Σε λίγες μέρες έρχεσαι
Σε λίγες μέρες έρχεσαι Χριστέ εδώ σιμά μας
συμπαραστάτης να γενείς στα μύρια βάσανά μας.
Η Θεία σου η Γέννηση θα λάμψει στους αιθέρες
ελπίδες νέες θε να ‘ρθούν για πιο ‘μορφες ημέρες.
Θα δεις χαρές και κλάματα χορούς, πολλά τραγούδια,
ερωτευμένες να χτυπούν καρδιές στα κοπελούδια.
Μάνες να σ’ ικετεύουνε για τα μικρά παιδιά τους,
κι’ άλλες στη στράτα τους να μπεις σαν τρέχουν τα δικά τους.
Να τα προσέχεις σαν βαστούν Ύψιστε το τιμόνι,
στους δρόμους να μην χάνετε ούτε μικρό τριζόνι.
Μονάχους και ανήμπορους πολλούς θα συναντήσεις,
το Έλεος να επαιτούν και να τους βοηθήσεις.
Κίτρινους, μαύρους και λευκούς, περίσσια φώτιζέ τους,
μ’ αγάπη και πολύ στοργή, αντιμετώπιζέ τους.
Στον κόσμο όπου βρέθηκαν να ζουν αδελφωμένοι,
πόλεμοι να μην γίνονται και να ν’ αγαπημένοι.
Γίν’ αρωγός στα γηρατειά, μέσα στην μοναξιά τους,
ελπίδα μα και στήριξη εις τ’ αδιέξοδά τους.
Να θεραπεύσεις ασθενείς άπειροι προσδοκούνε,
τ’ αστέρι σου το λαμπερό με δέος λαχταρούνε.
Να τσ’ οδηγήσει ασφαλείς στης Φάτνης τα λημέρια,
εκεί όπου χαρούμενα πετούν τα περιστέρια,
Και συνεχώς ακούγονται, ύμνοι απ’ τ’ αγγελούδια.
κι’ αρώματα σκορπίζουνε στην πλάση τα λουλούδια
Μα και την Θεία Σκέπη σου ν’ απλώσεις εις την Γη μας,
να γαληνέψουν θύελλες που σχίζουν την ψυχή μας.
Αυτά μεγαλοδύναμε, με πίστη σου ζητάμε
μα και την ευλογία σου σωστά να προχωράμε!
Ελευθερία Κατσιφαράκη.
Συντ. δημοσιογράφος
Χριστούγεννα
Σ’ όλη τη γη στολίστηκε κάθε γωνιά και τόπος
με χίλια μύρια λαμπερά, μα ψεύτικα στολίδια
για να γεμίσει το πουγκί ο κάθε κερδοσκόπος
κι εσύ φτωχέ και ταπεινέ…. στα ίδια και τα ίδια.
Τη Βηθλεέμ θυμόμαστε του χρόνου τέτοιες μέρες
τάχα για να γιορτάσουμε, τάχα για να χαρούμε
κι ας πέφτουνε τριγύρω μας πολεμοφρόνων σφαίρες,
υποκρισίας και ψευτιάς πικρούς καρπούς τρυγούμε.
Αδύναμοι στις θύελλες και σ’ άφρονων παιχνίδια,
με των καιρών τις μάνητες να μας σφυροκοπούν
γεμάτο το τραπέζι μας ας είναι και οι λύκοι
ας κυνηγούνε θύματα, τα δόντια ας χτυπούν.
Δαίμονες, είδωλα, στοιχειά τυφλά ακολουθούμε
κι εύκολα μας αποπλανούν χιλιάδες πειρασμοί
μες τα σκοτάδια ψάχνουμε δρόμους …..σωστούς βρούμε
όμως μες τα βουρκόνερα φυτρώνουν στεναγμοί.
Μπροστά μας πάλι να το Φως, το αληθινό το Θείο
εκείνο που δεν έπαψε ποτέ του να φωτά
τις λεωφόρους του καλού, τους δρόμους της αγάπης
και χαραμάδες στις καρδιές να μπει αναζητά.
