ΠΑΝΤΟΥΜ
Στη μνήμη
του Γιώργου Σεφέρη
Της νύχτας το βλέμμα γλιστρά στον καθρέπτη
σα σβήνουν οι λύχνοι της ώρας του ύπνου.
Το πνεύμα της ύλης σαν είδωλο πέφτει
γεννώντας τοπία ο τοίχος του λίκνου.
Σα σβήνουν οι λύχνοι της ώρας του ύπνου
ο χρόνος απλώνει σε κόκαλα δέντρων
γεννώντας τοπία ο τοίχος του λίκνου
με φύλλα και άνθη συμφώνων, φωνηέντων.
Ο χρόνος απλώνει σε κόκαλα δέντρων
κλωνάρια της σκέψης και ρίζες της μνήμης
με φύλλα και άνθη συμφώνων, φωνηέντων
πλεγμένα στο ξύλο μιας άγνωστης πρύμης.
Κλωνάρια της σκέψης και ρίζες της μνήμης
γυρεύουν την Τέχνη στη γκρίζα ομίχλη
πλεγμένα από ξύλο μιας άγνωστης πρύμης:
απρόοπτη βάρκα με τ’ όνομα «Κίχλη».
Γυρεύουν την Τέχνη στη γκρίζα ομίχλη
πετώντας τα δίχτυα με σκότος και λήθη.
Απρόοπτη βάρκα με τ’ όνομα «Κίχλη».
Σε πέλαγα τρόπων και μέτρων τα πλήθη
καθώς οι ρυθμοί αλαλάζουν με πόνο.
Το χέρι γυρίζει σελίδα στον χρόνο
κι οι βράχοι κραδαίνουν πυθμένες των στίχων
καθώς οι ρυθμοί αλαλάζουν με πόνο
κρατώντας το ίσο σε στρόβιλους ήχων.
Κι οι βράχοι κραδαίνουν πυθμένες των στίχων
απ’ όπου αναδύει εξαίσιο ναυάγιο
κρατώντας το ίσο σε στρόβιλους ήχων –
παλιό ξεχασμένο Δασκάλου Τετράδιο.
Απ’ όπου αναδύει εξαίσιο ναυάγιο
εκεί ζωγραφίζει το φως των ποιημάτων
παλιό ξεχασμένο Δασκάλου Τετράδιο
δοσμένο σε φίλους με ειρμούς Γυμνασμάτων.
Εκεί ζωγραφίζει το φως των ποιημάτων
το Ύψιστο Σχήμα Ρυθμού και Αρμονίας
δοσμένο σε φίλους με ειρμούς Γυμνασμάτων
και ψυχής κινήματα ή φαντασίας.
Το Ύψιστο Σχήμα Ρυθμού και Αρμονίας
μονάχος γυρεύει ο επαρκής αναγνώστης
και ψυχής κινήματα ή φαντασίας
στο ύφος μιας μέρας που σμίγουν στο φως της.
Μονάχος γυρεύει ο επαρκής αναγνώστης
το νήμα της στάθμης γραπτών οριζόντων
στο ύφος μιας μέρας που σμίγουν στο φως της
οι λέξεις και ο Λόγος λογίων απόντων.
Το νήμα της στάθμης γραπτών οριζόντων
χαράζοντας ρότα να πλεύσει μια πένα
οι λέξεις κι ο Λόγος λογίων απόντων
καθώς ορφανό δεν αφήκαν κανένα.
Χαράζοντας ρότα να πλεύσει μια πένα
θυμάται ξανά γέροντες διδασκάλους
καθώς ορφανό δεν αφήκαν κανένα
οι σιωπές της γραφής του άπειρου κάλλους.
Θυμάται ξανά γέροντες διδασκάλους
γιομάτους ρυτίδες παλιών ερειπίων.
Οι σιωπές της γραφής του άπειρου κάλλους
του μιλούν σε γλώσσα ερώτων αγίων.
Γιομάτους ρυτίδες παλιών ερειπίων
τους βρίσκει. Να γράφουν παράξενα, ποίημα.
Του μιλούν σε γλώσσα ερώτων αγίων
μνημείο της μνήμης, του βίου τους μνήμα.
Τους βρίσκει να γράφουν παράξενα, ποίημα
αντλώντας από την ψυχή του μελάνι.
Μνημείο της μνήμης, του βίου τους μνήμα
γερά πετρωμένο σε άγριο ποτάμι.
Αντλώντας από την ψυχή του μελάνι
διαβάζουν κρυφά της ζωής του το ξέφτι
γερά πετρωμένο σε άγριο ποτάμι.
Της νύχτας το βλέμμα γλιστρά στον καθρέφτη.
Στέλλα Καντεράκη
Η Ελλάδα γιόρτασε – γιορτάζει
Ήλιος παντού λάμπει,….
η φύση ενθουσιάζει,….
ο Έλληνας γιόρτασε,….
κάθε άνθρωπος θαυμάζει.
Οι ένοπλες δυνάμεις,….
