Η συνταγή – Ασπίδα
Ασπίδα του οργανισμού, έναντι του καρκίνου,
ειν’ η παρούσα συνταγή και αποδέκτης γίνου.
Πρόσεχε την υγεία σου, σκέψου τις επιπτώσεις,
κι όσο μπορείς ελάττωσε, καρκινογόνες δόσεις.
Απόφευγε επιμελώς, τα ψεκασμένα χόρτα,
να μην περάσεις σύντομα, απο μεγάλη… πόρτα.
Τα φρούτα τα ψεκάζουμε, σκούλικια μην τα φάνε
κι αν καθαρά τα τρώμ’ εμείς, τα φάρμακα που πάνε.
Μέσα μας συσωρεύονται και χρόνο με το χρόνο,
ζημιά μας κάνουν σοβαρή, αυτό σας λέω μόνο.
Το πρόβλημα το ξέρουμε, μα δεν το εκτιμούμε,
παρ’ όλες τις ασθένειες, που γύρω μας θωρούμε.
Μ’ όσοι ΄χουν θερμοκήπια, έχουνε κι άλλο κήπο,
για χρήση ιδιοτική κι οφείλω να το είπω.
Ποτέ δεν τον ψεκάζουνε, με φάρμακα – φαρμάκια
και τρώνε μόνο απ’ αυτόν, ντομάτες κι αγγουράκια.
Βεβαίως οι αγρότες μας, τηρούνε και τους όρους,
που λεν’ υγειονομικούς, εις της δουλειάς τους χώρους.
Μα προσοχή χρειάζονται, ακόμα πιο μεγάλη
γιατί ελέγχους κάνουνε, οι Γερμανοί κι οι Γάλλοι.
Κι είναι γνωστό οι Βόρειοι, μας έχουνε στο χέρι,
αφού κρατούνε μόνοι τους, καρπούζι και μαχαίρι.
Και περιμένουν για να βρουν, την πρώτη ευκαιρία,
ανάποδα να φέρουνε, της χώρας την πορεία.
Εγώ σαν πάω στο χωριό, ψάχνω και βρίσκω φρούτα,
αψέκαστα και καθαρά, πάντα μ’ αρέσουν τούτα.
Κούμαρα και βατόμουρα, σύκα τζανέρι’ αχλάδια
που δεν ψεκάζονται ποτέ, κι έχουν υγειάς σημάδια.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
Εδώ θα μείνω…
Με διώχνουν απ’ τον τόπο μου, μα εγώ εδώ θα μείνω,
γιατί Ρωμιός γεννήθηκα, Ρωμιός θα παραμείνω
Το πατρικό το σπίτι μου, δεν το πουλώ σε ξένους,
γιατί κι οι τοίχοι έχουν φωνή και θησαυρούς κρυμμένους
Τα χωραφάκια στο χωριό κι αυτά θα τα κρατήσω,
για να θυμάμαι -όσο ζω- κι όχι για να πλουτίσω
Δε φεύγω από τον τόπο μου, για να μπορώ το δείλι,
στο κοιμητήρι το έρημο, ν’ ανάβω το καντήλι
Θα μείνω εδώ και ας πονώ, π’ ερήμωσαν οι τόποι
και χάθηκαν και έσβησαν και κόποι και ανθρώποι
Δε φεύγω απ’ την πατρίδα μου, αν είμαι αστός ή αγρότης,
γιατί κι αν μένω νηστικός, μεθώ απ’ τον ουρανό της
Και σ’ όλους, που μου τάζουνε χρήμα βροχή στα ξένα,
θα πω, πως έχω θησαυρό στον τόπο που με γέννα
Μαρία Βογιατζάκη Ντούζα
Μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων,
Συλλόγου Στιχουργών Ν.Χανίων,
Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Ν.Χανίων
Μαντινάδες για την υγεία
– Είναι πολύ πολύτιμο στον άνθρωπο η υγεία
όποιος την έχει χαίρεται γι’ αυτή την ευτυχία.
– Ο άνθρωπος επιθυμεί να έχει την υγειά του
να χαίρεται και να θωρεί εγγόνια και παιδιά του.
– Πάντα υγεία προσπαθεί ο άνθρωπος για να ‘χει
τον πλούτο δεν χρειάζονται ούτε και το νταμάχη.
– Για την υγειά του ο άνθρωπος τα πάντα θυσιάζει
όσα και να ‘χει χρήματα ποτές δεν λογαριάζει.
– Πρώτα υγεία και χαρά είναι η ευτυχία
τα χρήματα καμιά φορά φέρνουνε δυστυχία.
– Υγεία εις τον άνθρωπος είναι προτεραιότης
τα πλούτη και τα χρήματα χαλούν την ανθρωπότη.