΄Ενας τσοπάνος ταπεινός σ’ ερημικό ξωκλήσι
σταυροκοπιέται ευλαβικά και στέλνει προσευχή,
το σκουριασμένο σήμαντρο χτυπά για να θυμίσει
«Χριστός γεννήθη αδελφοί», στη φάτνη τη φτωχή.
Χιλιάδες ύμνοι θ’ ακουστούν τη μαγική τη νύχτα
θα ψέλνουνε οι Χριστιανοί, μ’ αγγέλους «Ωσαννά»
μα ο Χριστούλης ο μικρός θα κλαίει πικραμένος
γιατί σε λίγων την καρδιά θα γεννηθεί ξανά.
Γιώργος Γιακουμινάκης
Μόνιμο μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»
Mόνιμο Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μόνιμο μέλος του world Congress of Poets
Για τη νιότη …
Της νιότης οι φίλοι,
βακτηρία και φάρμακο στα νοσηρά σκότη·
της νιότης οι αγώνες,
δάσκαλοί μας καθημερινοί
της νιότης οι έρωτες,
φλόγα ζωογόνος κάθε μας στιγμή·
της νιότης τα “όχι” και τα “ναι”,
του Οδυσσέα ως την Ιθάκη συνταξιδιώτες·
Της νιότης το κρασί,
όσα χρόνια κι αν περάσουν,
πάντα ανόθευτο και ανέρωτο μένει…
Γεώργιος Η. Ορφανός
(στον ανιψιό μου Γιάννη Τσ., 19.12.2022)
Άγιε Βασίλη
Άγιε Βασίλη, ξέρεις πως πολλές
πάνω στη Γη φαμίλιες υποφέρουν…
Πως τα παιδιά τους δώρα λαχταρούν
και περιμένουν…
Άγιε Βασίλη, πέρνα κι από ‘κει
απ’ τη φτωχιά, την άθλια γειτονιά τους
και κράτα κάποια δώρα στο σακί
για τα παιδιά τους.
Ξέρεις, Άγιε Βασίλη, πώς πεινούν…
Φερ’ τους γλυκό ψωμί για να χορτάσουν
κι ένα δωράκι ασήμαντο, φτωχό,
για να γελάσουν.
Βλέπεις, Άγιε Βασίλη, τι φορούν.
Μες στο χιονιά θωρείς τα πως παγώνουν…
Ρούχα! ρούχα να φέρεις στα παιδιά
να μην κρυώνουν.
Μην τα ξεχάσεις άγιε, όχι! μη!
Σε καρτερούν στη φτωχογειτονιά τους…
Έλα να φέρεις λίγη ζεστασιά
μες στην καρδιά της!
Ελισάβετ Διαμαντάκη- Κωνσταντουδάκη
Ραδιοφωνικός Σταθμός “Μαρτυρία”
95,5 FM
Της Εκκλησίας ο Σταθμός, γνωστός ως «Μαρτυρία»,
προσφάτως τριαντάχρονη, συμπλήρωσε πορεία.
Απ’ το μηδέν ξεκίνησε, το ενενήντα δύο,
μεθοδικά και ταπεινά, δρόμος μετ’ εμποδίων.
Τριάντα χρόνια προσφοράς, μα και διακονίας,
στο πλήθος των ακροατών, Χριστού της κοινωνίας.
Μ’ υπομονή κι επιμονή, κατάφερε να φτάσει,
εκεί που τώρα βρίσκεται, σημαντική ‘χει δράση.
Η Ιερά Μητρόπολις, με πρόγραμμα δικό της,
εκπέμπει καθημερινά, μέσ’ από τον σταθμό της.
Σε αρκετές περιοχές, ακούγεται σ’ Ελλάδα,
όπως και ευρωπαϊκές, φωτίζουσα λαμπάδα.
Ο λόγος του πνευματικός κι όχι επικαιρότης,
Ορθόδοξων Χριστιανών, λογάται αιμοδότης.
Κύριο μέλημα σταθμού, Ράδιο «Μαρτυρία»,
μετάδοσ’ ακολουθιών, καθημερνή κι αργία.
Με ειδικά συστήματα, οι υπεύθυνοι φροντίζουν
και με Ναούς συνδέονται, όταν πανηγυρίζουν.
Οι συνεργάτες του σταθμού, εθελοντές μονάχοι,
παράγουνε προγράμματα, σαν τύχει και σαν λάχει.
Στους υπευθύνους σίγουρα, εύγε μεγάλ’ αξίζει,
η λειτουργία του σταθμού, την πόλη μας πρεπίζει.
Όπως και στον Δεσπότη μας, Δαμασκηνό επίσης,
που βρίσκει όταν χρειαστεί, τις πιο σωστές τις λύσεις.
Υποσ. Δυο τρεις φορές πήγα κι εγώ, απ’ τα δρομάκια ‘κείνα
και ρίμες μου διαβάσαμε, με Πόπη, Κατερίνα.
Εννιαχωριανός
Χρισιανοί- Βυζαντινοί- Έλληνες
Ο Πλάστης που μας έμπεψε σε τούτονε τον κόσμο
ήθελε να μυρίζουμε βασιλικό και δυόσμο.
Εκειά που γεννηθήκαμε άρχιξε η ζωή μας
βαστήξαμε ίδιες αρχές απούχαν οι γονιοί μας.
Τούτογινε συνήθεια απ’ τα παλιά τα χρόνια
Βυζαντινοί και Έλληνες αγκάλιασαν αιώνια.
Ετσά γενήκανε μαθώς ένα μεγάλο σόι
που κάμαν έργα δυνατά και τα θαυμάζουν ούλοι.
Γενίκανε ούλοι Χρισιανοί τσοι γράφουν τα βιβλία
εδά ο κόσμος θαυμασμό έχει και ιστορία.
Έπεσε το Βυζάντιο όσο το προστατέψαν
πιστοί που πολεμήσανε Έλληνες ήταν τρέξαν.
Η δόξα τω Βυζαντινώ Ελλάδα έχει μάνα
εδώ δε μας αφήνουνε οι Τούρκοι ουδέ καμπάνα.
Δε σέβουνται τσοι ήρωες πούδωκαν τη ζωή τους
εδάχουνε και χαίρουνται τα έργα τα δικά τους.
Πόλη που κληρονόμησαν μεγάλα έχει να δείξει
ο κόσμος δείχνει σεβασμό αντί να δείξει θλίψη.
Ελλάδα δείχνει σεβασμό σε πόλη πούχει αξία
οι πρόγονοι την κάμανε πλούσια σαν περουσία.
Σήμερο μάσε δέχουνται ούλοι χειροκροτούνε
ζητούμε νάρθει στήριξη του κόσμου να τα βρούμε.
Ετσά θα έρθει ομορφιά σε ούλη την Ευρώπη
οι Ρώσοι θ’ αποχτήσουνε όσους τους λείπουν τρόποι.
Μαδαρίτης
Η εκδρομή του Σχολείου
Η ησυχία του σχολείου, όταν λείπουν
οι μαθητές.
Η Γεωμετρία και η Άλγεβρα, περιμένουν
την επόμενη μέρα.
Η καρδιά γαληνεύει κι ενίοτε ειρηνεύει.
Τα παιδιά ζωηρεύουν, αγριεύουν, αλλά
κάπου βαθιά μέσα τους, η αγάπη τους
για τον διδάσκοντα θεριεύει.
Φασαρία, κλάμματα, βαθμοί
και απουσίες.
Τώρα,περιμένουν όλοι τα Χριστούγεννα
και το εορταστικό παζάρι.
Όλη μαζί η εκπαιδευτική κοινότητα
κάνει όνειρα, κι εμείς μαζί
με τους γονείς, τα επικροτούμε και
βυθιζόμαστε σε πανηγύρι χαράς.
Χανιά,8/12/2022
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