παρέλασαν πανηγύρισαν,….
Νέοι εντυπωσίασαν,….
πιλότοι υπενθύμισαν.
Η Ελλάδα παντού,….
την Ειρήνη διακηρύσσει,….
η εκκλησία την πίστη,….
την αγάπη στηρίζει.
Ο Έλληνας δεν φοβάται,….
ιστορία θυμίζει,….
την ακεραιότητα,….
αιώνια προασπίζει.
Απειλές αγνοεί,….
το δίκαιο επαγγέλλεται,….
τις έχθρες μισεί,….
εις την πρόοδο επιδίδεται.
Η Ελλάδα παντού,….
την κάθε μέρα γιορτάζει,….
τους λαούς εντυπωσιάζει,….
ο καθείς την θαυμάζει.
Ανάβυσσος 30.10.2022
Θεόδωρος Δ.Ηλιάκης
Μέλος της Ένωσης Πνευματικών
Δημιουργών Ν.Χανίων
Ύπαρξη
Πέλαγος απέραντο!
Ολάκερη η ύπαρξη μου μια σταλιά!
Αγώνας για κάτι ξεχωριστό!
Χάνομαι σε ατέρμονα βάθη!
Ο αγέρας με σπρώχνει με μανία.
Ανελέητα ο ήλιος με καίει.
Συχνά χτυπιέμαι στα βράχια.
Μια ανήμπορη σταλιά!
Παρηγοριά, το ταξίδι μου μαζί με
άλλες σταλαγματιές.
Ίδια τύχη, ίδιοι φόβοι σε αχανή ωκεανό.
Προσδοκία, να μη στεγνώσω ποτέ!
Μαίρη Κουτρούλη – Σκαμνάκη
Ιδιωτ. Υπαλλ. – Συγγραφέας
Μέλος Δ.Σ. Ένωση Πνευματικών
Δημιουργών Χανίων.
Ριζίτες Οπλαρχηγοί
Όταν παλιά κατακτητές, πατούσανε τη Κρήτη
ντόπιοι ριζίτες βγαίνανε Μαδάρες Ψηλορείτη.
Νοικοκυριά στελιώνανε, αυτά τα μαύρα χρόνια,
επάνω στα ψηλά βουνά, μιτάτα και αλώνια.
Φάμπρικες ετοιμάζανε, να βγάζουνε το λάδι,
να τρώνε και να βλέπουνε, τη νύχτα το σκοτάδι.
Και πατητήρια το κρασί, ούλου του χρόνου να ‘χουν,
που δύναμη τους έδινε, να ζουν και να υπάρχουν.
Απ’ τα βουνά κατέβαιναν και κάνανε γιουρούσια,
στο βάρβαρο κατακτητή, λεία του παίρναν πλούσια.
Καπεταναίους είχανε, σαν τον Χατζή Μιχάλη,
που Τούρκους είχανε εταπείνωνε, μ’ αγώνες και με πάλη.
Κάποιους οι Τούρκοι είχανε επικηρύξει τότε,
οπλαρχηγούς μα δύσκολα, βρισκότανε προδόται.
Μα όταν οι ελάχιστοι, έκαναν τη δουλειά τους
με προδοσίας όβολα, λέρωναν τη φωλιά τους.
Όμως τηνέ πληρώνανε, περίσσια όπως πρέπει,
εις την περίπτωση αυτή, ο νόμος τ’ επιτρέπει.
Οι πρόγονοι ξεκίνησαν, πολλές επαναστάσεις,
επάν’ απ’ τα ψηλά βουνά, που πήραν διαστάσεις.
Περίδης κι άλλ’ οπλαρχηγοί, εις το εξήντα έξι,
αγών’ αρχίσανε σκληρό, η λευτεριά να φέξει.
Και αν δεν ευοδώθηκε, εκείνη να την ώρα
άναψ’ ελπίδα στο λαό, πως θα περάσει η μπόρα.
Κι ο Μάντακας αργότερα, με τον Χατζή Μιχάλη,
υψώσανε εις το Φιρκά, το Σύμβολο και πάλι.
Ετούτα πρέπει κατά νουν, να έχουμ’ όλες κι όλοι,
γιατί μας τριγυρίζουνε και σήμερ’ ατριβόλοι.
Εννιαχωριανός
Κρητικά βότανα
Με ματζουράνα δίκταμο φλομο μα και καρλινα
Και μαλοτυρα η Κρήτη μας κερδίζει την Στερλίνα
Τώρα με πέντε βότανα κι ένα κιλό σε βάρος
Ζητα στερλίνες είκοσι πάρε καινούργιο θάρρος
Πεψε Μ αντικαταβολή μαζί με οδηγίες
Της Κρήτης μας τα βότανα φέρνουνε ευλογίες….
Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά ?
Μία νέα εταιρεία
Ναχει και άλλα βότανα ιδού η ευκαιρία
….καλή επιτυχία…
Εμμανουήλ Σταματάκης