– Σαν την υγεία αγαθό στον κόσμο δεν υπάρχει
όσο να ζει ο άνθρωπος χρειάζεται να το ‘χει.
Ανδρέας Γ. Αρολιθιανάκης
Γιατί βλέπουμε μόνο τα ελαττώματα των άλλων
Κουσούρια κι ελαττώματα, δεν βλέπει τα δικά του
ποτέ ο κάθε άνθρωπος, ούτε στα όνειρά του …
Κι αν θα ρωτήσετε γιατί, κανένας δεν το ξέρει
και κάποιοι ίσως να μας πουν … «γιατί δεν τον συμφέρει …»
Μόνο οι αρχαίοι Έλληνες αυτό καλά το ξέραν,
αφού σε πλείστα κείμενα, έτσι το αναφέραν :
«Πάνω του, ανθρώπων έκαστος, δύο σακούλια φέρει,
ένα στην πλάτη, κι ένα εμπρός, χειμώνα – καλοκαίρι …»
Κι είν’ το σακούλι αόρατο, αυτό καθεαυτό του,
μα είναι σ’ όλους ορατό, το περιεχόμενό του …
Κουσούρια κι ελαττώματα πάντα είναι γεμάτα
τα μπροστινά και πισινά σακούλια – ανάθεμά τα.
Των άλλων τ’ ελαττώματα έχει το έμπροσθέν μας
και τα δικά μας τα κακά, έχει το όπισθέν μας.
Κι αφού κανείς δεν βρέθηκε, νά ’χει στο σβέρκο μάτια
μόνο των άλλων τα στραβά θωρούν τα δυο μας μάτια …
Και τα δικά μας τα στραβά, τα πίσω απ’ το κεφάλι,
μπορούνε και τα βλέπουνε και μας γελούν οι άλλοι …
Παύλος Πολυχρονάκης
Ριζίτικα
Από τα Όρη έρχομαι που τη ξερομαδάρα
Δε με ρωτάτε ιντάμαθα, δε με ρωτάτε ιντάδα
Είδα Μαδάρες θλιβερές κουράδια ριμασμένα
και Μιτάτο καθίσματα κι εισαναραχνιασμένα
Μα ένα Μιτάτο κάθισμα στέκει καλιάποτάλα
Μέσα βοσκός ψυχωμαχεί μέσα βοσκός ποθένη
κλαίντον τα αρνιάντου κλαίντωνε.
Γιώργη γιαντά σ’ αράθυμος Γιώργη γιαντα μαλώνης
πως να μην ήμε αράθυμος και πως να μη μαλώνω
ολημερίς στο πόλεμο κι ολονυχτίς στη Βίγλα
και μια φορά τσ’ αγάπης μου το χρόνο μιαν ημέρα
Με πηρ’ ο ύπνος κι έγηρα σε κρύο μαξιλάρι
κι ήρθε τ’ αϊδόνι της αυγής κι εγλυκοξύπνησέμε
Ξύπνα κι εσύ καλό πουλί να κελαϊδήσεις πάλι.
Μαντινάδα
Εγώ θα κάμω την αρχή πρώτος να τραγουδήσω
και τη καλή παρέα μας να την ευχαριστήσω.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.
Κίσσαμος
Μεσόγεια και Ελαφόνησος
και ο Μπάλος ο γραμμένος*
και αρχαία Πολυρρήνια
τόπος είναι αγιασμένος.
Μα όπου κι αν πάς στην Κίσαμο
ευφραίνεται η ψυχή σου
γιατί είναι κάθε της γωνιά,
γωνιά του παραδείσου.
*γραμμένος = όμορφος
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
Συγγραφέας – ποιητής
μέλος Πνευματικών Δημιουργών Χανίων
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Την ψυχή μου τρελλαίνεις
Άλικο, εκατόφυλλο
Ανθένιο στρώμα υφαίνεις
Περήφανο στέκεσαι
Στον κορμό σου απάνω
Και μου φαίνεται νάρχεσαι
Στην καρδιά καταπάνω
Χρώμα σκεφτήκαν
Να δείχνει το πάθος
Αυτοί που το είπαν
Δεν κάνανε λάθος
Σκέτη είναι πρόκληση
Τα φύλλα πορφυρά
Στέλνουνε πρόσκληση
Σε ρίχνουν στην πυρά
Φωτιά κατακόκκινη
Μα και μυρωμένη
Με την όψη ρόδινη
Ψυχή μεθυσμένη
Το βλέμμα κατάκτησες
Μα κι όλο το είναι
Ζωντάνεψες θύμισες
Ικετεύω σε, μείνε
Μιχάλης Ασημένιος
Μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων
