Λαφονήσι- Φαλάσαρνα – Μπάλος
Οι παραλίες των Χανιών, Μπάλος και Λαφονήσι,
μαζί με τα Φαλάσαρνα, κόντρα κρατούν στην κρίση.
Τουρίστες τσ’ ανακάλυψαν, απ’ όλο τον πλανήτη
και το χατηράκι τους, ξανάρχονται στην Κρήτη.
Και κατακλύζουν τις γνωστές, Κισσάμου παραλίες,
όλο και περισσότεροι, δένονται με φιλίες.
Η ενδοχώρα του Νομού, παρουσιάζει μία,
κίνηση καθημερινά, που φέρν’ αδυναμία.
Στο οδικό το σύστημα, για να αντεπεξέλθει
και θελ’ αποσυμφόρηση, ροής να επανέλθει.
Φάλαγγες τ’ αυτοκίνητα, μπαίνουν νωρίς στο δρόμο,
από την πόλη των Χανιώ, Ρέθυμνο κι όχι μόνο.
Περνούν από τη σήραγγα και τον Κατσοματάδω
και σχηματίζουνε ουρές, στο δρόμο των μελάδω.
Μα τη γνωστή παράκαμψη, αυτή των Τοπολίων,
που χρόνια καρκινοβατεί, αφήν’ άνευ σχολίων.
Υπάρχει και η διαδρομή, Σφηνάρι και Λειβάδια,
που για το Στόμιο προχωρεί κι έχ’ ομορφιάς σημάδια.
Αρκεί να απαγορευθεί εξόρυξη του γύψου,
από τα διπλανά βουνά, στον κάδο να τη ρίψουν.
Μα και στο Λαφονήσι πια, να γίνουν παρεμβάσεις,
η παραβατικότητα, πριν πάρει διαστάσεις.
Τα ίδια μέτρα σίγουρα, Φαλάσαρνα και Μπάλος,
εδώ και τώρα να ληφθούν, προτού να γίνει… σάλος.
Έτσι θα συνεχίσουμε, να ‘χουμε τα πρωτεία,
θα παραμείν’ η Κίσσαμος, του Κόσμου πολιτεία.
Εννιαχωριανός
Καμίνια όντεν εκάνανε
Τα χρόνια τα παλαιϊνά εζούσαν οι αγρότες
εκάνανε πολλές δουλειές είχανε ζώα κότες.
Με τσι δουλειές που κάνανε μαζώνανε τα πάντα
μην τονε λείψει τίβοτσι και δε ρωτούσαν γιάντα.
Τρεις εποχές δουλεύανε κ’ ήτονε κουρασμένοι
καλλιεργούσαν, φύτευαν, βγαίναν δικαιωμένοι.
Κάνανε αποθήκεψη για θρέψη και για σπόρους
να τρώνε ούλη τη χρονιά είχανε κάποιους όρους.
Για του χειμώνα παγωνιές τα κάρβουνα εκάναν
στένανε ξυλοκάμινα ξύλα χοντρά εβάναν.
Τα κάρβουνα εβάνανε ψήνανε τα φαγιά τους
φουφούδες άναβαν πολλές ντόπιες νοικοκυρές τους.
Ανάγκες άλλες είχενε άθρωπος στη ζωή ντου
να χτίσουνε τα σπίθια ντου και να τα σουβαντίσουν.
Νέα καμίνια κάμανε που βγάνανε ασβέστη
γίνουνται χαλεπόπετρες θέλουνε πολλή ζέστη.
Ετσά χτιστήκανε πολλά μιτσά μεγάλα σπίθια
εθέλανε για ψήσιμο άντρες γερούς ξενύχτια.
Πολλάν’ τσι Κρήτης τα χωριά που βγάνανε ασβέστη
ανάλογα τη ζήτηση και τεχνικούς απ’ έχει.
Οι πια πολλοί παραγωγοί ήτονε στ’ Ακρωτήρι
προσφέρανε στα υλικά ασβέστη για χατήρι.
Με τη βοήθεια Θεού προόδεψ’ επιστήμη
σήμερο ούλ’ ασπρίζουνται σ’ όποια μεριά αν μείνεις.
