Περιμένοντας τα Χριστούγεννα
Έφθασε κι’ο Χειμώνας/τις γιορτές περιμένουν/
οι Χριστιανοί στη γη, /σε μια γέννηση προσμένουν.
Ένα Θείο Βρέφος/ταπεινά θα αναγεννηθεί,/
με λαμπρό αστέρι/Ύμνος Αγγέλων θα ακουστεί.
Θεία ανάμνηση/κάθε Χριστιανό φωτίζει, /
θέλει να προετοιμαστεί/γιαυτό πανηγυρίζει.
Όλοι οι πιστοί παντού/το περιβάλλον στολίζουν,/
πλούσιο φωτισμό/σε κάθε γωνιά σκορπίζουν.
Σε όλα τα σπίτια/δέντρα περίτεχνα στείνουν,/
με διάκοσμο τα πλουτίζουν/πολύχρωμα τα φωτίζουν.
Χριστιανοί, δρόμους/πλατείες,πάρκα,καλοπίζουν,/
όλα τα κτίρια και χώρους/με λαμπιόνια τα ντύνουν.
Την Αγία Νύχτα/με την χαρά περιμένουν,/
την ανατολή νέας χρονιάς, /μ’όνειρα προσμένουν.
Τα παιδιά στον Άη Βασίλη/γράμματα στέλνουν,/
κάτω από το δέντρο/παιχνίδια περιμένουν.
Από την Καισαρία με το άρμα να πορευθεί,/
από την καμινάδα νύχτα/γι’αυτά να κατεβεί.
Μετά το εν Ιορδάνοις/με ρίψει Σταυρού θα ακουστεί,/
από ιερείς/κάθε θάλασσα θα ευλογηθεί.
Παντού ο Χριστιανός/σε Ιερό χώρο θα βρεθεί,/
καμπάνες θα ηχήσουν/ο καθείς θα λειτουργηθεί.
Άνθρωπε παντού/το Δόξα εν υψίστης ας ψάλεις,/
και για την επί γης Ειρήνη/πιστά ας συμβάλεις.
Καλές γιορτές και χρόνια πολλά σε όλους.
Ανάβυσσος 17.12.2022
Θεόδωρος Δ. Ηλιάκης
μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και καλλιτεχνών, μέλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου της Ένωσης Συντακτών Κρητικού Τύπου.
μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Ν.Χανίων.
Μαντινάδες για του
Kρητικού το χόμπυ
Ο Κρητικός τον πόνο του τραγούδι τονε κάνει,
φάρμακο είναι η χαρά, αυτή που θα τον γιάνει.
Τσι ώρες τση παρηγοριάς για να τσι βρει ξετρέχει,
το θάρρος της υπομονής για συντροφιά το έχει.
Με το τραγούδι προσπαθεί να κρύβει κάθε λύπη
και μοναχός του να περνά το κάθε καρδιοχτύπι.
Δε θέλει να γνωρίζουνε τι κρύβει η καρδιά του
και το τραγούδι διάλεξε να το ‘χει συντροφιά του.
Ακόμα και τα βάσανα απού ‘χει περασμένα,
με το τραγούδι τα ξεχνά που είναι πικραμένα.
Ακόμα και εις τη χαρά το ‘χει για μεγαλείο,
να τραγουδά το χαίρεται σε όλο του τον βίο.
Κι όταν στο δρόμο πορπατεί, θέλει να τραγουδάει,
τη κούρασή του στο κορμί έτσι τηνε ξεχνάει.
Καμιά φορά το πρωινό θέλει να τραγουδήσει,
όταν βρεθεί χαρούμενος προτού να ξεκινήσει.
Αρολιθιανάκης Γ. Ανδρέας
Ανίκητη Διαφθορά από το έργο μισάνθρωπος του Μολιέρου
Ανίκητη διαφθορά
συμφέροντα οργιάζουν
και είναι σπάνιο επί γής
άνθρωποι να αγιάζουν !
Βαρέθηκε τα της ζωής
ο ήρωας του θεάτρου
και όπου φύγει, ξέφυγε
την κούρσα του θανάτου !
Να αφήσει ξύλο ήθελε
την άθλια κοινωνία
και όλους, όσους κρύβονται
πίσω από τα καλλιστεία
……………………………..
Όλα είναι φαντασίωση
όλα είναι μία τρέλλα
προσοχή ! ! όμως μην πέσουνε
στου πλοίου την προπέλα.
…………………………………..
Μηδενική ανοχή κατά της διαφθοράς
κατά Αριστοτέλη
διότι η κοινωνία διχοτομείται
σε αυτούς που τα φάγανε
και σε αυτούς που δεν τα φάγανε
και επέρχονται καταστροφές…
…………………………………….
Μιχάλης Παπαδερός
Ευχή
Όλο και πιο γοργά τα βήματα μας
μας οδηγούν σε νέες κατακτήσεις
αλλά και στον αργό βιασμό της φύσης
με τα σημάδια του ορατά μπροστά μας…
Εκείνοι πιο πολύ που τη βιάζουν
κάνουν συσκέψεις για ν’ αποφασίσουν
πώς τούτο το κακό θα σταματήσουν,
μα το συμφέρο, δεύτερο δε βάζουν!
Γι’ αυτό, τις αποφάσεις όπου παίρνουν,
αμφίβολο πολύ αν τις κρατήσουν,
αν δουν πως στο συμφέρο, ζημιά φέρνουν…
Ευχή μας, όσα έχουν συμφωνήσει
δίχως υπεκφυγές να τα τηρήσουν
σεβόμενοι το κλίμα και τη φύση!
