Νεοριζίτικα των Φώτων
Στη Ντεριανή τη λαγκαδιά περνά παπάς κι αγιάζει
φωτίζει σπίθια και αυλές, λιόφυτα και περβόλια
μποστάνια και τριανταφυλλιές και τσι παλιούς πλατάνους
φωτίζει και γέρο Δρυγιά πέρα, στην Πάνω Πλάτη
κι ο γερο Δρυς ριζίτικο σκοπό αναθιβάλλει.
(Στον πρεσβύτη ριζίτη του Ντερέ Στυλιανό Γαροφαλάκη)
Φανού μελισσοβότανο, φανού χοιρομουρίδα,
φανού και αγριάνιθο και ραδικιού η γούλα
περνοδιαβαίνει ο παπάς, ραντίζει και λιχνίζει,
βλαστάνει η γη τα πλούτη τση,ξαναγεννάται η Πλάση
στον Ιορδάνη ποταμό Χριστό βαφτίζει Άη Γιάννης.
Λιβάνι μοσκοβόλησε στου Γεναριού το δρόμο
και τη δροσιά μοιράζουνε βασιλικού κλωνάρια
παραμερίζει ο ουρανός τσι πάχνες του χειμώνα
να δει το μέγα Φωτισμό και ν’ αποκαμαρώσει
οπού βαφτίστηκε ο Χριστός κάθε ψυχή να σώσει.
Πηνελόπη Ντουντουλάκη
To καλωσόρισμα
Χρόνε το καλωσόρισμα προσφέρω σου και φέτος.
Ρόγδια και μέλι κι αγιασμό για το ποδαρικό σου,
μιαν αγκαλιά ζεστή φωλιά σαν νά ‘σουνα δική μου
γέννα ομορφοτύχερη ωσάν τις άλλες δύο.
Στρωμνή ζεστή σου έφτιαξα σιμά στο παραθύρι
να σταματάς τα ισκιώματα πριν στέσουν στην ψυχή μας.
Μουδέ κακό ενύπνιο μην έρθει σε κανέναν
από το σπίτι των δικών μα και απ’ των γειτόνων.
Να μην ζυγώσει νέφελο, μην έρθει καταιγίδα,
πόνος να μην κακοφανεί και θλίψη ούτε μία.
Μνήμες να φτιάξεις αγαθές κι αθιβολές αγάπης
από δικούς και μακρινούς που στην ψυχή μας ζούνε.
Από το σπίτι το δικό μα και απ’ των γειτόνων…
Χρόνε μικρέ και όμορφε δείξε με την πρεπιά σου
πως έρχεσαι με αγαθή σκέψη ωσάν παιδάκι
μικρό που πρωτοχαίρεται του Ήλιου τα καλούδια
κι όλο ελπίδα και χαρά τον κόσμο σαϊτεύει.
Χρόνε μικρέ, Χρόνε καλέ, από αυτόν που φεύγει
να είσαι εσύ καλύτερος, ακόμη σου ζητάω.
Τι θά ‘μαι άδικη, θαρρώ, αν πω στον περασμένο
λίγος πως ήταν και μικρός σε ό,τι είχε ταμένο.
Μας έταξε; ή θέλαμε να ήσαν όλα αλήθεια
όσα επόθησε η ψυχή και το μυαλό ‘νειρεύθη.
Σε όσα καλά ζήτησε καθείς για απατή του
δίχως του άλλου να σκεφτεί πως έπαιρνε μοιράδι…
Προσέπεσα και του Χριστού που φέτο ξαναφάνη
να δώσει στους μη έχοντες απ’ το περίσσευμά μου
τι έχω άσωτα να πω,να δώσω, να μοιράσω!
Από αυτά λοιπόν εγώ, με την σειρά μου δίδω
στον κάθε που ‘χε υπομονή τα λόγια μου ν’ ακούσει
και τώρα και πρωτύτερα στον χρόνο που αφήνει
το χρώμα του και την οσμή στην μνήμη, στην καρδιά μας.
Χαρά προσφέρω και χαρά αδημονώ να πάρω,
Χρόνε μικρέ ,Χρόνε χρυσέ…
Καλλιόπη Πολενάκη
2 Ιανουαρίου 2023
Καλή χρονιά σε όλους !!
Ο πίνακας «Ο Άγγελος των πουλιών» φιλοτεχνήθηκε από τoν Franz Dvorak το σωτήριον έτος 1910 και εκτίθεται στο Dahesh Museum of Art
Το τρωμένο γόητρο
Βαριά χτύπησ’ η καμπάνα
της Ευρώπης της Ελλάς
και ζητά σ’ η φτωχομάνα
Θερμοπύλες να φυλάς.
Έρχονται καινούργιοι νόμοι
και κανένας δεν μιλεί,
σκέψου τι θα δουμ’ ακόμη
πριν ροδίσ’ ανατολή.
Έπιασ’ η Ελλάδα πάτο
κι οι παλοί πολιτικοί,
που ‘φεραν τα πάνω κάτω
δεν εμπήκαν φυλακή.
Κυβερνούν τη χώρ’ ακόμη
δίχως μπέσα κι ανθρωπιά
και σ’ αυτό το σταυροδρόμι
δεν ακούν το «αμάν πια».
Η μικρή τους ικανότη
έφερε την παρακμή
μα θαρρώ η πλειονότη
είναι σ’ άνθιση κι ακμή.
Πλείστοι έχουν αποκτήσει
περιουσίες τρανταχτές,
τους εβόλεψε η κρίση
δεν τις είχαν από χτες.
Τον Ηγέτη ψάχνει τώρα
ο λαός και η πατρίς,
για να ξαναπάρει φόρα
ύστερ’ απ’ αιώνες… τρεις.
Τα εγγόνια των παιδιών μας
ίσως κάποτε να δουν,
το τρωμένο γόητρο μας
από το λαβείν στο δουν.
Εννιαχωριανός
Φλουρί καί ψωμί
Τῆς βασιλόπιτας τό φλουρί
δική του, ξεχωριστή, αἴγλη ἔχει,
ὅταν ἕνας μας τό βρεῖ·
τῆς τύχης παιδί.
Μεγαλύτερης, ὅμως, ἀξίας εἶναι
τό μέ ἱδρῶτα ζυμωμένο ψωμί
πού ὅλοι τὸ μοιράζουνται
στό οἰκογενειακό τραπέζι·
τῆς ἀγάπης δῶρο…
(Γ. Η. Ὀρφανός, 02.01.2023)
Στο νέο χρόνο 2023
Ο Νέος χρόνος έφθασε/με τις ηλιαχτίδες,/όλοι πανηγυρίζουμε/με πίστη και ελπίδες.
Η αγάπη εύχομαι/παντού να επικρατήσει,/
η συναδέλφωση των λαών/η Ειρήνη να νικήσει.
Λίγοι γείτονες/τις έχθρες,απειλές ας πάψουν,/
είναι αναχρονιστικές/το παρελθόν ας κοιτάξουν.
Ομιλούν για/παλιά κακή συγκυρία,/
δεν κυττάζουν όμως/την πραγματική ιστορία.
Επί επτά χιλιάδες έτη/ο λαός μας δίδαξε,/αγάπη και δημοκρατία/
όλους τους σεβάστηκε. Έβγαλε Σωκράτη και Πλάτωνα/
Αισχύλο κι’άλλους,/έκτισε Παρθενώνες/Αγία Σοφία,ιερούς τόπους.
Όσοι την χώρα μας πεθύμησαν/σκληρά το πλήρωσαν,/
υπόφεραν σαν κατακτητές/σύντομα ταπεινώθηκαν.
Τούρκοι από την Ελλάδα/βίαια πήραν δρόμους,
/ακριβά την εκδίκηση/στους βαρβάρους τρόπους.
Από την Κρήτη/και από του Σελίνου Επαρχία,
/άγρια εκδιώχθηκαν/με προστάτιδες συνοδεία.
Μετέπειτα πνευματικοί/Καζαντζάκης,
Ελύτης,/Σεφέρης και αμέτρητοι/παράδειγμα της κτήσης.
Ενώ στρατοί Μουσουλίνη/και Ναζιστές κτύπησαν,/
όλοι στους Έλληνες/συμπαράστασή τους δήλωσαν.
Η Ελλάδα κατ’αυτό το έτος/πίστη θα στηρίζει,
/Ειρήνη και Αγάπη/παντού θα υποστηρίζει.
Ευχή προς όλους τους Έλληνες/με υγεία να ζούμε,
/τις ξένες απειλές/σαν αστείες να περιγελλούμε.
Ανάβυσσος 1.1.2023
Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένη νέα χρονιά για όλους.
Θεόδωρος Δ.Ηλιάκης
Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών. Μέλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου της Ένωσης Συντακτών Κρητικού Τύπου.
Μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Ν.Χανίων.
Οι Δίκαιοι ως Φωστήρες
Γύρω η σοφία, οι γνώσεις, η έμπνευση,
κι η θεία δίκη, των Ελλήνων Νέμεση,
μα του Χριστού Προφήτες δίνουν το έναυσμα,
και τους δικαίους δίδεται το πέρασμα!