Ασπρίζουν ούλα τα χωριά στενά μα και πλατείες
τσι κατοικίες τσι μιτσές και πολυκατοικίες.
Οι πολιτείες τα νησιά καλάναι ασπρισμένα
στον τουρισμό αρέσουνε και έρχετ’ απ’ τα ξένα.
Μαδαρίτης
Στις συμπληγάδες του καιρού
Στις συμπληγάδες του καιρού
Ο νους έχει κολλήσει.
Σκύλα είναι ο φόβος και Χάρυβδη η ντροπή.
Με έχουν ακινητοποιήσει.
Κοιτάω τον καθρέφτη της ψυχής μου
Ακούω μία φιλική φωνή
Μου δίνει μία σοφή συμβουλή
“Σπάσε τα δεσμά της σιωπής
Φώναξε δυνατά τις σκέψεις σου.
Άκου τη φωνή του μικρού φιλοσόφου
Που κρύβεται στο υπόγειο της λογικής.
Απελευθερώσου από προλήψεις
Και φαντάσματα του παρελθόντος.
Ήρθε η ώρα να ανοίξεις ένα παράθυρο
Στον ήλιο της αλήθειας.
Νεκταρία Θεοδωρογλάκη
Ιερό κόσμημα η Λευτεριά στην πράξη μέσα μας
Ειρήνη θέλουν όλοι, μα πού, ΕΙΡΗΝΗ.
Φωτιά ανάβει, μα δεν σβήνει.
Αρμοδίων θέμα είναι μόνον…
Όπως η ίδια τους η καλοσύνη
Απεδώ έως τα πέρατα της γης μας σβήνει.
Η ζωή στη γη μας δεν αλλάζει
και το Έβερεστ αν θέλει, η μανία το βουλιάζει.
Ξημερώνει βλέπεις και βραδιάζει
το επιτελείο ετοιμάζει
πόλεμο μακρύ, πανανθρώπινο το γένος
θα ‘ν’ αιώνια καταδικασμένο.
Όπλα μαζικής καταστροφής πουλάνε.
Άστα αυτά, να τραγουδάνε.
Πέφτει άφθονο, απ’ όλους μοιρολόι.
Έχει γεμίσει ποταμούς δάκρυα το κατώι.
Οι σταθμοί μετρό και τρένων.
Ασυγκράτητων ερήμων, φτωχών και πεινασμένων
οι μυρμηγκοζωές για κείνους δε μετράνε
Άστα εις την γην να ρημάζου και να δράνε;
Οι συνηθισμένοι εν έργω, πάντα οι πόλεμοι.
Αυτοί στη γη γεννούν τα προβλήματα.
Αυτοί ΕΙΡΗΝΗΣ στέλνουν μηνύματα.
Αυτοί διαλύουν κυβερνήσεις, ελεύθερες δημοκρατίες.
Αυτοί εγκαθιστούν δικτατορίες.
Αυτοί δημιουργούν φαντασίας ευκαιρίες.
Αυτοί να κλέψουν εδάφη, παραποιούν τις ιστορίες
ο κάθε σφάχτης διστοχει τον βλέπουν
αήθης, πικρός απολαμβάνει τον καφέ του.
Το θερμόμετρο συνέχεια τ’ ανεβάζει.
Μα ο λαός για τη γη του δεν αλλάζει
για τη γλώσσα του και τον πολιτισμό του
για τη ρίζα του, τον παρθένο βιό του.
Η πίστη του, πάντα είναι μεγάλη
αυτού ‘ναι ηλιόπεμπτα της αρετής τα κάλλη.
Είναι απρόβλεπτος ο πόλεμος απλώνει
καταστρέφει, αποδυναμώνει, ζημιώνει.
Ο πόλεμος φορτώνει, διαλύει και τσακίζει
τους φονιάδες, είδες κανείς να ‘μπαινε να σιχτιρίζει;
Εργαλείο, εργαλείο γίνεται το ιερό και θείο
Ποιος τολμά και διαστρεβλώνει και λαό απομονώνει;
Συνδετήριο αχώριστο ακόμη.
Ούδε με το αίμα μας η γη ‘ναι μόνη
την εκόσμησε το αίμα, αυτού μυριάδων
ομόψυχων, γενναίων λεβεντάδων.