Ελισάβετ Διαμαντάκη- Κωνσταντουδάκη
Κάλλιο αργά πάρα ποτέ
Του Μαλινάκ’ η δωρεά, εις το Νοσοκομείο,
λαμβάνει σάρκα και οστά, σε χρονικό σημείο,
που έχομε απόλυτη ανάγκη τσι παράδες,
που σήμερα δεν τρέχουνε, από τσ’ ανηφοράδες.
Αφού από τση τράπεζας, ξέφυγε τα γρανάζια
που χρόνια την κρατούσανε, με κόλπα και με νάζια,
εγκλωβισμένη κι άπραγη, ξεκίνησε με φόρα,
να λειτουργεί σαν δωρεά, του Μαλινάκη τώρα.
Αρχιτεκτόνων σχέδια, έγκριση περιμένουν,
από αρμόδιους φορείς, π’ αργοί δεν παραμένουν.
Πως οσονούπω τίθεται, θεμέλιος ο λίθος,
για το ψυχιατρείο μας, διόλου δεν είναι μύθος.
Λένε πως το ξεκίνημα, είν’ το μισό του δρόμου
κι αφού υπάρχουν τα λεφτά, ρητώς και διά νόμου,
σήμερα θα διατεθούν, για τις ανάγκες μόνο,
πτέρυγας ψυχιατρικής, που καρτερεί στο χρόνο.
Πτέρυγα που την έχουμε, απόλυτη ανάγκη,
αφού οι κρίσεις τσ’ εποχής, μας πήρανε… φαλάγγι.
Συνάνθρωποι μας θα ‘χουνε, που το κεφάλι κλίναι,
δεν γίνετ’ ένα ίδρυμα, διά το θεαθήναι.
Η συμπολίτου δωρεά, πριν από κάποια χρόνια,
σύντομα πράξη γίνεται και θα κρατά αιώνια.
Σ’ όλους που συνετέλεσαν κι έδωσαν την ψυχή τους,
πολλά συγχαρητήρια και η τιμή δική τους.
Εννιαχωριανός
Κάποια κρυμμένα μυστικά…
Κάποια κρυμμένα μυστικά
σαν αναπάντεχες χαρές,
σαν τα κοχύλια τα μικρά μέσα σε βράχους,
ωσάν μυροβλησιές σ’ αγιασμένους τάφους…
Και σαν σκιρτά η κάθε μια
στην τόση της μικρή γωνιά
σαν σε ανθρώπινη καρδιά σε περιγιάλι,
ο τόπος κοντινός κι οικείος περιβάλλει.
Κάποια κρυμμένα μυστικά
σαν κέντρα της ζωής μικρά
μέσα σ’ ανθούς μικρούς που βγαίνουν στα δρομάκια,
σαν τις γιορτές, σαν πανηγύρια στα σοκάκια…
Στο βάθος όλοι οι αγροί
με μια ευωδιά υγρή,
και βότσαλα που φτάνουν στα κατώφλια,
από τα κύματα ζωής με τη χαρά ατόφια.
Και εάν κάποτε σιωπά,
ωσάν τον άνεμο σ’ αρπά
πάλι η χαρά μας έτσι απλά προβάλλει
και στη σιγή πάλι αυτή μονάχη θάλλει!
Εκεί που φτιάξανε χωριό
σε μια στεριά ωσάν θεριό,
η παράδοση, οι μνήμες κι αναμνήσεις,
γιγάντωσαν οι αξίες μας της ζήσης.
Κάποια κρυμμένα μυστικά,
κι όλο προβάλλουν μερικά,
σαν φυλαγμένες όλες οι χαρές του κόσμου
με τα αγαθά εντός σου και εντός μου.
Ωσάν βροχή ραίνουν ξανά
λησμονημένα αγαθά,
οι μικρές χαρές που απαρτίζουν μπρος μας,
σ’ αύλειο τόπο, ο πόκος κι ο υετός μας…
Κάποιες κρυμμένες μυστικά…
Λένα Αλυγιζάκη
Ο Δεκέμβριος
Καλώς τονε απούφταξε, το μήνα το Δεκέμβρη
τον τελευταίο τση χρονιάς που φεύγει με βιασύνη
αλλά κι ελπιδ’ ανακερη γι’ αυτά που μας αφήνει.
Κι αυτός με πάμπολλες γιορτές ωσαν και το Νοέμβρη,
αλλά με κορυφαία εκείνηνα απού ο Χριστός ετέχθη
σε φάτνη μέσα με τα ωζά, κατά πως προελέχθη.
Συνέχεια στο λιομάζωμα δουδετ’ αυτό το μήνα
αλλά και τον επόμενο, θαρρώ, τον πρώτο του ‘23
αρκεί ο καιρός να βοηθά στη συλλογή ανέτως
και να μη βρεχεί ασύστολα, μα φτάνουνε τα κρύα.
Το κλίμα το εορταστικό, μας κάνει να ξεχνούμε,
την κρίση απού σωβεί παντού και να μη λησμονούμε
πως μόλις φύγουν οι γιορτές θα μείνουμε μονάχοι
στη συγκυρία τη δύσχερη απάνω εις το ράφι.
Αλλά ως άνθρωποι θνητοί, ποσόν αδημονούμε!!
Ζητούμε τεθοι ατμόσφαιρα να παρηγορηθούμε.
Ας είμεθα λοιπόν καλά και για το νέον έτος
ευχές σας δούδω απλόχερα από καρδιάς κι οφέτος.
Νικόλαος Σαμψάκης
