούει είντα λένε
οι ψευταράδες οι βαλτοί που βγαίνουνε και καίνε.
Εδάναι που χρειγιάζεται στήριξη είν’ ανάγκη
για να μπορέσουνε σαφώς να γίνουνε μεγάλοι.
Τελειώνοντας το λύκειο γράφεται ιστορία
και παίρνει εδά ο κάθα εις την εδική πορεία.
Ακολουθεί και έρχεται καθ’ εις στην κοινωνία
ν’ ασκήσ’ ένα επάγγελμα με πίστη και αντρεία.
Επά θα δείξει κάθα εις ειντάτανε κι ειντάναι
αν έχει πίστη στο Θεό κι ανέ τον αγαπάνε.
Μαδαρίτης
Στην Κοίμηση της Θεοτόκου
Ω μαθηταί του Ιησού, απόστολοι εκ περάτων,
ελάτε για να ψάλετε το Άσμα των Ασμάτων.
Ανέβηκε στον ουρανό η Μήτηρ του Κυρίου,
η σύζυγος του Ιωσήφ, εκ Ναζαρέτ χωρίου.
Ο Κύριός μας διάλεξε να έχει αυτήν για μάνα,
ευλογημένοι κι οι γονείς Ιωακείμ και Άννα.
Τώρα την έχουν στήριγμα οι Χριστιανοί του κόσμου.
«Εσύ Μητέρα του Θεού παρηγορία δώσ’ μου».
Σε κάθε δύσκολη στιγμή, την Παναγιά ζητούμε
και όπου Γης δεν παύουμε να την παρακαλούμε.
Γιατ’ είναι Μεγαλόχαρη και μας καταλαβαίνει,
μεσίτριά μας στον Θεό, ας είν’ ευλογημένη.
Γιάννης Μαλαξιανάκης