Λόγο, στους λόγους ο Θεός απόθεσε,
κι όλους εμάς στον Εαυτό Του ώθησε,
από αιώνων στο δικό Του Σφράγισμα,
έως της Γης μας το έσχατο ράγισμα.
Μα στους δικαίους δίδεται το πέρασμα
που δε δικαίωσαν εαυτούς στ’ ανέβασμα
της σωτηρίας τους, στην ανηφόρα τους,
ο καιρός εγγύς, οι απολαβές, κι η ώρα τους!
Κι οι δίκαιοι ως φωστήρες, λάμπουνε,
λαοί ξωπίσω τους δεν θ’ αποκάμουνε,
πλήθη φυλών που Εκείνος περιμένει,
που διασχίσαν την οδό την τεθλιμμένη.
Νεφέλη Δόξης όλους τους παράλαβε,
καθείς τους γνώρισε, Αυτόν μετάλαβε
εντός του, τον Θεό και Κύριο,
κι ως Αναγνώστης σε ουρανού Ψαλτήριο.
Εκείνος διαλαλεί και τέρπεται
στη γνώση, και ποτέ δεν ψεύδεται,
κι εξακοντίζει σε ουρανούς ως ήλιο,
και ως Φωστήρας στέκει στην Υφήλιο!
Αφιερωμένο στους μαθητές Γυμνασίου Κολυμπαρίου
Λένα Αλυγιζάκη
Αλλαγή Πορείας
Νέφη της θλίψης μαύρα μάς κυκλώνουν
στο χάος μπρος αυτό της εποχής μας
αφόρητη που κάνουν τη ζωή μας
και κάθε μέρα πιότερο πυκνώνουν…
Μοναδική μάς μένει τώρα ελπίδα
ο σεβασμός απ’ όλους προς τη φύση
όπου πληγές την έχουμε γεμίσει
πριν του χαμού ξεσπάσει η «καταιγίδα»!
Η υπομονή της έχει πια τελειώσει
κι αν τώρα δε γυρίσουμε κοντά της,
χρόνο μετάνοιας άλλο, δε θα δώσει!
Καιρός λοιπόν ν’ αλλάξουμε πορεία
και να γυρίσουμε στην αγκαλιά της
προτού χαθεί κι αυτή η ευκαιρία…
Ελισάβετ Διαμαντάκη- Κωνσταντουδάκη
Ετσά θωρρούμε τη ζωή
Καθένας όντε γεννηθεί σε τουτονέ τον κόσμο
ξανοίγει γύρω ντου θωρρεί κήπους γεμάτους δυόσμο.
Σ’ ούλη τη φύση με δεντρά, γεμάτη και λουλούδια
τα ζωντανά κάνουν χαρές στα δάση και τραγούδια.
Τα νέα αποδέχουνται χαρούμενα την πλάση
ούλα τα πλάσματα Θεού έχουν τον κόσμο πιάσει.
Τα πρώτα χρόνια τσι ζωής ούλα ευχαριστιούνται
έχουν φροντίδα τω γονιώ, απόγονοι καλιούνται.
Γονιοί απούναι πλούσιοι τσί τρόπους διαθέτουν
τα νια να γίνουνται καλιά από αυτούς που φεύγουν.
Σαν μεγάλωσαν μάθανε τσι πια σπουδαίους τρόπους
μάθανε συναλλάσσονται με πια πολλούς αθρώπους.
Εδά θαρρώ πως ούλοι μας δασκάλοι θα γενούμε
να μάθουνε ούλοι οι νιοι ίντα πρέπει να γενούνε.
Να μάθουνε μαθώς οι νιοι ίντα πρέπει να τηρούνε
για να μην κουζουλαίνουται στα σφάλματα σαν βγούνε.
Πρέπει να κάνουμ’ ούλοι μας όσα προβλέπ’ ο Πλάστης
όποιος πιστεύει στο Θεό και δεν είν’ αποστάτης.
Ετσά μπορεί να μάθουμε τσι τρόπους τσι ζωής μας
να ζήσουμε αθρωπινά γύρω κοντά οι δικοί μας.
Τέθεια ζωή στον άθρωπο έχει μεγάλ’ αξία
δεν είναι η αρίστη ζωή σαν έχει αξουσία.
Πολλοί ‘ναι που κατέχουνε πράματα με αξία
όντε θα καταλήξουμε κρίσει Θεού πουν θεία.
Μαδαρίτης