Νικ. Ι. Φιλιππάκης
Η ελπίδα και ο γλάρος
Ζυγίζει ο γλάρος τα φτερά κι από ψηλά τηράει
και βλέπει κόρη λυγερή στην αμμουδιά να κλαίει
και χαμηλώνει ογλήγορα και πάει και σταματάει
σιμά της και στη γλώσσα του ανάλαφρα της λέει:
«Σε ξέρω κόρη, σ’ έχω δει πολλές φορές στο κύμα
γλυκά να το παρακαλείς με δάκρυα στα μάτια,
‘’στον άσπρο αφρό σου άλλα παιδιά μην πνίξεις, είναι κρίμα
κι άλλα καράβια μη γενούν στο πείσμα σου κομμάτια’’.
»Φύγε απ’ την ακρογιαλιά που κλαις απελπισμένη
τρέξε, στο πέλαος βαθιά πολλοί σε καρτερούν
κι όλο κοιτάζουν να σε δουν που η θάλασσα οργισμένη
στα βύθια της τ’ απύθμενα τους σπρώχνει να χαθούν»
«Γλάρε μου, εγώ ‘μαι η αδελφή της δόλιας της ‘’ειρήνης’’
και περιμένω για να ‘ρθει να φύγουμε μαζί,
να κλείσουμε όλες τις πληγές που άνοιξαν της οδύνης
τα κοφτερά μαχαίρια της κι αιμορραγεί η ζωή.
»Και πάνω στις φτερούγες μας τις χιλιοπληγωμένες
να γράψουμε με το αίμα μας τη λέξη ‘’ελευθερία’’
να ‘ρθουν πάλι στον κόσμο μας, απού ‘ναι ξορισμένες,
οι άλλες δυο μας αδελφές, η ‘’αγάπη’’ κι η ‘’ευημερία’’».
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
Η καθημερινότητα
σκοτώνει
Στην καθημερινότητα, τα ίδια και τα ίδια
όλα σου τα σερβίρουνε, οι άρχοντες πιτήδεια !
Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι, για εσένα σκέφτονται άλλοι
σού τα επαναλαμβάνουνε όπως οι παπαγάλοι !
Τα όνειρα σου, βάλε τα, κρυμένα στο συρτάρι
κι άν κάποτε τα θυμηθείς στείλε τα στο Φεγγάρι!
Στην καθημερινότητα, απ´τη δουλειά στο σπίτι
όπως σού τα σερβίρουνε να μην ανοίξει μύτη
έτοιμο και το φαγητό να μπαίνει σε ένα πιάτο
και ένα κρασί για το καλό να λέμε άσπρο πάτο!
Την ευτυχία την ψάχνουμε μην κι έρθει απ ´τις ειδήσεις
το στόμα σου νάχεις κλειστό φοβού και μη μιλήσεις!
Στην καθημερινότητα φταίνε πάντα οι άλλοι
χρειάζεται και κάτι τις για να σε πιάνει ζάλη…
μπορεί τότε καλύτερα τα πράγματα να βλέπεις
και λίγο χρόνο απ ´τη ζωή για λίγο να ξεκλέφτεις…
Ο Θεός που σού ´δωσε μυαλό. ΅να τ ´ακονίσεις΅
να πάρεις μερικές στροφές, αλλιώς να θεωρήσεις !
Στη καθημερινότητα τα ίδια και τα ίδια
δεν ωφελούνε πουθενά και γίνονται συνήθεια
όπου και μεταλλάσονται τότε σε κακοήθεια!
Τον εαυτό σου τράβηξε από τις πολυθρόνες
και πάτησε όλα τα κουμπιά να κλείσουν οι οθόνες……
Την νύχτα…όταν ξαναδείς, τ άστρα με το φεγγάρι
τότε θυμήσου τα όνειρα που έχεις στο συρτάρι !
Στην καθημερινότητα τα ίδια και τα ίδια
πρέπει να πάρεις μια στροφή και γράψε τους στα φρύδια
όλους τους επιτήδιους που φέρνονται πιτήδεια !
Μιχάλης Παπαδερός
